Uiteindelijk waren het nog de korte opmerkingen van een George W. Bush (“het zijn maar gewoon aanpassingen van de markt”) of een John McCain (“de fundamenten van de economie blijven nog steeds sterk”) die de waarheid het meeste eer aan deden. En dit ondanks de felle kritieken op deze uitspraken in de media, en ondanks het feit dat Bush en McCain later het geweer van schouder veranderden en resoluut voor de bail-outs kozen. Of hoe de media economisch onderbouwde visies afstraft en interventionistische waandenkbeelden naar het voorplan brengt.
In de “Metro” van enkele dagen geleden werd Paul D’Hoore met een paginalang interview in de bloemetjes gezet. Maar los van zijn praktische tips en duiding over de financiële markten sloeg ook hij de bal schromelijk mis met betrekking tot de overheid en de kredietcrisis. Zijn boutade dat “nergens ter wereld ook maar één spaarder of fondsbelegger zijn geld kwijtgeraakt is” werd deze week doorprikt door het faillissement van een IJslandse bank. De IJslandse regering besliste immers om deze bank niet te ondersteunen én om ook de spaarders en fondsbeleggers van die bank niet te hulp te schieten.
En in deze zaak is het ook typerend dat de grootste kritiek op deze beslissing niet zozeer van de duizenden IJslanders zelf kwam, want die kenden nu eenmaal van in het begin de risico’s van beleggingen in deposito’s of spaarfondsen, maar van de paar buitenlanders die in IJsland belegd hadden, hiertoe aangezet door de aantrekkelijke interest- en rendementvoeten. In de mooiste heel-linkse traditie verwachten die buitenlanders dus van de belastingbetalers dat zij hen nu tegemoet komen terwijl de exorbitante winsten van de laatste jaren wel naar die beleggers ging… Ben ik de enige die deze “moral hazard” verwerpelijk én gevaarlijk vindt? De woorden van Frédéric Bastiat zijn al eeuwen oud maar blijken vandaag nog bijster actueel: “de staat is de sociale fictie waarbij iedereen op de kap van de anderen wil leven.” Andermaal met dank aan onze media en onze democratische overheden.
En ook Paul D’Hoore waagde zich in dat interview aan het overheidsgeknuffel dat zo typerend is voor alle gezaghebbende analisten in deze crisistijd. “Banken kunnen niet failliet gaan”, aldus D’Hoore, omdat “de overheid steeds voor een oplossing zal zorgen”. Opnieuw gaat Paul D’Hoore hier dus compleet de mist in. De overheid komt nooit met oplossingen, maar wentelt deze steevast af op de belastingbetaler. De kredietcrisis is het gevolg van monetair wanbeleid en totaal verkeerde regulering door dezelfde overheid die nu de wijsheid in pacht pretendeert te hebben wanneer het op oplossingen aankomt. Mensen zouden vanaf het begin beseft moeten hebben dat beleggingen, ook onder de vorm van deposito’s of bepaalde spaarfondsen, een risico inhouden.
De overheid heeft met de incentivestructuur geknoeid op twee verschillende manieren: door inflatie te promoten (o.a. om de staatsschuld te kunnen monetariseren) via geldcreatie en door de burgers de fictie voor te houden dat hun bankbeleggingen gegarandeerd zouden zijn. Zo heeft de overheid alle burgers naar de banken gedreven. Hadden we vandaag een goudstandaard gehad en was een euro binnen vijftig jaar nog steeds een euro waard geweest, en hadden de burgers het risico-element beter begrepen, dan hadden we vandaag niet met deze complexe situatie gezeten en hadden we de banken gewoon kunnen laten failliet gaan. Ronald Reagan had twintig jaar geleden dan ook overschot van gelijk toen hij stelde dat de overheid niet de oplossing van zo een fundamenteel probleem kan zijn. De overheid is het probleem.
En natuurlijk haalt Paul D’Hoore in dat interview ook nog de gekende argumentatie aan van het hellend vlak. “De grote winst voor de gewone burger bestaat er immers in dat het financiële systeem overeind blijft,” klinkt het bij hem. Opnieuw vergeet hij echter de lange kapitalistische traditie in beschouwing te nemen en het concept van “wat men ziet en wat men niet ziet” in een economie. Het wil immers niet zeggen dat wanneer we een aantrekkelijk resultaat bekomen, in casu een gestut financieel systeem, dat het resultaat (“wat men ziet”) de middelen (“wat men niet ziet”) legitimeert. Het systeem zou sowieso overeind gebleven zijn, alleen zouden de rotte appels met een vrijemarktaanpak uit de mand gezift zijn en gebeurt dat met een overheidsaanpak net niet. Het systeem is gestut, daar niet van, maar de kiemen voor de volgende crisis zijn al lang uitgezaaid: aan de slechte banken en de incompetente bankiers werd zonder veel vragen gewoon amnestie verleend en zij blijven nog steeds functioneren binnen het systeem.
Binnen afzienbare tijd zullen de steunbalken dan ook opnieuw bezwijken en zullen de rotte appels de ganse mand verziekt hebben. En voor die financiële Apocalyps houd ik mijn hart vast. Maar waarschijnlijk zal geen enkele politicus of bankier er één minuut slaap voor laten. En waarom zouden ze ook? De overheid zalft hen in nood en laat hen met rust in tijden van voorspoed. Er is eigenlijk maar één oplossing en dat is, alle goedkope linkse kritiek ten spijt, net de vrije markt. We moeten de overheid uit onze zakken halen, van onze rug werpen en gewoon uit ons leven bannen. Alle andere discussies zijn in hun kern eigenlijk niets meer dan achterhoedegevechten.
Dat het gedrag van liberaal geïnspireerde partijen als een Open Vld of een LDD ten overstaande de kredietcrisis onaanvaardbaar is, ga ik hier nu niet herhalen. In de politiek spelen er nu immers andere factoren mee dan in het louter academische, althans dat hoop ik toch, want anders zijn de bail-outs totaal onbegrijpelijk. In de Verenigde Staten kantten bijvoorbeeld alle levende Nobelprijswinnaars economie zich tegen het plan-Paulson, maar toch keurde het Congres het goed. In West-Europa is deze spreidstand iets minder duidelijk, net omdat wij geconfronteerd worden met een consensuscultuur en een feitelijk monsterverbond tussen politiek, media, academische wereld en economische actoren.
Tot voor kort konden vrijdenkers als mezelf zich geregeld nog optrekken aan enkele afwijkende geluiden in het maatschappelijke debat, maar ook dat lijkt minder en minder het geval te zijn. Tijdens de herstructureringen van Ford Genk enkele jaren geleden pakte “De Standaard” nog uit met tribunes vóór de saneringen. Vandaag blijft het volkomen stil en lijkt iedereen zich erbij neer te leggen dat de overheidsinterventie de enige mogelijke beleidsmaatregel was.
Misschien heeft dit te maken met een veranderende samenleving of met het feit dat de mensen lak hebben aan technocratische argumenten, en daarboven slechte kenners zijn van hun geschiedenis. Maar om deze nefaste evolutie te kunnen ombuigen heeft men nood aan woestijnprofeten en klokkenluiders, en in de Belgische constellatie kunnen die tegenargumenten enkel aangedragen worden door academici. Anders komen ze niet onder de aandacht van de mensen en worden ze door de beleidsmakers als irrelevant beschouwd. Net daarom vind ik het betreurenswaardig én beangstigend dat zelfs oude rotten als een Geert Noels of een Paul De Grauwe vandaag een gemengde economie met sociale beschermingen, centrale planning, fiscaal doelgroepenbeleid en een inflatoir monetair beleid verdedigen.
En uit het laatste nummer van “Het Volksbelang” blijkt dan ook nog eens dat iemand als professor Patrick Stouthuysen van de VUB, nochtans jarenlang de spreekbuis van een vrij tot zéér radicaal-liberalisme in dit land, zich ook heeft laten vangen door slechte kennis van het verleden en verdraaiingen van de intellectuele werkelijkheid. In het bewuste interview met Patrick Stouthuysen staan tal van goede ideeën en ergens hangt hij nog wel een consequent beleden liberalisme aan, daar niet van, maar de rode draad (“politieke partijen zijn terug met ideologie bezig”) leidde bij hem tot een totaal verkeerde omschrijving van de liberale ideologie.
Het liberalisme heeft altijd uit twee stromingen bestaan: het meer klassieke en het moderne liberalisme. Die twee tradities hebben elk hun waarde. Ook al kiest men vandaag voor een progressief liberalisme, het zou heel onverstandig zijn om een aantal opvattingen van het klassieke liberalisme niet te bewaren. Die twee moeten gecombineerd worden: op levensbeschouwelijk vlak progressief zijn, op economisch vlak de klassieke opvatting van de sociaal gecorrigeerde markteconomie verdedigen.De VUB-professor maakt niet enkel een intellectuele gaffel door de “sociaal gecorrigeerde markteconomie” als klassiek-liberaal te bestempelen, beide staan gewoon diametraal tegenover elkaar, maar speelt ook de vijanden van het liberalisme in de kaart door de vrijheidsideologie nodeloos in twee aparte stromingen op te splitsen. De kern van het liberalisme is immers inherent tweeledig: progressief op ethisch vlak en conservatief op economisch vlak. Het klassiek-liberalisme of libertarisme kan eigenlijk met dit ersatz-liberalisme worden gelijkgesteld want ook zij plaatsen de individuele vrijheid centraal in het sociale debat en geven de vrije markt de vrije hand op economisch vlak. Als Stouthuysen vasthoudt aan het bestaan van een “sociaal-liberalisme” om economisch socialisme te kunnen aanhangen, doet hij de waarheid oneer aan. “Liberalen” die de vrije markt willen terugschroeven kunnen zichzelf misschien “sociaal-liberaal” noemen, maar in wezen zijn zij gewoon geen liberalen. En dat manifesteert zich in tijden van crisis dan ook als nooit tevoren in de praatbarakken die wij parlementen noemen.
Dit opiniestuk verscheen ook bij het Leuvense Liberaal Vlaams Studentenverbond alsook op In Flanders Fields en Het Vrije Volk.
Meer consequent beleden liberalisme op www.cato.org.
24 Reacties:
- At 14:53 Anoniem said...
-
Heeft Dirk Verhofstadt dit al gelezen, Vincent? Ik vrees dat zijn hart het gaat begeven.
- At 15:57 Anoniem said...
-
Ik denk dat Dirk Verhofstadt denkt:
Wat een idioot..
En ik moet hem nog gelijk geven ook - At 12:48 Vincent De Roeck said...
-
Open brief aan prof. dr. med. Paul Van Cauwenberge, rector Universiteit Gent. Hat tip: Tom Vandendriessche.
Geachte heer Rector. Op dinsdag 7 oktober 2008 plande de Nationalistische Studenten Vereniging (NSV) een debat in aud. E, Blandijnberg. U besliste de NSV als niet erkende vereniging het auditorium te verhuren. Niet enkel handelde u hiermee conform wettelijke bepalingen, maar koos u ontegensprekelijk ook voor het toelaten van vrij debat aan de Universiteit Gent door het verhuren van een auditorium aan de NSV. Zeker in het kader van de lopende erkenningsprocedure van de NSV in het Politiek en Filosofisch Konvent kan uw beslissing enkel maar ondersteund worden.
Wij verwijzen in deze tevens graag naar Cass., 9 december 1981, Arr.Cass., 1981-82, 491, dat stelt dat art. 14 (huidig art. 19) van de Grondwet de overheid verbiedt de uitoefening van de vrijheid van meningsuiting te onderwerpen aan een preventieve controle op de meningsuiting. Wij wijzen er ook op dat het Europees Hof Turkije reeds veroordeelde voor de schending van de vrijheid van vergadering louter wegens het niet actief ter beschikking stellen van vergaderruimte aan oppositie.
Tenslotte mogen we het arrest van de Raad van State van 10 maart 2004 (http://www.raadvst-consetat.be/Arresten/129000/100/129118.pdf) niet vergeten waarbij de Universiteit Gent veroordeeld werd voor schending van de Grondwet door op basis van een bezetting van een auditorium een debat af te gelasten en waarin duidelijk gesteld werd: “ (…) een vergadering door verzoekers, wel een tegenstander protest zal aankondigen, dat verweerster beroep dient te doen op de politie om de orde te handhaven in plaats van het debat te verbieden, dat het relatief eenvoudig is overigens partijen gescheiden te houden in de concrete context van dit debat nu de deelnemers aan de vergadering zich in een gesloten ruimte bevinden en er wat de samenwerking met de ordediensten betreft geen problemen kunnen worden verwacht (…) tegen die protestbijeenkomsten op te treden, desnoods met een beroep op de bevoegde ordediensten.”
Ondertekenaars van deze open brief kunnen u enkel maar feliciteren met deze correcte en democratische beslissing die getuigt van een oprecht respect voor democratie, debat en de grondrechten van elkeen, in het bijzonder van zij waar men het niet mee eens is.
De erkende PFK-verenigingen Actief Linkse Studenten, Comac, Anarchistisch Kollektief, Vonk – Marxistische Studenten, Animo StuGent, Gras, ’t Zal wel Gaan, Rood UGent en de niet-erkende verenigingen ABVV-jongeren en Flux besloten een vreedzame protestactie te organiseren vanaf 18u die avond tegen het geplande debat van de NSV. Op basis van de videobeelden, ooggetuigenissen van studenten, alumni en medewerkers van de UGent en verklaringen van de organisatoren aan de manifestatie blijkt deze protestactie allerminst vreedzaam is te zijn verlopen.
De intentie van deze protestactie wordt zeer duidelijk weergegeven door één van de organisatoren in hun persbericht van 07/10/2008. Kliment Kostadinov, bestuurslid van Animo verklaart: “Ze [de organisatoren van de protestactie] wilden verhinderen dat het NSV (Nationalistische Studenten Vereniging) een activiteit mocht houden binnen de muren van de universiteit.” Het verloop van de actie wordt tevens vermeld door dhr. Kostadinov: “Na onderhandelingen met de security van de universiteit werd de toelating voor een vreedzame blokkade van het gebouw gegeven. Omstreeks 17u braken een 30-tal leden van het NSV! aan de zij-ingang van de Blandijn op gewelddadige wijze door de barrière van de security van de UGent, waarna het tot een treffen kwam met de aanwezige studenten. Al snel werden de extreemrechtse amokmakers bijeengedreven in een auditorium. Vervolgens werden de deuren van dit auditorium vergrendeld door enkele actievoerders.” In bijlage vindt u het persbericht van de organisatoren van de protestactie.
Op de website van de ALS lezen we het volgende: “Immers, indien de rector, zoals hij zelf stelt, telkens zou moeten toegeven aan juridisch getouwtrek, dan kan elke vereniging de universiteit als ‘openbare instelling’ gebruiken om een activiteit te organiseren. Dit waren dan ook de voornaamste argumenten van de verschillende verenigingen die deelnamen aan de succesvolle blokkade tegen NSV en consoorten.” en verder: “Met een delegatie van een 35-tal mensen was ALS alleszins goed aanwezig en konden we een basis leggen voor verdere antifascistische strijd. (...) ALS heeft een belangrijke rol gespeeld in zowel de mobilisatie als de organisatie van deze vreedzame blokkade.” Het is dus duidelijk dat men als organisatie, dus niet als individuen, deelnam aan deze actie.
Over de intenties deze praktijken ook elders toe te passen lezen we het volgende: “In Antwerpen zou een dergelijke mobilisatie en actie vandaag wellicht nog niet haalbaar zijn, de krachtsverhoudingen liggen hier spijtig genoeg wat anders. Maar wij willen er alles aan doen om dat te veranderen en zullen daar ook in slagen met jouw hulp en bijdrage!” (bron: http://www.socialisme.be). Op 30 september kon LVSV-Brussel tenslotte ervaren wat dit betekent: http://www.dailymotion.com/relevance/search/turtelboom/video/x6xg1w_ministre-bloquee-par-des-etudiants_news
Tenslotte nog opmerken dat twee bestuursleden van de organiserende verenigingen, Koen Hostyn en Marc Puyol, in Schamper verklaren dat ze op voorhand wisten wat het resultaat van hun actie zou zijn en erkennen meteen dat door de ‘vreedzame’ demonstranten baldadigheden gebeurd zijn. Op de vraag of ze erkennen dat er vanuit linkse hoek heel wat baldadigheden gebeurd zijn, antwoorden beiden overtuigd: “zeker en vast. Maar dat was niet door studenten aan de UGent. En hoe ga je nu in godsnaam voorkomen dat er keetschoppers gewoon mee komen doen om te vechten?” Ze verklaren evenwel boven de wet te staan: “Als je alle verenigingen die meegedaan hebben gaat schorsen, dan bestaat het PFK niet meer.” Dus als we het goed begrijpen, is men maar met genoeg en is men maar gewelddadig genoeg, dan kan men anderen hun rechten ontnemen en daar niet voor gesanctioneerd worden? Ondertekenaars vinden dat zelfs een grote meerderheid geen democratische grondrechten van individuen of van organisaties kan ontnemen.
Studenten van de UGent werden opgesloten, zeg maar onrechtmatig van hun vrijheid beroofd, in een auditorium. Hun individuele vrijheid werd met andere woorden zwaar geschonden, vrijheid van beweging is immers een primair recht aan een universiteit. Nooduitgangen werden geblokkeerd en brandblusapparaten werden leeggespoten. Wat als brand uitgebroken was? Studenten en alumni van de Universiteit Gent, zelfs de PFK-voorzitter, werden door manifestanten geïntimideerd, bedreigd of aangevallen. Eigendommen van de Universiteit Gent, ook onderzoeksmateriaal, werden vernield of beschadigd. Het recht op eigendom is toch fundamenteel in een democratisch rechtsstelsel? We betreuren vooral de daarop volgende geweldplegingen van beide partijen waarin uzelf ook slachtoffer werd. De videobeelden, ooggetuigenissen van studenten, alumni en medewerkers van de UGent, en niet te vergeten, verklaringen van de organisatoren aan de protestactie, stellen ondertekenaars van deze open brief vast dat er allesbehalve een vreedzame protestactie georganiseerd werd. Integendeel protesteerde men door middel van blokkades, intimidatie, geweld, opsluiting en vernielingen.
Daarbovenop protesteerden de meeste organiserende verenigingen vorige week tegen een verduidelijking van de definitie van geweld en sabotage binnen het PFK. Elke verduidelijking werd door deze verenigingen als een politiek gemotiveerde motie gericht tegen ‘links’ ervaren (zie verslag PFK-vergadering 2 oktober 2008).
Ondertekenaars erkennen het fundamentele grondrecht van zowel de NSV als de organisatoren en deelnemers aan de protestactie, als van gelijk welke andere burger of organisatie om een standpunt te uiten. Dit moet evenwel op een democratische manier gebeuren, wat betekent met respect voor de fundamentele grondrechten van anderen en waarbij de persoonlijk integriteit van de andersdenkende en de goederen van de UGent niet aangetast worden.
Ondertekenaars stellen dat op een moreel en filosofisch niveau het vrij debat, discussie en dialoog de essentie vormen van een democratische rechtsstaat, vanwege de uitoefening van onaantastbare grondrechten zoals de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van vergadering.
Ondertekenaars stellen op een wettelijk-juridisch niveau vast dat de UGent de verplichting heeft dit vrij debat, de uitoefening van de grondrechten van elkeen te vrijwaren en te faciliteren, en de persoonlijke integriteit van studenten en alumni van de UGent en de integriteit van de goederen van de UGent moet beschermen. (supra)
Omdat grondrechten zodanig fundamenteel zijn in een democratische rechtsstaat kan het niet getolereerd worden dat de uitoefening hiervan niet door de overheid gegarandeerd kan worden. Dat zou betekenen dat straatterreur, intimidatie en geweld het halen van de rechten en vrijheden van elke burger. Dat zou betekenen dat de UGent er niet zou in slagen om deze grondrechten te vrijwaren. Vandaar moet gepast gereageerd worden.
Daarom vragen ondertekenaars ook een grondig onderzoek door de UGent naar de incidenten van dinsdag 07/10/2008. Wij eisen een sterk signaal vanwege de UGent dat dergelijke praktijken niet kunnen en zich in de toekomst niet mogen herhalen. Meerbepaald vragen wij de geijkte toepassing van het tuchtreglement voor studenten om individuele studenten te sanctioneren en de toepassing van de reglementering van de Dienst Studenten Activiteiten om betrokken verenigingen te sanctioneren.
Bij vergelijkbare, zoniet identieke feiten legde het Bestuurscollege in mei 2004 een schorsing op van één maand aan de verenigingen Actief Linkse Studenten en Anarchistisch Kollektief. Het is duidelijk dat deze verenigingen in deze recidief handelen en geen respect tonen voor de democratische rechtstaat en voor de reglementen van de UGent. Het is tevens duidelijk dat zij hierover geen spijt uiten, gezien hun eigen verklaringen (supra).
De vraag kan gesteld worden of de strafmaat van één maand schorsing een effect gehad heeft voor bovengenoemde verenigingen om deze tot de geijkte democratische protestmogelijkheden aan te zetten. Sterker nog, andere verenigingen hebben zich bij deze praktijken aangesloten.
Bijgevolg vragen ondertekenaars een duidelijke toepassing van de vigerende reglementering. Hoewel de beslissing bij de universitaire overheid ligt, zijn de ondertekenaars vragende partij voor:
- Onmiddellijke uitsluiting de recidive organiserende verenigingen.
- Onmiddellijke schorsing van de andere organiserende verenigingen.
- Onmogelijkheid voor niet-erkende organiserende verenigingen om het komende jaar erkenning te verkrijgen.
- Onmiddellijke schorsing of uitsluiting van de individuele studenten die actief betrokken waren bij de ongeregeldheden waarbij de persoonlijke integriteit en de integriteit van de goederen van de UGent in het gevaar werden gebracht. Dit op basis van het tuchtreglement voor studenten.
We mogen veronderstellen dat de slogan van de UGent, “durf denken” geen inhoudsloze reclamecampagne is, maar een oprecht en fundamenteel respect en garantie betekent op de fundamentele grondrechten, met nadruk op vrijheid van meningsuiting en vrijheid van vergadering en een uitdrukking is van een diep en doorleefd respect voor andermans mening. In totalitaire regimes heerst de straat. In de democratische rechtsstaat heerst de wet.
Om met de woorden van Voltaire te eindigen: “Je ne suis pas d'accord avec ce que vous dites, mais je me battrai jusqu'à la mort pour que vous ayez le droit de le dire.”
Hoogachtend,
Brecht Arnaert, voorzitter Jong N-VA UGent, namens Jong N-VA UGent
Maarten Marechal, voorzitter CDS-Gent, namens CDS-Gent
Dries Staelens, praeses KVHV-Gent, namens KVHV-Gent
Patrice Viaene, voorzitter LVSV-Gent, namens LVSV-Gent - At 19:17 Anoniem said...
-
@correct standpunt van de ondertekenaars. Enkel spijtig van dat apocrief Voltaire-citaat, alweer.
- At 19:18 Anoniem said...
-
Ik vind dat liberale partijen en bewegingen inclusief moeten zijn, m.a.w. ernaar moeten streven om een zo breed mogelijke maatschappelijke beweging te worden die alle voorstanders van de vrije markt en het zelfbeschikkingsrecht van de mens moet proberen te groeperen.
In die zin vind ik zowel Dirk Verhofstadt en Mathias De Clercq ("libertariërs zijn geen liberalen") als Vincent De Roeck in dit artikel ("sociaal-liberalisme is geen liberalisme") niet goed bezig. Zij doen aan fragmentatie en versterken de indruk van een warboel aan rivaliserende fracties die allen de Enige Ware Leer claimen. - At 19:18 Anoniem said...
-
De naam liberalisme is bezoedeld door figuren als de gebroeders Verhofstadt, duidelijker lijkt me om het over klassiek-liberalisme of libertarisme te hebben wanneer je het hebt over de idee van vrijheid onder gelijken en zijn economisch correlaat, het laissez-faire kapitalisme.
- At 19:19 Anoniem said...
-
"haar" economisch correlaat
- At 11:33 Anoniem said...
-
"Bijgevolg vragen ondertekenaars een duidelijke toepassing van de vigerende reglementering. Hoewel de beslissing bij de universitaire overheid ligt, zijn de ondertekenaars vragende partij voor:
- Onmiddellijke uitsluiting de recidive organiserende verenigingen.
- Onmiddellijke schorsing van de andere organiserende verenigingen.
- Onmogelijkheid voor niet-erkende organiserende verenigingen om het komende jaar erkenning te verkrijgen.
- Onmiddellijke schorsing of uitsluiting van de individuele studenten die actief betrokken waren bij de ongeregeldheden waarbij de persoonlijke integriteit en de integriteit van de goederen van de UGent in het gevaar werden gebracht. Dit op basis van het tuchtreglement voor studenten."
Ik kan het geheel volgen, maar... hoe extremistisch is dit wel?! - At 11:33 Anoniem said...
-
Ik ben helemaal geen Juif allemand. In tegenstelling tot de Joden ben ik voor de vrije meningsuiting.
- At 11:33 Anoniem said...
-
Zeer beschamend voorval. Straffen zijn hier aan de orde. Daar is niets extremistisch aan, alleen zou'k het niet zo breed uitgeschreven hebben. Gewoon straffen want dit is al te gortig.
- At 11:34 Anoniem said...
-
Die 'anonieme' hier is inderdaad geen Juif allemand. En een echte demokraat is hij duidelijk ook niet.
Wat is hij dan wel? Op basis van wat hij schrijft kan men vaststellen dat hij een anti-semiet is, en een slechte observateur ook. Er zijn maar weinig volkeren in de wereld die meer het vrijemeningsuitingsrecht aanhangen (en respecteren binnen hun eigen politiek bestel) dan de joden. OP dat punt doen ze het een heel stuk beter dan de 'Belgen' (van eender welke soort: franstaligen, nederlandstaligen, islamitische immigranten enz...). - At 11:34 Anoniem said...
-
@ Marc Vanfraechem
Gij moeilijke mens. :-)
Apocrief heb ik eerst moeten opzoeken in mijn "dikke".
In zoverre ik die uitleg heb begrepen heeft Voltaire dit, althans zo "begrijp" ik u, nooit gezegd?!
Wilt u zo goed zijn om dit eens te verduidelijken?
Uitsmijtertje:
Zonder me te willen noch te kunnen uitspreken over de kwal- en mosselachtige houding van de "open-briefschrijvers" stel ik met genoegen vast dat "ze" zich in alle mogelijke bochten wringen om toch zo politiek correct als mogelijk voor te doen. Hypocrieten.
Bart, weet u b(W)et(v)er? - At 11:35 Anoniem said...
-
Hebben de broeders Verhofstadt zogezegd het liberalisme in België verdoezeld?
Ik denk het niet. Het was zelf onder de impuls van het joenk dat de toenmalige PVV evolueerde naar een partij die echt voor de vrije markt koos in haar partijprogramma. Dat Guy VRHSDT dat niet volledig heeft uitgevoerd in zijn regering (voor sommigen totaal niet), is een andere zaak maar dat doet niets af aan de enorme bijdrage van Guy Verhofstadt aan het Belgische en Vlaams liberalisme.
Ik sluit me eigenlijk aan bij Luc. We hebben nood aan inclusie. Alle mogelijke liberale denkbeelden mogen in één partij zitten. Uitzuiveringen en de nacht van de lange messen moeten vermeden worden. - At 11:41 Vincent De Roeck said...
-
@ Luc en Nicolas
Niet met eens eigenlijk. Ik pleit voor inclusie van paleoconservatieven, neolibertairen, paleolibertairen, objectivisten, anarcho-kapitalisten, minarchisten en anderen binnen één maatschappelijke strijd maar niet voor de inclusie van libertarisch georiënteerden (die vrijheid nastreven tegen de overheid in) en sociaal-liberalen (die vrijheid nastreven via de overheid) want de agenda's van beide staan haaks op elkaar. Sociaal-liberalen zijn etatisten die de Franse Revolutie en het ideaal van "de burger" verdedigen. Libertariërs zijn vrijheidslievenden die de ideeën van de Amerikaanse Revolutie aanhangen. - At 15:04 Anoniem said...
-
Dit ruikt gewoon naar een totaal geënsceneerde crisis. Er zijn in deze wereld bepaalde krachten aan het werk die een maakbare maatschappij willen creëren, een maatschappij waar ze greep op hebben, waarvan ze weten dat ze elk jaar een vaste opbrengst zullen kunnen van afromen, zij het in taksen, intresten of andere vormen van bijdragen. Ik vergelijk het altijd met de film 'the matrix' waarin ons een bepaald wereldbeeld wordt ingeprent dat verschilt van het eigenlijke doel. De allegorie is zelfs vrij letterlijk te nemen als je bedenkt dat in dat nieuwe model de mens als produktiefactor, als melkkoe, als 'leverancier van energie' wordt gezien. De huidige financiële crisis is opgezet om de mensen te laten schreeuwen om meer overheidsinterventie. Terwijl het juist die 'overheidsinterventie'* is die voor de crisis gezorgd heeft.
* lees: de bewuste manipulatie van de economie haar in de crisis heeft geduwd.
Ook in de EU zijn dezelfde krachten aan het werk, krachten die de onvoorspelbare vrije markteconomie willen uithollen tot een collectivistische staatsgedirigeerde matrix-situatie, zonder dat de gewone pet of de iets meer geleerde pet daar argwaan over krijgt.
Slavernij is niet afgeschaft, alleen anders geïmplementeerd. - At 15:17 Anoniem said...
-
ter info:
in 2004 werden enkele verenigingen geschorst om dezelfde feiten. In 2005 besloot het Bestuurscollege de beslissing van een klacht tot uitsluiting van de ALS "uit te stellen":
De partijen gehoord hebbende, overwegende
- dat tussen partijen een zeker begrip is gegroeid, wat blijkt uit de uiteenzetting door de studentenbeheerder en de bevestiging van ALS dat zij als organisatie groot belang hechten aan de vrije meningsuiting;
- dat dhr. Courant stelt dat ALS meermaals gesteld heeft dat ze zich het recht toe-eigenen om blokkades te organiseren wanneer ondemocratische partijen aan studentenactiviteiten deelnemen;
- dat ALS het nodige krediet wil geven aan de werkgroep die gedragsbepalingen voor studenten zal uitvaardigen, en dat ze, na discussie in het PFK, zich zullen neerleggen of opstappen wanneer ze in de minderheid worden gesteld;
- dat het universiteitsbestuur zal optreden mochten zich opnieuw blokkades voordoen;
beslist het Bestuurscollege unaniem de beslissing omtrent de voorgestelde uitsluiting van ALS als erkende studentenvereniging uit te stellen. - At 17:24 Vincent De Roeck said...
-
Mathias De Clerq mag voor mijn part opstappen: het libertarisme is helemaal niet failliet!
Vorige week publiceerde “De Tijd” een opiniestuk van de stamboomliberalen Mathias De Clercq, tegenwoordig naast kleinzoon van ook al Kamerlid en schepen voor Open Vld, en Egbert Lachaert, zoon van en binnenkort waarschijnlijk Vlaams Volksvertegenwoordiger voor dezelfde partij, onder de alleszeggende titel “Het failliet van het libertarisme”. De tijd dat kranten de inhoud van opiniestukken nakijken en niet louter afgaan op de adelbrieven van de auteurs lijkt bij deze dan ook volledig voorbij te zijn. Dit opiniestuk, ongetwijfeld ingefluisterd door Dirk Verhofstadt, broer van en de leermeester van beide, en binnen de beweging vooral bekend van dogmatische stellingen tegenover libertarischgezinde studenten als “zolang jullie geen boeken geschreven hebben, doet jullie mening er mijns inziens niet toe”, is larie en apekool. Gewoon zever in pakjes.
In “De Tijd” klonk het deze week als volgt:
De financiële crisis die deze week hard kwam overwaaien uit de Verenigde Staten brengt een belangrijk en noodzakelijk ideologisch debat op gang. Het roept wezenlijke vragen op, zoals hoe we onze samenleving inrichten, welke waarden daaraan ten grondslag liggen en hoe we de financiële markten organiseren. De vraag wordt gesteld welk wereldbeeld de beste garantie voor welvaart en welzijn van éénieder biedt? Dit debat is fundamenteel en raakt de kern van ons menszijn. De huidige financiële crisis werd in eerste instantie aangewakkerd door een crisis op de Amerikaanse huizenmarkt. Bij gebrek aan adequate regelgeving bij het afsluiten van kredieten kwamen tal van banken in de problemen toen een groot deel van hun klanten er niet meer in slaagden de leninglast te dragen en bovendien de prijs van de huizen devalueerde. Het wantrouwen op de markt zette een sneeuwbal in werking die vandaag ook in Europa belandde.
Mathias De Clercq moet betere research doen als hij dit soort tribunes denkt te moeten schrijven. De hypotheekmarkt, ook in de Verenigde Staten, is één van de strengst reglementeerde en gereguleerde van alle economische sectoren. Meer dan 70 jaar lang tracht de overheid banken te reguleren en te controleren. Als ze het nu al niet lukt, waar haalt Mathias De Clercq dan in godsnaam zijn blind vertrouwen in de overheid vandaan dat ze het nu wel plots aan zou kunnen?
De actualiteit van de afgelopen dagen verleidde bijvoorbeeld Rudy De Leeuw (ABVV) en Meryem Kacar (Groen!) ertoe het liberalisme als oorzaak van de crisis aan te wijzen. Ten onrechte, de huidige Amerikaanse financiële malaise legt vooral het failliet van het zogenaamde “libertarisme” bloot en niet dat van het liberalisme. Het libertarisme verwerpt per definitie elke overheidsinterventie. Het staat een ongebreidelde vrijheid voor en hecht een blind geloof in een absoluut vrije werking van maatschappelijke en financiële krachten. Het libertarisme staat evenwel haaks op het liberalisme. Een liberaal erkent immers wel de noodzaak van een efficiënte en slagvaardige overheid. Liberalen zijn net overtuigd van de noodzaak van transparantie en toezicht op de markt om die goed te laten functioneren. Een vrije markt kan immers niet echt vrij zijn zonder adequate en efficiënte regelgeving en een overheid die daarop toeziet.
Mathias De Clercq kent zijn geschiedenis niet. De term “liberalisme” werd in de Verenigde Staten gekaapt door de “New Deal”-beweging van Franklin Roosevelt en daardoor aan de andere kant van de oceaan vandaag gelijkgesteld aan “socialisme”. In de jaren 1970 kozen échte liberalen in de VS voor de term “libertarisme” om zich van de sociaal-democratische “liberals” te kunnen onderscheiden. In de jaren 1990 wint het sociaal-liberalisme ook de strijd in Europa en beslissen ook daar de échte liberalen om de term “libertarisme” over te nemen, synoniem dus voor klassiek-liberalisme. Mathias De Clercq geeft met deze tribune toe aan welke kant hij staat: die van het sociaal-liberalisme, of gewoonweg socialisme. Liberalen streven helemaal geen efficiëntie aan binnen de overheid maar efficiëntie in de verdeling van bevoegdheden tussen de staat en het individu. Een slagvaardige overheid wordt enkel ondersteund binnen de kerntaken van de staat en niet als mantra op zich naar voren geschoven. De markt is per definitie transparanter dan de overheid en elke vorm van staatscontrole op de markt is een idioom voor planeconomie.
Als overtuigde liberalen verzetten we ons zelfs met klem tegen de profetie van het markfundamentalisme en het principe van een absolute vrijheid. Het liberalisme keert zich ons inziens tegen het dogmatisme van libertariërs die elke structurele verantwoordelijkheid ten aanzien van de medemens negeren. Evenwel dient evenzeer ingegaan te worden tegen de plotse roep naar neo-marxistische recepten zoals de nationalisering van belangrijke ondernemingen en de retoriek voor een centraal geleide (financiële) markt. Deze recepten doden de creativiteit en de vrijheid van de mens en leiden, net als het libertarisme, tot rampzalige excessen ten koste van de burger. Daar hebben we in de loop van de geschiedenis voldoende voorbeelden van gezien. Het gevaar van een gebrek aan overheid is evenwel hetzelfde als deze van een totaal dominerende, alomvattende overheid. In 1989 zagen we het failliet van de centraal geleide economie en in 2008 zien we voor de tweede maal in de recente geschiedenis (na de crash van de jaren '30 van de 20e eeuw) het failliet van het libertarisme.
Met dit soort stellingen plaatst Mathias De Clercq zich eigenlijk buiten de filosofie van het liberalisme/libertarisme. De derde weg die hij propageert is een nieuwe “road to serfdom” en zijn aanvallen naar het adres van neo-marxisten is totaal misplaatst omdat zijn slagvaardige overheid opnieuw de deur zal openzetten voor overheidsbemoeienissen, centrale planzucht en, inderdaad, communisme. Nochtans lagen monetair beleid en overregulering aan de basis van deze crisis, en niet de markt op zich.
Het komt er de komende maanden en jaren dan ook op aan om vanuit de overheid voldoende grendels in te bouwen om de vrije markt te waarborgen en goed te laten functioneren. Een efficiënte kartel- en mededingingswetgeving is daarbij essentieel, net als een efficiënte wetgeving inzake consumentenkrediet en voldoende transparantie over de financiële situatie van beursgenoteerde ondernemingen (inclusief de lonen van het topmanagement). Verder dient het toezicht op het bank- en financiewezen voldoende sterk te zijn (bij voorkeur op Europees niveau) om tijdig te kunnen ingrijpen indien zich op de financiële markten scheeftrekkingen voordoen die op termijn de markt kunnen verstoren. Vrijheid betekent ook dat men verantwoordelijkheid neemt ten aanzien van anderen en de samenleving. Dat is de essentie van het liberalisme én niet – zoals diens tegenstanders voorhouden – de absolute vrijheid om zich te verrijken ten koste van alles en iedereen.
Dit is de eerste keer dat een liberaal de staat boven de markt verdedigt. Theoretici zullen het erover een zijn: dit is een weinig verhuld pleidooi voor socialisme. Het zou Mathias De Clercq en Egbert Lachaert dan ook sieren moesten ze hun mandaten ter beschikking van de liberale partij stellen en hun partijkaarten zouden inwisselen voor die van de SP.A. Deze ideeën zijn zeker niet die van een Guy Verhofstadt of een Willy De Clercq, en moeten door hen eigenlijk zelfs als een belediging opgevat worden. En als dit soort intellectuele nonsens de nieuwe partijlijn van de Open Vld wordt, dan zal ondergetekende op het ideologisch congres van februari 2009 tegen “Liberale Partij” als nieuwe naam stemmen. Niet omdat ik de naam ongenegen ben, maar omdat ik het gebruik van deze term voor dit zootje etatisten een totale aberratie vind, én een totale miskenning van de eeuwenlange traditie van het liberalisme. Inclusie, mijn oor. - At 17:25 Vincent De Roeck said...
-
http://inflandersfields.eu/2008/10/de-enige-oplossing-voor-de-financile.html
Een zéér goede tribune van Pieter Cleppe over de goudstandaard. - At 21:46 Anoniem said...
-
MDC is een ei.
Vincent, tijd dat ook jij naar LDD overstapt!
Liberaal Doen en Denken... - At 22:12 Anoniem said...
-
Hey anonieme. LDD zijn een bende populisten die alles zeggen wat het volk wil, los van ideologie of maatschappijbeeld. Hun visie is nada, hun technieken goedkoop en hun mandatarissen inhoudsloos. De VLD is geen haar beter, oké, maar een De Clercq of Verhofstadt gelooft nog tenminste zelf wat hem zegt.
- At 22:14 Anoniem said...
-
En daarbij geloof ik dat er voor radicale liberalen als Vincent nog steeds meer ruimte voor handen is binnen VLD dan bij LDD waar het elkaar trappelen is voor postjes en de rijksten/bekendsten het eerste mogen graaien. De VLD is ideologisch zwak, maar met clubjes als het LVSV in haar hemisfeer kan dat snel veranderen, en dan ligt Vincent in polepositie. Een nieuwe Guy wordt hij niet, daarvoor is hij in een verkeerde tijd geboren, maar dat hij vér komt zou mij niet verbazen.
- At 10:54 Anoniem said...
-
Het is altijd lovenswaardig als iemand de moeite neemt om hansworsten van weerwoord te dienen, en in die zin moet ik Vincent gelukwensen, want hij brengt de menslievendheid op om achter de schrijfsels van M. De Clercq enige betekenis te zoeken.
Een ministerschap moet hem dat misschien niet onmiddellijk opleveren, maar het is wel minstens een schotel witte druiven in het hiernamaals waard.
Dat kranten tegenwoordig enkel nog naar de naam van de briefschrijver en diens pedigree kijken, meer dan naar de inhoud, lijkt mij evenwel geen nieuw verschijnsel. - At 11:35 Anoniem said...
-
Ronduit absurd zijn idd al die claims als zou het liberalisme/libertarisme gefaald hebben.
Een belangrijk punt ben je nog vergeten, Vincent:
Het bepalen van de rente door centrale bankiers is volkomen socialistisch. De rente is niets anders dan de prijs voor fondsen gevormd door spaarders en investeerdes. Het artificieel verlagen van deze rente leidt zoals elke prijscontrole of tot verkeerde allocaties. In dit bijzondere geval tot overconsumptie en misallocaties. Deze worden dan gecorrigeerd in recessies als de huidige. - At 11:36 Anoniem said...
-
Een knappe grafische voorstelling van de oorzaken van conjunctuurgolven volgens de Oostenrijkse economische school(Menger, Von Mises, Hayek, Rothbard)
http://www.auburn.edu/~garriro/cbm2006.ppt