Ditmaal waren niet zozeer de verschillen in de gezondheidssector, de verschillen in de ziekteverzekering, de verschillen in de inning van verkeersboetes of de massale geldtransfers kop van jut, maar wel het gigantische verschil in absenteïsme tussen Vlaamse en Waalse ambtenaren. Destexhe ondervroeg maandenlang alle bevoegde ministers en aan de hand van hun antwoorden in de Senaat stelde hij een boek samen. Het valt tevens op te merken dat het parlement van de bevoegde minister geen enkele inzage kreeg in het absenteïsme bij bepaalde overheidsdiensten. Een minister die de democratisch verkozenen met een kluitje het riet instuurt, doet mij nochtans sterk denken aan de doorsnee Afrikaanse dictatuur, eerder dan aan een Westerse rechtsstaat.
Het bij elkaar sprokkelen van deze gegevens was fus een werk van (zeer) lange adem, maar uiteindelijk zijn de bevindingen van Destexhe best wel representatief voor de malaise in de Waalse bureaucratie. In Vlaanderen en Brussel schommelt het absenteïsme bij het onderwijs - de overheidssector met traditioneel het hoogste absenteïsme - rond 3,8%. In Wallonië loopt dit echter al snel op tot 6,6% oftewel quasi het dubbele. Nochtans zijn er geen "objectieve gronden" om dit verschil in werkverzuim goed te praten. Hetzelfde plaatje krijgen we bij de overheidsbedrijven. De Lijn in Vlaanderen - de bedrijfssector met de meeste afwezigheden - kent een werkverzuim van net geen 3% terwijl het bij de TEC in Wallonië al gauw oploopt tot meer dan 10%, oftewel meer dan het driedubbele. Voor De Post en de NMBS waren er geen regionale gegevens voor handen, maar bedroeg het gemiddelde nationale werkverzuim maar liefst tussen 8% en 9%, wat in wezen neerkomt op bijna het driedubbele van het 3,2% gemiddeld werkverzuim in vergelijkbare privé-bedrijven.
De Waalse overheid staat dus weerom aan de schandpaal en wordt weerom in een onweerlegbaar officieel document gebrandmerkt als een incompetent geldverkwistend bureaucratisch geheel dat onmogelijk nog een toekomst kan hebben in het vrije West-Europa. Dat de Walen steigeren bij het horen van elke Vlaamse vraag tot verdere ontvoogding, is bij deze ook weer verder uitgelegd. Geen enkele parasiet zal immers ooit vrijwillig zijn profitariaat stopzetten. Enkel een snelle herstructurering van de Waalse mentaliteit en een onmiddellijke stopzetting van het PS-cliëntelisme kunnen de splitsing van onze Bananenrepubliek nog tegenhouden. Ikzelf heb hier echter helemaal geen vertrouwen meer in. Maar waarom zou ik ook? Mijn Vlaanderen is nu éénmaal al duizendmaal bedrogen.
Deze tekst verscheen ook op de website van het LVSV Leuven.
Meer teksten van mezelf op www.lvsv.org.
2 Reacties:
- At 17:01 Anoniem said...
-
Jaja den Alex. Een linkse rakker die met de wereld geconfronteerd wordt en zich bekeerd. Hij is niet de eerste.
De situatie in Wallonië was onhoudbaar. Hoe kon iedereen krampachtig de PS-staat blijven steunen terwijl iemand met een beetje gezond verstand onmiddelijk inzag hoeveel nadelen ze heeft voor Wallonië. Loutere sociale druk heeft ervoor gezorgd dat het een taboe werd. En door elke Vlaming als een separatist af te schilderen zodra die ook maar met één woord erover repte bleef men het kaartenhuis ondersteunen. Maar het taboe werd doorbroken. Enkele maanden later hebben we een gezamelijke oproep van academici, een lichte toegeving van Van Cau en een behoorlijk krampachtig interview met Di Rupo achter de rug. Iedereen wist de waarheid natuurlijk al heel lang, maar zoals Destexhe duidelijk impliceert is het belang van de Waalse politici en het belang van Walloni? niet altijd gelijklopend. Di Rupo's oproep en zijn 'marshallplan' zijn volgens mij gewoon een manier om snel snel de eerste te zijn met maatregelen zodat hij tenminste niet moet toegeven dat het gebrek aan maatregelen ertegen vooral de schuld van zijn partij is.
Destexhe heeft gelijk. Nu is een taboe ook doorbroken. Of er nu echter iets zal veranderen is maar de vraag... - At 11:37 Anoniem said...
-
Ik vind het vreemd dat de MR, nochtans via hun FDF-arm zéér Franstalig gezind en anti-Vlaams, niets onderneemt tegen deze uitspraken van hun senator en Waals parlementslid Alain Destexhe die Waalse koren op de molen verstrekt aan de radicale flaminganten in Vlaaanderen.