De debatten moesten trouwens ook twee maal onderbroken worden voor een gastspreker, met name Jos Gysels, de voorzitter van 11-11-11, en Karel De Gucht, de Belgische minister van buitenlandse zaken. De openlijke steun van de oud-LVSV’ers Philippe De Backer en Jules Van Rie, respectievelijk de voorzitter en de politiek secretaris van Jong VLD, voor tal van onze amendementen gaf dan ook aan dat wij het bij het juiste eind hadden door bepaalde passages van de congrestekst te verwerpen. In tegenstelling tot mijn amendementen op de congressen van de VLD, kreeg ik tot mijn grote verbazing zéér vaak de zaal aan mijn kant, mede dankzij een mooie opkomst van LVSV’ers en oud-LVSV’ers die samen toch wel 15% van alle congresgangers vertegenwoordigden. Als gevolg daarvan werden in totaal een veertigtal amendementen aanvaard waardoor de eindtekst een veel beter evenwicht heeft tussen een theoretische liberale ideologie en concrete praktijkoplossingen. Dat Boudewijn Bouckaert discussies tussen liberalen over internationale betrekkingen steeds afdoet als tijdverlies en nutteloos, omdat liberalen zich enkel bezig te houden hebben met de relaties tussen individuen en de overheid, en dus niet met de relaties tussen overheden onderling, mag dan al wel bij veel liberalen een gesmaakte stelling zijn, dit congres bewees toch ook dat het anders kan en dat de relaties tussen de burger en de overheid ook op internationaal vlak een deel van het liberale verhaal kunnen zijn.
In de congrestekst geeft Jong VLD af op protectionisme, het Europese landbouwbeleid en economische (tol)grenzen. Vrijhandel wordt naar voren geschoven als de enige échte motor van globale ontwikkeling. Door verzet van het LVSV werd het hoofdstuk over “infant industry protection”, het beschermen van derdewereldlanden tegen invoer uit rijke landen zodat ze hun eigen economie kunnen opbouwen, uit de congrestekst geschrapt. Vrijhandel moet absoluut zijn, of het zal niet zijn. Ook onjuiste Eurofiele statements, zoals de stelling dat de EU geen interne economische grenzen meer zou hebben of de stelling dat de Europese burgers zelf verantwoordelijk zouden zijn voor het EU-wanbeleid omdat zij dit in de verkiezingen gelegitimeerd hebben, moesten er aan geloven. Het democratisch deficit van de EU maakt zulke beschuldigingen aan het adres van de Europese burgers totaal onterecht. De rigide diensten- en arbeidsmarktwetten maken van de EU zelfs puur intern géén vrijhandelszone, alle mooie liedjes van de Neytsen, de Verhofstadts en de Dehaenes van deze wereld ten spijt. Jong VLD aanvaardt ook het nut van bilaterale handelsakkoorden naast de - vooral door arme landen gevraagde - multilaterale pacten.
Hoewel Jong VLD de werking van het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank transparanter en doeltreffender wou maken, werden zij daarin niet gevolgd door de zaal die resoluut de zijde van het LVSV koos. De Wereldbank zou geprivatiseerd worden en het IMF zou een “adviesorgaan voor private investeringen in de derde wereld” worden, zeg dus maar gerust een praatbarak. Ook het LVSV-voorstel om de ganse ontwikkelingshulp grondig te hervormen via een drietrapsmodel kreeg de steun van het congres. Voortaan zal alle traditionele ontwikkelingshulp via private middelen bekostigd moeten worden. De overheid zal enkel nog zelf financieel tussenbeide komen om een stabiele staatsstructuur, met basisonderwijs, minimale zorgverlening en een niet-corrupte rechtsstaat in het leven te roepen, en om noodhulp bij rampen te verstrekken. Dit maakt dat ook de defensieuitgaven voor zulke nood- en vredemissies voortaan onder het budget van ontwikkelingssamenwerking zullen vallen.
Ook mag het hoofddoel niet langer het installeren van “democratie” zijn, maar het creëren van “welvaart en welzijn”, waaruit misschien op termijn een democratische beweging zou kunnen ontstaan. Democratie is volgens Jong VLD immers geen doel op zich, maar gewoon een middel. Tenslotte werd ook de westerse zelfhaat, zoals mooi verwoord in de statements dat we onze dominantie verloren zijn aan de opkomende economieën en dat het westers model zeker niet het “einde van de geschiedenis” is, onder druk van mijn amendementen minder cru verwoord en werden een aantal anti-Amerikaanse passages onder handen genomen. Het is volgens mij immers niet zo dat de uitdagingen die op ons afkomen uit het Verre Oosten per definitie ons model zouden verslagen. Om het “einde van de geschiedenis” te blijven, moet men immers gewoon deze uitdagingen het hoofd zien te bieden.
In het congreshoofdstuk over defensie, oorlog en mensenrechten werd daarenboven gewoon de mantel uitgeveegd met de Verenigde Staten. Een paginalange tekst werd aan de notie van “pre-emptive strike” gewijd, terwijl de véél slechtere defensiepolitiek van China (Tibet, Taiwan, …), Noord-Korea, Rusland (Tsjetsjenië, …) en andere schurkenstaten niet eens met één woordje aan bod kwam. Van hetzelfde laken een broek bij de “war on terror”. In plaats van voorbeelden dicht bij huis te zoeken zoals de terreurwetten in België of het Verenigd Koninkrijk, valt men - in alweer een paginalange tekst - opnieuw de VS aan. Hun “patriot act” en gedrag in Guantanamo Bay gelden voor Jong VLD als de schoolvoorbeelden van misbruiken in de strijd tegen de terreur. Over de situatie in Rusland of China was alweer géén woord in de tekst terug te vinden. Uiteindelijk bereikte het congres een compromis over mijn amendementen. De voorbeelden zouden blijven staan, maar elke verwijzing naar de Verenigde Staten zou uit de tekst geschrapt worden. Een overwinning dus voor elke rechtgeaarde Atlanticist. Ze zullen het bij de moederpartij in de Melssensstraat waarschijnlijk niet graag gehoord hebben.
Dit verslag verscheen ook op de metablog In Flanders Fields.
Meer over dit congres op www.jongvldcongres.be.
15 Reacties:
- At 16:05 Anoniem said...
-
Ontwikkelingshulp werkt alleen als je een compleet concept hanteert van veiligheid en economische stabiliteit (en de daaruit emanerende noodzaken). In plaats vanuit een ideologisch kader aan ontwikkelingshulp te doen moet men het eerder pragmatisch aanpakken, 'democratie' komt later wel (soort van trickle down effect). Lijkt erop dat je hetzelfde hanteert, of vergis ik me?
Waar ik me aan stoor is waar de overheid wel mag ingrijpen en het plaatsen van bepaalde huidige defensietaken (onder Petersberg tasks) onder het budget van ontwikkelingshulp. De overheid zou gewoon private ontwikkelingshulp moeten stimuleren en bijstaan met kennis (academische, e.a.), haar diplomatieke kanalen en het inbrengen van defensie in het kader van SSR/DDR als korte termijn oplossing. Daarvoor is enkel budget nodig om dat ter beschikking te stellen, maar rechtstreeks inmenging in ontwikkelingshulp?
Zou snel kunnen uitgroeien tot een volwaardige overheidsbemoeienis waarmee men veel geld gaat verbrassen zonder al te veel resultaat zoals vele (vooral grote) NGO's dat nu doen (90% middelen opsoeperen voor eigen mensen te betalen).
Men moet maar extra budget bij defensie voorzien of het aantal doellanden voor 'militaire bijstand in humanitair kader' (Petersberg tasks) maar terugschroeven zonder te knabbelen aan het budget militaire operaties. - At 16:08 Vincent De Roeck said...
-
Brigant, dat is net wat uit het congres gekomen is als redenering. Democratie is een potentieel bijproduct van welvaart en ontwikkeling, niet andersom. Dat is ook waar Jong VLD nu voor staat. Een "zachte dictatuur" kan op korte termijn betere zaken doen voor de burgers van een land dan een "democratie". Een bijkomende beweegreden is het cultuurrelativisme van veel liberalen. Het is niet omdat wij in het rijke Westen democratie als de beste overheidsvorm beschouwen, dat het om een universeel gegeven zou gaan. Afrikaanse gebruiken rond de "hoofdman" en hun stammen zijn allesbehalve "democratisch" maar kunnen wel tot méér welvaart en méér veiligheid/stabiliteit leiden.
- At 17:13 Anoniem said...
-
Vincent De Roeck nog steeds een VLD'er? Wie had dat gedacht ... En het is niet omdat er géén alternatieven voor handen zijn.
- At 12:44 Anoniem said...
-
Waar vind ik de ontwerptekst en de goedgekeurde tekst, zodat de via amendementen aangebrachte wijzigingen exact te traceren zijn?
Op de site van JongVLD staan twee PDF-documenten, maar het gaat in beide gevallen over "ontwerptekst". - At 12:44 Anoniem said...
-
Ze kunnen aanleiding geven tot meer welvaart en veiligheid als ze ook een machtsbasis hebben. Daaraan hebben die 'traditionele leiders' soms weinig tot geen van.
- At 12:45 Anoniem said...
-
@ Vincent
Zo op het eerste zicht heb je weer wat goed werk geleverd. Maar het zal wel tegen de bierkaai vechten zijn, vermoed ik, in de huidige staat van culturele verdwazing.
Wat mij intrigeert is waarom Belgische liberalen zouden denken dat ze in het algemeen tegen "pre-emptive strikes" zouden moeten zijn? Zulke "strikes" zijn toch het gezond verstand zelve wanneer men meent dat "strikes" noodzakelijk zullen zijn of worden. En als men dat niet zou menen, dan zijn uiteraard eender welke "strikes" overbodig, ongeacht of ze nu pre-emptive zouden zijn, of niet. Zonder de (halve) pre-emptive strike van Israel in 1967 zou Israel vandaag hoogstwaarschijnlijk niet meer bestaan. En als de Europeanen een beetje meer moed hadden gehad om met een pre-emptive strike te reageren op de "strikes" van Hitler tussen 1935-38 dan zou er veel nodeloze miserie kunnen vermeden zijn.
Wat mij eigenlijk nog het meest intrigeert is waarom Belgische liberalen van vandaag menen dat ze zich zouden moeten mengen, op selective wijze, in conflicten tussen de USA en bepaalde schurkenregimes. En dat ze in die conflicten bijna steeds automatisch de kant van de schurkenregimes kiezen. Is hun aangekweekte haat voor de USA dan sterker dan hun vermeende liefde voor vrijheid? Ik kan nog begrijpen dat ze zelf geen vinger zouden willen uitsteken om ongelooflijk-wrede en anti-liberale regimes (als het Baath regime in Irak, of het Taliban regime in Afghanistan) te verwijderen, maar waarom ze steevast VERBAAL de kant van totalitairen zouden verkiezen in dergelijke conflicten, is op zijn zachtst gezegd 'merkwaardig'.
Nog een ander puntje. Ik betwijfel ten zeerste dat "Afrikaanse gebruiken rond hun hoofdman en stammen" tot meer welvaart en veiligheid zouden kunnen leiden. In sommige gevallen misschien wel op zeer korte termijn, maar zeker niet op lange termijn. Dat hangt allemaal af van het vergelijkingspunt dat men gebruikt. In feite, die "gebruiken" zijn waarschijnlijk het grootste obstakel om tot duurzame ontwikkeling te kunnen geraken. - At 12:45 Anoniem said...
-
Eigenlijk moet een deel van de landbouwsubsidies ook onder ontwikkelingssamenwerking. Daarmee kunnen onze arme medemensen goedkoop Europees voedsel kopen.
- At 12:47 Vincent De Roeck said...
-
LVB, het is bij Jong VLD altijd "normaal" dat de definitieve tekst pas enkele maanden later klaar is, maar zodra ik hem toegemaild krijg, zal ik hem met alle plezier naar je doormailen.
- At 21:00 Anoniem said...
- Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
- At 21:00 Anoniem said...
-
Vincent: Ik heb eerder angst dat men het defensiebudget gaat afbouwen ten voordele van ontwikkelingshulp.
Persoonlijk zou ik me eerder richten naar kleinschalige vrijwilligersorganisaties, beetje zoals deze:
http://www.freedomchildrenwelfarecenter.com/pages_nl/objective - At 21:06 Mvdr. said...
-
De opkomst was mager maar gelukkig zorgde het LVSV voor de nodige debatten:). Wat de infant industry protection betreft heb ik het één en ander herlezen in mijn TEW-cursussen en er is inderdaad heel wat kritiek op.
Maar dat investeren in innovatie niet tot de taken behoort van de overheid,daar zullen we het nog over hebben tijdens het congres na de zomeruniversiteit. - At 17:19 Anoniem said...
-
Gelukkig heeft Vincent een beetje van de anti-amerikaanse opmars van de links-liberalen binnen de VLD-jongeren wat kunnen stuiten. Iets dat blijkbaar wel aan zijn nochtans scherpe aandacht is ontsnapt is het bashen op de landbouwsubsidies. Niet dat liberalen voor landbouwsubsidies moeten zijn, integendeel. Maar men moet dat in proportie bekijken. Zelfs als landbouwsubsidies de helft zouden uitmaken van het EU budget, dan zal dat nog altijd maar 0,2% van het BBP uitmaken (waarvan vermoedelijk méér dan de helft werkingskosten).
Waarom dat niet even in perspectief plaatsen tot de quasi 100-procentige subsidiering van onderwijs en gezondheidszorg, research ? is het moreel verwerpelijker voeding te produceren dan mensen te onderwijzen ?
De relatief belang van de preferentiële behandeling van bepaalde industrietakken zoals vliegtuigbouwers en de auto-industrie is vele malen groter dan de landbouw. Nooit afgevraagd waarom auto’s in de VS maar de helft moet kosten van bij ons ? http://www.vroom.be/nl/prijzen-nieuwe-autos/chrysler,14.asp http://autos.yahoo.com/chrysler/
Probeer maar eens een ingevoerde Amerikaan hier op de weg te krijgen. Dan pas zal men zich realiseren hoe hoog dié tolmuren ter bescherming van de auto-industriëlen wel is. Zonder die tolmuren reden we met zij allen met een gloednieuwe sportwagen Chrysler Crossfire à $27,572 ofte 18.800 € ofte 761.800 fr.
Van dié indirecte subsidiering wordt in "intellectuele" kringen zelden gesproken. Kwatongen beweren dat dat zou zijn omdat de zitjes in beheersraden daar veel lucratiever zijn. In de landbouwsector zijn die er nu eenmaal nauwelijks.
Paul vreymans
http://workforall.net - At 15:05 Anoniem said...
-
Crossfire is niet langer in productie, te slechte verkoopscijfer.
Betwijfel dat we die wagens zouden kopen, verbruiken normaal teveel benzine. - At 16:39 Vincent De Roeck said...
-
Mede-IFF'er en medewerker van de VLD-Studiedienst Ivan Janssens wijdde op zijn blog "The Flemish Beerdrinker" een artikel aan deze tekst van mij onder de titel "Een werelds liberalisme begint in de eigen achtertuin".
Jong Vld pleitte op haar jaarlijks Congres voor een "werelds liberalisme". Libertariër Vincent De Roeck, voorvechter van "een minimale staat en sterke burgerrechten", was erbij en brengt hier verslag uit over zijn verschill van mening inzake de oorspronkelijke tekst.
Vincent is tevens een "atlanticist" en dus gevoelig voor kritiek op de V.S. Onder meer vond hij de teksten te anti-Amerikaans. Ook inzake vrijhandel neemt hij een scherp standpunt in: Door verzet van het LVSV werd het hoofdstuk over "infant industry protection", het beschermen van derdewereldlanden tegen invoer uit rijke landen zodat ze hun eigen economie kunnen opbouwen, uit de congrestekst geschrapt. Vrijhandel moet absoluut zijn, of het zal niet zijn.
Ik weet wel dat elke rechtgeaarde liberaal "infant industry protection" als een gruwel aanziet, en wat het dan ook in een tekst van een liberale jongerenpartij staat te doen, is mij een raadsel. Maar aan de andere kant gaat het opleggen van "absolute vrijhandel" aan ontwikkelingslanden, mij ook te ver, precies vanuit libertarische overwegingen. Er zijn ook praktische bezwaren. "Infant industry protection" heeft soms ten onrechte een kwalijke naam.
Eén, "infant industry protection" is eigenlijk geen item van handelspolitiek as such, maar van economische ontwikkeling. De redenering gaat vooral op voor landen die geen industrie hébben, maar wel een agrarische economie. Dan kan het aangewezen zijn om een tijdlang bescherming te voorzien voor de beginnende industrie, omdat men anders het risico loopt dat die landen in de agrarische economie gevangen blijven en dus niet te ontwikkeling komen. Want de productiviteit in de industrie ligt hoger dan in de landbouw. De shift weg van landbouw en naar industriële sectoren is de belangrijkste reden voor de Europese economische groei in de twintigste eeuw. Voor ontwikkelde landen gaat "infant industry protection" dan ook veel minder op, omdat wij niet langer in de agrarische armoedeval zitten. Enig probleem die ik zie is dat dergelijke protectie tijdelijk moet zijn maar vaak een permanent karakter krijgt. Maar dat hoeft niet: kijk naar India, daar was bij ICT en telecom in het begin ook sprake van "infant industry protection", maar nu vrijwel complete vrijhandel. Belangrijk om te melden is dat "infant industry protection" paradoxaal genoeg kan leiden tot méér handel, omdat die ontluikende industrie zelf begint te exporteren, en bovendien ook meer input nodig heeft, die vaak ook vanuit het buitenland komt.
Twee, "infant industry protection" slaat, zoals de naam zelf aangeeft, op industriële sectoren. Het moet de overgang van een landbouweconomie naar een indudstriële economie bevorderen. Het is dan ook zonneklaar dat voor de afscherming van de landbouw, de redenering niet opgaat. Ten eerste omdat het beschermen van de landbouw de overgang naar een industriële economie precies verhindert, en ten tweede omdat men als gevolg van de invoerheffingen veel meer zal moeten betalen voor voedingsproducten. En dat betekent dat de consument in de arme landen moeilijker zal kunnen voorzien in zijn basisbehoeften. Ik heb dan ook weinig arme landen horen pleiten voor het afschaffen van de Europese exportsubsidies omdat die de prijzen van producten als melk goedkoper maken, producten waarin betrokken landen niet zelfvoorzienend in zijn.
Drie, het getuigt niet van een houding van "laissez-faire" om ontwikkelingslanden te dwingen hun invoerheffingen af te schaffen. Nogmaals : het belangrijkste is dat ontwikkelingslanden ontwikkelen. Hoe ze dat doen is hun vrije keuze, maar als ze ontwikkelen zal dat uiteindelijk leiden tot meer handel, en niet minder. Globalisering is het resultaat van de economische ontwikkeling van India en China, eerder dan dat het er de oorzaak van is.
Vier, principieel hangt vrijhandel niet af van de beslissingen van andere landen, maar wat je zelf doet. Het idee van de comparatieve kostenvoordelen houdt in dat je niet naar andere landen moet kijken. Het is economisch optimaal om zelf alle handelsbarrières op te heffen zonder te kijken naar wat de anderen doen. Op die manier produceer je zelf datgene waar je het best in bent, en voer je de rest in. Vrijhandel moet dus helemaal niet absoluut zijn. Waar Jong-Vld eigenlijk voor moet pleiten is voor een unilaterale vrijmaking van de handel door de EU, boven bilaterale en multilaterale akkoorden. Unilaterale akkoorden zijn de slechtste vorm wegens het risico op "trade diversion" (vergelijk met infant industry protection dat dus kan leiden tot "trade creation", en dat dus te verkiezen valt boven bilaterale handelsakkoorden) en omdat dergelijke akkoorden vaak misbruikt worden om anti-handelsregels op te leggen zoals overdreven intellectual property rights. Dus: unilateraal > multilateraal > bilateraal.
Ten slotte nog dit. Ik verbaas mij erover dat een rechtgeaarde Atlanticist elke kritiek op misbruiken van de Amerikaanse regering uit de tekst wil geweerd zien. Iemand die voorstander is van sterke burgerrechten zou precies zeer kritisch moeten zijn wanneer zijn of haar geliefde natie die burgerrechten in binnen- of buitenland met voeten treedt. Ik kan als libertair de Patriot Act onmogelijk aanvaarden. Dat zoiets gebeurt in een land waar ik veel bewondering voor heb, maakt het alleen nog maar erger. Als zelfs de V.S. menen dat ze de rechtsregels aan hun laars mogen lappen, dan zullen figuren als Putin, de communisten in China en Noord-Korea of Robert Mugabe zich nog veel minder inhouden. "To rule by example", lijkt me strategisch én moreel superieur boven een interventionistische politiek waarbij je zelf de regels niet naleeft die je aan andere landen probeert op te leggen. Dat geldt zowel voor vrijhandel (eenzijdige vrijmaking) als voor de strijd tegen terrorisme.
Een werelds liberalisme kortom, begint in de eigen achtertuin. Think global, act local.
Omdat in het artikel van Ivan Janssens de indruk gewekt werd dat ik onvoorwaardelijk de VS zou nahollen, ook al zou de VS de liberale waarden met de voeten treden, heb ik op "The Flemish Beerdrinker" mijn positie als volgt verduidelijkt.
Ik wil mijn positie als "atlanticist" (voorliefde voor de VS als land, niet als huidige politieke structuur) even verduidelijken. Ik ben ook tegen de Patriot Act, tegen Guantanamo Bay, tegen CCTV en tegen alle andere kenmerken van een politiestaat-in-wording, maar ik was gekant tegen de expliciete verwijzing naar de VS in die tekst. Net alsof de terreurwetten in het VK, Rusland en België niet evenzeer inbreuken waren op de burgerrechten. Ik heb dan ook geijverd voor het schrappen van de verwijzingen naar de VS, niet voor het schrappen van de kritiek op de wetten. In de tekst staan nu ook voorbeelden zoals "strafkampen", "onwettige voorhechtenis", "terreurwetten", enz, maar de vermelding van de VS is geschrapt. Dat is in mijn ogen toch ook niet meer dan normaal.
Waarop Ivan Janssens dan weer als volgt reageerde:
Bedankt voor de verduidelijking, waar ik me overigens helemaal in kan vinden. - At 16:41 Vincent De Roeck said...
-
De volgende tekst onder de titel "Wat vindt Jong VLD van democratie?" werd door Björn Roose op zijn blog "Friet Met Stoofvlees" gepubliceerd naar aanleiding van mijn artikel "Een werelds liberalisme".
Het mag eigenlijk weinig verbazing wekken dat politieke partijen over het algemeen nogal sterk gewonnen zijn voor democratie. Laat ons immers wel wezen: als dat systeem werkt zoals de particratie dat wil, is het de beste verzekering voor het eeuwig en erve voortbestaan van die politieke partijen.
Maar af en toe hoor je vanuit partijpolitieke hoek, zelfs vanuit de officiële partijen, toch een kritische noot plaatsen bij die democratie. Dat was, zo lees ik, ook het geval op het jaarlijkse “ideologisch congres” van Jong VLD dat afgelopen weekend plaatsvond in de zogenaamde Sportoase in Leuven en als titel “Een werelds liberalisme” meekreeg.
Het hoofddoel van ontwikkelingssamenwerking mag volgens de Jong VLD’ers, zo staat althans te lezen in het verslag van Vincent De Roeck (voorzitter van Jong VLD Berchem en secretaris-generaal van de Leuvense afdeling van het Liberaal Vlaams Studentenverbond), “niet langer het installeren van ‘democratie’ zijn, maar [wel] het creëren van ‘welvaart en welzijn’, waaruit misschien op termijn een democratische beweging zou kunnen ontstaan”. Democratie is, aldus De Roeck, “volgens Jong VLD immers geen doel op zich, maar gewoon een middel”.
Het hoofddoel van ontwikkelingssamenwerking moet dus volgens Jong VLD het creëren van “welvaart en welzijn” zijn en of dat nu gebeurt binnen een democratische context of niet doet er eigenlijk weinig toe. Waartoe “democratie” een middel kan zijn, is overigens ook niet erg duidelijk. Uit de rest van de tekst van De Roeck meen ik namelijk te kunnen uitmaken – corrigeer me gerust als ik het verkeerd voor heb – dat hét middel voor het bereiken van het doel “welvaart en welzijn” niets anders dan absolute vrijhandel is: “Vrijhandel wordt naar voren geschoven als de enige echte motor van globale ontwikkeling. Door verzet van het LVSV werd het hoofdstuk over ‘infant industry protection’, het beschermen van derdewereldlanden tegen invoer uit rijke landen zodat ze hun eigen economie kunnen opbouwen, uit de congrestekst geschrapt. Vrijhandel moet absoluut zijn, of het zal niet zijn”. En het ultieme doel, datgene wat achter het nastreven van “welvaart en welzijn” ligt ? Wel, dat is “om het ‘einde van de geschiedenis’ te blijven”.
In de commentaren verduidelijkt De Roeck desgevraagd nog een en ander:
“Democratie is een potentieel bijproduct van welvaart en ontwikkeling, niet andersom. Dat is ook waar Jong VLD nu voor staat. Een ‘zachte dictatuur’ kan op korte termijn betere zaken doen voor de burgers van een land dan een ‘democratie’. (…) Het is niet omdat wij in het rijke Westen democratie als de beste overheidsvorm beschouwen, dat het om een universeel gegeven zou gaan. Afrikaanse gebruiken rond de ‘hoofdman’ en hun stammen zijn allesbehalve ‘democratisch’ maar kunnen wel tot méér welvaart en méér veiligheid/stabiliteit leiden.”
Los van het nogal sterk economische einddoel van en het generaliseren over “wij in het rijke Westen” door Jong VLD, moet ik hierbij toch mijn waardering uitspreken voor het innemen van een standpunt dat met een beetje goede wil vanwege de lezer zou kunnen gelezen worden als zijnde van conservatief-republikeins allooi. Voor conservatieven – ook hier “in het rijke Westen” - is het dan wel zo dat welzijn niet náást welvaart staat, maar er boven (welvaart is een middel, geen doel), maar ze erkennen zonder meer de superioriteit van de republikeinse (in de althusiaanse, confederale zin) “staatsvorm”, die inderdaad ondanks jaren van “democratische” bemoeienissen vanuit “het rijke Westen” nog sterk terug te vinden is in de Afrikaanse stammencultuur, tegenover de democratische. Als ik geen tientallen redenen had om een probleem te hebben met de VLD, dan zou ik Jong VLD omwille van het verwerven van dit inzicht een bloemetje toewerpen …