Op 9 juni, de dag voor de verkiezingen van 10 juni, werden nieuwe wetten van kracht ter bestrijding van discriminatie en racisme. Deze nieuwe wetten, gedateerd op 10 mei 2007, bevatten onder meer bepalingen die de vrijheid van meningsuiting verder beperken. Die bepalingen zijn bovendien zo ruim en zo vaag dat ze à la tête du client kunnen gebruikt en misbruikt worden.

De voorbije jaren werd de persvrijheid uitgehold: waar persmisdrijven vroeger alleen voor een assisenhof konden beoordeeld worden, is dit niet langer het geval indien er racisme of discriminatie in het spel is. [...] Deze nultolerantie inzake racistische of discriminerende geschriften, en het CGKR dat als alziend oog en aanklager in dergelijke kwesties optreedt, verhoogt mijns inziens het wantrouwen tussen de burgers, fnuikt het vrije debat en tast het vertrouwen van de burger in de overheid aan.

Volgende week dient professor Matthias Storme in zijn hoedanigheid van advocaat een verzoekschrift in bij het Grondwettelijk Hof (voorheen: Arbitragehof) om deze wetten te laten vernietigen. Hij doet dit in naam van een aantal medeverzoekers. Ik heb al toegezegd om mee als verzoeker dit verzoekschrift te ondersteunen. Ik doe dat niet omdat ik sta te trappelen om racistische of discriminerende taal te spuien (quod non), maar omdat ik mij principieel verzet tegen de verdere inperking van de vrije meningsuiting.

Wie ook mee wil doen en als verzoeker wil optreden (caveat: dit gaat iets verder dan het ondertekenen van een petitie, u wordt namelijk verzoekende partij in de rechtszaak die wordt aangespannen voor het Grondwettelijk Hof), kan zich tot 27 november met naam, beroep en adres aanmelden bij professor Matthias Storme.

Het spreekt voor zich dat ik als liberaal-libertariër de doelstelling van dit verzoeksschrift ten volle onderschrijf. Ik heb mij dan ook zonet als medeverzoeker aangemeld bij professor Matthias Storme. Ik reken er trouwens ook op dat ook andere liberaalgezinden zich niet willen neerleggen bij de totalitarisering van België en mee met ons en tal van anderen naar het Grondwettelijk Hof zullen stappen. Iemand die zijn rechten niet uitoefent, is geen burger meer, maar gewoon een onderdaan.

Vandaag werd namens meer dan 160 verzoekers een verzoekschrift gericht aan het Grondwettelijk Hof om de dit jaar aangepaste racisme- en discriminatiewetten te laten vernietigen.

De meer dan 160 verzoekers zijn mannen en vrouwen van alle leeftijden, uit alle Gewesten van België en uit alle lagen van de bevolking. Onder hen zijn zowel werklozen als bedrijfsleiders, zelfstandigen, bedienden, ambtenaren, advocaten, studenten en gepensioneerden. Veel verzoekers werken in de media of publiceren regelmatig teksten. Een van hun voornaamste bezorgdheden was de schending van de vrijheid van meningsuiting door de aangevochten wetten.

De drie wetten kwamen er nadat het toenmalige Arbitragehof op 6 oktober 2004 belangrijke onderdelen van de antidiscriminatiewet van 2003 vernietigd had. De regering besloot drie nieuwe wetten op te stellen: een wet die de oude racismewet uit 1981 moest vervangen, een nieuwe antidiscriminatiewet en een wet met betrekking tot de gelijkheid tussen mannen en vrouwen. De wetten werden van kracht op 9 juni 2007, één dag voor de verkiezingen van 10 juni 2007.

Deze nieuwe wetten bevatten zeer vage en ruime bepalingen. Onder andere de vrijheid van meningsuiting, maar ook de godsdienstvrijheid en de vrijheid van vereniging worden aan ernstige beperkingen onderworpen.

De discriminatieverboden en strafbepalingen zijn zo vaag dat volgens een strikte interpretatie van de wet, personen strafbaar zouden kunnen gesteld worden voor het voorlezen van bepaalde passages uit de Bijbel of de Koran, of zelfs voor het verspreiden van de werken van Darwin of Shakespeare. Ook kan iedereen die zijn medewerking verleent aan een 'groep die kennelijk en herhaaldelijk discriminatie of segregatie verkondigt', gestraft worden, ook al wordt die medewerking onopzettelijk verleend.

In burgerlijke zaken wordt de bewijslast omgekeerd zodra er door middel van statistieken of praktijktests een vermoeden van discriminatie zou aangetoond worden. Mensen die dan niet kunnen bewijzen dat ze niet discrimineerden, kunnen veroordeeld worden tot betaling van forfaitaire schadevergoedingen (voor werkgevers bijvoorbeeld gaande tot zes maanden brutoloon), zelfs zonder dat er van schade sprake hoeft te zijn.