Zelfrespect: willen wij nu echt leven op andermans kap? Is het niet vernederend dat mensen die een leven lang gewerkt hebben, hun pensioen van elders moeten krijgen? Hebben ze daarom hun hele beroepsleven lang die torenhoge belastingen betaald? Willen wij nu echt berusten in de demografische en economische neergang van Vlaanderen, totdat we zelfs slechter af zijn dan Wallonië? Hebben wij nu echt niet genoeg fierheid om ervoor te zorgen dat wij onze pensioenen zélf kunnen betalen? Hebben wij nu echt niet genoeg ambitie om onze economie zó sterk te maken dat wij ook in de toekomst van ons eigen geld kunnen blijven leven? Hebben wij nu echt niet genoeg verstand om in te zien wat de politieke gevolgen zullen zijn als Vlaanderen afhankelijk wordt van Waals geld? Respect voor de Waalse belastingbetaler: willen wij nu echt parasiteren op een economie die het zelf al zo moeilijk heeft?
De mensen waarvan boven sprake, gaan er immers niet van uit dat de Waalse economie aantrekt; ze gaan uit van een zuiver demografische evolutie. Met andere woorden: als we lang genoeg verder doen zoals we bezig zijn, zal de Vlaamse bevolking zodanig verouderen dat de Vlaamse economie nog rampzaliger wordt dan de Waalse. Op dat moment zal de Waalse belastingbetaler, die er momenteel al niet in slaagt om 4 miljoen Walen te onderhouden zonder een jaarlijkse transfer van zo'n slordige 11 miljard euro vanuit Vlaanderen, er dan nog eens de pensioenen van een paar honderdduizend Vlamingen bovenop krijgen. Welke zieke geest wil Wallonië nu zoiets aandoen?
Mensen die zitten te wachten tot de Walen onze pensioenen betalen, hebben niet alleen geen respect, het zijn ook lafaards en egoïsten. Ze geven impliciet toe dat het bergafwaarts gaat met onze demografie en economie (anders zouden onze pensioenen niet in gevaar komen!), maar weigeren tegelijk om aan Vlaanderen de nodige instrumenten te geven om daar zelf iets aan te doen. In plaats van ervoor te zorgen dat Vlaanderen kan anticiperen op de gevolgen van de vergrijzing, het roer om te gooien en ons toekomstperspectief zo te veranderen, of op z'n minst voorzorgsmaatregelen te nemen, zitten ze liever te wachten tot het hier slechter gaat dan in Wallonië. Deze mensen klampen zich liever vast aan het bestaande systeem (niet zelden omdat hun eigen belang verbonden is met dit systeem; vakbonden zijn hiervan een zeer goed voorbeeld) en kijken liever toe hoe dit systeem zichzelf in de vernieling draait (tegen dan zitten zij toch in een villa in Toscane, wat kan het hen dan nog schelen), dan na te denken over en te werken aan drastische hervormingen die het systeem gezond zouden kunnen houden of maken (maar wel hun inkomen en/of macht zouden kunnen aantasten).
Daarnaast getuigt deze houding van weinig of geen inzicht in de mechanismen van onze sociale zekerheid. Die omvat immers niet alleen de pensioenen, maar ook werkloosheidsuitkeringen, leeflonen, ziekteverzekering, invaliditeit, ... Medische overconsumptie en werkloosheid belasten de sociale zekerheid dus evengoed als vergrijzing, en laten dat nu net twee punten zijn waar Wallonië slecht scoort. Aan de zijde van de financiering van de sociale zekerheid is het niet alleen belangrijk hoeveel mensen op actieve leeftijd zijn, maar ook hoeveel van deze mensen een job hebben en dus effectief netto geld afdragen aan de overheid. Wallonië mag dan minder vergrijzen en meer mensen op actieve leeftijd hebben, de werkgelegenheidsgraad ligt er veel lager dan in Vlaanderen, en dus ook het percentage mensen dat de sociale zekerheid (en dus ook de pensioenen) effectief helpt mee betalen.
En dan nu: facts and figures. Het AKVSZ berekende aan de hand van drie verschillende hypothesen en vanuit drie verschillende benaderingen of Vlaanderen in staat is de gevolgen van haar vergrijzing op te vangen, en kwam tot de conclusie dat Vlaanderen zelfs met deze vergrijzing toch beter af is met een splitsing van de sociale zekerheid.
Tot slot willen we er ook op wijzen dat een geïntegreerde aanpak minstens even belangrijk is als financiële uitgangspositie. Hoe leuk het ook is om nog maar eens een Belgische dooddoener cijfermatig te kunnen ontkrachten, we mogen ons hier niet blind op staren. Het is een hele geruststelling dat ons spaarvarken momenteel nog dik genoeg is om de pensioenen te blijven betalen, maar de échte uitdaging van de komende jaren is om Vlaamse welvaart en welzijn te versterken en de negatieve trend van de vergrijzing om te keren. Of we hiervoor een onafhankelijk Vlaanderen nodig hebben, dan wel of een staatshervorming kan volstaan, is een andere discussie (waarover wij uiteraard een uitgesproken mening hebben). Het punt is dat we niet mogen berusten in problematische ontwikkelingen, maar het respect, de fierheid, de moed en de ambitie moeten hebben om deze te veranderen, in plaats van lijdzaam af te wachten tot anderen ervoor opdraaien.
Dit artikel werd verspreid door de denkgroep Jonge Vlamingen.
Meer teksten van deze denkgroep op www.jongevlamingen.net.
5 Reacties:
- At 13:54 Vincent De Roeck said...
-
Om de hierboven aangehaalde "facts & figures" te staven, geef ik hier de link mee naar de bewuste studie van het Aktiekomitee Vlaamse Sociale Zekerheid.
http://www.akvsz.org/pdf/VERGRIJZING%20brochure%20versie%20webstek.pdf
En op de Vlaamsgezinde politieke webstek Politiek.net kan je de persmededeling van het AKVSZ ter gelegenheid van hun studie nalezen.
http://www.politiek.net/hermes/17843 - At 15:02 Anoniem said...
-
We zijn zo al klein genoeg, als we nu nog eens in twee gaan splitsen stellen we helemaal niets meer voor. En wat al dat geld betreft dat naar Wallonië gaat: daar gaat een splitsing van België niets aan veranderen. Want, wat gebeurt er als België splitst: Vlaanderen en Wallonië worden twee aparte lidstaten van de EU en het belastingsgeld dat voorheen rechtstreeks van Vlaanderen naar Wallonië ging, gaat dan eerst naar Europa en dan wordt het verdeeld onder diegenen die het 't meeste nodig hebben. En de rest wijst zichzelf uit. Dus: minder belastingen in een onafhankelijk Vlaanderen... Keep on dreaming!
- At 16:03 Anoniem said...
-
Liselotte (een Franse naam?), als je weet dat elke Vlaming per jaar zo'n 2,000 euro per jaar aan transfers betaalt aan Wallonië (dus een gezin van vier personen jaarlijks 8,000 euro!), dan denk ik dat dit als ontwikkelingshulp nogal veel is, en dat dit na een Vlaamse onafhankelijkheid zeker niet méér zal zijn. SCHEIDEN DIE BOEL, is dan ook al enige tijd mijn motto.
We moeten gewoon splitsen omdat België niet langer in staat is te blijven bestaan, getuige de formatiecrisis. De Vlamingen leven daarenboven nu al lang genoeg onder het juk van Wallonië. Het is hoog tijd dat de leeuw zijn tanden laat zien, en voor eens en altijd komaf maakt met deze artificiële grap uit de geschiedenis die sommigen nog steeds "België" noemen.
En dit artikel van de "Jonge Vlamingen" (interessante website-weblog trouwens en altijd leuk om te ontdekken dat de "jeugd" zich niet in het systeem inkapselt) wijst nog maar eens op de leugens en de foute premisses waarop de toekomst van België gestoeld is. En als ik Vincent De Roeck volledig volg (en laat ik zeggen dat ik dat voor 80% ook effectief doe), dan stelt de angst van Liselotte voor Europa na een Vlaamse onafhankelijkheid zich niet, want dan leidt De Roeck Vlaanderen gewoon uit de Europese Unie. En zo zal De Roeck met één enkele steen twee vogels weten uit te schakelen ... - At 17:56 Anoniem said...
-
Vincent, ik heb dit artikel van de "Jonge Vlamingen" ook toegestuurd gekregen en heb het zelfs als bronmateriaal gebruikt om een lezersbrief naar De Standaard te sturen omdat ook zij maar al te vaak van de boutade "de Walen gaan onze pensioenen betalen" uitgaan. Nu ben ik het wel niet helemaal eens met de conclusie van de "Jonge Vlamingen", zoals ook wel blijkt uit mijn lezersbrief "Vergrijzing doet transfers niet verdwijnen" waarvan een (zéér) kort fragment verschenen is op de opiniebladzijden van De Standaard op 23 december 2006.
Vlaanderen vergrijst maar het is onjuist dat de transfers van noord naar zuid dan verdwijnen. De Vlaamse Beweging wordt de jongste tijd getackeld door Franstalige politici en ook door Vlaamse politici die beweren dat Vlaanderen van nu tot 2050 sneller vergrijst dan de rest van het
land, en dat Vlaanderen dus morgen geld van Wallonië zal moeten krijgen om zijn sociale zekerheid
te financieren.
Vraag dus maar geen splitsing van de sociale zekerheid, is dan de boodschap.
Het Aktiecomité Vlaamse Sociale Zekerheid (AKVSZ) zette zich aan het rekenen en ontkracht die
stelling.
Het is juist dat Vlaanderen sterk vergrijst - de komende decennia een grote ouderengroep zal
omvatten - maar Wallonië vergrijst ook, en even sterk, alleen iets later dan Vlaanderen, zegt het.
Rond 2020 zitten ze al ongeveer op dezelfde hoogte. Alleen Brussel vergrijst minder sterk.
Juist is dat Wallonië minder ontgroent dan Vlaanderen: het aantal jongeren daalt er niet en ook de bevolking op actieve leeftijd blijft min of meer constant. In Brussel stijgt de actieve bevolking zelfs, door de grote immigratie en haar termijngevolgen. In Vlaanderen daalt het aantal jongeren en het
aantal mensen op actieve leeftijd.
Betekent dit dat Vlaanderen in het rood komt voor zijn sociale zekerheid en dat Wallonië en Brussel een overschot zullen hebben zodat de transfers in de sociale zekerheid in de omgekeerde richting
zullen lopen?
Volgens de berekeningen van het AKVSZ niet. Het hangt vooral af van de economische evolutie
van de deelstaten. Als de tewerkstellingsgraad in Vlaanderen (64 procent) en in Wallonië (54 procent) constant blijft,
zal Vlaanderen een overschot - een kostenvoordeel tegenover Wallonië - behouden en zal de stroom
transfers van Vlaanderen naar Wallonië wellicht enkel lichtjes afnemen.
Als het aantal arbeidsplaatsen in beide regio's constant blijft, vergroot de transfer van Vlaanderen
naar Wallonië nog. Enkel als de tewerkstellingsgraad in beide gewesten groeit, zoals het pact van Lissabon dat wil, dan
verkleint het verschil en zullen ook de transfers van Vlaanderen naar Wallonië dalen; maar tot
omgekeerde transfers komt het niet: Vlaanderen zal nog een kostenvoordeel van 5 procent
overhouden.
Beide gewesten moeten in deze hypothese wel andere inspanningen doen. Vlaanderen zal 275.000
mensen langer aan het werk moeten houden. Wallonië zal 275.000 arbeidsplaatsen moeten scheppen
in de particuliere sector.
De berekeningen van het AKVSZ lijken vrij correct. Ze zijn gemaakt met het basismateriaal van
onder meer het Nationaal Instituut voor de Statistiek en de Vergrijzingscommissie van de Hoge
Raad van Financiën.
Het blijven ruwe ramingen. Maar ze liggen wel in de lijn van vroegere onbetwiste vaststellingen van
grotere rekenmachines: de communautaire scheeftrekkingen in de sociale zekerheid zijn maar ten
dele het gevolg van grotere uitgaven aan één kant van de taalgrens, en zijn vooral te wijten aan de verschillen in socialezekerheidsinkomsten, en dus aan de verschillende economische ontwikkeling
van de deelstaten. Daar zit de knoop van België.
Een vraag waarop het AKVSZ intussen ook nog geen antwoord heeft, is deze: wat gebeurt er als de
werkzoekende Walen eindelijk de in Vlaanderen vrijkomende arbeidsplaatsen zouden komen
invullen? - At 17:58 Anoniem said...
-
Oeps, Vincent. Sorry voor de abominabele lay-out van mijn copy-paste ... Ik werk kennelijk met een andere tekstverwerker dan jouw blogreactiemodule. Tiens, dat is ook de eerste keer.