Als het van Simon en zijn vrienden afhangt, wordt Ron Paul de volgende Amerikaanse president. Helaas voor de Republikeinse kandidaat hangt het niet van Simon en zijn vrienden af. Buitenlanders hebben nu eenmaal geen stemrecht in de Verenigde Staten. En Simon Van Wambeke en zijn vrienden zijn Belgen. Paul is een fenomeen, en een vreemdsoortig fenomeen op de koop toe. Geen enkele compleet kansloze presidentskandidaat kan op zoveel steun uit het buitenland rekenen: in heel de wereld zijn er Ron Paul-fanclubs. Ook in België, de “Belgians for Ron Paul”. Overwegend jong volk, dat elkaar op het internet tegenkomt. Wat trekt een jonge Vlaming in hemelsnaam aan in een 72-jarige Texaan? “Zijn boodschap”, zegt Simon Van Wambeke, een 22-jarige student Geneeskunde aan de KU Leuven.
Paul brengt een totaal andere boodschap. Hij is een libertariër. En mijn interesse voor Paul is gegroeid vanuit mijn belangstelling voor die politiek-economische filosofie. Ik heb hem leren kennen via het werk van Murray Rothbard en het Ludwig von Mises Institute. Dus in feite door te lezen over de fouten van de overheid.Als president zou Paul de overheid drastisch afslanken, de Amerikaanse troepen meteen terugtrekken uit Irak, de inkomstenbelastingen en de centrale bank afschaffen, de goudstandaard weer invoeren en de CIA opdoeken. “Hij wil terug naar de geest van de Amerikaanse grondwet”, zegt een Vlaamse fan. Paul is vooral de vurige verdediger van de Amerikaanse soevereiniteit tegen supranationale instellingen als de Verenigde Naties, de Wereldhandelsorganisatie, en op de eerste plaats de North American Union. De complottheorie over de Noord-Amerikaanse Unie, een samenwerkingsverband naar het model van de Europese Unie, tiert welig op het internet. Alle ontkenningen ten spijt is de volgende urban legend blijkbaar onuitroeibaar - mede dankzij de inspanningen van Paul: er zouden supergeheime plannen bestaan om dwars door de VS, van Mexico naar Canada, een autoweg van tien tot twaalf baanvakken aan te leggen. Die weg zou dan de oprichting van een unie tussen de drie landen mogelijk maken, wat zou leiden tot de afschaffing van de dollar en de ondergang van het Engels, en zou vooral de grenzen wijd openzetten voor een "invasie" van illegale immigranten. Paul fulmineert in vrijwel elk debat tegen de "geheime financiering" voor deze weg door de VS-overheid.
Die complottheorie wordt verspreid door “xenofoob en angstig rechts in de VS, dat bang is van immigratie en mondialisering”, zegt Robert Pastor van American University, in wiens geschriften de Paul-aanhangers hun bewijsmateriaal vinden, ook al ontkent de professor zelf met klem dat zo'n unie in de maak is. Bij Rons jonge internetvrienden gaan deze ideeën er in als koekenbrood . “Ik zou ons geen samenzweringstheoretici noemen, maar bezorgde burgers”, zegt één van hen.
Van Wambeke zegt dan weer:
Daar zijn mijn vrienden en ikzelf niet zo mee bezig. Het is misschien niet de mooiste kant van Paul, maar er is toch wel iets van aan van die North American Union.Begin dit jaar was Ron Paul een nobele onbekende, ook al was hij al meer dan twintig jaar Congreslid. Maar door het enthousiasme van zijn jonge aanhangers sluit hij 2007 af als de presidentskandidaat met de meeste hits op de zoekmachine Google. Hij laat beroemdheden als Hillary Clinton, Barack Obama en Rudy Giuliani ver achter zich. En deze week haalde hij de door Time opgestelde lijst van “People Who Mattered” - belangrijke mensen van 2007 - als enige Republikein. Paul brak nog een ander record, alweer dankzij de inzet van enthousiaste vrijwilligers: op 16 december haalde hij via het internet 6, 4 miljoen dollar op in kleine giften van duizenden sympathisanten. Dat is het hoogste bedrag dat een kandidaat ooit in één dag op die manier bijeenharkte, en 1,3 miljoen dollar meer dan de Democraat John Kerry - de vorige recordhouder - in 2004. Een maand eerder, op 5 november, brak hij met 4,3 miljoen dollar het Republikeinse record.
In een systeem waarin rijke lieden dure feestjes geven om andere rijke lieden grote sommen afhandig te maken voor hun favoriete kandidaat of drukkingsgroep en duizelingwekkende bedragen uitgeven om hun man of vrouw in het Witte Huis te krijgen, moet Ron Paul het vrijwel volledig van de internauten hebben. De datum voor de fundraiser was niet willekeurig op de kalender geprikt. Zestien december is de verjaardag - de 234ste - van de Boston Tea Party, een historische gebeurtenis die nauw aansluit bij Pauls ideeën. Op 16 december 1773 kieperden boze Amerikaanse kolonisten 342 kratten thee in de haven van Boston, uit protest tegen de onrechtvaardige belastingen die de Britse regering hun oplegde. Zestien december was ook de dag waarop Van Wambeke en zeven kompanen het Rothbard Instituut boven de doopvont hielden, een heuse Vlaamse denktank - academische adviesraad incluis - die helemaal gewijd is aan deze Amerikaanse denker en de Oostenrijkse economische school.
Het brein achter de Boston Tea Party-fundraiser is volgens The Los Angeles Times ene Trevor Lyman, een 37-jarige muzikant. Politiek was hij een absolute neofiet. Hij was zelfs nog nooit gaan stemmen. Maar toen de nieuwe Democratische meerderheid in het Congres niet meteen de troepen uit Irak terugtrok, werd Lyman zo woedend dat hij in actie schoot. En zo klom Paul omhoog in de peilingen in de eerste staten die in januari voorverkiezingen houden: tot 6% in Iowa, 7% in New Hampshire en 5% in South Carolina. Niet schitterend, maar een stuk beter dan bijvoorbeeld Fred Thompson, die enkele maanden geleden nog door velen werd opgehemeld als de “Nieuwe Reagan”.
“In de media wordt Paul altijd afgeschilderd als kansloos, maar hij heeft een grote aanhang. Hij is een geduchte tegenstander geworden voor Barack Obama en Hillary Clinton”, meent de 25-jarige Kristof Hermans, met de overdrijving van een enthousiaste fan. Hermans, die de computerhelpdesk van een Leuvens bedrijf bemant, behoort niet tot het clubje van Van Wambeke. Hij is op Ron Paul gestoten op de alternatieve nieuwssites die hij dagelijks raadpleegt, zoals die van Global Research, waaraan Paul wel eens een bijdrage levert. Het internet is de natuurlijke biotoop van de Ron Paul-fans. Ze houden contact met elkaar via mailgroepjes. Van Wambeke:
Op de netwerksite Facebook.com zie je veel Ron Paul-adepten, en via YouTube onderwijst Paul een enorme groep jongeren.Van Wambeke vindt het helemaal niet vreemd dat zo veel jonge mensen warm lopen voor het libertarische gedachtegoed.
Deze jongeren hechten veel belang aan de bescherming van de zwakkeren in de samenleving, maar ze zien dat de overheid daarbij een slechte partner is, die vooral zichzelf in stand wil houden en daardoor juist de oorzaak is van de armoede. Ook zien ze in dat de centrale banken door hun continue geldcreatie verantwoordelijk zijn voor de inflatie die de koopkracht verzwakt, vooral van zwakkeren. En dit ten voordele van de banken en de beurzen. Ook zijn libertariërs principieel gekant tegen elke aantasting van de burgerrechten en zijn ze felle tegenstanders van oorlog.Hoe meer de traditionele media Paul negeren, hoe groter de verontwaardiging van zijn aanhangers wordt, zegt Hermans, die Paul een echte “man van het volk” noemt. “Waar extreem-links en extreem-rechts elkaar ontmoeten, daar vindt je Ron Paul”, zegt de bekende politicoloog Merle Black van Emory University in Atlanta. Nog graag een complottheorie als toetje? Van Wambeke:
Er loopt nu het gerucht dat men Paul wil vermoorden omdat hij pleit voor de afschaffing van de centrale bank, die pas nog de banken te hulp is geschoten in de kredietcrisis. De bankiers zijn bang voor het verdwijnen van de Fed. Maar toch ben ik er gerust op: zo'n vaart zal het wel niet lopen.Dit artikel verscheen in De Standaard en op LVSVLeuven.be.
Meer over de ideeën van Simon Van Wambeke op www.rothbard.be.
23 Reacties:
- At 20:08 Anoniem said...
-
Dit is gewoon schitterend. Eindelijk wat mainstream-aandacht voor dé revelatie van deze Amerikaanse voorverkiezingen. Alleen jammer natuurlijk dat ook De Standaard nauwelijks aandacht besteed aan zijn échte politieke visie op de overheid, maar gewoon de "conspiracy theory"-tour opgaat, de link met extreem-rechts in de verf zet en blijft hameren op zijn anti-oorlogsuitspraken ten overstaande Irak, maar goed: there ain't no such thing as bad publicity!
- At 23:43 Anoniem said...
-
Ron Paul is een crackpot die helemaal géén libertariër is, maar gewoon een Goldwater-Republikein, zeg maar een paleoconservatief. Zijn aversie voor "open boarders" en zijn oerconservatieve anti-abortusreflexen passen helemaal niet binnen het libertarisme. Hij is misschien wel de beste kandidaat, maar met zijn gewigwaggel tussen recht en extreem-rechts is hij allesbehalve geloofwaardig. En dan al die samenzweringen en complotten ...
- At 01:27 Anoniem said...
-
Het grappige is dat de mensen met dit soort commentaar ("hij is geen echte libertariër") meestal zelf geen libertariër zijn. Libertariërs zijn blij dat er eindelijk eens iemand aandacht krijgt die niet denkt dat de overheid de oplossing voor alles is.
Paul is trouwens radicaler dan Goldwater. Vergelijk Conscience of a Conservative maar eens met Paul's boeken.
Daarbij: Roe vs Wade terugdraaien lijkt me geen slecht gedacht,wat migratie betreft daar ben ik zelf nog niet uit, maar je moet inzien dat hoe meer migranten je toelaat, hoe meer belastingsgeld zal worden verdeeld. - At 11:52 Anoniem said...
-
@ Evelyne
Ron Paul is zeker niet DE revelatie van de Amerikaanse voorverkiezingen. In die voorverkiezingen komen er regelmatig een aantal 'crackpots' voor (in de zin van 'eigenaardige uitstekers') die het initieel vrij ver schoppen. Buchanan, Robertson, Ross Perot, Ralph Nader, enz...Het is een lange lijst. Ron Paul is alleen maar het meest recente geval. Bij de vorige presidentsverkiezingen was het Howard Dean (nog een medische dokter) die zelfs geruime tijd de 'leider' was aan de kant van de Demokraten, en die een echte (politieke) crackpot was en blijft. Binnen 6 weken, na de stemgang in de eerste grote groep van staten, zal Ron Paul in de achtergrond verdwijnen. En dan zal de fixatie van Vincent op Ron Paul ook wel wat afkoelen, en zal hij zijn enthousiasme op wat anders moeten richten.
Nee, de echte revelatie van de voorverkiezingen is dat er zo laat 'in de game' nog steeds geen duidelijkheid is aan beide kanten van het spel. De 'automatische' bekroning van Hillary Clinton bij de Democraten is nu helemaal niet langer meer zeker, terwijl er bij de Republikeinen nog steeds 4 echte kanshebbers blijven (en het 'deck' hard herschud werd).
@ Anonieme
Ron Paul is een echte crackpot en ook een echte libertarier. Als hij voor "open borders" zou zijn dan zou hij nog een grotere crackpot zijn dan hij nu al is. Gelukkig is hij dat dus niet. Hij is niet de slechtste kandidaat - dat is de Democraat Kucinich van Ohio - maar Paul is misschien wel de tweede slechtste van alle 'gekende' kandidaten (in termen van realiteitszin). Zijn 'populariteit' op deze blog is geen 'goed teken'. - At 13:48 Anoniem said...
-
@Marc Huybrechts: het gebruik van het woord "crackpot" voor Ron Paul wijst er enkel op dat u dubbele standaarden gebruikt om politici te beoordelen.
Ik kan gerust volgen als u elke politicus een "crackpot" zou noemen, indien u het met hun ideëen niet eens zou zijn, maar het is echt niet serieus om Ron Paul op een dergelijke manier te betitelen, en anderzijds mensen zoals Giuliani, Romney, McCain (zeker), Huckabee, Hillary en Obama wel als serieuze intellectuelen voor te stellen.
In tegenstelling tot zijn collega-kandidaten, heeft Ron Paul wel een diep uitgewerkte politieke filosofie (het libertarisme), verandert hij zijn meningen niet om de haverklap, en volgt hij consequent een lijn (als hij voor minder belastingen is, durft hij bijvoorbeeld ook het verminderen van de overheidsuitgaven verdedigen).
Die drie laatste zaken zijn op geen enkele manier ook maar enigszins aanwezig bij alle andere kandidaten, en toch noemt u deze geen "crackpots".
Het lijkt mij een beetje een vluchtweg om niet te moeten ingaan op de pijnlijke waarheden die Ron Paul verkondigt. Op de man spelen, niet op de bal.
Mij niet gelaten, een dergelijke houding (die bv. ook bij de LGF blog bestaat) zorgt ervoor dat Ron Paul de enige wordt met een grondig doordachte en consequente visie over monetair beleid, de welvaartstaat, economische groei, burgerrechten en buitenlands beleid. Meningen die niet worden tegengesproken, zullen op langere termijn de overhand halen. Het succes van Ron Paul zal zeker en vast gevolgen hebben voor het beleid de komende 10 jaar. - At 14:56 Anoniem said...
-
@Marc Huybrechts:
Paul zijn beleid is eenvoudig samen te vatten: volg de Amerikaanse grondwet. Als u Ron Paul de 2e slechtste kandidaat vindt, mag ik hier dan uit afleiden dat u een beleid gevoerd binnen de strikte regels van de grondwet een slecht idee zou vinden dat enkel een "crackpot" kan verzinnen?
Aandacht voor de ideeën uit de Amerikaanse grondwet, lijken mij zeer zeker op hun plaats op een "vrijheidslievende meta-blog". - At 16:09 Anoniem said...
-
@Marc Huybrechts:
John Derbyshire van National Review (ik gok: een magazine naar uw smaak) vraagt zich ook af of Ron Paul supporters zot zijn:
"Paul rallies heave with voters waving placards and shouting “Liberty! Liberty!”
Are those supporters crazy, as some colleagues tell me?
Perhaps they are, to be shouting for liberty in 2007, after decades of swelling federal power and arrogance, of proliferating taxes, rules, and interests, of gushing transfers of wealth to politically connected elites from working- and middle-class grunts, of the college and teacher-union scams, of the metastasizing tort-law rackets, of ever more numerous yet ever more clueless intelligence agencies, of open borders and visas for people who hate us, of widening cracks in our sense of nationhood (“Press one for English …”), of speech codes and race lobbies and judicial impositions.
If those people are crazy, though, I want to be crazy with them. I’m for liberty, too. That’s why I’m for Ron Paul. And why DO we have 75,000 soldiers in Germany?" - At 21:14 Anoniem said...
- Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
- At 21:15 Anoniem said...
-
Dat De Standaard (DS) -- "niet toevallig De Standaard" -- nauwelijks aandacht besteed aan het programma van Sen. dr Ron Paul (R, TX), maar 'm weglacht als een kansloze zeg maar lapzwans, hoeft toch helemaal niet te verbazen?
De Standaard is een regimekrant en behoort (ook daardoor) tot wat internauten kennen als de MSM. Ook DS is een bedrijf in moeilijkheden dat gul vreet uit de ruif van overheidstoelagen. Die laatste zijn nodig (nou ja), omdat DS, overigens net als De Morgen (DM), niet (of alleszins onvoldoende) wordt gedragen door zijn lezers.
De krant is niet langer een meneer, meneer. Helaas.
De verkochte oplage van de regimekranten wordt ondertussen kunstmatig opgedreven door bij aankoop van een tegen spotprijs aangeboden DVD (of ander spul, de keuze is ruim en veelvuldig) te verplichten ook een druksel af te rekenen. "Wéér een krant verkocht!" Ze gaat ongelezen bij het oud papier of wordt zelfs, samen met het uitgeknipte bonnetje (voor de DVD,...), gewoon bij de krantenboer achtergelaten.
De tijd dat het ertoe deed wat de kranten -- toen nog kranten -- schreven, is al even voorbij. Ze zijn, net als de overige MSM, verworden tot een aan het regime verknocht/verkocht overgesubsidieerd clubje irrelevante zelfbewierokers.
Zelfuitgeroepen en zelfvoldane voorstanders van zgn. basisdemocratie kijken afgunstig toe hoe het Net vandaag de mogelijkheid biedt tot echte basisdemocratie, inbegrepen de daartoe noodzakelijke voorwaarde van vrij verkeer van ideeën en informatie, zonder filter door de MSM die (menen te) weten wat "goed is voor de mensen".
De MSM, waaronder ook de bij ons verschijnende gesubsidieerde regimekranten, worden zo steeds nadrukkelijker en onomstotelijker op hun onbeduidendheid gedrukt. Sommigen, waaronder horden regimeslaven en -slaafjes, vinden dit een beangstigende ontwikkeling.
Het blijkt alles ondertussen nog veel erger. Zelfs wie in het bij hem op de mat gevallen druksel leest over de kansloze zonderling Ron Paul, kan vandaag zonder moeite de naam "Ron Paul" intikken in een zoekbot. Met de aanhalingstekens eromheen geeft Google me daarop vandaag ruim 3,3 miljoen treffers, met bovenaan Ron Paul bij Wikipedia en Ron's officiële campagnewebstek, enzovoorts. Ron zelf zien en horen? Gewoon bovenaan in Google "Video" klikken: 20.000+ treffers. Optredens, toespraken, propaganda, kritiek, noem het maar. Ook in de VS zien de MSM met lede ogen hun eigen machteloosheid aan.
Overigens, ook bij CNN kunnen ze duidelijk niet tellen. In het YouTube-filmpje Ron Paul December 16th Money Bomb [12/16/07 TeaParty07.com] zien en horen we (02:10) CNN berichten dat Ron Paul bij een "Money Bomb" (op 5 nov) US$4,380,000 ophaalde op 24h. Dat is, aldus CNN (02:16), US$3,042 "per second". Niet dus. Dat is wel 3000+ dollar per minuut. Geen nood. Volkomen buiten Ron Paul's officiële campagneteam om (!) -- gewoon door "We, the People" -- werden op 16 december jl. met Tea Party 07 alle records verpulverd door 58.407 Amerikanen die elk gemiddeld US$102 gaven, bij elkaar: 6,04 miljoen dollar op één enkele dag. Onvertoond.
De MSM snappen er niks van. Zomaar, zonder steun van de MSM, zonder grote bedrijven (en hun belangen), volkomen "uit het niets" (want doodgezwegen door de MSM), kunnen ze er nu niet meer omheen. DS & DM, de (over)gesubsidieerde regimemedia bij ons, pogen Dr. Paul nog af te doen als een volkomen kansloze lapzwans. Ze dolen. Dr. Paul onthult zelf het "geheim" als antwoord op de laatste vraag in Candidates@Google: Ron Paul (61:37, bijzonder 63:40): dat nieuwe, revolutionaire, (ook) door hemzelf volkomen onvoldoende begrepen, wonderbaarlijke "The Internet". Hijzelf heeft niet het Net gevonden: het Net heeft hém gevonden. Het gaat om zijn boodschap, om de inhoud van waar Dr. Paul voor staat, die anderen nu ruim verspreiden.
Ook Dr. Pauls officiële campagneploeg valt van de ene verbijstering in de andere. Helemaal buiten hen om schieten er overal initiatieven uit de grond. Miljoenen dollars worden samengebracht (zie hoger), honderdduizenden propaganda-dvd's gemaakt en verspreid, er vaart zelfs een heus luchtschip voor Ron Paul.
Ook in de commentaren hier lezen we verbijsterends - nu ja.
Wat, vooral tegenstanders, zo pijnlijk is, is dat Dr. Paul niet "shopt" in wat hij voorstaat. Verwijters lijkt de kern van Dr. Pauls programma te ontgaan. Die kern is deze: de federale overheid dient zich te onthouden van inmenging in en terug te trekken uit materies waarvoor zij niet uitdrukkelijk bevoegd is. Punt. Toetssteen is en blijft de Amerikaanse Grondwet.
Welk etiketje iemand dan op Ron Paul plakt kan niet boeien.
@ Anonymous:
De Amerikaanse Grondwet kent de Amerikaanse federale overheid niet de bevoegdheid toe te bepalen of, dan wel op te leggen dat iemand "recht op abortus" heeft. Als er daarover al regels (zouden) moeten worden uitgevaardigd, komt dat misschien toe aan de afzonderlijke staten, maar zeker niet aan de federale overheid.
Is dat "gewigwaggel"? Lijkt me niet. Dat is vasthouden aan de spelregels, aan de Grondwet, dat is het recht laten waar het hoort, bij: "We, the People".
De Grondwet is er niet om de burgers te onderwerpen aan de overheid, maar om de burgers te beschermen tegen de overheid.
Wie meent dat Dr. Ron Paul zich zou te buiten gaan aan "gewigwaggel tussen recht en extreem-rechts", moet bijvoorbeeld maar eens een uurtje besteden aan het bekijken van het hierboven al aangehaalde Candidates@Google: Ron Paul. Dan zal blijken dat niet Dr. Ron Paul, maar wel het verwijt aan zijn adres van "gewigwaggel tussen recht en extreem-rechts" "allesbehalve geloofwaardig" is.
Uitsmijter: hoe is het ondertussen bij ons gesteld met de Grondwet (en onze burgerlijke vrijheden) en hoe de politiekers bij ons daarmee omspringen? En wat belooft het Verdrag van Lissabon als het wordt geratificeerd? Meer vrijheid? Voor ie? - At 21:16 Anoniem said...
-
HERSTEL
Eerste zin, lees: "(...) nauwelijks aandacht besteedt (...)";
laatste zin, lees: "Voor wie?".
Dank. - At 21:16 Anoniem said...
- Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
- At 21:19 Vincent De Roeck said...
-
Dit is wat Wikipedia zegt over het begrip "crackpot" :
Crackpot most generally means a capriciously eccentric person. In various other uses, the term can mean: (1) pejoratively, the term Crackpot is used against a person, subjectively also called a crank, who writes or speaks in an authoritative fashion about a particular subject, often in science or mathematics, but is alleged to have false or even ludicrous beliefs. (2) Someone addicted to crack (i.e. a drug addict) also known as a "crackhead."
Ron Paul mag dan al wel "eccentriek" zijn, maar zijn stellingen zijn niet vals en hij is zeker géén drugsverslaafde ;-) - At 21:23 Anoniem said...
-
@ bartvs
Tja, dat De Standaard congressman (niet Senator) Ron Paul "weglacht" is een positief teken voor Paul. Een imprimatur van DS is een 'referentie' die ik zelf ook al lang niet meer zou willen krijgen. Maar, op zich zegt het eigenlijk niets over de realiteitszin van Paul.
@ Simon
Nee, ik ben natuurlijk ook voor een beleid dat "de Amerikaanse grondwet" volgt. Ik denk dat alle 'serieuse' kandidaten dat ook zeggen, inclusief Paul. Maar, als ik u was dan zou ik toch voorzichtiger zijn, en niet zo maar klakkeloos aanvaarden dat Paul over het monopolie zou beschikken van 'correcte' grondwettellijke interpretatie.
Ik vind het alleszins tof dat Paul verbaal ijvert voor het indijken van "swelling federal power and arrogance". Al de andere Republikeinse kandidaten zeggen op dat punt min of meer hetzelfde als Paul. Of ze dat ook effectief zouden KUNNEN en WILLEN doen, na verkiezing, dat is een andere en moeilijke vraag die judicieuse oordelen vereist omtrent verschillende mensen. Ik denk dat we op dit moment enkel met vrij grote zekerheid kunnen zeggen dat Huckabee de enige is (onder de grote Republikeinse kandidaten) die dat NIET zou WILLEN doen, en dus ook niet zou doen.
Maar, het crackpot gehalte van Paul heeft niets te maken met zijn wens van binnen de Constitutie te leven, noch met zijn wens van de federale overheid te willen beperken.
@ Pieter Cleppe
Uw verwijt van "dubbele standaarden" is een serieus verwijt, maar het is verkeerd of ongerechtvaardigd.
Het is NIET waar dat ik iedere politicus (met andere opinies dan de mijne) een "crackpot" zou noemen. In feite, Ron Paul is de enige die ik hier ooit zo heb betiteld (en dan nog wel in navolging van Luc Van Braekel, maar die is zeker niet verantwoordelijk voor mijn uitlatingen). En ik heb problemen met ALLE kandidaten op bepaalde punten. Wat me op dit ogenblik het meest beangstigt is de (hopelijk tijdelijke) 'rise' van Huckabee in sommige polls, maar ik zou die zeker geen crackpot noemen. De enige crakpotten in de huidige verkiezingscampagne, naar mijn mening, zijn Ron Paul en Dennis Kucinich. Nu heb ik er dus al 2 zo betiteld!
Het is ook NIET waar dat ik de andere kandidaten (aan beide kanten) als "serieuse intellectuelen" zou voorgesteld hebben. Waar haalt u dat vandaan? Ik denk zelfs dat "serieuse intellectueel" geen goede voorbereiding en kwalificatie voor het Amerikaanse presidentschap zou zijn. Die functie vereist veel moed, verstand, en daadkracht. Intellectuelen beantwoorden doorgaans niet goed aan die criteria, en zeker niet simultaan aan alle drie tegelijkertijd.
Ik heb een zeker respekt voor Ron Paul, in de zin dat hij 'oprechter' lijkt te zijn dan de meeste politiekers. Ik heb minder respect voor vele van zijn 'nieuwe' volgelingen, want op dit ogenblik beneficieert hij een beetje van zijn 'anders zijn'. Hij is een beetje de focus geworden van vele 'malcontenten', en dat gebeurt regelmatig in een democratie, zeker na een 8-jarige 'dynastie'. In dat opzicht is het deze keer de beurt van Ron Paul.
Ik noem Ron Paul een "crackpot" omdat hij zeer extreme, soms 'eigenaardige', en soms te fantasierijke ideen heeft op 3 specifieke domeinen: monetair beleid, belastingen, en buitenlands beleid (of de gepaste rol van de USA in de geopolitiek). De andere kandidaten hebben soms ook 'fantastische' ideeen op het ene of het andere punt, maar bij Paul en Kucinich is het TOTAAL wel crackpot-achtig, in de zin van een groot gebrek aan realiteitszin.
Gelukkig is de USA nog een democratie waar iedereen zijn opinie mag zeggen over politieke kandidaten, ongeacht hun 'afkomst' en 'verschijning' (appearance). Dat heeft weer met de Constitutie te maken en met de (veranderende) cultuur. De geschiedenis leert dat het niet altijd zo zal zijn of blijven. - At 23:58 Anoniem said...
-
@Marc Huybrechts: ik begrijp wat u bedoelt, maar denk dat u zich vergist in de beoordeling van Ron Paul.
Zijn ideëen betitelen als "zeer extreme, soms 'eigenaardige', en soms te fantasierijke" lijkt me enigszins juist, maar het is nog juister dat hij de enige van alle kandidaten is die nog ideëen naar voren brengt in het politiek debat.
In de politiek moet men een arm vragen om een vingerkootje te krijgen, en daarom is het maar goed dat Ron Paul extreme (extreem goede m.i.) stellingen durft in te nemen, want de wereld veranderen is aartsmoeilijk (gelukkig maar, want anders zouden we hoogstwaarschijnlijk in een bloeddorstige totalitaire dictatuur leven).
Aan de andere kant kan men zich afvragen of lage belastingen, free banking en een isolationistisch buitenlands beleid zo onmogelijk zijn, aangezien het stuk voor stuk zaken zijn die in de geschiedenis op duurzame wijze beleid zijn geweest. Dit in tegenstelling van totalitaire zotternijen zoals bv. nation building of de staat van communisme waar ieder krijgt naar behoefte en neemt naar verlangen.
Zijn uitspreken van beleidsideëen is trouwens ook de reden waarom hij wellicht nooit het ambt zal veroveren. Zoals zijn voormalige chief of staff Lew Rockwell zegt: Ron Paul is not in the race for the presidency. Ron Paul gebruikt dit louter als ideëenplatform.
Wat de anderen voorstellen is grijs, hopeloos contradictorisch en niet-consistent. Zij zijn inwisselbare managers die zullen uitvoeren wat de mainstream vraagt. Ron Paul daarentegen is diegene die de mainstream doet opschuiven. In de richting van meer vrijheid voor het individu en dus meer beschaving.
In dat opzicht toch nog even vermelden dat het standpunt van Ron Paul dat de "Constitution" moet worden nageleefd een strategische uitspraak is. Ron Paul zegt dit enkel omdat 1) de Grondwet in de VS een hoog moreel gezag heeft 2) de Grondwet zeer liberaal is. Die Grondwet kan perfect in allerlei vreemde minder leuke bochten worden geïnterpreteerd, bijna net zoals men uit de Koran en de Bijbel alles kan halen wat men wil. De creativiteit van juristen is onmetelijk...
Wat Ron Paul met zijn verdediging van de Grondwet in feite echt verdedigd, is de liberale morele code die de vrijheid van het individu stelt als absoluut en totaal. - At 09:58 Anoniem said...
-
Hoe ver is Amerika vergleden van zijn vrijheidsidealen als de ideeën van Washington en Jefferson door sommigen als "carckpot"-ideeën worden afgedaan. Zij vochten een revolutie om belastingen waar wij om zouden lachen, zij hadden het grote gevaar van centrale banken door en wisten ook heel goed tot welk verlies aan vrijheid voor de burgers een interventionistisch buitenlands beleid zou leiden.
- At 09:59 Anoniem said...
-
Ron Paul laat zich soms meeslepen inzake samenzweringen dat is juist. Aan de andere kant zijn samenzweringen ook niet per definitie onwaar. Een politicus afdoen als een "crakpot" omdat hij samenzweringstheorieën verkondigt is dus al te gemakkelijk. Sommige ideeën van de man zijn moeilijk haalbaar (maar is dàt nu een argument tegen?). Andere zijn inderdaad niet zo libertair: hij is bijvoorbeeld tegen vrije migratie en op dat punt volg ik hem totaal niet. Maar zijn standpunten tegen de warfare/welfare state zijn de moeite waard. Hij is tenminste consequent tegen beide, wat niet van alle libertariërs gezegd kan worden, en wat hem het tegenovergestelde van een paleoconservatief maakt.
- At 10:00 Anoniem said...
-
@ simon
Er is hier niemand die de "vrijheidsidealen als de ideeen van Washington en Jefferson" als crackpot-ideeen heeft afgedaan. En de Amerikaanse revolutie werd voor meer dan om "belastingen" gevochten. Samengevat, zij werd gevochten tegen de willekeur van monarchie en voor zelfbestuur.
Centrale banken zijn in leven gekomen om velerlei redenen. Ondermeer om fraudulent gedrag van banken (en daarmee-samengaande 'confidence'-problemen in de economie) te helpen voorkomen of beperken. Dat moet blijkbaar vroeger veel voorgekomen zijn, want anders zouden de private banken zich er ook nooit bij neergelegd hebben.
Over buitenlands beleid mag men niet al te simplistisch denken. Dat is onverantwoordelijk. Het NON-interventionistisch beleid van de USA in de 1920's en 1930's heeft er toe geleid dat andere grootmachten de 2de wereldoorlog veroorzaakten. Het is het interventionistische beleid dat daarna tot een halve eeuw van globale (niet van particularistische) 'peace' (eerder wapenstilstand) heeft geleid.
Het is heel goed mogelijk, zelfs waarschijnlijk, dat het Amerikaanse politieke bestel terug de isolationistische toer zal opgaan. De gevolgen zullen niet op zich laten wachten, en zij zullen niet mals zijn voor de rest van de wereld. Daar wil ik gerust een weddenschap over aan gaan. Maar de voorwaarden voor die weddenschap zijn (a) een echt isolationistisch beleid (van de President gesteund door Congress) en (b) volgehouden over een periode van misschien een dekade of zo.
Er is niets anders in de wereld dat - op dit ogenblik, en op vele plaatsen in de wereld - totalitairen (van staatskapitalisme) en andere 'slechterikken' tegen houdt, dan de reele mogelijkheid van Amerikaanse interventie. Dat is zo in het Midden Oosten, zeker in Oost Azie, in de Europese balkan en in de baltics, en in sommige plaatsen van Afrika ook maar duidelijk niet in Darfour). Een klein ander voorbeeldje: de drie eilanden van de Nederlandse Antillen, die vlak voor de Venezolaanse kust liggen, die zouden morgen zo worden gegrepen door Hugo Chavez, als er een Ron Paul of een Dennis Kucinich (met substantiele steun in Congress) in het Witte Huis zouden zitten. Er zou geen haan naar kraaien in de misgenaamde 'internationale gemeenschap' (juist zoals niemand er zich over opwond dat China Tibet versmoorde toen de Amerikanen hun handen vol hadden). En maak u geen illusies dat de Hollanders er hun vloot zouden op afsturen (gelijk Thatcher naar de Falklands) of dat de Hollanders effectieve steun zouden krijhgen van Flahaut en andere EU partners. Wat ze wel zouden krijgen is vele lege woorden in resoluties. Enfin, de speculaties rond de wereld zouden eindeloos zijn. Maar, heb alstublieft niet de illusie dat er iets REEEL anders in onze wereld in de weg zou staan van hele en halve totalitairen dan de geloofwaardige mogelijkheid of kans van USA interventie.
Iedere mogelijke interventie moet op haar eigen merites besproken worden. Maar simplistisch noninterventionisme van de Ron Paul-soort is extreme naiviteit en kortzichtigheid die rechtstreeks leidt tot de 'road to ruin' (eerst voor nonAmerikanen, en later waarschijnlijk voor Amerikanen zelf). De wereld is vandaag fundamenteel niet verschillend van de wereld in 1880, of in 1938, of....omdat de menselijke natuur niet verandert en dus niet verbetert. - At 10:00 Anoniem said...
-
"Wat Ron Paul met zijn verdediging van de Grondwet in feite echt verdedigd, is de liberale morele code die de vrijheid van het individu stelt als absoluut en totaal."
Dat lijkt me niet. Uitdrukkelijk niet. (En gelukkig maar.)
Dr. Paul verwierf het koosnaampje "Mr. No" omdat hij onvermoeibaar steeds waar dat pas gaf de federale overheid erop wees: "Wij, de federale overheid, zijn, aldus de Grondwet, hier niet bevoegd."
Dit standpunt is hij al zijn hele politieke loopbaan getrouw.
Dr. Paul is voorstander van een heleboel, noem het voor mijn part een wirwar van (vrijwillige) samenwerkingsverbanden. Maar dat hoeft alles niet door de overheid, laat staan door de federale overheid beregeld.
Mij lijkt het dat zelfs de meest doorgedreven vorm van libertariërschap, het zgn. anarcho-kapitalisme, niet staat voor "de liberale morele code die de vrijheid van het individu stelt als absoluut en totaal."
Met name huldigt het libertarisch gedachtegoed, welke vorm ervan men ook kiest, inbegrepen de meest verregaande, onverkort het zgn. non-agressiebeginsel.
De "absolute en totale" ofwel ongebreidelde vrijheid - "onderworpen aan God noch gebod" - rijmt daar niet mee.
Wat daarentegen wél als absoluut en ontornbaar moet worden beschouwd, is de beperking van de bevoegdheden van de (federale) overheid zoals vastgelegd in de Grondwet. Anders gesteld: de Grondwet is geen vodje papier.
Ik weet, besef en betreur dat bij ons (ook) zgn. liberalen daar anders over denken.
Denkspoor:
De beoogde ratificatie van het Verdrag van Lissabon - niet anders dan het uitdrukkelijk afgewezen zgn. Verdrag tot Ontwerp van een Europese Grondwet in een andere verpakking weer opgedist - zoals onlangs door Guy Verhofstadt (met welk mandaat?) ondertekend, houdt, gezien de voorziene overdracht van bevoegdheden, niet minder in dan een diepgaande ingreep in onze Grondwet en dus een wijziging van de Grondwet. Zulk een beslissing valt bezwaarlijk te beschouwen als "lopende zaken". Wat meer is: na een verklaring tot herziening van de Grondwet moet, aldus diezelfde onze Grondwet, is de regering automatisch ontslagnemend en moet binnend de dertig dagen de kiezer geraadpleegd.
Moeilijkheid:
Wegens het, hmm, akkefietje met het uitdrukkelijk ongrondwettelijke kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde kunnen in ons land vandaag geen geldige (federale) verkiezingen meer worden ingericht.
Aanmaning:
Burger, let op uw zaak. De "noodregering"/"interim-regering" Verhofstadt III bereidt een staatsgreep.
Overigens bereidt het regime die al langer. Ná het Franse "Non" en het ten overvloede Nederlandse "Nee", straalden de regimezenders een heleboel propagandaboodschappen uit ter aanprijzing van die zgn. Europese Grondwet - die dus door de burgers al uitdrukkelijk en onomkeerbaar naar de scheurmand was verwezen. De alsnog propaganda voor het naar recht achterhaalde (want afgewezen) Verdrag ging uit van de FOD Kanselarij van de Eerste Minister, onder rechtstreekse verantwoordelijkheid van die laatste, ene Guy Verhofstadt, die ondertussen ook zelf, net als zijn partij, door de kiezer werd afgestraft (-22%).
Maar ach, wie die zich "liberaal" noemt, zou er malen om de kiezer, laat staan om de Grondwet...
Zegt dit wat over "de liberale morele code"?
Dr. Ron Paul verdedigt niet die laatste.
Dr. Paul verdedigt standvastig de Grondwet, en zo vanzelf de burger tegen de overheid en haar willekeur als opdringerige albedil. - At 16:11 Anoniem said...
-
@Marc H (Zalige Kerst, trouwens!) :
Tsja, het hangt er ook veel van af wat je onder "isolationistisme" verstaat.
Mijns inziens is intergoevernementele samenwerking op defensievlak (samen trainen, ontwikkelen van wapens, ...) ook perfect mogelijk in een context van isolationisme (niet-inmenging).
Zo verstaan kan de V.S. zijn bondgenoten in nood wél helpen beschermen tegen creaturen à la Hugo Chavez. Anderzijds wordt van het vermaledijde sociaal constructivisme "nation building - militair-industrieel complex - preemptive strike" afgestapt. - At 00:13 Anoniem said...
-
Ron Paul is ook geen Goldwater-republikein.
- At 10:40 Anoniem said...
-
Het kan goed zijn dat ron paul nog voor verassingen zal zorgen tijdens de verkiezingen, maar kijk naar wat hij allemaal zegt. "Laat de vrije markt zijn werk doen en schaf subsidies af aan oliemaatschappijen, verminder de macht en reikwijdte van de CIA, verminder defensiebudget door nie meer allerlei oorlogen aan te vangen, weg met de IRS, weg met de FAA,..." Zijn beleid zou slecht zijn zeer voor enkele machtige bedrijven en organisaties. Zelfs al wordt hij president, het zou me niet verbazen als hij een "ongelukje" zou krijgen.
- At 09:47 Anoniem said...
-
@ Christophe
Het is duidelijk dat u al even wereldvreemd zijt (gemaakt door de naief-linkse media) als Ron Paul, maar wel omtrent verschillende punten. Bijvoorbeeld, Paul beseft beter dan u waarop het defensiebudget berust.
Ten eerste, er is geen enkele serieuse kenner van het Amerikaanse politieke toneel die denkt dat Ron Paul ook maar enige kans heeft om de voorverkiezingen te 'overleven'. Er bestaat dus ook geen echt incentive voor 'duistere krachten' om hem te doen 'verongelukken'. Als hij een "ongelukje" zou krijgen , dan zal het hoogstwaarschijnlijk wel een echt ongelukje zijn en niet het gevolg van een 'conspiracy' (ontsproten uit uw fantasierijk brain).
Ten tweede, de preciese omvang van defensiebudgetten zal altijd van enorm veel factoren afhangen in gecompliceerde grote democratieen, waar 'macht' zeer verdeeld of verspreid is. Alleen in dictaturen, waar 1 persoon (of kliekje) het alles voor het zeggen heeft, daar ligt dat wel enigzins anders. "Allerlei oorlogen" worden niet "aangevangen" in een democratie om de omvang van het defensiebudget te verhogen, en ze worden ook niet beeindigd om dat defensiebudget te verkleinen. Dit soort van absurde hypotheses getuigt NIET van realiteitszin omtrent hoe democratieen functioneren. Het is de wereld op zijn kop gezien.
Voor uw informatie, het Amerikaanse defensiebudget lag op het einde van WW2 ergens boven een derde van het Bruto Binnenlands Product (GDP). Op het einde van de Koude Oorlog, in de late 1980's lag het rond de 8 % van het GDP. En tijdens de kopindegrond-periode van de 1990's (of Bill Clinton's tijdelijke 'vacation from history') was het gezakt naar beneden de 3 % van GDP. Vandaag ligt het 'gewone' defensiebudget rond de 4%, en komt daar tijdelijk 1% (van GDP) bij voor de inspanningen die in Irak en Afghanistan worden ondernomen.
Ik voorspel dat die 4 % van GDP de 'normale' norm gaat blijven in de voorafzienbare toekomst (althans dat is de ruim-aanvaarde intentie van het politieke establishment in beide partijen), tenzij er weer radikale gebeurtenissen zullen plaats grijpen. Vermits we niet in normale tijden leven, kan men verwachten dat de feitelijke omvang van het defensiebudget nog wel enkele eigenaardige sprongen zal maken. Maar, die sprongen zullen het resultaat zijn van externe factoren, en niet omgekeerd (zoals u en een groot deel van de naief-linkse media verkeerdelijk menen). - At 16:06 Anoniem said...
-
zijn oerconservatieve anti-abortusreflexen passen helemaal niet binnen het libertarisme
Je moet een standpunt begrijpen natuurlijk en gescheiden houden van een mening.
Senator Paul vind dat de federale overheid geen recht heeft om te beslissen of abortus mag of niet (waardoor het oordeel in Roe vs. Wade dus teruggedraaid wordt). Hierdoor ligt de keuze dus bij de onafhankelijke staten. Conservatieve staten krijgen van hem dus het recht om abortus illegaal te maken, waardoor je zijn standpunt onliberaal vind.
Persoonlijk vind ik het een stap in de goede richting, het liberale idee is dat de individuele vrijheid moet primeren. En door de keuze naar een lager beleidsniveau over te dragen komt het dus dichter bij het individu, een stap in de goede richting.