This all leads naturally toward believing in strictly limiting the powers of government. You might have to have a little bit of it for basic police purposes and national defense, but not much else. The less government we can get by with, the better. The closest that we have come to this ideal in actual practice in human history was the US Constitution. In the practical application, there were serious shortcomings there, but these ideas of individual sovereignty were the basic ideals of the brain trust of our revolution, notably Thomas Jefferson. Thus, the modern LP tends to strongly emphasize the Constitution, not out of some superstitious devotion to our ancestors, but because they got it right the first time.
In those times, these beliefs in an open society with minimal government power were called "liberal" ideas. That would be nice, except that the first thing FDR stole as he inflicted socialism on the country in the 1930s was the word "liberal." Jefferson or Washington would not recognize such an authoritarian as one of theirs. College professors sometimes now refer to these Jeffersonian belief systems as "classical liberalism."
FDR stole the good name of liberalism, and those classical liberal ideas were on the wane in public debate for some years. My hero Barry Goldwater tried to inject some of those principles back into the mix, but was of course beaten by LBJ - and far worse, subverted from within by fellow Republicans. One of the worst culprit Republican schmucks was Richard Nixon. It was specifically Nixon's imposition of wage and price controls that set off three or four now ex-Republicans to get together and start a new political party. They managed to get a first presidential candidate on a few state ballots in 1972.
They named it the "Libertarian Party." The word "libertarian" had existed for probably at least a century, but had only limited usage. Thus, the word mostly is an association of the American political party that uses it. They picked it to represent the central goal of the movement: liberty. Not the divine right of kings, nor the will of the majority, nor the protection of a so-called minority, nor any kind of group rights, but individual liberties.
Deze voorstelling van Al Barger verscheen ook in The Free State.
Meer teksten van deze auteur op www.morethings.com.
2 Reacties:
- At 17:48 Anoniem said...
-
De Libertarian Party zal het misschien nooit écht maken in de Amerikaanse politiek met zijn twee monsterpartijen, maar dat neemt niet weg dat de LP een interessante pressiepartij annex drukkingsgroep kan zijn in het politieke spectrum. Het feit dat zowel de GOP als de Democraten een eigen "libertarische caucus" hebben, spreekt dan ook boekdelen, net zoals het forum dat bvb. Ron Paul krijgt binnen de GOP. Ook het feit dat in alle "swinging states" tegenwoordig het aantal LP-stemmers groter is dan het verschil tussen de Republikeinse en Democratische kandidaat, kan handig zijn voor de invloed van de LP. Alleen jammer dat ze er maar niet in slagen om échte oeramerikaanse kandidaten te strikken. Harry Browne benadert nog het beste dat ideaal, maar deze Al Barger toch zeker niet.
- At 12:11 Anoniem said...
-
Ik denk niet dat het libertarisme de Amerikaanse vertaling is van het Europese liberalisme, want dat laatste heeft het gelaat gekregen van een grijze uniforme en politiek correcte eenheidsworst, met hulp en medeplichtigheid van de "sociaal-progressieve centrumpartij" VLD. Het liberalisme bestaat niet meer in West Europa: het is tot een CULTUREEL MARXISME verworden.