Deze rationele Aristoteliaanse aanpak verschilt van de beide dominante hedendaagse denkwijzen, de positieve Platonische aanpak van de neo-klassieke economie enerzijds, en de historische institutionele aanpak van de Duitse en Amerikaanse School anderzijds. Hoewel de praxeologische methode van de Austrians niet overeenkomt met de heersende opvattingen onder de meerderheid van economisten, is hun werkwijze wel rechtstreeks afgeleid van de traditionele economische modellen van de Britse Classical Economists en de Late Scholastics. Men kan de Oostenrijkse School derhalve beschouwen als de voortzetting van de eeuwenoude economische gedachten van o.a. Richard Cantillon, David Hume, Robert Turgot, Adam Smith, Jean-Baptiste Say, David Ricardo, Nassau Senior, John Cairnes en Frédéric Bastiat.
De bekendste aanhangers van deze Oostenrijkse School zijn Carl Menger, Eugen von Bohm-Bawerk, Friedrich von Wieser, Ludwig von Mises, Friedrich von Hayek, Gottfried von Haberler, Murray Rothbard, Israel Kirzner, George Reisman, Henry Hazlitt en Hans-Hermann Hoppe. Deze Austrians namen vaak controversiële standpunten in en plaatsten zich zo min of meer buiten de mainstream van de heersende neo-klassieke economische theorieën, vooral ook omdat ze zich ondanks alles maar bleven verzetten tegen de étatistische toepassingen van de Keynesiaanse leer. Ondanks hun radicale opvattingen, kregen de Austrians toch zeer veel invloed in de economische denkwereld. De Austrians legden nadruk op het tijdselement in de economische productie, de zogenaamde creative phase, en vielen voortdurend de staatsinmenging en de gedrags- wetenschappelijke grondslagen van de neo-klassieke economie aan.
Hoewel Ludwig von Mises steeds benadrukte dat economie een pure wetenschap moest blijven en nooit een politiek model mocht worden, en hoewel hij de praxeologie tot in het extreme steeds value free wilde houden, wordt de Oostenrijkse School steeds afgeschilderd als de intellectuele onderbouw van het ultraliberalisme. Vooral hun standpunten met betrekking tot small government, eigendomsrechten en individualisme duwen hen vaak in het hoekje van “laisser faire” liberalen, libertariërs en/of objectivisten.
De Austrians stellen dat human action een zeer complex gegeven is, waarbij men, in tegenstelling tot bij de exacte natuurwetenschappen, geen factoren kan afzonderen in laboratoria. Ze aanvaarden dan ook geen "observatie" als valide onderzoeksvorm in de economie, maar verdedigen de praxeologie, d.w.z. het isoleren van de logische processen van human action. Volgens de Oostenrijkse School staat of valt de gehele economische ontwikkeling met vrij ondernemerschap en een vrije markt. Overheidsinmenging is in hun ogen contraproductief, terwijl privaat eigendom de meest efficiënte herverdeling van de grondstoffen en de productiemiddelen verzekert.
Hedendaagse neo-Austrians verwerpen het neo-klassieke formalisme en pretenderen zo het economic subjectivism consistenter te belijden dan alle andere economische denkscholen. Terwijl de neo-klassieke economen de markt bekijken als een equilibrium van vraag en aanbod, benadrukken de Austrians de dynamische natuur en het perpetual disequilibrium van de economische marktwerking. De Oostenrijkse School verdedigt de idee van vrije markt en beschouwt elke overheid als een contraproductief "kwaad", niet toevallig de twee grondslagen van het libertarisme.
Deze voorstelling verscheen ook op het forum van het LVSV Leuven.
Meer over het economisch libertarisme op www.montpelerin.org.
4 Reacties:
- At 14:48 Anoniem said...
-
Een leuk debat tussen twee boegbeelden over "eminent domain" en het (onbestaande?) bestaansrecht van een staat.
De Chicagoan (zoals Friedman, Coase, Posner, ...) Richard Epstein versus de Austrian (zoals Mises, Rothbard, ...) Walter Block.
http://www.mises.org/multimedia/mp3/Block-Epstein.mp3 - At 18:00 Anoniem said...
-
De Amerikaanse econoom en Nobelprijswinnaar Milton Friedman en zijn Chicago School hebben veel meer bijgedragen tot de welvaart dan de Austrians.
Friedman was een lid van Reagans adviesorgaan voor economisch beleid en kreeg de Nobelprijs economie. Dat kan van geen enkele Austrian gezegd worden.
Zijn naam is onlosmakelijk verbonden met het monetarisme, een stroming die van oordeel is dat de inflatie kan gecontroleerd worden door het monetair aanbod. Daarom pleitten Friedman en zijn volgelingen ervoor dat de centrale bank ervoor moet zorgen dat de jaarlijkse geldhoeveelheid slechts met een bepaald maximumpercentage groeit. Dat is ten minste praktisch denken, in tegenstelling tot dat Austrian-hypertheoretische gedoe.
Daarmee betwistte Friedman de theorien van Keynes die in de jaren '50 algemeen aanvaard werden. Keynesianen stellen dat geldhoeveelheid geen werkbaar instrument is. Friedmans roem steeg ten top in 1979 met het op geldhoeveelheid toegespitste en succesvolle monetair beleid van Paul Volcker van de Amerikaanse Centrale Bank. In dat jaar publiceerde hij ook zijn bestseller 'Free to Choose'. Als economist had hij een erg grote invloed op het neoliberale beleid van de regeringen van president Ronald Reagan in de jaren tachtig.
Friedman en de Chicago School counterden de Keynesianen tenminste met argumenten die ook in de praktijk werkbaar bleken. Dat maakt de Chicago School nuttiger, en beter, dan de Austrians. - At 19:16 Anoniem said...
-
Niet akkoord, Willem.
Misschien hebben Chicagoans meer bijgedragen aan de welvaart (tot nu toe), wie zal het zeggen. Friedman heeft in elk geval velen kennis laten maken met de voordelen van vrijheid. Vergeet echter niet dat hij ook aan de basis stond van vele zaken die de macht van de staat hebben vergroot: zie http://www.lewrockwell.com/rothbard/rothbard43.html
Maar moeten we niet naar de theorie zelf kijken ipv te kijken wat welke aanhanger heeft verwezenlijkt. Dan wint de Oostenrijkse school m.i. met glans. Hun methodologie is veel robuuster dan die van de chicagoans.
Monetarisme bvb was natuurlijk een vooruitgang op het Keynes, maar toch wel zwakjes tov wat Mises in Theory of Money and Credit al vele jaren voorheen had geschreven over de business cycle. Btw Hayek (=austrain) heeft hier later de Noberlprijs voor gekregen. Je stelt dat Austrians niet praktisch zijn. Mises en Rothbard hebben talloze boeken met praktische aanwijzingen van hoe we moeten overstappen naar de goudstandaard. Maar natuurlijk prefereert het establishment Friedman die door zijn theoriën de staat op sommige gebieden verdedigt. Welke staat zou het anarchisme(dat voor elke weldenkende mens uit de "wertfreie" economie van de Oostenrijkse school voortvloeit) aanhangen?!
Je zegt ook dat de austrians hypertheoretisch zijn. Dat is absoluut niet waar. Het is eenvoudig, alles is logisch afgeleid van de a-priori waarheid van "human action" wat niets anders betekent dan dat mensen middelen aanwenden om wensen te volbrengen. En aangezien economie enkel kwalitatieve statements kan maken, komt er zelfs amper wiskunde in voor...
Het zou leuk zijn moest Vincent volgende tekst eens posten op zijn blog (hint, hint): http://www.mises.org/etexts/why_ae.asp
Ik boomde misschien wat door maar het zou spijtig zijn moesten liefhebbers van vrijhied geen kennis maakten met Mises en Rothbard omdat ze denken dat Friedman beter is. - At 01:03 Anoniem said...
-
BTW: de site van het Von Mises institute: www.mises.org is schitterend: enorm veel artikels, schitterende-niet meer te vinden- boeken, vele mp3's, video's,... Een goudmijn als je je wenst te verdiepen in austrian economics en libertarisme in het algemeen!