De zomeruniversiteit was een groot succes voor alle 83 deelnemende jongeren uit 26 verschillende Europese landen. Ook de drie jongliberale Vlamingen Vincent De Roeck, David Neyskens en Dewi Van De Vyver namen hieraan deel. Het thema van de “summer school” was Different Shades of Liberal and Democratic Policies en bracht zowel de jongeren van de centrumliberale ELDR als van de progressief-liberale EDP samen in een wervelende mix van erudiete gastsprekers, levendige discussies, werkzaamheden in kleine groepjes en intern debat.
Naast het bezoek aan de instellingen zelf, inclusief een gesmaakte receptie in de "salons privés" van het Europees Parlement en een diner in het Afrikamuseum van Tervuren, stond de driedaagse geheel in het teken van de Europese Unie en de rol van het liberalisme in dat project. De zomeruniversiteit werd in goede banen geleid door de voorzitters Roger Albinyana i Saigi (LYMEC) en Andrea Casu (EDPY), maar ook door ELDR-voorzitster Annemie Neyts en ALDE-fractieleider Graham Watson.
Verder werden we vergast op speeches van o.a. Luigi Cocilovo, Italiaans vice-voorzitter van het Europarlement, alsook van de Eurocommissarissen Leonard Orban en Meglena Kuneva, en van de Europarlementsleden Lena Ek, Diana Wallis, Andrew Duff, Alexander Graf Lambsdorff, Sophie in’t Veld, Marco Cappato, Jules Maaten, Lapo Pistelli, Janusz Onyszkiewicz, Marian Harkin en Alexander Alvaro. Het academische luik werd ingevuld door Guillaume McLaughlin (grondwet), Roger Chadwick (klimaat), Xabier Ezeizabarrena (regionalisme), Joëlle Fiss (mensenrechten), Egdunas Racius (islamisering), Itziar Munoa (buitenlands beleid), André Sapir (interne markt), Sandro Gozi (sociale zaken) en Niccolo Rinaldi (globalisering). De zomeruniversiteit bracht naar aloude gewoonte méér vragen naar boven dan antwoorden, maar zo hoort het ook in een gezonde liberale discussie.
Deze nabeschouwing werd als persbericht verstuurd en gepubliceerd in Blauwdruk en op o.a. LVSVLeuven.be en JongVLDBerchem.be.
Meer informatie over de liberale EU-fractie op www.alde.eu.
4 Reacties:
- At 23:37 Vincent De Roeck said...
-
Het was zéér geslaagd en zéér interessant, hoewel het ALDE-liberalisme niet écht mijn liberalisme was, en waarschijnlijk dan ook niet dat van het LVSV (Leuven). Ik was blij dat de JOVD en JongVLD ook aanwezig waren, want anders stond ik écht helemaal alleen met mijn kritiek op de EU, de bureaucratie, de corruptie, het democratisch deficiet, ...
- At 09:56 Anoniem said...
-
Tja, daarvoor is LYMEC wel bekend zeker? Groeperen die niet in de eerste plaats "sociaal-liberale" partijen zoals in Scandinavië, "links-liberale" partijen zoals in de Lage Landen en "niet-echt-liberale" partijen uit Zuid-Europa? Ik dacht altijd dat enkel de Denen (Venstre), de Hollanders (VVD) en de Belgen (VLD) écht liberaal waren, op natuurlijk de Oost-Europeanen na. De Duitse FDP is de grootste gemene deler. Ik was vroeger ook actief in die internationale organisaties en dat was toen al duidelijk, hoewel de oost-europeanen toen nog geen lid waren.
Ik vond het steeds zéér interessant om daar stellingen te gaan verdedigen, maar ondervond toch ook dat ik meestal alleen stond in mijn écht-liberale interpellaties. Intellectueel haalde ik er maar weinig uit, maar het was natuurlijk wel amusant. - At 11:18 Anoniem said...
-
In het algemeen kan je wel gerust stellen dat in een democratie partijen geen toonbeeld van ideologische correctheid zijn, dus is het niet meer dan normaal dat deze verwatering ook meespeelt op het niveau van de jongerenbewegingen van die partijen, maar dan in een (voorlopig nog) minder afgezwakte vorm. De VLD is geen VVD en die zijn ook geen FDP of de fameuze LibDems van het VK, terwijl de jongerenbewegingen van die partijen wel nog op een min of meer zelfde (radicale) lijn staan.
Maar de continentaal Europese versie van "Liberalen" voorstellen als de evenknie van de "Conservatives" of de "Republicans" is absoluut fout, ook al maken vele "denkers" die fout. De "Democrats" in de VS gruwen gewoon van onze Sociaal-Democraten en zoeken hun toevlucht bij de continentaal Europese liberalen, terwijl ze daar niets te maken met hebben. - At 11:20 Anoniem said...
-
Vincent, ik zit al een tijdje met een vraag over jouw interpretatie van het liberalisme. Ieder zijn mening natuurlijk, maar toch.
Bestaan er wel verschillende vormen van "Liberalisme" ? Men verwart dit begrip al eens met "Conservatisme" of "Rechts". De gebande (terecht) stelde het zeer duidelijk : de grootste vijand van "Rechts" is het liberalisme. Het liberalisme is ontstaan tijdens de franse revolutie, die een deel van haar ideeën haalde uit "The Glorious Revolution" van Cromwell en de staatsinrichting van de Verenigde Provincieën en de Zwitserse confederatie. In 1830 ontstond de belgische staat mede dank zij een unie van links en rechts (of ultramontaans zoals dat toen heette), waarbij "De liberalen" duidelijk stonden voor "links" in het politieke spectrum. Dat links kon men mooi samenvatten in de spreuk van de franse revolutie :
Broederlijkheid, gelijkheid en vrijheid..
Toen enkele decennia later de Heren Marx en Engels in enige omvangrijke werkjes aantoonden dat deze idealen dan ook maar eens praktisch en op een politiek weztenschappelijke manier verwezenlijkt moesten worden, ontspon aan libberale zijde een maatschappelijk debat over sociologie en politiek
en de weg over hoe de liberale idealen dan wel verwezenlijkt zouden moeten worden. Vandaar dat in de angelsaksische wereld "liberal" nog altijd synoniem is van "linkse progressief".
Als JMDD de PS beschuldigt van corporatisme en immobilisme en het verstikken van economische initiatieven, houdt hij een links-liberaal discours,
rechts liberalisme bestaat in feite niet. Het idee dat individuele vrijheid het hoogste goed is is geen rechts-conservatief idee. Conservatieven zijn politici die voor gezag en orde staan : een mensbeeld van een individu die ondergeschikt is aan een hoger gezag : een leider, opperwezen, paus, koning, keizer, partijsekretarisgeneraal enz..
Wat is dan het verschil tussen een zgn. libertaire en een anarchistische of socialistische maatschappijvisie ? In de finaliteit in feite geen : maar de middelen verschillen aanzienlijk. De "pure" liberaal zweert bij een zo totaal mogelijke "vrije markt" (het paradox is echter dat die streng bewaakt zou moeten worden). De "pure" socialist zweert bij een strenge controle opdat niemand zijn evenmens economisch zou uitbuiten.
Dan zijn er nog de ethische, religieuze, culturele aspecten van de maatschappij die ik even laat voor wat ze zijn, maar die schijnbaar eerder het speelterrein van "rechts" zijn - maar dat voert ons te ver in mijn vraagstelling hier ...