Dat internetcensuur in de Chinese Volksrepubliek zéér nauwgezet en systematisch doorgevoerd wordt, wisten we in het Westen al veel langer dan vandaag. Eizona wekelijks komen er tijdingen en waarschuwingen binnen vanuit het “land van de rijzende zon” dat men geen enkele kritiek op het regime en zijn talrijke minder mooie facetten tolereert, noch van binnenuit, noch vanuit het buitenland. Vooralsnog weten de Chinezen het pleit steeds te winnen. Alles en iedereen blijft zich ongegeneerd plooien naar de wensen en grillen van de communistische dictatuur in Beijing. Van de betrekkingen met China hangt nu éénmaal zéér veel af voor de Westerse ondernemingen. China is een economische “tijger” en in de ogen van vele westerse zakenlui de allerbelangrijkste groeimarkt van het moment. Dus moet alles in stelling gebracht worden om Hu Jintao en diens verdorven regime niet enkel te vriend te houden, maar zelfs ook daadwerkelijk te ondersteunen, zoals we tot scha en schande van ons eigen landje hebben mogen ontdekken tijdens de laatste bezoeken van de Tibetaanse leider, de Dalai Lama. Men spreekt niet voor niets vandaag in bepaalde kringen nog steeds over de “staatsbezoeken van de schande”.
Dat ook de grote multinationale bedrijven boter op hun hoofd hebben, is ook al niet echt iets nieuws meer. Het plat op de grond gaan van de internetgigant Google tot meerdere eer en glorie van de Chinese internetcensuur, die zo efficiënt is dat men hem niet voor niets ironisch omschrijft als de “Great Firewall of China”, staat nog bij menig westerling in het collectieve geheugen gegrift. De omgang van het westen met China is één lange aaneengeschakelde aanfluiting van alles waarvoor onze voorouders eeuwenlang gestaan hebben en wij vandaag nog steeds pretenderen te staan. De vrijheid van meningsuiting komt niet enkel in het Westen zelf zwaar onder druk te staan door tal van “anti-hate” en andere vrijheidsfnuikende wetten, maar ook door het gebrek aan internationale politieke moed om elders het miskennen van dit fundamenteel burgerrecht aan te klagen. De tijd dat de onderdrukten overal ter wereld hun hoofd hoopvol naar het Westen draaiden, is dan ook al enige tijd voorbij. Met speciale dank daarvoor trouwens aan de ons opgedrongen falende multicultuur en de progressieve wetten die onze “open beschaving” gered zouden hebben.
Meer dan 60 verschillende pakketten censuurwetgeving werden de afgelopen jaren losgelaten op het internetverkeer van en naar China. Internationale waarnemers schatten de totale Chinese “internet police task force” op meer dan 30,000 voltijdse ambtenaren, en het totale aantal gecensureerde websites op 5% tot zelfs eizona 50% van het totale aantal wereldwijd beschikbare internetsites. De Chinese overheid heeft onlangs zelfs gerieflijk toegegeven dat het maar liefst 52 “cyber dissidents” in zijn gevangenissen opgesloten heeft in het kader van de strijd tegen de “subversieve internetberichtgeving”. Internationale waarnemers schatten dit toegegeven aantal cybergevangenen belachelijk laag en dus incorrect. De internationale NGO “Reporters Without Borders” gaat uit van een aantal dat minstens tien tot zelfs honderd keer hoger zou liggen. De Chinese internetcensuur beperkt zich gelukkig nog maar tot het “oude” China. De twee “special administrative regions” van de Volksrepubliek, zijnde Macau (oud-Portugal) en Hongkong (oud-Verenigd Koninkrijk), ontsnappen voorlopig dus nog aan de rigide Chinese wetgeving inzake internetgebruik.
De Chinese Volksrepubliek blokkeert alle internetsites die het aandurven “niet-correcte” informatie (lees gewoon als een andere - meestal juistere - versie van de feiten dan degene die de overheid verkondigt) te verstrekken over onderwerpen als bijvoorbeeld de Tibetaanse kwestie, de feitelijke onafhankelijkheid van Formosa-Taiwan, het neerslagen van de studentenprotesten op het Plein van de Hemelse Vrede, de vermeende brutaliteiten van de politiekorpsen, de vervolging van politieke tegenstanders, het miskennen van de mensenrechten en de genocide op de Falungong-sekteleden. Nochtans gaat het in feite allemaal om onderwerpen waarover een ruime internationale consensus bestaat, die enkel door China en een aantal nauwe bondgenoten aangevochten en in twijfel getrokken wordt.
Ook informatiebronnen als de websites van BBC en CNN, tal van blogs en webzines, en zelfs bepaalde webpagina’s van de vrije internetencyclopedie Wikipedia worden door de “Great Firewall”, die nota bene officieel “Golden Shield” heet, geblokkeerd, net als alle websites die gewijd zijn aan democratie, vrijheid van meningsuiting en pornografie. De vrijheid van informatie die wij in het Westen zo hoog in het vaandel dragen, is in China onbestaande.
Nu bestaan er in het Westen een aantal programma’s waarmee je kan nakijken welke websites in China verboden zijn. De meest accurate website daarvoor zou Web Site Pulse zijn, waarbij je zowel de situatie in Beijing, als die in Shanghai en Hongkong kan nakijken. Ik heb zowel de URL’s van mijn eigen weblog Libertarian.be als van de metablog InFlandersFields.eu in deze zoekmachine ingevoerd en het resultaat is enerzijds vrij verrassend, maar anderzijds toch ook weer niet. Zowel in Beijing als in Shanghai kan men beide websites niet bekijken, maar in Hongkong is er geen probleem, want daar bestaat de internetcensuur (nog) niet. Als tegenproef heb ik de website van de Belgische communistische partij PVDA ook eens ingegeven. Naar die website kunnen de Chinezen wel gerust surfen, want de PVDA-berichtgeving is in hun ogen natuurlijk helemaal niet “subversief”.
Wat mij vooral verbaasde aan het blokkeren van zowel mijn eigen weblog als van In Flanders Fields is het enorme “sérieux” waarmee de Chinese overheid zich dus kennelijk van zijn taak kwijt. Op beide weblogs wordt inderdaad af en toe de draak gestoken met het Chinese regime of met de schandalige behandeling van de Dalai Lama in België door onze politieke leiders, maar dat gebeurt uitsluitend maar in het Nederlands, en dat lijkt mij toch niet echt de meest courante taal onder de Chinezen te zijn. Daarbij gaat het volgens mij toch ook niet echt om websites die anders tot de dagdagelijkse lectuur van de doorsnee Chinese staatsburger zouden behoren. Ik zou dit alles kunnen aanwenden om zogezegd aan te tonen dat wat wij schrijven internationaal zéér relevant moet zijn, maar daarvoor heb ik toch nog steeds iets teveel werkelijkheidsbesef en gevoel voor zelfrelativering. Dit bewijst alleen maar dat de Chinezen echt wel het internet in de ganse wereld monitoren en van zéér dichtbij opvolgen. Big Blothel is watching us, en dat is eigenlijk toch misschien iets om een klein beetje angst voor te hebben.
Deze tekst verscheen ook op LVSVLeuven.be en InFlandersFields.eu.
Meer informatie over internetreglementering op www.eff.org.
Dat ook de grote multinationale bedrijven boter op hun hoofd hebben, is ook al niet echt iets nieuws meer. Het plat op de grond gaan van de internetgigant Google tot meerdere eer en glorie van de Chinese internetcensuur, die zo efficiënt is dat men hem niet voor niets ironisch omschrijft als de “Great Firewall of China”, staat nog bij menig westerling in het collectieve geheugen gegrift. De omgang van het westen met China is één lange aaneengeschakelde aanfluiting van alles waarvoor onze voorouders eeuwenlang gestaan hebben en wij vandaag nog steeds pretenderen te staan. De vrijheid van meningsuiting komt niet enkel in het Westen zelf zwaar onder druk te staan door tal van “anti-hate” en andere vrijheidsfnuikende wetten, maar ook door het gebrek aan internationale politieke moed om elders het miskennen van dit fundamenteel burgerrecht aan te klagen. De tijd dat de onderdrukten overal ter wereld hun hoofd hoopvol naar het Westen draaiden, is dan ook al enige tijd voorbij. Met speciale dank daarvoor trouwens aan de ons opgedrongen falende multicultuur en de progressieve wetten die onze “open beschaving” gered zouden hebben.
Meer dan 60 verschillende pakketten censuurwetgeving werden de afgelopen jaren losgelaten op het internetverkeer van en naar China. Internationale waarnemers schatten de totale Chinese “internet police task force” op meer dan 30,000 voltijdse ambtenaren, en het totale aantal gecensureerde websites op 5% tot zelfs eizona 50% van het totale aantal wereldwijd beschikbare internetsites. De Chinese overheid heeft onlangs zelfs gerieflijk toegegeven dat het maar liefst 52 “cyber dissidents” in zijn gevangenissen opgesloten heeft in het kader van de strijd tegen de “subversieve internetberichtgeving”. Internationale waarnemers schatten dit toegegeven aantal cybergevangenen belachelijk laag en dus incorrect. De internationale NGO “Reporters Without Borders” gaat uit van een aantal dat minstens tien tot zelfs honderd keer hoger zou liggen. De Chinese internetcensuur beperkt zich gelukkig nog maar tot het “oude” China. De twee “special administrative regions” van de Volksrepubliek, zijnde Macau (oud-Portugal) en Hongkong (oud-Verenigd Koninkrijk), ontsnappen voorlopig dus nog aan de rigide Chinese wetgeving inzake internetgebruik.
De Chinese Volksrepubliek blokkeert alle internetsites die het aandurven “niet-correcte” informatie (lees gewoon als een andere - meestal juistere - versie van de feiten dan degene die de overheid verkondigt) te verstrekken over onderwerpen als bijvoorbeeld de Tibetaanse kwestie, de feitelijke onafhankelijkheid van Formosa-Taiwan, het neerslagen van de studentenprotesten op het Plein van de Hemelse Vrede, de vermeende brutaliteiten van de politiekorpsen, de vervolging van politieke tegenstanders, het miskennen van de mensenrechten en de genocide op de Falungong-sekteleden. Nochtans gaat het in feite allemaal om onderwerpen waarover een ruime internationale consensus bestaat, die enkel door China en een aantal nauwe bondgenoten aangevochten en in twijfel getrokken wordt.
Ook informatiebronnen als de websites van BBC en CNN, tal van blogs en webzines, en zelfs bepaalde webpagina’s van de vrije internetencyclopedie Wikipedia worden door de “Great Firewall”, die nota bene officieel “Golden Shield” heet, geblokkeerd, net als alle websites die gewijd zijn aan democratie, vrijheid van meningsuiting en pornografie. De vrijheid van informatie die wij in het Westen zo hoog in het vaandel dragen, is in China onbestaande.
Nu bestaan er in het Westen een aantal programma’s waarmee je kan nakijken welke websites in China verboden zijn. De meest accurate website daarvoor zou Web Site Pulse zijn, waarbij je zowel de situatie in Beijing, als die in Shanghai en Hongkong kan nakijken. Ik heb zowel de URL’s van mijn eigen weblog Libertarian.be als van de metablog InFlandersFields.eu in deze zoekmachine ingevoerd en het resultaat is enerzijds vrij verrassend, maar anderzijds toch ook weer niet. Zowel in Beijing als in Shanghai kan men beide websites niet bekijken, maar in Hongkong is er geen probleem, want daar bestaat de internetcensuur (nog) niet. Als tegenproef heb ik de website van de Belgische communistische partij PVDA ook eens ingegeven. Naar die website kunnen de Chinezen wel gerust surfen, want de PVDA-berichtgeving is in hun ogen natuurlijk helemaal niet “subversief”.
Wat mij vooral verbaasde aan het blokkeren van zowel mijn eigen weblog als van In Flanders Fields is het enorme “sérieux” waarmee de Chinese overheid zich dus kennelijk van zijn taak kwijt. Op beide weblogs wordt inderdaad af en toe de draak gestoken met het Chinese regime of met de schandalige behandeling van de Dalai Lama in België door onze politieke leiders, maar dat gebeurt uitsluitend maar in het Nederlands, en dat lijkt mij toch niet echt de meest courante taal onder de Chinezen te zijn. Daarbij gaat het volgens mij toch ook niet echt om websites die anders tot de dagdagelijkse lectuur van de doorsnee Chinese staatsburger zouden behoren. Ik zou dit alles kunnen aanwenden om zogezegd aan te tonen dat wat wij schrijven internationaal zéér relevant moet zijn, maar daarvoor heb ik toch nog steeds iets teveel werkelijkheidsbesef en gevoel voor zelfrelativering. Dit bewijst alleen maar dat de Chinezen echt wel het internet in de ganse wereld monitoren en van zéér dichtbij opvolgen. Big Blothel is watching us, en dat is eigenlijk toch misschien iets om een klein beetje angst voor te hebben.
Deze tekst verscheen ook op LVSVLeuven.be en InFlandersFields.eu.
Meer informatie over internetreglementering op www.eff.org.
3 Reacties:
- At 16:39 Anoniem said...
-
"Op beide weblogs wordt inderdaad af en toe de draak gestoken met het Chinese regime"
Alsof het Chinese regime zich bezighoudt met de inhoud van IFF na te pluizen.
De enige reden waarom IFF in China niet te raadplegen valt is omdat IFF gehost wordt door Blogspot.com, het grootste blogplatform ter wereld, en dat het volledige Blogspot.com-platform geblokkeerd wordt door de Chinese firewall. Ga het maar na: geen enkel blogspot.com blog geraakt er door.
Dat je geen "blogspot.com" ziet in de domeinnaam InFlandersFields.eu doet niets af van het feit dat het gehost wordt bij Blogspot, en dat het IP-adres wel degelijk overeenstemt met de Blogspot-range. - At 17:05 Anoniem said...
-
Dat moet er inderdaad iets met te maken hebben, want openlijk anti-communistische website zoals The Brussels Journal of Samizdata.net zijn niet geblokkeerd, net zomin als NovaCivitas.org. Het zou té toevallig zijn dat deze dan wel geblokkeerd zouden zijn. Waarschijnlijk heeft LVB gelijk.
- At 18:55 Vincent De Roeck said...
-
LVB zei Alsof het Chinese regime zich bezighoudt met de inhoud van IFF na te pluizen.
Eventjes de puntjes op de "i" zetten. Ik heb nooit het tegendeel beweerd. De laatste zelfrelativerende alinea zegt dat ook. Alleen wist ik niet dat ze gewoonweg alle Blogspot-weblogs blokkeerden, maar hopla dus, we kunnen alweer iets rustiger ademhalen!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)