Dat 2008 een schrikkeljaar was en er op de schrikkeldag dan meestal ook vreemde dingen gebeuren, heb ik dit jaar geweten. Op vrijdag 29 februari had ik immers in de ochtendlijke vroegte met een delegatie naar Turijn moeten vertrekken om er het congres van de Europese Associatie van Oudleerlingen van Jezuïetencolleges bij te wonen. Net als de oktoberbijeenkomst in Frankfurt zou ook dit weekend deels in het teken staan van de jongerenwerking. Julie Van Agtmael en ikzelf waren dus ook opnieuw van de partij, net als de Vlaamse federatievoorzitter Frank Judo en onze eigenste oud-prefect pater Luk Arts. Maar het schrikkeljaar speelde ons kennelijk parten want na een half uurtje vliegen kondigde de Brussels Airlines-pilote aan dat we wegens “technische mankementen” terug moesten keren naar Zaventem. En alzo geschiedde het ook.

Toen we even later terug voet op de Belgische bodem konden zetten en een ontbijt aangeboden kregen van de luchtvaartmaatschappij om het wachten op de volgende vlucht te verzachten, smolt ons ochtendhumeur langzaam weg en schikten we ons in ons lot. Daar Brussel-Turijn kennelijk geen belangrijke vliegroute is, en er dus geen andere vluchten meer waren die ochtend naar de Piëmontese hoofdstad, moesten we maar naar Milaan afreizen om vervolgens met een autobus van de Malpensa-luchthaven naar Turijn gebracht te worden. In plaats van om 8u40 zoals gepland, kwamen we pas om 14u30 goed en wel in ons Turijns hotel aan. Tijdens het namiddagbezoek aan Venaria, het - volgens de Italianen dan toch - “Versailles van Italië”, hadden “de Belgen” dan wel misschien een verhaal om aan de groep te vertellen, maar dat was eigenlijk toch maar een schrale troost. Pas toen ’s avonds op het traditionele Piëmontese diner de groep voltallig was en iedereen de lange reis al lang vergeten was, kon het weekend voor ons pas echt beginnen.

Het was een leuk weerzien met de andere jongeren van over gans Europa en ook al was de jongerenopkomst dit keer misschien maar de helft van die in Frankfurt, het plezier was dat zeker niet. Maar de boog mocht natuurlijk ook niet altijd ontspannen staan, want er moest ook vergaderd en gewerkt worden. Ondanks de afwezigheid van de Litouwse Nomeda Miselyte, die de “Youth Council” in het leven geroepen heeft, konden toch een aantal knopen doorgehakt worden. De onderlinge contacten via Facebook zullen verder verbeterd worden, de jongeren zullen voortaan parallel met alle gewone congressen bijeenkomen en een strikt tijdsschema voor het in juli 2008 geplande zomerseminarie in de streek van Venetië werd opgesteld.

Naast de verdere uitbouw van de onderlinge contacten door “teambuilding” zal het zomerseminarie - met de door mij voorgestelde titel “Building bridges and friendship in Europe for Africa” - ook in functie staan van de voorbereidingen voor het sociale jongerenproject in Centraal-Afrika dat het Wereldcongres van 2009 in Bujumbura (Burundi) zal voorafgaan. De angst van de Zuid-Europeanen voor de veiligheidstoestand in het gebied van de Grote Meren stond evenwel in schril contrast met de nonchalante houding van de jongeren, toch was de veiligheid ook voor ons van primordiaal belang. Vandaar ook dat wij tevreden waren met de hulp van pater Pierre Salembier om ons ter plaatse te begeleiden in de organisatie van het sociale project. Ook de contacten van Frank Judo op de Afrikadesk van Brussels Airlines in Kinshasa konden vele twijfelaars alsnog over de streep trekken, net als de expertise van de Sociëteit van Jezus in onze oud-kolonie.

Naast de werksessies in de gebouwen van het “Instituto Sociale” en het eerder aangehaalde vertier, kregen we tijdens het weekend ook nog een uitgebreide stadstour, een bezoek aan het Egyptologisch Museum en een traditioneel zevengangendiner in de “Cercle des Lecteurs”, een statige privé-club in het architectonische hart van Turijn, voorgeschoteld. De organisatie van onze Italiaanse vrienden was andermaal perfect, net als de onderlinge sfeer en de vriendschapsbanden die (nog) sterker aangehaald konden worden. Los van de hectische heenreis was de weekendbijeenkomst er dus opnieuw één om in te lijsten.

Dit artikel verscheen ook in het alumnimagazine Mededelingen.

Meer over de Vlaamse Jezuïetenalumni op www.oudleerlingenbond.be.