The insight that markets break down discrimination is not new. Over 200 years ago Voltaire wrote: “Go into the London Stock Exchange ... and you will see representatives of all nations gathered there for the service of mankind. There the Jew, the Mohammedan, and the Christian deal with each other as if they were of the same religion, and give the name of infidel only to those who go bankrupt.” Voltaire was pointing out that people on the London Stock Exchange wanted so much to make money that they were willing to deal with others who had different religions and cultural backgrounds. This seems an obvious insight, but apparently it is not. How often have you heard people denounce businessmen for ruthlessly pursuing profits and, in the next breath, castigating those same businessmen for discriminating against a minority group simply because they’re a minority? Well, which is it? Are they trying to maximize profits or are they discriminating? It can’t be both.
Think about the most notorious examples of racism, and the odds are high that you will think of a government implementing it and private citizens, out of the profit motive, opposing it. Take South Africa’s apartheid. Please. The apartheid regime and the “colour bar” that preceded it illustrate both points. From the early 1920s to the early 1990s, the South African government put barriers in the way of employers’ hiring black people for the plum jobs, especially in mining. In other words, the government officially enforced discrimination. Among the strongest opponents of this discrimination and the strongest advocates of tolerance were white employers. They hated that the government prevented them from hiring qualified black people to work in mines and elsewhere. Interestingly also, among the strongest supporters of the colour bar and, later, apartheid were white labor unions.
Indeed, something happened under the colour bar in 1923 that is so striking that the story should be told by parents everywhere to their children and talked about incessantly in coffeehouses. It was a strike by members of the powerful white Mine Workers’ Union, who were protesting white mine owners’ plans to hire less-expensive black workers. The 12-word banner that they proudly carried through the streets read, “Workers of the world unite, and fight for a white South Africa.” This Karl-Marx-meets-David-Duke slogan is further evidence of the connection between government power (socialism is the ultimate in government power) and racial discrimination. Interestingly, the union received support for this strike from its allies in the South African Labour Party (SALP), formed in 1908 with the explicit goal of achieving privilege for white workers. The SALP was modeled intentionally on the British Labour Party, an avowedly socialist party.
And if you think something like that would never happen in the United States, then consider the origins of the minimum-wage law. The main proponents of the minimum wage were northern unions that wanted to harm their lower-wage southern competition, many of whom were black. This goal animated unions as recently as the 1950s. At a 1957 hearing on increasing the minimum wage, a northern U.S. Senator who favored the increase stated: “Of course, having on the market a rather large source of cheap labor depresses wages outside of that group, too—the wages of the white worker who has to compete. And when an employer can substitute a colored worker at a lower wage—and there are, as you pointed out, these hundreds of thousands looking for decent work—it affects the whole wage structure of an area, doesn’t it?” Who was the senator? Here’s a hint: just four years later he was the President of the United States. His name: John Fitzgerald Kennedy.
That markets break down discrimination is such an important finding that the economist who first showed it in a rigorous model, Gary Becker, earned the Nobel Prize, in part, for that work. In his book "The Economics of Discrimination", Becker pointed out that free markets make discriminators pay for discriminating because they give up opportunities to work with productive people. That doesn’t mean, he noted, that people in a free market will never discriminate; the most extreme racists and bigots will often be willing to pay the price for discriminating. But pay they will. Becker’s book pointed out that the wage differential between black and white workers of a given ability and experience level is a measure of the remaining discrimination against black workers; the larger the differential, other things equal, the more discrimination black workers face. This insight has been abused two ways in discrimination lawsuits in the United States. The statistical abuse is to assume that the whole wage differential between blacks and whites is due to discrimination rather than to other factors that the researcher has failed to measure. Yet, as virtually every economist who studies wage data will admit, you can never account for all factors, especially those that you can’t observe. You can’t know someone’s earnings simply by knowing that person’s age, experience, union affiliation, and education. Many people are the same age as Bill Gates and are similar in all other respects, but none of them has close to his level of wealth.
The second abuse of Becker’s insight is an even more fundamental breach of justice. Workers who feel discriminated against sometimes sue their employers, often seeking compensation. What they fail to recognize is that these employers, who actually hired blacks and other minorities, are helping to eliminate discrimination. To the extent that lower wages are due to discrimination, they are caused by those not hiring people in the discriminated-against group. But haven’t we all heard of the minister who blames those present for the low turnout?
It should be noted, though, that the U.S. economy is not free but hampered by many anticompetitive government interventions, such as licensing. Yet competition is the key to minimizing discrimination. Thus those who oppose bigotry could do no better than to work to eliminate all such interventions. More fundamentally, though, people should be free to discriminate. Freedom includes freedom of association, the freedom to choose whom you work for and whom you hire. Employees are free to discriminate against employers for any reason they wish; employers should have the same freedom. Let’s have markets, not governments, punish those who exercise their prejudices.
Dit opiniestuk van David R. Henderson verscheen ook in The Freeman, het maandblad van de Foundation for Economic Education.
Meer teksten van hem op www.thefreeman.com.
15 Reacties:
- At 05:44 Vincent De Roeck said...
-
Een ander interessant artikel uit dat nummer van "The Free State" is het volgende: "Banning Payday Loans Deprives Low Income People of Options" van George Leef.
In 2006 North Carolina joined a growing list of states that ban “payday lending.” Payday loans are small, short-term loans made to workers to provide them with cash until their next paychecks. This kind of borrowing is costly, reflecting both the substantial risk of nonpayment and high overhead costs of dealing with many little transactions. I wouldn’t borrow money that way, but there is enough demand for such loans to support thousands of payday-lending stores across the nation. They make several million loans each year.
But no longer in North Carolina.
Pointing to the high cost of payday borrowing, a coalition of groups claiming to represent the poor stampeded the North Carolina General Assembly into putting all the payday-lenders out of business. The reason I’m writing about this now is that the North Carolina Office of the Commissioner of Banks recently felt the need to justify the ban with the release of a study purporting to demonstrate that the politicians did the right thing. How do they know? Because payday lending “is not missed.” The preposterous lack of logic in this whole exercise cannot pass without comment.
Before we look at the defense that has been given for this Nanny State dictate, we should consider what I call Sowell’s Axiom: You can’t make people better off by taking options away from them. (It’s named for the economist Thomas Sowell, one of whose books drove this point home to me many years ago.)
An individual will act to further his self-interest, and in doing so, will choose the course of action that is most likely to succeed. Sometimes a person faces difficult circumstances and has to choose the option that’s least bad. But that doesn’t change the analysis. If he’s out of money and needs cash until his next paycheck, he will have to consider various unpleasant alternatives and choose the best one.
Obtaining money through a payday loan works like this: The borrower, after proving to the lender that he is employed and has sufficient income, writes a check to the lender postdated to his next payday for some amount, say, $300. The lender gives him a smaller amount of cash, say, $260. The lender then cashes the check on its due date. That is obviously a very high annual rate of interest if you consider the $40 fee as an interest charge. A payday loan is not an attractive option—unless all your others are worse. No one would do it unless every other course of action looked even costlier.
Nevertheless, the North Carolinians who worked to abolish payday lending are eager to say they did no harm. A group called the UNC Center for Community Capital conducted a telephone survey of 400 low- and middle-income families in the state about how they deal with financial shortfalls. Only 159 reported having had financial troubles they couldn’t meet out of their regular income. From this small number of responses, the people doing the study concluded that “Payday lending is not missed.” That’s because, based on the telephone surveys, “almost nine out of ten said payday lending was a ‘bad thing’ and “twice as many respondents said the absence of payday lending has had a positive effect on their household than said it has had a negative effect.”
There you have it. Most people said payday lending was “bad” and few miss it now that it has been banned. That certainly proves that the state did the right thing in getting rid of it. Or does it?
Completely forgotten in the rush to justify the ban are the people who said they think they are worse off for not having this option anymore. Yes, they were a minority of the respondents, but that is no reason to conclude that “payday lending is not missed.” An accurate conclusion would instead be, “Payday lending is missed by some people.”
Maybe the silliness of this approach will be apparent if we consider a hypothetical case that parallels it.
Imagine that a group of people in New York hates opera. They regard it as too costly and time consuming, and a bad moral influence. Using their political connections, they succeed in getting the city government to ban live opera productions. Out goes the Met, the Civic Opera, and any other companies.
A year later this group commissions a survey asking 400 New Yorkers if they miss having opera in the city. Since most people don’t care about or even dislike opera, the results come in showing that the overwhelming majority of New Yorkers agree “Opera is not missed.” Would that justify taking opera away from the, say, 5 percent who said they would like to have had the option of going?
My point is that the views of the people who don’t patronize a business or art form shouldn’t count for anything. The people who don’t like opera are free not to go, and the people who think payday lending is “bad” are free to avoid it. As long as anyone wants to attend an opera or needs a payday loan, the government has no business forcibly depriving them of those choices.
Returning to the North Carolina study, people were also asked how they respond when they have a money shortage. The results showed that people coped in various ways, including paying bills late, dipping into savings, borrowing from family or friends, using a credit card to get cash, or merely doing without things. Jumping on that information, North Carolina’s deputy commissioner of banks, Mark Pearce, said in the November 14, 2007, Raleigh News & Observer, “Working people don’t miss payday lending. They have a lot of financial options and they use them.”
We can only wonder why it doesn’t occur to Pearce that having one more option might be good. What if someone has already exhausted all possible money sources and faces serious consequences from either paying late (suppose the next missed payment means the power gets turned off) or doing without (you’ve got to have some car repairs so you can get to work)? A payday loan might be the best option left.
In an August 2006 paper on the payday-lending business (“Payday Lending and Public Policy: What Elected Officials Should Know”), Professor Thomas Lehman of Indiana Wesleyan University found that this kind of lending fills a market niche and concluded, “Preventing or limiting the use of payday loan services only encourages borrowers to seek out and utilize less attractive alternatives . . . that put the borrower in an even weaker financial position.”
A November 2007 study by two economists with the Federal Reserve Bank of New York (“Payday Holiday: How Households Fare after Payday Credit Bans”) came to the same conclusion. Authors Donald Morgan and Michael Strain found that a ban on payday lending results in increased credit problems for consumers. They wrote, “Payday credit is preferable to substitutes such as the bounced-check ‘protection’ sold by credit unions and banks or loans from pawnshops.”
So I maintain that Sowell’s Axiom holds. When government takes away options, it is bound to make some people worse off. Instead of acting like Big Nanny, government should stick to enforcing laws against coercion and fraud. - At 07:41 Anoniem said...
-
Discriminatie heeft niets met de markt te maken. Het is een zieke afwijking die de mens niet langer RATIONEEL doet denken, en de markt is volledig op rationaliteit als postulaat gebaseerd. Men kan dus onmogelijk de strijd tegen discriminatie (irrationeel) aan de markt (rationeel) overlaten. Dat is klinklare nonsens.
- At 13:35 Anoniem said...
-
@ Nemo
Heb jij de tekst over de vrije markt en discriminatie überhaupt wel gelezen? De auteur zegt helemaal niet dat de markt per definitie komaf zal maken met racisme, alleen dat de markt dat niet promoot en racisten bestraft door hen minder productieve werkkrachten op te zadelen, met alle gevolgen van dien. Sommigen zullen die prijs willen betalen, maar IEDEREEN zal sowieso EEN prijs betalen voor zijn/haar racistische ingesteldheid: een niet optimale productiviteit. - At 04:11 Anoniem said...
-
Payday Loans are good when you are in a bind and need to catch up on your bills, they are quick, easy, and confidental.
http://www.checkcity.com/ - At 14:11 Anoniem said...
-
Payday Loans zorgen in de praktijk voor heel wat menselijke ellende. Het zijn precies mensen uit de socio-ekonomisch zwakkere strata die er gebruik van maken,mensen die de eindjes niet aan elkaar kunnen knopen, en hopen dat zo'n lening op hun loon,hen uit de put zal helpen.De interest is zeer hoog 15 tot 30% ,zodat die mensen makkelijk van de regen in de drop raken. Het is natuurlijk big business voor die payday-loanpiraten, die in elke winkelstraat van een middelgrote stad met bosjes te vinden zijn.Voor wie geïnteresseerd is in deze topic : typ gewoon payday loans in op google,en ge krijgt wel vijftig sites waar de pro en contra besproken worden.Voor mij is het beeld vooral negatief: een goede zaak voor de piraten,een zeer slechte voor de slachtoffers. Zeggen dat je door paydayloans wettelijk te verbieden, handelt als iemand die opera verbiedt omdat de meeste mensen daar geen gebruik van maken, is zo lachwekkend, dat ik het niet eens wil beantwoorden.
- At 07:08 Anoniem said...
-
@ De Pauw
Ik durf er op wedden dat u een van die mensen zijt die denkt dat "mensen uit socio-zwakkere strata" even veel recht (misschien zelfs plicht) hebben om te stemmen voor politiekers en partijen. (Tussen haakjes: ik denk dat ook). MAAR, tegelijkertijd meent u wel dat die mensen niet capabel zijn om voor zichzelf te beslissen over het aangaan van leningen. Zit daar geen contradictie? Enerzijds denkt u dat alle mensen 'volwassen' genoeg zouden zijn om ons aller toekomst via het politiek bestel mede te bepalen, maar anderzijds wil u sommige mensen als 'kinderen' behandelen en voor hen bepalen van wie ze wel en van wie ze niet zouden mogen lenen.
De kern van de zaak hier is individuele vrijheid. Mensen moeten zelf voor zichzelf kunnen bepalen hoe zij willen leven, en zelf de konsekwenties ondergaan van eigen besluitvorming.
Uw laatste paragraaf, i.e. het voorbeeld van het opera-verbod, berust op een misverstand. Het gaat wel degelijk over wiens opinies zouden mogen tellen bij een potentieel verbod: de opinie van de betuttelaars of die van de VRIJWILLIGE gebruikers van een dienst.
Let wel, ik ben geen fan van paydayloans, en ik besef wel dat er minimum regulering nodig is van die instellingen om fraude te helpen voorkomen). En, onder normale omstandigheden, zou ik van die 'diensten' ook geen gebruik maken. Maar, wie ben ik (of gij) om anderen te gaan voorschrijven hoe zij hun eigen financien zouden moeten beheren? - At 07:08 Anoniem said...
-
@marc huybrechts
De wet is er onder meer om de zwakken te beschermen tegen de machtigen. Als steeds weer blijkt dat mensen slachtoffer worden van kredietverleningen aan zeer hoge procenten, dan lijkt het mij een taak van de staat om daar paal en perk aan te stellen.Anders leef je volgens de wet van de sterkste,biologisch te verdedigen maar menselijk gezien cynisch en zonder medelijden. - At 07:09 Anoniem said...
-
Payday Loans are the easiest and most confidential loans to help combat unforeseen financial problems. Within minutes you can obtain the cash you need to get you to your next payday.
- At 07:09 Anoniem said...
-
@ De Pauw
We hadden het hier niet over kinderen, noch over zwakzinnigen en dergelijke meer. We hadden het hier over volwassen mensen (die stemrecht hebben) en die vrijwillige transacties willen aangaan.
U negeert mijn argumenten, en u komt af met een dooddoener ("de wet is er om de zwakken te beschermen tegen de machtigen"). Waarom beschermt "de wet" dan niet gewone mensen die willen gaan werken, maar de "machtige vakbond" verspert de weg of de spoorweg of wat dan ook? Waarom beshermt de wet niet de gewone werknemer die de helft van zijn inkomen moet afstaan omdat de partijen-aan-de-macht massale subsidies willen geven aan landbouworganisaties en agrobusinesses? Voorbeelden galore dat de wet er in feite dikwijls blijkt te zijn om de machtsposities van machtigen te bestendigen.
Nee, de wet zou er niet moeten zijn om 'zwakken' te beschermen tegen 'machtigen', omdat die termen zwakken en machtigen heel gemakkelijk kunnen 'verdraait' worden. De wet zou er moeten zijn om de 'autonomie' en vrijheid van vrije individuele burgers te beschermen tegen permanente pogingen van allerlei machtigen (lees 'groepen') om marktwerking te ondermijnen en 'economic rents' (iets voor niets) te bekomen voor diezelfde groepen.
Een maatschappij die individuele vrijheid EN zelfverantwoordelikheid ondermijnt, die kan nooit in vrijheid op termijn overleven. Die komt onvermijdelijk in de handen te vallen van "machtigen". - At 07:09 Anoniem said...
-
@marc huybrechts
Als ik u goed kan volgen, komt het erop neer dat men de zaken maar zijn gang moet laten gaan met zo min mogelijk staatsinterventie.Betekent dit dat iedereen geneeskunde mag uitoefenen,advocaat,ingenieur mag zijn , of gaat u hier wel allerlei wettelijke beschermingsmechanismen laten spelen. Ik kan mij toch moeilijk voorstellen dat u bvb alle medicamenten zonder enig voorschrift op de vrije markt gaat gooien. Ik vrees dat wetten altijd nodig zullen zijn om de mens tegen zichzelf en tegen allerlei haaien die uit alles winst willen slaan te beschermen.Ga je drugs vrijgeven, omdat iedereen maar voor zichzelf moet uitmaken of dat voor hem goed is? Vandaag zagen we weer een voorbeeld van vrijpostigheid van citybank, die in stations mensen benaderde om hun een creditcard aan te smeren....misschien vindt u dat allemaal geoorloofd, maar ik denk daar anders over. - At 07:10 Anoniem said...
-
@ De Pauw
Nee, ik schreef niet dat men de
de zaken maar zijn gang moet laten gaan". Integendeel, ik schreef duidelijk dat er "minimum regulering" moet bestaan (bijvoorbeeld om fraude te voorkomen by 'paydayloans'). En ja, er zou zo "min mogelijk" staatsinterventie mogen zijn. Want democratie betekent niet dat een 'meerderheid zo maar haar goesting moet kunnen doen ten koste van individuele vrijheden. Voor mij betekent democratie dat een bepaalde meerderheid TIJDELIJK mag regeren, maar steeds mits respect voor constitutionele individuele vrijheden. (Vandaar die noodzaak van echte 'scheiding van de 3 machten'). Zo niet zouden we vlug vervallen in een soort van 'ayathollaanse democratie'. En dat een volwassen individu zelf zou moeten kunnen bepalen wanneer hij een lening zou aangaan, en waar, ja dat vindt ik voordehandliggend in een echte 'vrije' maatschappij.
Medicamenten worden zeker best via een "vrije markt" geproduceerd en verhandeld, maar er moet weer minimum regulering bestaan om die vrije markt mogelijk te maken. Per slot van rekening, een consument beschikt niet over de nodige informatie om de aard en kwaliteit van een medikament te kunnen bepalen, wat hij min of meer wel kan doen bij bakkers, haarkappers, aardappelen, enz... Dus ja, er is zeker behoefte aan een FDA (food and drug administration) om medikamenten en de producenten ervan te kunnen beoordelen en 'certifieren', maar de competitie behouden is zeker nodig. Er er mag ook gerust regulering zijn, in de zin van verplichte informatieverschaffing, bij paydayloans. Maar wat er niet mag zijn dat is 'paternalisten' die aan "sociaal-zwakkeren" gaan verbieden van zelf hun eigen finanties te kunnen beheren.
Nee, ik ga zeker niet 'drugs' vrijgeven. Niet omdat ik die drugconsumenten hun autonomie wil wegnemen, maar wel omdat zij een enorm gevaar scheppen voor de veiligheid van anderen (vooral in het verkeer).
En waarom zou Citybank geen kredietkaarten mogen aanbieden aan mensen? Waar haalt u het recht vandaan om het zelfbeschikkingsrecht van die 'mensen' weg te nemen. Denkt u van beter te weten wat 'goed' voor hen is dan die mensen zelf. In den Belgique is het tegenwoordig gebruikelijk van af te geven op
'den pastoor, den notaris en den doktoor' van weleer, maar ze hebben die doorgaans-goedmenende mensen vervangen door een staatsmonster dat in handen is gevallen van 'speciale belangen', en dat moraal-filosfisch een volkomen 'lege doos' is.
Het menselijk individu moet centraal staan, zowel de rechten als de plichten, met de nadruk op zelfverantwoordelijkheid. Dat zou nu eens echt een vrije maatschappij zijn, en geen 'gedirigeerde'. - At 07:10 Anoniem said...
-
@marc huybrechts
Waar haalt citybank het recht vandaan om mensen in stations lastig te vallen met hun creditkaarten? - At 00:34 Anoniem said...
-
@ De Pauw
Ik denk dat niemand het recht heeft om anderen "lastig te vallen". Het hangt dus af van wat men REDELIJKERWIJZE onder "lastig vallen" zou kunnen verstaan.
Voor iemand die blijkbaar zo gevangen zit in paternalistisch en dirigistisch denken als u (vanwaar zou dat komen, ideologisch-geinspireerd onderwijs? De DS of DM, de VRT?) is het natuurlijk totaal geen probleem van arbitraire etiketten (racisme, uitbuiting, noem maar op...) te plakken op wat men niet lust.
Kijk, in een 'democratische' visie van de wereld, waarbij men de autonomie van het individu erkent om zelf voor zichzelf uit te maken wat hij wil, en niet wil, daar is het ondenkbaar dat een private zaak (City Bank) andere mensen zou "lastig vallen" om iets proberen te verkopen. Andere mensen lastig vallen is precies de VERKEERDE manier om iets te kunnen verkopen aan 'vrije' mensen. Vrije mensen die worden "lastig gevallen", doen juist het tegenovergestelde van wat de lastigvaller beoogd. Maar, in onvrije maatschappijen, waar dirigisten en andere ideologen de plak zwaaien, daar is "lastig vallen" doorgaans de norm. Daar moet men immers niets verkopen op VRIJE markten, want allocaties worden daar van 'boven' af gedirigeerd. Juist gelijk vroeger op de kleuterschool. Daar werden de mensen ook niet als volwassenen behandeld. Het verschil is dat, in het geval van de kleuterschool, paternalisme TERECHT is. Terwijl in een vrije democratie paternalisme tegenover volwassen mensen ONTERECHT is.
Die neiging om 'de pa en ma van andere grote mensen' te willen spelen, daar moet u vanaf geraken. Want die mensen hebben al hun eigen echte 'pa en ma'. - At 00:35 Anoniem said...
-
@marc huybrechts
Waar gebruikte ik het etiket racisme? En ja ik lees zowel DS als DM en kijk nieuws op de VRT. Maar ik lees ook LeMonde, Figaro,Frankfürter Algemeine,en de nrc. - At 00:35 Anoniem said...
-
@ De Pauw
1) Ik gaf enkele voorbeelden van courante etiketten. Dat betekent niet dat u ze allemaal hier direct zou gebruikt hebben. Uw voorbeeld van de vermeende "vrijpostigheid" van City Bank is eigenlijk een etiket. En misschien kan uw visie op paydayloans ook gezien worden als een ekwivalent van het etiket "uitbuiting". En, inderdaad, het zou ook "uitbuiting" kunnen zijn in gevallen van zwakzinnigen en kinderen. Maar, 'grote mensen' die voor naief-linkse (of andere)partijen mogen stemmen, die kunnen in principe niet "uitgebuit" worden wanneer ze vrijwillig contracten ondertekenen die ze kunnen lezen en begrijpen.
2) Tja, ik vrees dat die andere kranten die u daar vermeldt allemaal in hetzelfde paternalistische bootje ziek zijn. Behalve Le Figaro misschien, maar die ken ik niet zo goed meer. En als u Le Monde alle dagen zou lezen, tja dan is het waarschijnlijk volkomen hopeloos geworden. Dan gaat u nog voor een tijdje eerst door de vakbonden verder bestuurd worden, en uw kleinkinderen waarschijnlijk later door 'de moskee'. In Noord Amerika spreekt men van 'Montezuma's revenge'. In 'Belgie' (onder een andere naam later) gaat men waarschijnlijk spreken van de "revenge van den pastoor, den notaris en den doktoor van weleer" om te verwijzen naar het komende paternalisme van de afzienbare toekomst. Zonder politieke vrijemingsuiting en zonder een overheid die individuele verantwoordelijkheid repecteert EN afdwingt, leidt de weg onvermijdelijk naar 'serfdom' (Hayek). Kijk rond de wereld, dat is het meest frekwente systeem op onze aardbol.