Na de Eerste Wereldoorlog besliste Ludwig von Mises om zijn leven volledig aan de economie te gaan wijden. In 1918 vervoegde hij de Oostenrijkse Kamer van Koophandel en werd hij economisch adviseur van de Oostenrijkse regering. Later zou hij ook nog economie gaan doceren aan de universiteit van Wenen alvorens een eigen private onderwijs- en onderzoeksinstelling in het leven te roepen: het “Austrian Institute for Business Cycle Research”. Zijn eerste verwezenlijking als econoom was het stoppen van de inflatoire spiraal in Oostenrijk in het jaar 1922. Op basis van zijn adviezen vermeed Oostenrijk zo de desastreuze inflatiegolf die Duitsland even later op haar grondvesten zou doen daveren en het pad effende voor de opkomst van het nationaal-socialisme.
Via zijn instituut trachtte Ludwig von Mises met wisselend succes het economisch denken van de mensen te veranderen. De vrije markt was zijn credo en de overheid zijn grootste vijand, en zijn gans leven stond ook effectief in het teken van de verspreiding van die boodschap. De eizona oneindige reeks artikelen, boeken, kritieken, essays en academische publicaties die uit Mises’ pen ontsproten zijn, en dan ook nog eens over een velerlei aan uiteenlopende onderwerpen, gaande van liberalisme en socialisme over crises en monetair beleid tot zelfs nationalisme en socialisme, staven de gebetenheid van Mises om het maatschappelijke debat te beïnvloeden. En godzijdank dat hij dat toen getracht - en deels gerealiseerd - heeft.
Uiteindelijk waren het voor mij de uitgebreide citaten en minder bekende beschouwingen van Ludwig von Mises zelf die deze biografie het nodige extra cachet gaven en Jörg Guido Hülsmann als Mises-biograaf boven anderen zoals Israel Kirzner uittilden. Hülsmann doet een meesterlijke job in het weergeven van de graduele evolutie van Mises’ denkpatronen en diens steeds fijnere argumentatiemethoden. Maar dit boek portretteert Ludwig von Mises bovenal als de mens die hij was: de man van principes. In zijn zoektocht naar de Waarheid tegen dogma’s en gangbare ideeën in, trapte hij op de tenen en tegen de schenen van velen, maar dat deerde hem niet. Hij ontpopte zich tot de profeet van de vrije markt en de overheidsloze samenleving zoals we hem vandaag kennen, de krachtdadige verdediger van vredelievende co-existentie, spontane orde en individuele vrijheid.
Het boek van Jörg Guido Hülsmann is een heuse aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is in de persoon Ludwig von Mises en dieper op zijn leven wil ingaan. Personen op zoek naar algemene informatie over of een eerste kennismaking met één van de grootste economen van de vorige eeuw kunnen misschien beter dit boek aan zich voorbij laten gaan en andere werken eerst doorworstelen. Ludwig von Mises voor gevorderden dus, met nadruk op zijn persoonlijkheid, zijn fascinerend leven, zijn economisch inzicht en zijn visie op de samenleving.
Deze boekbespreking verscheen ook in het magazine Blauwdruk.
Meer over deze Mises-biograaf op www.guidohulsmann.com.
8 Reacties:
- At 16:14 Vincent De Roeck said...
-
In het oktobernummer van "The Freeman" vond ik deze boekrecensie terug van "The Antitrust Religion" van Edwin Rockefeller door George Leef, huisrecensist van de FEE.
Many years ago when I was in law school, I listened to a talk by a fellow student on antitrust law. Right at the beginning of his presentation, he earnestly stated that the antitrust laws were a “charter of freedom.” I was probably the only person in the room who winced. That “charter of freedom” line is an item of faith among most people (and nearly all lawyers) who have been told that antitrust laws protect companies—and thereby consumers—from the monopolistic designs of greedy business tycoons.
The reason I winced was that I knew that line is nonsense. As an undergraduate I had read Dominick Armentano’s iconoclastic book, The Myths of Antitrust, and understood that antitrust, far from protecting freedom, is an assault on it. Armentano subjected to withering analysis the naïve belief that antitrust law is necessary to the preservation of free markets. Had my classmate read that book, he’d have known how foolish his remarks were.
Since Armentano’s seminal work, there have been other scholarly critiques of antitrust. The most recent is Edwin Rockefeller’s The Antitrust Religion. Rockefeller has impeccable credentials to write such a book. He is a lawyer who has served on the staff of the Federal Trade Commission, chaired the American Bar Association’s antitrust section, and taught at Georgetown Law School. Instead of writing the kind of book you might expect from someone with that background—a dense treatise with in-depth analysis of dozens of cases—Rockefeller has given us a concise book that anyone can easily read. He doesn’t try to cover all the many erroneous doctrines of antitrust, but only to prove his thesis that “antitrust is not consistent with our aspirations for a rule of law.” And why is that? Rockefeller explains, “[A]ntitrust enforcement is arbitrary political regulation of commercial activity, not enforcement of a coherent set of rules.”
That is to say, antitrust is the rule of men, not of laws.
Coming back to the book’s title, Rockefeller argues that antitrust has all the trappings of a religion. It’s accepted as a matter of faith and is built around a number of myths.
The central myth is one blindly accepted by almost all educated Americans. They have heard that the evil Standard Oil Company had a virtual monopoly in the oil business, causing government authorities to break up the gigantic, dangerous firm. If you believe that, the rest of the antitrust catechism falls neatly into place: We need government officials to constantly monitor business activity and to stop the ever-present threat of monopoly.
Rockefeller shows that the accepted Standard Oil tale is as baseless as a Halloween scare story. During the time of Standard’s supposed market dominance, the price of refined petroleum products continually fell and competitors—yes, there were quite a few—steadily chipped away at Standard’s market share. There was no problem.
The antitrust religion thrives on false history and encourages confused thinking. True believers call for antitrust enforcement to prevent the kinds of competitive “injury” that is inevitable under capitalism. “Belief in antitrust,” Rockefeller writes, “is based on a kind of competition in which some win but none lose.”
But why does our author contend that antitrust is not really “law” at all? Because true law must be knowable so people can adjust their behavior in order to avoid legal difficulties. Antitrust, however, is so vague that people can never be certain that they won’t be prosecuted for “attempted monopolization” whenever they compete vigorously. The rule of antitrust authorities is like that of a capricious dictator.
Rockefeller is absolutely correct that antitrust is not compatible with the rule of law. It was America’s first instance of law so vaguely written that people didn’t know what it meant. Unfortunately, since then it has been joined by others, as politicians enact legislation that in effect says to bureaucrats and judges, “Here are a few broad objectives—now you figure out what to do to achieve them.”
Despite his solid case that antitrust is wasteful and counterproductive, Rockefeller holds out no hope that we will escape from its clutches. The religion is just too deeply ingrained, and opinion leaders see it as a component of “social justice.” And even if we somehow repealed the antitrust statutes starting with the Sherman Act, that might make things worse because of the existence of the Federal Trade Commission, which has been invested with broad, open-ended powers to regulate business “for the public interest.” That’s just as vague as a statute that makes it illegal to “attempt to monopolize.”
The only way to root out the antitrust religion is to teach people the truth about capitalism. - At 16:38 Anoniem said...
-
Is het überhaupt toevallig dat een "Edwin Rockefeller" zo'n boek schrijft? Ik zou als nazaat van 's werelds eerste miljardair ook diens kant kiezen, zonder mij teveel over de werkelijkheid zorgen te maken...
- At 20:06 Anoniem said...
-
@ Johan Terwilghen
Ik denk dat de essentie hiervan niets te maken heeft met de vermeende familiale achtergrond van de auteur. Misschien is hij zelfs niet eens familie van die miljardair. - At 00:25 Anoniem said...
-
Waarom spreek je in je recensie over "libertarisme" terwijl de titel toch duidelijk gewag maakt van "liberalisme"? Of mis ik hier iets...
- At 00:59 Anoniem said...
-
copy paste !
- At 01:02 Anoniem said...
-
'Liberalisme' in de filosofische (klassieke) betekenis is exact hetzelfde als 'libertarisme'. De strijd tussen sociaal-liberalen en neo-liberalen is alleen maar ontstaan toen linkse partijen het 'liberalisme' gingen aannemen in sociale zaken en rechtse partijen plots economisch-liberaal gingen doen. Enkel 'klassiek-liberalen' of 'libertariërs' verdienen het eigenlijk om de term 'liberaal' te dragen.
- At 08:15 Anoniem said...
-
Ayn Rand schreef ooit eens dat bedrijven altijd vervolgbaar zijn: is de prijs van hun goederen boven de marktprijs doen ze aan "price-gouging", eronder is het "predatory pricing", en gelijk is "price fixing".
- At 23:30 Anoniem said...
-
Het nieuwe boek van Hülsmann: het extreem relevante "The ethics of money production": http://www.mises.org/books/moneyproduction.pdf