Hans-Hermann Hoppe is professor emeritus van de University of Nevada in Las Vegas en zonder twijfel de persoon die met zijn boek “Democracy, the God that Failed” mijn eigen ideologische opvatting het meest veranderd heeft. Het was voor mij dan ook een eer en een genoegen om in Bodrum niet enkel persoonlijk kennis te kunnen maken met deze academicus (ik had hem voorheen al wel enkele malen op tal van andere conferenties kunnen spreken) maar ook met zijn vrouw en kinderen. Idem trouwens voor alle andere gastsprekers van dien, die stuk voor stuk tot de top van de libertarische beweging behoren, zoals een Jörg Guido Hülsmann, professor aan de universiteit van Angers, een Sean Gabb, voorzitter van de Libertarian Alliance, een Doug French, voorzitter van het Ludwig von Mises Institute, een Thomas DiLorenzo, professor aan Loyola College in Baltimore, of een Bob Higgs, redacteur van de “Independent Review”. Vooral de talrijke koffiebreaks boden schitterende kansen om met hen persoonlijk kennis te maken, zeker omdat door de strenge selectie van deelnemers - de PFS is strikt “invitation-only” en de bijeenkomst wordt elk jaar beperkt tot 100 deelnemers - de meeste aanwezigen elkaar al kenden en iedereen dus vooral geïnteresseerd was om ook met de nieuwelingen kennis te maken.
Hans-Hermann Hoppe leidde de vijfdaagse in goede banen en verblijdde ons met een lezing over de scherpe tegenstelling tussen libertariërs en alle anderen in de huidige samenleving. “The PFS against the world,” was dan ook de treffende titel van die speech. Hoppe pleitte voor intellectueel radicalisme als tegengif voor de heersende sociaal-democratische consensus en toonde met tal van voorbeelden aan dat ook “conservatieven” en “liberalen” in hetzelfde bedje ziek zijn. Hoppe weigert zich te conformeren naar de etatistische éénheidsworst die vandaag het debat domineert, en daarin heeft hij volgens mij groot gelijk. Ook zijn tweede lezing was best te smaken. Daarin analyseerde hij de sociale evolutie van het mensdom in het licht van de Malthusval. Hoppe becommentarieerde zijn stelling dat de vrije markt, gestoeld op elementaire eigendomsrechten (land en arbeid), pas na de Amerikaanse en Franse revoluties min of meer een feit was geworden, en dat enkel die markt in staat bleek om door innovatie alle mensen te voeden. Pas zodra alle mensen gevoed konden worden, is de industriële revolutie waarheid geworden met alle positieve welvaartsgevolgen die dat tot op vandaag met zich meegebracht heeft.
Sean Gabb gaf een intrigerende speech rond de libertarische hamvraag “Who constitutes the ruling class?” Gabb verwierp de oude definitie van Frédéric Bastiat die de "belastingeters" van de “belastingbetalers” onderscheidde. Volgens Gabb is het vandaag onmogelijk om beide van elkaar te onderscheiden. De overheid is gewoon te groot geworden en te ingrijpend in ons alledaagse bestaan. Ook blijken vandaag niet alle vormen van “overheidsgenot” financieel omrekenbaar te zijn. Doug French studeerde onder de grote Murray Rothbard alvorens een eigen bank in Nevada op te richten en met een aanzienlijk deel van zijn vermogen later het Ludwig von Mises Institute mee uitbouwde tot de vrijemarkttempel die het vandaag geworden is. Hij gaf in Bodrum een lezing over het fundamentele verschil tussen spaar- en investeringsbanken. French staat net zoals zijn oude leermeester afkerig tegenover “fractional reserve banking” en verwerpt leningen die enkel maar met lucht (de illusie van alsmaar toenemende subjectieve marktwaarden door o.a. een centrale bank die ongestoord geld blijft bijdrukken en zo een vastgoedbubbel initieert en even perpetueert) gedekt worden.
Ook de professoren Thomas DiLorenzo en Jörg Guido Hülsmann maakten van hun spreektijd in Bodrum gebruik om het principe van centraal bankieren onderuit te halen. DiLorenzo gaf een historische schets van de overheidsgroei en toonde aan dat de macht van de staat het sterkste toeneemt nadat ze een centrale bank opgericht heeft, en het meeste afneemt als ze die terug afschaft. Hülsmann duidde in zijn speech vooral op de nefaste gevolgen van monetaire expansie en de misallocaties die zoiets in de economie teweegbrengt. Het casusvoorbeeld van Hülsmann was (hoe kon het ook anders?) de huidige financiële crisis. Bob Higgs trok op zijn beurt van leer tegen het Amerikaanse buitenlandse beleid van de laatste decennia en kwam in zijn berekening van de totale “Costs of the American Empire” met duizelingwekkende bedragen aandraven. De details daarvan kan iedereen terugvinden in zijn boek “Depression, War and Cold War”. Ook het door hem voor het eerst geformuleerde “ratchet effect” kwam andermaal ter sprake. Volgens Higgs wordt elke periode van “bigger government” altijd wel even opgevolgd door “smaller government”, maar nooit meer zo “small” als ze daarvoor was.
Andere interessante lezingen waren die van Andre Lichtschlag en Carlos Gebauer, respectievelijk de hoofdredacteur en -columnist van het Duitse libertarische vakblad “Eigentümlich Frei”, over de politiek correctie inquisitie in Duitsland en over het trieste feit dat sinds 1990 in totaal al meer dan 100,000 Duitsers omwille van hun mening of opvatting vervolgd zijn. Ook de wantoestanden binnen de Duitse gesocialiseerde gezondheids- en ouderenzorg kwamen uitgebreid aan bod. Klimatoloog Carlo Stagnaro van het Istituto Bruno Leoni trok in zijn lezing de menselijke oorzaak van de klimaatsverandering in twijfel en verwierp elk overheidsvoorstel in deze materie. Professor Steve Farron van de University of California verschafte ons enkele inzichten in de positieve discriminatiemaatregelen in zijn thuisstaat waarbij zelfs bepaalde overheidsdiensten hun vacatures niet langer openbaar durven uitschrijven uit angst om nadien gedwongen te worden een incompetente zwarte of latino te moeten aannemen.
Professor Paul Gottfried van de University of Pennsylvania gaf in het “Karia Princess” eveneens nog een geanimeerde lezing over “human inequality” en essayist Anthony Daniels (waarschijnlijk beter bekend onder zijn pseudoniem Theodore Dalrymple) over de nefaste gevolgen van overheidsingrijpen tegen bepaalde heersende vooroordelen in de samenleving in. Volgens Dalrymple bereikt de Staat met het verbieden van racisme of veralgemeningen net het tegenovergestelde effect. VDare-columnist Steve Sailer schreef vorig jaar het boek “Obama, America’s Half-Blood Prince” over het racistische “black power”-verleden van de Amerikaanse president (toen nog primary-kandidaat) en kwam in Bodrum vertellen dat de latino’s schuld hadden aan de financiële crisis omdat zij bij George Bush in 2002 waren komen lobbyen om nog meer staatsinterventie in de vastgoedmarkt te verkrijgen. Hierdoor werden banken nog meer aangezet om risicovolle leningen aan minderheidsgroepen toe te kennen. En wat de val van dat kaartenhuis uiteindelijk met zich meegebracht heeft, weten we vandaag allemaal wel.
Redacteur Mustafa Akyol van de “Turkish Daily News” besprak de link tussen het Kemalisme en het etatisme van de Franse Revolutie. Zijn kritiek op de heersende politieke moraal in Turkije mocht dan al wel strafbaar zijn, dat weerhield Akyol er zeker niet van om in Bodrum zijn gedacht eens te komen zeggen. Peter Meltzer, als psycholoog verbonden aan de Vanderbilt University en het “Liberty Fund”, verdedigde de idee van concurrerende justitiesystemen. Volgens hem bestonden deze reeds in de hoogdagen van het Ottomaanse Rijk en was de toestand véél stabieler dan toen men het justitiesysteem territoriaal verankerde. Professor Peter Düsberg van Berkeley was met politieke incorrectheid als maatstaf ongetwijfeld de topper van de conferentie. Düsberg is viroloog en verwerpt elk verband tussen HIV en AIDS. Volgens hem is dat verband niets meer dan een “hypothese” die - nu men daar een heuse industrie rond gebouwd heeft - niet meer in twijfel getrokken mag en kan worden. Zijn argumenten waren overtuigend, maar ik raad elke viroloog die dit leest wel aan om eens zelf zijn PowerPoint te bekijken en mij eventueel hun kritieken en/of tegenargumenten te bezorgen. Moest Düsberg gelijk hebben, en ik neig hem eigenlijk wel te geloven, hebben we hier te maken met één van de grootste fraudes uit de mensengeschiedenis.
Natuurlijk waren het in Bodrum niet enkel de lezingen en het selecte gezelschap die het verschil maakten, maar ook het kader waarin de ganse conferentie baadde. Exquise maaltijden en overvloedige dranken waren de regel. Recepties en feestjes aan het zwembad, een gala onder één van de typische windmolens van Bodrum en een barbecue op een verlaten strand behoorden tot de gevulde agenda, net als buikdanseressen, vuurspuwers, een zeilboottrip naar het eiland van Cleopatra, een bezoek aan Lidia en Sardes, waar geld zijn oorsprong zou hebben, een tour door de stad en een dagexcursie naar Efeze en de Geboortegrot van de Maagd Maria. Verder bood de conferentie ook de kans om persoonlijk kennis te maken met andere mensen achter de schermen van de beweging: mensenschuwe denkers als David Gordon, verguisde wetenschappers als Tom Bouchard of de schare welstellende donateurs rond ondernemers als Curt Doolittle, Jeremy Davies of Mike McKay. Kortom, het was een fenomenale ervaring en ik hoop dat ik er in juni 2010, op de vijfde editie van de “Property and Freedom Society”, opnieuw mag én kan bij zijn.
Dit persoonlijk verslag verscheen ook elders op het Internet.
Videoclips van alle PFS-lezingen beschikbaar op www.vimeo.com.
8 Reacties:
- At 22:31 Vincent De Roeck said...
-
Sorry voor het late verslag, maar ik had de voorbije maanden zoveel aan mijn hoofd en ik heb tot enkele weken geleden moeten wachten op de videoclips.
Ik ben er trouwens ook van overtuigd dat dit nog steeds allemaal relevant is.
Dit gewoon om commentaren als "waarom iets posten in augustus over iets dat in mei gebeurd is" van bepaalde vaste figuren alvast voor te zijn. - At 23:17 Marc Vanfraechem (op IFF) said...
-
De kritiek dat iets te laat komt, omdat het een paar maanden oud is, zul je van mij alvast nooit krijgen Vincent. Op een paar eeuwen zelfs komt het niet aan voor mij.
Maar wat ik wél vind, is dat je je inleidingen korter moet houden, en dus die span class="fullpost" wat éérder moet plaatsen.
Ik geloof overigens ook echt dat de nieuwsgierigheid van de lezer beter wordt gewekt met een héél korte inleiding ...en daarnaast wek je dan niet de indruk dat je meteen het hele scherm wilt schoonvegen, wat toch altijd een verkeerde indruk maakt, ongeveer zoals mensen die hun BMW of Cayenne of Humvee half op het voetpad parkeren. - At 23:20 Vincent De Roeck said...
-
Beste Marc,
Mijn inleidende alinea is nooit langer dan de gemiddelde alinea van dat artikel. Ik let daar steeds op. Meer alinea's is inderdaad een optie, maar om daar nu achteraf tijd en moeite in te steken, lijkt me iets te veel gevraagd. Men schrijft iets, men leest het na, en men publiceert het. Dat is altijd al mijn werkwijze geweest, en dat zal ook altijd zo blijven. Daarbij zijn er artikelen genoeg waarin mijn inleiding korter is. En wat "het scherm wegvagen" betekent, daar heb ik het gissen naar. Ik heb geen flauw benul wat u daarmee bedoelt laat staan dat het iets opzettelijk zou zijn. - At 02:01 guillaume said...
-
Zeg Vincent, kan je bij HHH eens geen goed woordje voor mij doen, dat ik volgend jaar ook naar Bodrum kan gaan? Paul Beliën en Frank Van Dun zijn daar ook al naartoe geweest. Met u daarbij is dat wel een illuster trio ;-)
- At 16:08 Geert Van Nauwelaerts said...
-
"de grote Murray Rothbard"
Vincent, ben jij ook zo'n fundamentalistische Rothbard-aanhanger misschien? Rothbard was zeker een waardevol econoom en filosoof, en zonder twijfel de laatste échte bijdrager tot de doctrine van de Oostenrijkse School, maar om hem daar nu voor te bejubelen, begrijp ik niet. Carl Menger was groot, Eugen von Böhm-Bawerk was groot, Mises en Hayek waren de grootsten. Rothbard valt daar ergens tussen. - At 17:12 Anoniem said...
-
How to argue as a Rothbardian?
Remember, going into a debate, if you have Rothbard on your side, you are a priori correct. However, to ensure your victory in a debate, you can follow the lead of your masters Rothbard and Hoppe have set the standard for debate. If you want to "knock down" your opponent, take the following steps:
1. Post your argument, be somewhat kind, if condescending. If the person disagrees with you, they're wrong, so it's warranted. Don't bother with sources, you can just make claims and if the person disagrees with your claims, they're wrong. Make sure you litter your post with Rothbard quotes, he was never wrong, so it stands to reason that quoting him mean you are never wrong. Don't bother with any other writers, you can invoke the God that Rothbard is. All other economists/ philosophers/ historians are nothing compared to that intellectual giant.
2. Usually the statists won't be swayed by Rothbard's infallible arguments, if so then move on to the next step. If they do come to agreement, you've won, GJ.
3. If the person disagrees, don't bother reading their argument in depth or charitably, it's just not worth it. The returns are too low, you'd be better off reading The Ethics of Liberty for the fifth time. Simply take the following steps: repeat your arguments, be even more condescending, on those issues where they disagree use italics and exclamation marks!!!! Make sure you underline the fact that everything you say is a priori. IF YOU REALLY NEED TO ADD CAPS FOR EFFECT, TO LET THEM KNOW THAT YOU ARE CORRECT, AND YOU KNOW IT. Meanwhile add yet more Rothbard quotations.
4. If they agree with you following this, good job, if not move to the next step.
5. If they still disagree keep asking how it is they they can't understand your perfect logic, it came from Rothbard after all. Questions such as "HOW CAN YOU NOT SEE THIS!?" and statements such as "it's so OBVIOUS!!" will make sure they're persuaded. Remember: you are correct, they are wrong. That is all there is too it. Don't give a charitable reading to their argument, if they look like they're saying something that makes sense, twist it. Purposefully if need be, you can't let third parties by persuaded by their moral blackness. Next they'll be denying that "A = A". We can't let it get there. if it looks like they're not making any sense, don't bother trying to make any sense out of it, they're wrong. AND YOU KNOW IT! - At 17:12 Anoniem said...
-
6. By this stage, we're probably working with a lost cause. Be sure to let them and any third parties know it. Don't hesitate to point out that they're statists!!! Even if they call themselves anarchists, anybody who disagrees with you (about a uniform code of law, for example) is a statist. They're trying to destroy the movement. DO NOT LET THEM.
7. Remember, a statist is the worst insult you can call somebody. Statists are always a priori wrong and evil. If they say things that contradict you, use any of the following insults (they're all synonomous at the end of the day): statist, Keynesian, monetarist, commie, socialist, positivist, empiricist, marxist, minarchist (and any more you can think of).
8. Challenge them personally, remember, if they disagree with you, it's because it's already personal. Your logic is perfect, don't let anybody challenge that. If they disagree with you, don't hesitate to imply that they're on the pay roll of the state, and as a result, they would support it! Tell them that they're a priori evil. Next take their character into account: they're weak, they're compromisers, they're blind, they're arrogant, they're ignorant, they're stupid, they're misguided, they lack integrity, they're parasites (that's a really good one). They're all of these a priori, and perhaps some more. Tell them that you wouldn't let them near your children, they're socialists, so they'd kill your children at any chance they have. They'll also steal your furniture.
9. Once we're at this stage, they're not going to be convinced. It's time for damage control. This part is difficult, so it's difficult to get this down to a science. However, if they advocate something, they're caught in a performative contradiction, they're denying that "A = A", they're denying that they're men qua men, they're denying that man's life is the standard of value, they're denying your right to life, they're saying that smoking is immoral, they're pro FRB, they're in favour of fraud, they're a conservative, they're a commie, they're murderers, they're denying REASON, they want to destroy civilization, they're government hacks, they're state lackeys etc.
A few more, general, pointers:
* There are no "fellow travelers", you're a lone wolf. You can't be compromised, you're a scholar advancing liberty. Forget monetarists, free bankers, public choice theorists, institutional economists.
* You are the true heir to Menger, there is only one line of thought faithful to his vision. Forget other "strands" of Austrian economics, they're heretics. They plan on bringing down the Austrian church school.
* Anybody who doesn't entirely agree, must come into line, lest they be purged.
* Anybody who disagrees with your intepretation of Mises is wrong. Rothbard knew him better than anybody, better than his PhD students such as Kirzner even.
* EVERY CRITICISM IS A STRAWMAN.
* If you don't know something or can't find some facts, make it up, if it agrees with Rothbardian theory, it's true anyway.
* Don't allow any criticisms or Rothbard, he was the One, he should be appreciated.
Allowed Authors:
* Rothbard, all works.
* Rand, all works (read carefully though)
* Hoppe, all works (read carefully though)
* Block, all works
Authors who should be avoided:
* Mises (he can be ambiguous)
* Hayek (he's a commie)
* Boettke (heretic)
* Selgin (he's in the employment of the FRS)
* White (see above)
* Yeager (he denied that Rothbard supported argumentation ethics, thus catching himself in a PERFORMATIVE CONTRADICTION!)
* James Buchanan (he said the state was voluntary)
* Gordon Tullock (see above)
* Don Lavoie (I didn't want to name him, the fewer people that read this black sheep the better)
* Steven Horwitz (see above)
* Dave Prychitko (see above)
* Israel Kirzner (he's OK, but he disagrees with Rothbard)
* All other economics (they're evil, state apologists and just not as good as Rothbard). - At 18:14 Vincent De Roeck said...
-
@ Anoniem
Ik ken die satirische kijk op Rothbard-aanhangers. Staat al enige tijd op de blog van het Ludwig von Mises Institute. Ik begrijp alleen de relevantie er niet van om deze hier te copy-pasten.
@ Geert Van Nauwelaerts
Ik gebruikte de term "de grote Murray Rothbard" om mijn respect voor diens werk te openbaren. Ik ben echter helemaal geen 100%-Rothbardiaan. Ik ben en blijf zelf nog steeds een aanhanger van free-banking mét fractional reserves in plaats van full reserve commodity-backed banking. Ik plaats het eigendomsrecht (propertarian) aangevuld met absolute contractvrijheid (noot: dit is NIET contractarian) centraal. Zelfs al zou men met beide vrijheden een suboptimaal resultaat verkrijgen in een afzonderlijk geval, dan nog is dat voor mij 100% aanvaardbaar. De andere modellen kunnen soms tot betere resultaten leiden, maar zij zijn immoreel (gestoeld op coercion) of enkel juist in theorie (abstract makend van de Nirvana Fallacy en het Knowledge Problem bvb.)