De "Prix de la Liberté" was jaar en dag de plechtige afsluiter van het "Fête de la Liberté", een relatief groot volksfeest in september. Het was initieel geconcipieerd als de liberale tegenhanger van het heel-linkse "Fête de l'Humanité" en werd elk jaar tijdens hetzelfde weekend georganiseerd. Subsidies en media-aandacht brachten tienduizenden mensen naar het linkse festival, maar in haar hoogdagen kon toch ook het private volksfeest steeds een kleine 1,000 liberalen op de been brengen. Vandaag blijft er daar niets meer van over, dit tot groot ongenoegen van vooral jonge Franse liberalen. Dit jaar beslisten zij dan ook om de boel te doen herrijzen. Ze namen de gegoede Franse libertariër Christian Michel onder de arm en organiseerden opnieuw een vierdaagse conferentie in Parijs tijdens het lang weekend van het "Fête de l'Humanité". De bijeenkomst mikte vooral op jongeren en gaf ook veel jonge scholars de kans om hun projecten en onderzoek te komen voorstellen. Het "Paris Freedom Fest" was geboren, mede dankzij de steun van de "Libertarian Alliance" en de "Manifesto Club" uit Engeland, en ISIL en de "Atlas Foundation" uit de Verenigde Staten, en ik kon hun uitnodiging natuurlijk niet afslaan. Van 10 tot 13 september laatstleden vervoegde ik dan ook de 200 anderen in het Quartier Latin.
Het gebeuren vond plaats in de "Salle Pierre Nicole" en het theater "Le Triomphe" in het levendige hart van Parijs tussen de Sorbonne, de Place Contrescarpe en het Panthéon. De lezingen werden afgewisseld met uitgebreide lunches, exquise diners en leuke uitjes in de omgeving van de conferentieplek. Ook het gebruik van zowel Frans als Engels, of wat voor één van beide talen door moest gaan natuurlijk, in zowel de lezingen als de discussies gaf het gebeuren een wel erg amusant karakter. Die Fransen toch! We hebben er zeker veel gelachen en plezier gemaakt, maar ook het intellectuele deel van de vierdaagse was best interessant. Professor Pascal Salin analyseerde voor ons de financieel-economische crisis. Professor Bertrand Lemennicier gaf ons een historische kijk op burgerlijk gewapend verzet tegen een tirannieke overheid. De denktankmedewerkers Stefan Metzeler en Guillaume Vuillemey hadden het op hun beurt over de morele grondslag van de staat, die er niet is, en over de ethische bezwaren tegen belastingparadijzen, die er ook al niet zijn. De Roemeense anarchisten Ionela Baltatescu en Marian Eabrasu verdedigden er de staatsloze samenleving aan de hand van economische en filosofische argumenten. Professor Thomas Connan sprak over de moraliteit van de vrije markt.
De Wit-Russische professoren Aliaksandr Kavaliou en Pavel Malukowitch analyseerden de heersende bedrijfscultuur in de wereld en trokken parallellen tussen het gedrag van "big business" en dat van "big government". Investeerder Adrien Foulon gaf ons in Parijs dan weer een "crash course" in risicomanagement en econome Olga Peniaz viel op haar beurt elke vorm van staatsinterventionisme in de economie aan. Professor Roberta Modugno schetste voor ons de biografie van Murray Rothbard en differentieerde diens ideeën van die van F.A. Hayek en Ludwig von Mises. Sophie Robbins, de vrij jonge woordvoerster van de Britse thuisonderwijsbeweging, vertelde over haar eigen "home school" wedervaren in Engeland en vergeleek de Europese repressie met de toestand in de Verenigde Staten. De Zwitserse libertariër Pierre Bessard had het in Parijs over fiscale concurrentie en belastingontduiking. De Britse pedagoge Michèle Ledda hield een bevlogen pleidooi voor de afschaffing van het staatscurriculum in het onderwijs en voor een meer individuele en private begeleiding van kinderen. Ingenieur Vincent Bénard legde de oorzaken voor de crisis bij de perverse "land use laws" in de Verenigde Staten en rapper Ali Hamdouch trachtte ons te doen geloven dat Franse rap in wezen zéér libertarisch van insteek zou zijn.
Professor Frank Van Dun sneed in Parijs zijn gekende rechtsfilosofische en natuurrechterlijke argumenten aan. Professor Philippe Simonnot gaf zijn negatieve kijk op de Euro. Professor Laurence de Brancion schetste in haar interessante lezing de geschiedenis van het geld en schuwde daarin haar kritiek op centrale banken en "debasement" zeker niet. Professor Dolan Cummings had het over de bedreigingen van onze vrijheid in het leven van elke dag, zoals het rookverbod en het gebruik van camera's. Professor Gerald Steele sprak ons over de ondergang van de "spirit of enterprise" in Europa en waarschuwde voor de rampzalige economische gevolgen van die evolutie. De Italiaanse libertariër Alberto Mingardi gaf een hele resem tips om de liberale boodschap terug verkoopbaar te maken in het publieke debat en James Panton legde de geschiedenis van de staat uit. Hij merkte op dat we na de Etat-Gendarme en de welvaartsstaat verder zullen afglijden naar een nog collectivistischer model. De Franse radiopresentatoren Georges Lane en François Guillaumat namen hun talkshow op de conferentie op en gaven een interessante uiteenzetting over de - althans volgens hen - verwoede pogingen van de EU om de Franse kaas Camembert te verbieden.
Maar ondanks de zéér interessante en provocatieve lezingen van jonge liberale scholars en minder bekende - veelal Franse - academici waren het toch weer de oude vertrouwde gezichten, de grote namen zowaar, die ook op deze conferentie de show wisten te stelen. Professor Jörg Guido Hülsmann van de Universiteit van Angers was er daar één van, maar ook "Atlas Foundation"-kopman Ken Schoolland, professor Kevin Dowd van Nottingham University, professor Butler Shaffer van Southwestern University, de befaamde Britse columnist Theodore Dalrymple, de directrice van de "Manifesto Club" Josie Appleton en het olijke libertarische trio Mark Skousen, Terry Easton en Bill Bonner die in Parijs samen een paneldiscussie over "freedom in our time" organiseerden. Hülsmann gaf duiding bij de gekende "business cycle theory" van de Oostenrijkse School en paste deze toe op de huidige crisis. Josie Appleton hield een bevlogen pleidooi tegen de toenemende regulering van ons sociaal leven en doorprikte de illusie van burgerlijke angsten die de staat zouden dwingen in te grijpen. Theodore Dalrymple viel het moderne concept van "rechten" aan dat volgens hem alleen maar productiviteit nekt en ondankbaarheid en asociaal gedrag zou bevorderen. Dowd sprak over leverage en yield, en gaf libertarische recepten om uit de crisis te komen. Hij benadrukte ook de rol van "moral hazard". Shaffer besprak de dichotomie tussen beschaving en staat. Het eerste groeit spontaan, het tweede fnuikt het eerste. Schoolland had het in zijn lezing over immigratie en hoe liberalen dat zouden moeten promoten. Ik blijf het met hem daarover wel oneens.
Enkele jonge liberalen op een terras in het gezellige Quartier Latin.
Meer over deze conferentie op www.parisfreedomfest.com.
11 Reacties:
- At 14:41 Vincent De Roeck said...
-
Vlaming gaf Britten munitie tegen "Rumpy" (HLN)
"De nieuwe baas van Groot-Brittannië is een clown, zegt zijn eigen zus." Tot de laatste snik bleef de Britse pers ongenadig inhakken op "Rumpy". Tevergeefs, zo bleek donderdagavond. Uitgerekend een neef van Guy Verhofstadt voedde de Britse kranten met munitie tegen de Belgische premier. "Herman Van Rompuy is niet beter dan mijn oom Verhofstadt", zegt Pieter Cleppe, "Beiden willen een bureaucratische Europese superstaat. Ze vergissen zich."
Afgelopen week dook hij op in zowat alle Britse kranten, de piepjonge Vlaming Pieter Cleppe, hoofd van het bureau van de Britse eurokritische denktank "Open Europe" in Brussel. "Van Rompuy is een typische Europese federalist", zei Cleppe eerder deze week onder meer in The Daily Telegraph en The Daily Express. "Hij zal niet op iemands tenen trappen of niet proberen de wereld te domineren zoals Tony Blair of Nicolas Sarkozy. Maar je mag ervan uitgaan dat hij er ver van de schijnwerpers voor zal zorgen dat de EU meer macht krijgt en dat de kiezers minder en minder te zeggen zullen hebben." Cleppe en zijn organisatie wezen de Britse pers er ook op dat Van Rompuy een voorstander zou zijn van Europese nummerplaten, een Europees volkslied en - o gruwel - zelfs Europese belastingen.
Geldverslindend
Pieter Cleppe heeft niet alleen een verleden als Open Vld'er - hij werkte zelfs als speechschrijver op het kabinet van Vincent Van Quickenborne - hij is ook de neef van Guy Verhofstadt. "Mijn moeder is inderdaad de zus van de vrouw van Guy Verhofstadt. Hij is dus mijn oom", zegt de 28-jarige jurist. "Toch heeft die familieband niets te maken met mijn werk om de Britse en de Europese pers te wijzen op wie Herman Van Rompuy écht is. Guy Verhofstadt zit hier echt niet achter. Ik zou mijn oom trouwens óók geen goede president vinden. Hij heeft ooit een boekje geschreven met als titel De Verenigde Staten van Europa. Dat is juist waar we niét naartoe moeten."
"Op dat vlak hebben Herman Van Rompuy en Guy Verhofstadt dezelfde visie. Beiden geloven in een Europese bureaucratische superstaat, waar het geld over de balk wordt gegooid en de kiezers niets meer te zeggen hebben. Al zou Verhofstadt misschien wel minder erg zijn als president. Hij is zo voluntaristisch en jaagt zoveel mensen tegen zich in het harnas, dat hij nooit veel zou kunnen verwezenlijken. Herman Van Rompuy is op dat vlak veel gevaarlijker. Hij wordt sterk onderschat. Je moet er niet aan twijfelen dat hij er op slinkse manier in zal slagen om van dat presidentschap een machtige functie te maken. Als ik ook maar een klein beetje zou hebben geholpen om te verhinderen dat hij president werd, dan was ik een tevreden man."
Missie niét geslaagd, dus. Of Pieter Cleppe zich dan geen landverrader voelt? "Neen, absoluut niet. Het is niet omdat een groot deel van de Belgische politieke klasse gelooft dat Europa machtiger moet worden, dat de bevolking het daarmee eens is. Ik denk dat veel gewone Belgen vinden dat Europa de laatste jaren in de verkeerde richting is geevolueerd." Toch een beetje het zwarte schaap van de familie, dan? "Nee. Op familiebijeenkomsten praten we sowieso niet zoveel over politiek." Eentje om te jennen... Een Van Rompuy- karikatuur op z'n Magrittes, waar de Britten de voorbije dagen in uitblonken. "Belgium rules the waves", tot spijt van wie het benijdt. - At 14:41 Vincent De Roeck said...
-
Onze eigen Pieter Cleppe was de afgelopen dagen de meest geciteerde Belg in de Britse kranten. Bovenstaand artikel verscheen op vrijdag 20 november 2009 in de gedrukte versie van "Het Laatste Nieuws".
- At 14:41 Vincent De Roeck said...
-
http://www.express.co.uk/posts/view/141356/Herman-Van-Rompuy-furious-with-Daily-Express
Rumpy begrijpt duidelijk niet wat "vrijheid van de pers" in een écht vrij land betekent... - At 14:42 Vincent De Roeck said...
-
http://netto.tijd.be/geld_en_gezin/carriere/Wat_zou_Van_Rompuy_verdienen_als_president-.8261666-2211.art
Gelukkig dat Rumpy de Britse aanvallen tegen zijn persoon met een leuk salaris van 6 MILJOEN EURO kan compenseren... - At 16:39 Anoniem said...
-
"James Panton legde de geschiedenis van de staat uit. Hij merkte op dat we na de Etat-Gendarme en de welvaartsstaat verder zullen afglijden naar een nog collectivistischer model."
Dat heb ik al vele jaren geleden voorspeld (onlangs nog - ter gelegenheid van de "Vrijheidsparade" - op deze site). - At 16:41 Evelyne said...
- Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
- At 16:43 Evelyne said...
-
@ Anonieme
Leuk dat je hier komt claimen dat jij dat al eerder gezegd hebt. Kan allemaal goed zijn, maar hopelijk besef jij toch ook dat dit door zowat alle liberalen en libertariërs gedacht wordt. Je hebt dus echt geen baanbrekende idee gelanceerd ;-) - At 16:44 Evelyne said...
-
@ Vincent
Zéér interessante uiteenzetting over de rise en fall van het liberalisme in Frankrijk trouwens. Heb hier weer vanalles bijgeleerd, wat de "gedateerdheid" van je verslag (10-13 september weet je wel) ruimschoots compenseert ;-) - At 17:39 Johan Terwilghen said...
-
Als je de achteruitgang van het liberalisme in Frankrijk van de laatste vijf/tien jaar al zo frappant vindt, wat dan met de grote historische evolutie van Bastiat en Molinari naar Sarkozy en Bayrou vandaag? Dat is pas onaanvaardbaar. Een über-liberale samenleving die op 200 jaar tijd helemaal afgegleden is naar socialisme en etatisme.
- At 09:39 Anoniem said...
-
"Je hebt dus echt geen baanbrekende idee gelanceerd " -Evelyne:
U hebt gelijk: Carl Schmitt had reeds gewezen op de "unavoidability of state intervention in contemporary capitalism" - William E. Scheuerman, "Carl Schmitt: the end of law" (1999, p.100) - At 09:39 Anoniem said...
-
Go Ron Paul!