De Amerikaanse president George Walker Bush ontketende vorige week een storm van protest naar aanleiding van een jaarlijkse banaliteit, met name de presidentiële kerstkaarten. Vooreerst waren er maar weinig voorstanders te vinden voor de door hem geselecteerde foto. Bush koos immers voor zijn twee honden en zijn kat. Vervolgens was er weer opschudding over de opname van een psalm uit het Oude Testament op de kerstkaarten. Tenslotte ontstond er beroering door zijn keuze om het traditionele Merry Christmas te vervangen door Happy Holiday Season, dit teneinde de Joodse en Afro-Amerikaanse gemeenschap die ook feestdagen hebben (nieuwjaar, Chanoeka, Kwanzaa ...) niet voor de borst te stoten. Dit schoot echter in het verkeerde keelgat bij de Christelijke - al dan niet Evangelische - organisaties, nochtans de traditionele backbenchers van Bush.

Dit is anderzijds een eerste echte stap in de richting van een volwaardige lekenstaat op het Amerikaanse vasteland. In de VS is de scheiding tussen kerk en staat nog steeds wel erg onduidelijk. De invloed en de macht van de Christenen is niet te (onder)schatten in de Amerikaanse politiek. De poging van Bush om hen te paaien met de psalm mislukte, mede omdat het in casu gaat om een passage uit het Oude en niet uit het Nieuwe Testament waardoor het evengoed een knipoog naar de Joden zou kunnen zijn! Geen enkele politicus zal in de VS ooit tot president verkozen worden zonder de steun van de oerconservatieve evangelische Christenen die jaarlijks in aantal toenemen. Vooral de toevloed van de oerkatholieke Hispanics speelt deze verchristelijking in de kaart. Ook deze latino's gaan snel op in het fundamentalistische Christendom, hoewel dit laatste zijn wortsels in het protestantisme heeft.

In een tijdperk waar oorlogen gevoerd worden met godsdienst als vlag, zoals in Irak, waar wetenschappelijk onderzoek verboden wordt, zoals stamcelonderzoek, waar de evolutieleer verboden wordt in scholen ten voordele van de Genesiaanse schepping, waar ethiek tot het belangrijkste maatschappelijke argument verworden is, bijvoorbeeld in het euthanasiedebat, waar extreem-religieuze predikanten tot opperrechters-voor-het-leven benoemd worden, met namen als John Roberts, en waar de naam van God te pas en te onpas gebruikt wordt in speeches, eedafleggingen e.a., is een kleine opflakkering van de verlichting en de laicity een sprankeltje hoop voor de seculiere toekomst van de wereld. Geen enkele natie heeft immers baat bij een open oorlog tussen religies. Niemand wil de Clash of Civilizations die door Samuel Huntington in zijn laatste boek voorspeld werd.

Vanwege het Europese seculiere volk dat eeuwenlang geleden heeft onder het juk van het Christendom, wens ik president Bush van harte prettige feestdagen toe en hoop ik dat er achter dit onbeduidend akkefietje misschien een hoger doel verborgen zit dat de toekomst van de VS - en bijgevolg van de wereld - als onafhankelijke en tolerante lekenstaat behelst. Of was ook dit weer niets meer dan een vergissing van George Bush? Ik hoop van niet, maar vrees eigenlijk alweer van wel.

Deze reactie verscheen op tal van internetfora.

Meer over het christendom in de VS op www.christianpoint.org.