Zonder jou heeft mijn leven geen doel. Liefde wat een mooi gevoel. Zonder jou lijkt de zee een vijver en een vijver de zee. Ik wil voor altijd met je mee. Je bent zo lief en teder, zo mooi en zacht. Je bent de vrouw waarop ik jaren heb gewacht. Belgie, corruptie, de hel op deze wereld, maar toen ik jou zag, besefte ik : dit is echt de hemel op aard. Dit is nog niet het einde van het lied. Zonder jou wordt het een jaar van verdriet. Tot volgend jaar, dan blijven we bij elkaar. Ik ben wel geen man die echt alles kan. Ik wil je wel alles geven, ja, zelfs mijn dierbaar leven. Het lijkt als in een droom, bij die oude Dennenboom. Ga met me mee, over de zee. Kom me achterna, naar het prachtige Amerika. We bouwen een hotel, ver weg van de hel. We krijgen kinderen en niemand zal dat verhinderen. We eindigen niet alleen maar samen onder een marmeren steen met dit opschrift in de steen gegrift : Esther brak haar been en Vincent liet haar niet alleen. In de hemel is het wel leuk. Beide stierven aan een breuk. Esther aan haar been, Vincent's leven werd zwart en hij ... hij stierf aan een gebroken hart. Dit was het eind van een leven vol geluk, maar nu is dat leven stuk. Je zal tot in de eeuwigheid mijn liefje zijn. Dit was het eind van een lied over zonneschijn en geluk."