Ook Turkije zelf weigert vooralsnog kleur te bekennen en resoluut voor Europa te kiezen. Binnen de Verenigde Naties maakt Turkije immers nog steeds lid uit van de "Islamitische Conferentie", van de "Regionale Groep van Westerse Landen" en van de "Regionale Groep van Aziatische Landen". Kortom, Turkije maakt binnen de VN aanspraak op lidmaatschap van drie totaal verschillende en tegengestelde allianties. Hierdoor zijn ook de Turkse ambtenaren binnen de VN al oververtegenwoordigd, omdat ze aanspraak konden maken op functies binnen de drie regionale onderverdelingen. In mijn ogen is dit een teken aan de wand voor de toekomst van Europa na een Turkse toetreding! Dan zal Turkije immers ook de EU domineren. Europa is ogenschijnlijk zelfs bereid een land toe te laten dat vrijwillig aangesloten is tot de "Aziatische Landen". De common sense is hier ver te zoeken. Of ben ik de enige die daar aanstoot aan neemt?
Op 6 oktober 2004 werd het ondenkbare plots werkelijkheid. De Europese Commissie bracht dan immers een positief verslag uit over Turkije en beval de Europese Raad formele toetredingsonderhandelingen te beginnen met Turkije. Turkije is nochtans geen Europees land, noch behoort het tot de Europese beschavingsgemeenschap. Het land leunt aan bij een andere traditie en leidcultuur die moeilijk inpasbaar is in onze verlichte seculiere maatschappij. Turkije is allesbehalve een democratie naar Westers model en neemt het niet al te nauw met de mensenrechten. Minderheden worden er nog steeds vervolgd. Turkije zal - door zijn achtergestelde economie - de grootste netto-ontvanger van de EU worden voor een periode van minstens vijftig jaar en zal zo de toetreding van de Balkanstaten volledig onmogelijk maken. Het Turkse sociaal-economische model valt niet te integreren in het Europese project. Daarbij zou een Turkse toetreding een gigantische migratiestroom naar het Westen op gang brengen die onze ganse samenleving op de rand van de afgrond zal brengen. Bovendien weigert Turkije de Armeense genocide en het bestaan van de EU-lidstaat Cyprus te erkennen. Er bestaat kortom geen enkel rationeel argument om een Turkse toetreding genegen te zijn, laat staan door te kunnen voeren.
In haar "Turkije-aanbeveling" stelt de Commissie dat dit land in voldoende mate de politieke criteria van Kopenhagen respecteert. Een nieuw en origineel concept werd uitgedokterd voor onze "ruimte van vrijheid, veiligheid en rechtvaardigheid". Folteren mag, zolang het niet systematisch is, want in de ogen van de Eurocraten is er niets meer mis met de mensenrechten in Turkije! Hoe kan men dit rijmen met het feit dat 14% van alle politieke asielaanvragen uit Turkije erkend worden in de EU? Hoe is een dergelijke discrepantie toch mogelijk? Enerzijds pleit de EU voor politieke eenheid onder zijn deelstaten, maar anderzijds gaat het over tot een de facto erkenning van de Turkse militaire aanwezigheid in de EU-deelstaat Cyprus. Begrijpen wie begrijpen kan, of wil.
Ook de nieuwe Turkse strafwet deed zeer veel stof opwaaien in de EU. Overspel werd immers plots terug strafbaar. Ook werd 15 jaar celstraf de nieuwe sanctie voor het uiten van welbepaalde meningen in de pers, met nanme het pleiten voor een terugtrekking van de Turkse soldaten uit Cyprus enerzijds en het verkondigen van het bestaan van Turkse massamoorden op Armeniërs anderzijds. Klaarduidelijke aanfluitingen van de basisidee van onze rechtsstaat, maar opnieuw geen bezwaar voor een eventuele toetreding. Turkije miskent onze grondrechten en onze fundamentele vrijheden, maar durft wel aanspraak maken op volwaardig EU-lidmaatschap. Van een mateloze arrogantie gesproken, maar het Westen doogt dit natuurlijk en Turkije geraakt er met weg.
Tussen de jaren 2000 en 2005 heeft "Human Rights Watch" maar liefst 6,000 gevallen van foltering gesignaleerd. Dit komt neer op ongeveer 100 folteringgevallen per maand! In de wetenschap dat dit ongetwijfeld maar het topje van de ijsberg is, kunnen we hier niets anders uit concluderen dan dat folteringen in Turkije nog steeds tot de dagdagelijkse werkelijkheid behoren, wat de Europositivo's in de Brusselse salons ook mogen beweren.
Ook de aanleg van de oliepijplijn tussen Bakoe over Tblisi naar Ceyhan in Turkije ging gepaard met tal van overtredingen op vlak van milieu en mensenrechten. Ongeoorloofde onteigeningen volgden elkaar in ijltempo op en lieten duizenden mensen dakloos achter zonder ook maar enige vorm van compensatie. Dat de "onteigenden" veelal uitsluitend minderheidsgroepen waren en dat de pijplijn een bizar kronkelend traject volgt zodat de bestaande Turkse nederzettingen ongemoeid gelaten konden worden, doen serieuze vragen stellen over de positie van Turkije. Ook het nefaste milieu-effectenrapport doet menig Europeaan de wenkbrauwen fronsen. Nochtans zal Turkije - om lid te kunnen worden - het volledige acquis communautaire moeten overnemen, inclusief de milieureglementen. De aanleg van deze pijplijn bewijst weerom dat Turkije niet van plan is zich hier ook maar iets van aan te trekken. Ook de weigering van de EU om over de toetreding van Turkije een referendum te organiseren, zet bij menig burger kwaad bloed.
Volgens Louis Michel:
Er is geen maatschappelijk draagvlak voor de toetreding maar een referendum is uit de boze omdat het een smerig debat tegen de Islam op gang zou kunnen brengen en alzo rechts in de kaart zou kunnen spelen.Men beseft dus maar al te goed dat de Turkse toetreding niet door de EU-burgers gedragen wordt, maar dit democratisch deficiet wordt volledig genegeerd. Volgens "The Financial Times" zijn 86% van de Fransen, 79% van de Duitsers en 71% van de Britten tegen een eventuele Turkse toetreding. Het studiebureau "Motivaction" stelt dat 58% van de Nederlanders, 69% van de Denen en 57% van de Belgen gekant is tegen een Turks lidmaatschap. Indien "Europa" nog meer wil vervreemden van zijn burgers, dan moet het zo'n referendum afschieten. Dat de Euro-elite niets moet hebben van democratie is toch al lang geweten.
Ook een andere vraag die men zich in casu zou moeten stellen, is die van de achterliggende redenen om deze toetreding - tegen de wil van het volk in - toch door te voeren. Welke motieven gaan er schuil achter de protoetredingscampagne? Eerst en vooral is er de harde druk uit Washington om Turkije - als NAVO-bondgenoot - in de EU op te nemen. De VS tracht Turkije als een soort van modern paard van Troje Europa binnen te smokkelen om elke Europese militaire éénmaking te kunnen blokkeren. Ook de eurosceptici steunen deze toetreding omdat ze alzo hopen dat dit de ganse EU zal verzieken en doen imploderen. Links ziet zijn macht in de EU steevast verschrompelen en hoopt om na een Turkse toetreding de nieuwe immigranten tot socialistische kiezers te kunnen kneden. Onder "multiculturaliteit" verkoopt links eigenbelang als een uiting van sociale bewogenheid, solidariteit en breeddenkendheid.
Nooit wordt in het Turkije-debat de vraag gesteld of een toetreding wel in het belang van de EU is. Iedereen is zich van het tegengestelde bewust maar durft dit niet kenbaar te maken. Zoals Barbara Tuchman in haar magnum opus The march of the folly verkondigt, is er immers maar één constante doorheen de geschiedenis van de mensheid. Regeringen nemen beslissingen die strijdig zijn met hun eigenbelang en die uiteindelijk leiden tot de ondergang van de beschaving.
De vier, door haar aangehaalde, soorten wanbeleid - met name onderdrukking, buitensporige ambitie, onbekwaamheid en perversie - zijn stuk voor stuk in het Turks toetredingsdebat van toepassing. De EU voert momenteel een Turkije-beleid dat strijdig is met het eigen belang. De EU heeft zich op rampkoers gezet met zichzelf. De EU heeft zich verloren in een march of the folly.
Dit artikel is gebaseerd op bronnenmateriaal uit het boek "Een brug te ver, Turkije in de Europese Unie" van de MEP's Philip Claeys en Koenraad Dillen. Deze tekst verscheen ook op de websites van het LVSV Leuven en In Flanders Fields, alsmede op tal van andere blogs.
Meer over de Turkse toetreding op www.cer.com.
4 Reacties:
- At 18:58 Anoniem said...
-
Ik heb het bewuste boek van Claeys en Dillen ook gelezen. Ik vond het verhelderend. Maar ja, omdat het VB'ers zijn, wordt hun boek doodgezwegen. Ze konden zelfs niet eens een uitgeverij vinden en moesten terecht bij een nieuwe vzw - met nauwe VB-contacten - de "Uitgeverij Egmont". Jammer, want de slechte reputatie van die vzw ondergraaft nog meer de waarde van hun boek.
Het is dan wel populistisch geschreven, het is de waarheid. Ze halen louter de officiele feiten aan. Ze hebben gelijk. Turkije hoort niet thuis in de EU. - At 11:42 Anoniem said...
-
Turkije hoort NIET thuis in Europa. Vrij verkeer van goederen, personen en kapitaal? We gaan overspoeld worden met migranten. In Brussels is reeds meer dan 50% allochtoon, in Antwerpen reeds bijan 30%. We kunnen deze tsunami van vreemdelingen niet blijven slikken. En met Turkije in de EU krijgen we daar ongetwijfeld nog miljoenen nieuwe migranten bij! Ik zeg daarom "neen, bedankt".
- At 12:12 Anoniem said...
-
Wegens gebrek aan ‘coverage’ ivm de negatieve kantjes van multicul, maar vooral Islamisme en nakende dhimmi-apartheid in Europa, voel ik me genoodzaakt regelmatig es verslag uit te brengen en een discussie op te starten. Het is weer zover!
Al-Francia
Voor de derde maal in enkele weken tijd worden agenten in ware guerillia stijl in een hinderlaag gelokt. Misschien kan een bevriende socialist – die tussen de beloftevolle jongeren woont ginder – ons meer vertellen?
Jongeren lokken Franse politie in hinderlaag
Hoe sportief de Turken reageren op het Franse wetsvoorstel ivm de volkerenmoord in Turkije werd deze week ook duidelijk, "Ook de Democratische Linkse Partij (DLP) had felle kritiek op de wet: "Bij dergelijke aanvallen op de vrijheid van meningsuiting, historische feiten en Turkije is elke reactie gerechtvaardigd".
We zullen het maar steken op een gezonde dosis chauvinisme?
Turkije zint op strafmaatregelen tegen Frankrijk
Ondertussen zijn de eerste acties reeds voelbaar:
Monument Armeense massamoord gestolen in Frankrijk
Bruxellabad
Oook Emir Kir vind het monument voor de Armeense Genocide maar niks. Binnenhalen in Europa die Turken?
Londonistan, Al-Britannia
We beginnen met een artikel van een oude bekende:
Ook Rushdie valt gezichtssluier aan
“De Britse moslimgemeenschap reageerde woedend.”
We zullen het hier verklaren door...de Ramadan. Vele Moslims zijn uitgehongerd en dus zeer prikkelbaar gedurende de dag. Hiervoor kunnen we, multicultureel als we zijn (do we have a choice?), wel begrip opbrengen, nietwaar.
Het dragen van een hijab moet natuurlijk kunnen, maar als je een klein kruisbeeldje draagt, ho maar. Dan hebben we een probleem! (de linkies toch)
Woman plans legal action against BA over cross
Ook Codie Stott ging zwaar over de schreef. Als je op school met een groep verse immigranten een schoolwerk moet maken, hou je beter je bek als deze scholieren in de klas gedumpt worden vooraleer ze Engels kunnen spreken. De 14-jarige mocht een paar uurtjes in de bak erover nadenken, dat zal haar leren. Stoute Codie!
Schoolgirl arrested for refusing to study with non-English pupils
Dat er anderzijds geen gevolg komt aan de vredelievende protesten na een kerkdienst, moet ons dan ook niet verbazen.
Met backs off over Muslim protests
Denemarken(voorlopig nog op deze wijze geschreven)/Iran
Na een vrij nutteloze provocatie (dit mag ook gezegd worden), kwam de Deense ambassade onder ‘aanval’. Die Denen toch!
Waarom toch telkens geweld, vraag ik me dan af?
Deense ambassade Iran opnieuw aangevallen
In Nederlandistan weten ze ondertussen wel beter.
“De verschillen tussen de bevolkingsgroepen groeiden ondertussen alleen maar.”
Grotestedenbeleid werkt niet meer
Met deze artikels wil ik zoals gewoonlijk weer een dikke stok in het linkse kippenhok gooien, gekruid met een stevige dosis sarcasme (hoewel je niet bepaald grappig wordt van zulk nieuws, het is eerder galgenhumor).
Ik wil de hele Moslim gemeenschap echter niet over 1 kam scheren (touwens, een mooi/goed voorbeeld heb ik daarstraks nog van mijn grootouders gehoord, dat terzijde).
De discussie die ik wil opstarten gaat dan over de volgende punten:
1. Waarom nog doorgedreven blijven 'multiculturaliseren', als het nu reeds duidelijk fout begint te lopen? Waarom het falende beleid hardnekkig blijven verderzetten?
2. Waarom zijn 'goede' voorbeelden (vooral dan van gematigde en goed geïntegreerde, westerse Moslims) zo dun gezaaid? Of heb ik een verkeerd beeld dan? Waar ligt het aan?
3. Waarom blijven deze 'gematigde' Moslims zorgwekkend afzijdig wanneer hun (steeds talrijkere) radicale collega's de boel hier verzieken? Moeilijk kiezen tussen de cholera (radicalen) en de pest (Christenen)?
4. Is dit geloof wel te verzoenen met een westerse, democratische, vrije maatschappij waar man en vrouw gelijk zijn? Of maken we onszelf iets wijs? (Of proberen anderen dat toch, bij gebrek aan een alternatief).
5. Wanneer ben je een gematigde Moslim? Persoonlijk heb ik de indruk dat dit percentage zéér laag ligt...
6. Waar ik uit linkse hoek wel benieuwd naar ben: hoe gaan ze de situatie (die ze zelf gecreëerd hebben) ontmijnen, welke oplossingen stelt men voor? Of komt het vanzelf wel allemaal goed?
7. Ben ik de enige die het toenemende favoritisme tov Moslims merkt (of is het angst), en een steeds groter wordende 2de-rangs rol voor autochtonen (zeg maar, niet-Moslims)? Misschien is het wel paranoia? Hoewel na het lezen van voorgaande maak ik me daar minder zorgen om.
Kortom, geen Turkije in de EU ! - At 12:14 Anoniem said...
-
Misschien is multiculturaliteit inherent aan de " global village " waarin we tegenwoordig met z'n allen leven , en maken de lui die beweren dat daar überhaupt op beleidsniveau iets aan te doen is je wat wijs . Tenzij jij dus in het bezit bent van een teletijdsmachine vrees ik dat de multiculturele samenleving een gegéven is waarmee jij , mijn beste , net zoals de rest van ons zal moeten leren leven .
Òf je kan je natuurlijk angst laten inboezemen door allerlei onheilsprofeten en halstarrig verlangen naar een Vlaanderen uit lang vervlogen tijden dat jij zelfs niet hebt gekénd . En of het dan allemaal zoveel beter was dient nog bewezen te worden.