De normative core van het klassiek-liberalisme omvat de idee van spontaneous order. In een minimale staat ontstaat er sowieso een spontane samenwerking tussen vrije individuen, los van elke vorm van "staat". Deze spontane orde, die Adam Smith de onzichtbare hand noemde, zal de goederen en diensten beter verdelen onder de individuele burgers en beter tegemoet komen aan hun wensen, noden en verzuchtingen. Het klassiek-liberalisme vindt zijn oorsprong in de geschriften van de Verlichting, met Thomas Hobbes, John Locke, Adam Smith, Voltaire, John Steward Mill en Immanuel Kant als bekendste namen. Vaak verkeerdelijk wordt deze politieke ideologie beschouwd als het logische gevolg van de Industriele Revolutie en van diens oerkapitalisme. Door de wantoestanden in de 19de eeuw heeft deze ideologie onterecht een asociaal en reactionair brandmerk gekregen. Deels daarom kiest men in de Angelsaksische wereld eerder voor de term Libertarianism, een nieuwe term zonder historische schandvlekken. Hoewel beide termen niet per definitie dezelfde lading dekken, trekken ze in praktische voorstellen nagenoeg steeds aan hetzelfde zeel. Het libertarisme gaat echter nog verder en verzet zich tegen bijna elke vorm van "overheid". Dat maakt libertariers steevast anarcho-kapitalisten of minarchisten, terwijl klassiek-liberalen eerder voorstanders zijn van een kleine "afgeslankte" overheid.
De hierboven aangehaalde verlichte denkers worden vandaag de dag aangeduid als "klassiek-liberalen" omdat ze in hun tijdperk baanbrekende theorieen uitgedacht hebben. Zij waren de eersten om een aantal dogmatische opvattingen uit het ancien regime te bestrijden, zoals bijvoorbeeld het "heilige" legitimatieprincipe van de gekroonde hoofden of het bestaan van een "staatsgodsdienst". Zij legden reeds toen vooral de nadruk op individuele vrijheid, het primaat van de rede, rechtvaardigheid en absolute verdraagzaamheid. Zulke denkers golden als inspiratiebron voor de Amerikaanse en Franse revoluties van eind 18de eeuw, revoluties die ons wereldbeeld voor eens en altijd veranderd hebben.
Deze voorstelling verscheen ook in The Free State.
Meer over het klassiek-liberalisme op www.novacivitas.org.
2 Reacties:
- At 15:45 Anoniem said...
-
Als ik deze tekst lees en eventjes alle aangehaalde begrippen op een rijtje plaats, zie ik niet hoe Nova Civitas en The Brussels Journal zich "klassiek-liberaal" kunnen noemen ... Hun ideeen - zeker op ethisch vlak - druisen volledig in met deze voorstelling van het klassiek-liberalisme.
- At 12:12 Anoniem said...
-
Neoliberale, libertariërs en marktfundamentalisme hebben geen ideologie, ze misbruiken op grote schaal het liberalisme, hun enige en enkele schijnideologie is de dubbelmoraal, de dubbelmoraal van de duale samenleving van rijk en arm.
In onze moderne tijden is extreme privaat rijkdom en armoede taboe, dit extremisme moet vermeden worden, het remt elke vorm van beschavingsgroei af en heeft enkel eigenbelang tot doel.
De brainwash om de rijke als superieur te beschouwen, de persoonsverheerlijking van koningen, prinsen, popsterren en alles wat rijk en bekend is, dit is een gif voor onze moraal, deze schone schijn ideologie wordt nu terug gepromoot, onderwezen en op een zeer subtiele manier de mens ingelepeld, goede tijden voor de rijke en slechte tijden voor de arme.
De gevolgen van brainwash kunnen veel vernietigender en effectiever zijn dan de gevolgen van fysiek geweld. Er worden vele en ook intensieve pogingen gedaan om het zelfvertrouwen en perceptievermogen van de samenleving te ondermijnen, zodat je een gevoel van machteloosheid over je krijgt.
Als je permanent ondergedompeld wordt in onzin, grenzende aan waanzin, vervagen de normen en kan men hoe langer hoe minder zinvol denken. De duale samenleving van rijk en arm wordt nu terug gepromoot.