Is belasting betalen vrijwillig? Er bestaat een heel eenvoudige proef om dit te ontdekken. Je stopt als belastingplichtige vanaf nu met het afdragen aan de staat. Wanneer daar geen probleem van wordt gemaakt, zijn belastingen vrijwillig. Onbegrijpelijk genoeg is voor velen deze test geen bewijs van de onvrijwillig karakter van belastingen. Hun argumenten?
Economen zeggen: mensen zijn overeen gekomen om de staat dingen te laten realiseren die iedereen wenst maar die er zonder extern geweld niet/minder zouden komen. Dit, vanwege het “free-rider” probleem. Dit probleem luidt als volgt: wanneer A, B en C verdediging wensen en A en B ervoor betalen terwijl C ook beschermd is, dan zal C er niet voor betalen (en dus “free-riden”). De overheid dwingt dan C te betalen zodat iedereen mee betaalt en er de gewenste bescherming is. Deze economen gaan er onterecht van uit dat iedereen die verdediging wenst ook staatsverdediging wenst. Iets wat anarchisten verwerpen. En pacifisten zouden al helemaal geen leger wensen. Zij worden dus beroofd om bij te dragen aan iets wat zij zelf absoluut niet wensen. Maar ook de rest van de bevolking wordt beroofd, want hoe kan de overheid ooit uitmaken hoeveel je wenst te besteden aan defensie (en aan al de rest natuurlijk). Elke euro die je er niet voor wenst te betalen, maar die toch wordt afgenomen, is onrechtmatig afgenomen. Enkel op de vrije markt kan je kiezen hoeveel je wenst te besteden aan je veiligheid ten opzichte van andere gewenste zaken. Dus hoewel het free-rider probleem zeker bestaat is er geen reden om te stellen dat de overheid op een vrijwillige basis dit probleem oplost en kan je zonder probleem van roof spreken. Libertarische antwoorden op het het “free-rider” probleem zijn legio, maar vallen buiten het doel van dit stukje, dat enkel de onvrijwilligheid van belasting wil aantonen.
Anderen stellen dat democratie de staat eigenlijk vrijwillig maakt. Enkele eenvoudige analogieën verduidelijken de absurditeit van dit argument. Stel, je bent op café met twee vrienden. Na een lange avond drinken is er onenigheid over wie de rekening zal betalen. De twee vrienden besluiten het democratische proces te volgen en stemmen met een meerderheid van twee tegen één dat jij je portefeuille kan aanspreken. Betaal ik nu vrijwillig omdat ik dat werd opgelegd door de meerderheid? Zijn misdaden geen misdaden meer, maar vrijwillig aangedane zaken wanneer ze door een meerderheid aanvaard zijn? Pleegden de joden vrijwillig zelfmoord omdat de Nazi's democratisch waren verkozen?
Een derde verdediging van taxatie is zeggen dat de staat de eigenlijke eigenaar is van de grond waar wij op leven en dus het recht heeft ons hiervoor "huur" aan te rekenen. Wanneer dit iemand niet bevalt, kan deze vertrekken en een andere overheid alias verhuurder opzoeken. Deze verdediging gaat ervan uit dat de staat rechtmatig haar eigendom heeft verkregen, wat historische nonsens is. Alleen door geweld heeft de staat haar monopolie op geweld en rechtspraak kunnen verwerven. Zou iemand die deze theorie verdedigt, akkoord gaan met het feit dat de staat het recht heeft zijn huis te vernielen en hem voor 100% te taxeren? Dit zou de staat wel mogen, mocht ze eigenaar zijn van haar grondgebied.
Is onvrijwillig belasten crimineel? Nu we de belangrijkste tegenwerpingen hebben verworpen, kunnen we stellen dat de staat wel degelijk mensen berooft. “Maar”, zullen de sceptici opwerpen, “misschien is roven in sommige gevallen gerechtvaardigd?. Soms heiligt het doel de middelen.” Dit gaat echter volledig in tegen onze intuïtie. In het dagelijkse leven aanvaardt niemand het dat een ander hem "taxeert", zelfs wanneer hij al het geld direct stort aan de armsten ter wereld. Mensen houden vast aan ethische normen. Vreemd genoeg gelden deze normen onverkort in de dagelijkse omgang met elkaar, maar verdwijnen ze quasi volledig wanneer we met staatsactiviteiten te maken hebben. Nochtans, zal iedereen erkennen, is een misdaad gepleegd door een (al dan niet bij meerderheid verkozen) groep van personen evenzeer een misdaad als een misdaad gepleegd door één persoon. De staat heeft sinds haar ontstaan propaganda voorzien om onze intuïtieve en redelijke ethische normen te verdringen en haar als enige bron van recht te doen erkennen. Vroeger was de voor waar aangenomen goddelijke afvaardiging van de heerser een goed middel om moeilijke vragen te voorkomen. Nu is andere propaganda nodig. Hiertoe dient het levensbelangrijke verbond tussen de staat en de intellectuelen. In ruil voor macht en goedbetaalde jobs leveren zij de argumenten ter verdediging van de staat en haar systeem van taxatie. Misschien heb je zelf al kennis gemaakt met de sociale wetenschappen die aan de KUL worden bedreven…
Dit is wat de econoom Schumpeter erover zegt.
The theory which construes taxes on the analogy of club dues or of the purchase of the services of, say, a doctor only proves how far removed this part of the social sciences is from scientific habits of mind.Onze intuïtie gebiedt ons een libertarische ethiek te respecteren in de dagelijkse omgang. De libertarische ethiek is die van de natuurlijke orde. Wat, echter, met mensen die ontkennen dat respect voor de ander een noodzakelijke basis is voor een samenleving? We kunnen wel aantonen dat elke overheidsdaad door de belastingen die ervoor geheven moeten worden onze welvaart vernietigt om een goed te voorzien dat beter en goedkoper door de markt geleverd kan worden. Maar wat als die persoon zegt: dat maakt mij niet uit, ik wil geen welvarende samenleving, niet voor mij noch voor anderen. Sommigen verkiezen een volledig gelijk inkomen van 10 euro voor iedereen boven laagste lonen van 20 en hoogste van 2000 euro. Tegen hen die gelijkheid hoger achten dan het leven zelf, kom je er niet met utilitaristische argumenten. Toch kan je tegenover hen bewijzen dat de libertarische ethiek de enige is. Je kan namelijk geen norm verdedigen die hiermee in strijd is; wanneer je dat doet, doe je dat in een discussie en een echte discussie heeft een aantal voorwaarden. Eén daarvan is respect voor elkaars middelen (lichaam en eigendom). Deze voorwaarde van geweldloosheid ontkennen betekent - logisch - het einde van de discussie. We kunnen dus nooit een norm in strijd met de libertarische ethiek verdedigen in een discussie aangezien er dan geen discussie meer is. Aangezien iets pas waar is als het verdedigbaar is in een discussie is niets waar dat in strijd is met de libertarische ethiek.
We hebben dus bewezen dat belasting roof is en roven niet als recht aangenomen kan worden. Hieruit volgt dat de overheid niets anders doet dan onze natuurlijke rechten schenden. Een bende criminelen dus. Wanneer dit erkend zou worden door alle deelnemers aan de politieke discussie, zouden de argumenten ter verdediging van taxatie wegkwijnen en het collectivisme zijn aantrekkelijkheid verliezen. Vandaar het belang om staatsacties te benoemen naar wat ze zijn, afhankelijk van het geval: diefstal, moord of slavernij.
Deze vrije tribune van Simon Van Wambeke verscheen tevens in Blauwdruk, alsmede op de websites van het LVSV Leuven, de Jong VLD Berchem en In Flanders Fields.
Meer informatie over belastingdruk op www.taxfoundation.org.
17 Reacties:
- At 09:53 Anoniem said...
-
De paarsgroene regering stond nog niet helemaal in de steigers of er werd al een nooit geziene belastingverlaging aangekondigd. In deze nieuwe pre-electorale tijden bekijken we even wat er nu daadwerkelijk is veranderd. En wie belastingen zegt, kan niet om de ontduiking heen. Welke achterpoortjes zijn er en hoe worden die benut?
http://www.politicsinfo.net/forum/archive/o_t__t_22505__dossier-belastingen-en-belastingontduiking.html
Wie dit nu herleest kan alleen toch maar grimlachen als men het over een toekomstige belastingverlaging heeft. En de strijd tegen de belastingsfraude komt in feite na elke begroting op een regularisatie neer…
Kan je dan eigenlijk nog wel van “roof” spreken, wetende dat enkel de allerdomste mensen braaf hun belastingen betalen, terwijl de rest de belastingen met de vinger in de neus weet te omzeilen? - At 12:45 Anoniem said...
-
Beste PI. Wat je hier allemaal uitkraamt, is zever in pakjes, en dat weet je. Het is niet omdat er achterpoortjes bestaan, dat het systeem recht van bestaan heeft. Dat haalt Simon in zijn tekst toch ook aan. Het kan toch nooit de bedoeling zijn dat men een “misdaad” gaat legitimeren door te zeggen dat men als individu de “misdaad” kon vermijden, maar dat op dat vermijden wel een “straf” staat. Belastingontduiking kan inderdaad in België, maar dat neemt niet weg dat het systeem “as a whole” slecht is. Men kan het vergelijken met de overval op een juwelier. Wat jij zegt, gaat eigenlijk als volgt. De overval is een misdrijf, maar moet desalniettemin aanvaard worden omdat de juwelier het had kunnen vermijden door bvb. een geweer in huis te halen. Het wordt nog groffer wanneer je daarna tegen de juwelier zegt, dat het gebruiken van een geweer tegen de overvallers ook een misdrijf inhoudt. Zo’n scheefgetrokken situatie krijg je, ook inzake belastingen, als je jouw stupide opmerkingen in de praktijk brengt.
- At 14:13 Anoniem said...
-
Belastingen zijn inderdaad roof. Het is de logica zelve. Enkel jammer (en bizar) dat de meerderheid van de mensen er anders over denkt. De peiling in Knack (hoe je het draait of keert een “rechts” bladje) over de vlaktaks gaf 44% voor- en 56% tegenstanders. Kan je dat voorstellen? Burgers die instemmen met (meer) belastingen voor diensten te betalen die ze niet willen of mensen te onderhouden die ze niet kennen?
- At 14:26 Anoniem said...
-
Ik weet niet hoe het werd voorgesteld maar het hangt natuurlijk ook van de hoogte van de vlaktaks af. Wanneer aftrekposten verdwijnen kunnen sommigen erbij verliezen.
Maar los daarvan is de aanbidding of zelfs de goedkeuring van de staat het sterkste propaganda-stukje ooit opgevoerd in de geschiedenis. - At 17:16 Anoniem said...
-
Over de vraag waarom mensen zich zo gemakkelijk onderwerpen, boog de la Boétie zich al eens in de zestiende eeuw met zijn werk "Discours de la servitude volontaire".
- At 23:20 Anoniem said...
-
Kijk, ik vind "belastingen" geen roof. Als je dergelijke uitspraken doet als Vincent zal niemand je serieus houden. Je bereikt er niets mee buiten de provocatie en de versterking bij die Linken dat "die neoliberalen" voor de afkalving van de verzorgingsstaat zijn.
Uiteindelijk werk je daarom de linksen in het voordeel.
Waar het dan wel omdraait is het kerntakendebat (wat hoort de overheid te doen en wat niet) en een verlaging van de belasting tot de ideale schaal. Belasting op zich is dus geen diefstal omdat je dan betaalt voor noodzakelijke diensten. Ik geloof niet in anarcho-kapitalisme. - At 23:26 Vincent De Roeck said...
-
Nick, eerst en vooral komt het citaat niet van mij, maar van mede-LVSV'er Simon Van Wambeke. Het is zijn tekst. Ere wie ere toekomt. Dat neemt niet weg dat ik zijn stelling volledig onderschrijf, anders zou ik ze niet op IFF overnemen.
Wat de tekst gewoonweg doet, is teruggaan naar de kern van het debat. Het gaat niet meer om de verlaging van de belastingen, maar om de hamvraag of belastingen "as such" wel gerechtvaardigd zijn in een vrije liberale samenleving, en de tekst van Van Wambeke stelt dat belastingen gelijkgesteld moeten worden aan "roof". Ik kan hem er in volgen, en heb vorig jaar ook een tekst ("De grootste roof uit de geschiedenis") in die trend geschreven. Belastingen zijn nu éénmaal niet vrijwillig, en dus onliberaal en misdadig. Wanneer ik een appel roof, ben ik een dief. Wanneer de overheid 50% van mijn loon rooft, is de overheid plots "solidair". Wars van partijpolitieke en politico-ideologische discussies is dat een logische discrepantie van formaat.
De linksen worden nog meer bevoordeeld, wanneer we belastingen als iets rechtvaardig gaan beschouwen, en het debat daardoor verengen tot "verlagen" of "verhogen". Het fundamentele debat moet gaan over belastingen of niet.
Een belasting is ook geen diefstal, want het gebeurt niet heimelijk. Het is roof, net zoals de Janjaweed die openlijk dorpen leegrooft in Darfoer. En je betaalt niet voor noodzakelijke diensten. In een retributiesysteem kan ik geloven, maar niet in een inkomstenbelansting, vlaktaks of niet. - At 01:47 Anoniem said...
-
De acties van de staat vallen dus in 3 categorieën onder te verdelen: diefstal, moord en slavernij. Belastingen zijn in deze redenering een roof. Ze gebeuren immers niet vrijwillig, zijn onliberaal en dus misdadig. Toch vreemd, vind ik, dat alles wat niet strookt met het liberalisme, als misdadig wordt afgedaan. Wie zei er ook weer dat liberalisme staat voor vrijheid, openheid en verdraagzaamheid?
- At 10:03 Anoniem said...
-
Even heel kort: ik ken de mensen van het LVSV daar ik tot vorig jaar zelf actief aan deelnam (nu niet wegens andere verplichtingen)
- At 17:11 Anoniem said...
-
Het argument gaat er van uit dat het eigendomsrecht een 'natuurlijk' recht. Er is slechts één natuurlijk recht namelijk het recht van de sterkste. Al de rest zijn pragmatische rechten. Het is vreemd dat iets wat zo duidelijk is niet algemeen aanvaard wordt.
- At 17:11 Anoniem said...
-
Als belastingen al 'roof' zouden zijn, dan toch wel een gelegaliseerde vorm van roof, democratisch tot stand gekomen.
@nicolas: Wat is er mis met de "ontmanteling van de verzorgingsstaat", zeker van de overdreven en vette verzorgingsstaat zoals die hier in België bestaat? Men moet zelfs geen libertariër zijn om naar de ontmanteling of ontvetting van de "nanny state" te zijn, een gewone liberaal streeft daar vaak ook al naar. Privatisering van bepaalde verzekeringen kan al een stap in de goede richting zijn.
@Anonymous: verwar je "natuurlijke rechten" niet met "natuurrecht"? Volgens mij is eigendomsrecht wel degelijk een natuurlijk recht: een recht dat al bestond voor de mens besloot om een aantal vrijheden te delegeren naar een collectief staatsverband.
http://en.wikipedia.org/wiki/Natural_rights
"A natural right is one that is claimed to exist even when it is not enforced by the government or society as a whole"
Het is niet omdat er in een staatloze samenleving dieven kunnen bestaan, dat eigendomsrecht geen natuurlijk recht is. - At 10:52 Anoniem said...
-
Luc: ik heb niets tegen de "ontmanteling van de verzorgingsstaat" maar als je iets wil bereiken moet je het ook verkocht krijgen.
- At 10:53 Anoniem said...
-
@Nick
Het gaat hier niet om strategie; louter om het aantonen dat belasting niets anders is dan georganiseerde roof. Het argument van de noodzakelijke diensten wordt weerlegd in de tekst.
@Anonymous
Het hangt er van af wat je onder natuurlijk recht verstaat. Wat jij zegt, is dat de sterkste de regels moet bepalen. Dat lijkt me geen goede manier om samen te leven. Je moet een onderscheid maken tussen wat er is (in sommige gevallen bepaalt de sterkste de regels) en wat zou moeten zijn (ieder bepaalt over zichzelf en zijn eigendom de regels=het recht).
Het enige mensenrecht dat kan aangetoond worden is het eigendomsrecht.
Ik vind dit oa heel duidelijk aangetoond in http://users.ugent.be/~frvandun/Texts/Articles/MurphyCallahan.pdf. Zie pagina 6 en verder. - At 11:11 Anoniem said...
-
Ik sluit me aan bij de opinie van Nicolas Raemdonck. In plaats van het plakken van silly etiketten als "roof", waar het echt om zou moeten gaan is ....."het kerntakendebat...en een verlaging van belasting naar de ideale schaal"..... Op een meer technisch vlak zou het ook moeten gaan over het soort van belastingen dat gepast is, of dat 'beter' is dan andere. (Bijvoorbeeld RELATIEF meer consumptiebelastingen en minder inkomensbelastingen).
'Simon' zit verkeerd waar hij beweerd dat "Het argument van de noodzakelijke diensten wordt weerlegd in de tekst" van Van Wambeke. Het 'free rider' probleem is reeel, en het feit dat niet iedereen zich kan verzoenen met een 'democratische' beslissing is zeker geen argument om met etiketten als "roof" af te komen. Individuel vrijheid is uiterst belangrijk, maar bestaat nergens BUITEN een rechtstaat (en dikwijls daarbinnen ook niet). Wie daaraan twijfelt moet maar eens gaan kijken in streken van de wereld waar er geen 'overheid' bestaat, of waar de overheid uiterst 'zwak' is. Een maatschappij die louter uit pacifisten en libertariers zou bestaan heeft nooit echt bestaan in de mensengeschiedenis, precies omdat ze geen 'staying power' kan hebben. Zij vervalt zeer snel in de jungle en onvrijheid voor het individu. De echte keuze is niet tussen overheid en geen-overheid, maar wel tussen verschillende soorten van overheid en een afbakening van kerntaken.
Verder, Van Wambeke reduceert "democratie" tot simpele meerderheid, en daarom is zijn voorbeeld van de joden en de nazis zo misleidend. Echte democratie is (1) effectief behoud van vrijemeninsuiting en (2) regelmatig effectieve machtsalternatie of afwisseling tussen verschillende ideologische groepen. Vandaar de noodzaak van de hele panoplie van 'scheiding van de machten', van een onderscheid tussen variabele 'gewone wetgeving' en meer 'vaste' constitutionele protecties voor het individu, enz.... Finaal, berust "democratie" op 'democratische' culturele gedragspatronen. Men kan geen democratie behouden met pacifisten en libertariers in een gevaarlijke wereld waar er veel 'slechterikken' zijn, en men kan ook geen democratie behouden (noch serieuse individuele vrijheden) wanneer de cultuur verloedert en 'concessies' maakt naar ondemocratische gedragspatronen toe. De hele panoplie van de 'rechtstaat' is een hulpinstrument om 'zwakke mensen' te helpen, maar het kan geen 'garantie' geven dat het voldoende zou zijn (bijvoorbeeld, wanneer culturele gedragspatronen verloederen).
De mens is allereerst een individu met fundamentele mensenrechten (die uiteindelijk moeten berusten op een metafysische zingeving aan het mensenbestaan). Maar er bestaat geen individuele "vrijheid" buiten een 'georganiseerde' samenleving. Men moet hier niet abstract over theoretiseren. Het volstaat gewoon van empirische observaties rond de wereld te maken. Extreme libertarische (evenals 'pacifistische') affirmaties zijn een luxe verschijnsel dat men typisch enkel kan vinden in relatief (nog) rijke en (nog) relatief veilige rechtstaten. Ze zijn ook een indicatie dat de rechtstaat misschien terug aan het achteruitboeren is omdat te veel mensen contact met de mensenrealiteit hebben verloren en dus ook de noodzakelijke offerbereidheid hebben verloren. Ze zijn een indicatie van 'dekadentie' in de steedswederkerende slingerbewegingen (van opgang en neergang) van beschavingen. - At 20:57 Anoniem said...
-
Belasting is net zoals roof een onvrijwillige overdracht van eigendom, daar kan je niet buiten. Het enige wat je als voorstander van belasting kan doen, is het verdedigen van roof wanneer die door de staat wordt gepleegd. In dat laatste is m.i. nog niemand geslaagd. Dit zou namelijk betekenen dat bepaalde mensen superieur zijn en anderen mogen taxeren, terwijl de anderen inferieur zijn en dit niet mogen.
Vanaf er sprake is van het afnemen van eigendom is de individuele vrijheid vertrappelt vandaar dat itt wat u zegt er nooit individuele vrijheid kan bestaan binnen een staat. Volgens mij bedoelt u dat het leven in een staatloze samenleving kort en allerminst aangenaam is, wat geen kwestie van vrijheid maar van welvaart is. Voor empirisch onderzoek zouden we 100en jaren ceteris paribus moeten hebben tussen een land met en zonder staat. Gelukkig is er de a priori kennis van de (Oostenrijkse) economie die ons leert dat elke overheidsdaad schaadt, alleen al door het belasten van een persoon om deze daad te kunnen uitvoeren. Deze persoon zou dit geld namelijk, wanneer de overheid het hem niet had afgnenomen, hebben kunnen spenderen aan zijn wensen en dus (ex ante) beter af zijn.
Wat Hitler en de jodenvervolging betreft; ik wou vooral aantonen dat er een verschil is tussen recht en wetten. Recht is universeel geldig ongeacht van wie wat oplegt. Wetten zijn regels die worden opgelegd en vaak in tegenspraak zijn met het recht. Zo is gelegaliseerde roof/moord nog steeds onrecht en daar kan zelfs geen perfecte democratie iets aan veranderen.
Ik denk dat de fundamentele verschillen tussen u en de libertariërs zitten in het feit dat 1. U niet erkent dat je mensen niet mag overtuigen met geweld maar enkel met argumenten. U vindt dat sommigen het recht hebben om te verkondigen wat de wetten zijn en dit aan anderen mogen opleggen. Daar waar libertarïers stellen dat ieder de wetten bepaalt over zijn middelen (somatisch en extra-somatisch) maar niet over die van anderen.
2. U denkt dat de overheid er is om de zwakkeren te beschermen. Waar libertariërs de overheid zien als de manier waarop de gevestigde bovenklasse zich wil consolideren en dit ten nadele van de rest, vaak de zwakkeren. Dit uit zich op vele vlakken; monopoliserende privileges aan grote bedrijven (zie bvb Kolko zijn "Triumph of Conservatism" waar blijkt dat bijna alle "progressieve" maatregelen van het amerika van begin vorige eeuw geopperd werden door big-business)ten andele van (potentiële) concurrenten en de consument, het teren op belastingsgeld van productieven door vele politici, intellectuelen, bureaucraten... met als gevolg een lagere welvaart, het binden van kiezers door het uitdelen van geld waardoor onverantwoordelijkheid beloond wordt, de familiale banden en liefdadigheid overbodig lijken te worden (culturele verval) en de creatie van geld sterk nodig wordt om dit alles te financieren met inflatie als gevolg. De staat is exploitatief van nature en moet dus verdwijnen, minimaliseren is geen oplossing aangezien het weer de elite zal zijn die via de staat ten koste van de rest zal wensen te leven. - At 20:29 Anoniem said...
-
@Marc Huybrechts:
U zegt: "Extreme libertarische (evenals 'pacifistische') affirmaties zijn een luxe verschijnsel dat men typisch enkel kan vinden in relatief (nog) rijke en (nog) relatief veilige rechtstaten."
Inderdaad is het vooral in samenlevingen waar men zich uit de verknechting heeft kunnen bevrijden dat dergelijke radicale theoriën naar boven komen. Maar wat is radicaal? In de 19de eeuw was het opkomen voor vrouwenrechten en het afwijzen van slavernij ook vrij radicaal. Net toen begon die zaken te bepleiten omdat men zag dat er iets mogelijk werd dankzij de vooruitgang toen. In onze huidige globaliserende wereld worden staten meer en meer een speelbal van de markt en wordt orde meer en meer bewerkstelligd door een impliciete moraal die door velen wordt aangehangen. Men kan zich naakt voelen omdat dit buiten het paradigma van de staat als absolute begin van alles valt, maar dit wordt meer en meer een realiteit. - At 12:51 Anoniem said...
-
@Pieter Cleppe
----1) Extreem Libertarisme en pacifisme zijn slechts "radikaal" in een louter verbale zin. In termen van actie zijn ze bijna het tegenovergestelde. Men zou ze enigzins simplifierend kunnen samenvatten als volgt: de libertarier wil volkomen ongehinderd zijn eigen goesting kunnen doen, en de pacifist wil niets te maken hebben met verdediging tegen externe (en interne?) gevaren, want dat laat hij aan anderen over (hij teert dus op inspanningen van anderen, althans voorlopig tot hij de bons op de neus krijgt).
De extreme libertarier leeft in de illusie dat individuele vrijheid mogelijk zou zijn buiten een 'gemeenschap' of staatsverband en vandaar komt men af met onnozeliteiten als 'belasting is ALTIJD "roof"). En de pacifist leeft in de illusie dat de wereld van nature een vreedzame plaats zou zijn en dat zijn vrijheid niet verdedigd moet worden. Dat betekent concreet dat hij niet (meer) begrijpt vanwaar zijn vrijheden zijn gekomen en dat zijn historische en geopolitieke kennis vrijwel nil is. Hij zit dus figuurlijk met de kop in de grond.
----2) Vrouwenrechten en afschaffing van slavernij zijn niet gerealiseerd geworden door libertariers en nog minder door pacifisten. Vrouwenrechten zijn een logisch uitvloeisel geworden van 'democratische revoluties' in het Westen, die onnoemlijk veel geweld en leed hebben vereist om individuele grondrechten aanvaard te kunnen krijgen. Hetzelfde geldt voor slavernij, die enkel gradueel in de wereld werd afgeschaft onder de politieke en militaire druk van relatief-democratische (en koloniserende) Westerse landen, met Engeland op kop. In de VS heeft de afschaffing van de slavernij in het midden van de 19de eeuw een vreselijke burgeroorlog vereist, met een hoog percentage van de bevolking (aan beide kanten) in 'arms' en bijna een miljoen slachtoffers (op een toenmalige bevolking van misschien 15 miljoen). Het is onvoorspelbaar dat hedendaagse Europeanen proportioneel dergelijke offerbereidheid aan de dag zouden kunnen leggen om 'sharia law' op termijn te kunnen vermijden. Hetgeen betekent dat hun nakomelingen het waarschijnlijk niet meer zullen kunnen vermijden.
----3) Politiek primeert steeds op economie. Het is dus nonsens van te verklaren dat staten een "speelbal van de markt" zouden zijn. Observatie leert het tegenovergestelde. Bijvoorbeeld, zolang de twee grootste landen, China en India, hun economie buiten "de markt" hielden bleven zij arm en onderontwikkeld. Sinds zij zich geopend hebben voor 'marktwerking' (in het begin van de 1980's in China, en in het begin van de 1990's in India) zijn zij sterk beginnen te groeien en beginnen zij meer en meer aan betekenis te winnen in de wereldpolitiek. Regimes zijn geen "speelbal van de markt", maar verstandige regimes gebruiken marktwerking om rijker en sterker te kunnen worden. Het spreekt vanzelf dat landen (gelijk Birma, Belarus, Cuba, enz...) die de markt 'buiten houden' zullen blijven stagneren op een near-subsistence niveau. Alleen de 'gelukkigen' die over veel 'gratische' middelen beschikken (gelijk olie en gas) kunnen TIJDELIJK ontsnappen aan marktwerking en toch 'groeien', maar de 'kost' die daarmee samengaat is meestal onverbetelijke corruptie. Marktwerking is dus in principe een 'zegen', die economische en politieke discipline brengt, en geen (speelbal)'last' is.
----4) De staat is helemaal geen "absolute begin", maar het is wel een absolute noodzaak om individuele vrijheden te kunnen MOGELIJK maken. Echter, in de meeste culturen - en dus in de meeste staten - slaagt men daar niet echt in, omdat men er niet in slaagt van zich op 'democratische' wijze te organiseren. En in Europa vandaag, waar naief-linkse elites de meeste staten beheren, is het probleem van het democratische 'deficiet' een direct gevolg van moreel relativisme en aanhankelijkheid aan het principe van "de staat als absolute begin". Met andere woorden, men respecteert niet langer vrijemeningsuiting voor het individu, precies omdat men de staat (en dus de contemporele politiekers) als 'oorsprong' van het recht beschouwt. De implicatie is dat in hun ogen niet iedere mens 'gelijk' zou zijn (als een kind van God), en dus dat men zijn grondrechten kan aantasten als hij/zij niet in hun ideologisch gareel meeloopt.