Want wat zegt deze uitspraak nu eigenlijk? Werkwillige ouderlingen mogen door de overheid verboden worden om nog te gaan werken. Ze mogen verplicht worden door de overheid om op pensioen te gaan. Dit is toch gewoon onbegrijpelijk. In kritieke tijden voor Europese landen die nu pas met de volle gevolgen van de naoorlogse babyboom te kampen hebben, beslissen een aantal wereldvreemde rechters dat het recht op werk voor bejaarden van geen tel is. Dit is de allergrootste uitholling van het fundamentele recht op arbeid sinds kinder- en vrouwenarbeid aan banden gelegd werd, maar dat is een andere discussie.
Ook gaan de rechters in het arrest kennelijk uit van een zéér statisch economisch model, namelijk dat van de in grootte vaststaande taart die over alle potentiële arbeiders verdeeld moet worden, terwijl alle vooraanstaande economen al lang uitgaan van een dynamisch model waarbij ook de grootte van de taart (de economie) kan variëren. Meer arbeiders betekent immers ook een grotere taart. De ouderlingen op de arbeidsmarkt zullen immers geen jobs stelen van hun jongere concurrenten zoals de statische socialisten vrezen, maar in eigen vooralsnog onontgonnen niches nuttig werk leveren zodat de totale economie nog verder zal groeien. De bejaarden hebben een onschatbare expertise in tal van domeinen waar de gejaagdheid of het brute geweld van de jeugd geen meerwaarde heeft, en vice versa natuurlijk ook. De bejaarden zullen niet deelnemen aan de “rat race” van de economie maar aan een gezapig tempo in bepaalde niches meerwaarde scheppen voor de ganse maatschappij. En terwijl ze werken, wordt de samenleving daarenboven nog eens ontlast van zijn pensioenverplichtingen.
Misschien is het in de hoofden van de - ongetwijfeld zelf ook al hoogbejaarde - Europese rechters in de ivoren torens van Luxemburg nog niet doorgedesemd, maar iedereen zal in de toekomst harder en langer moeten werken om de kosten van onze verzorgingsstaat te dragen. Met dit arrest geeft het Europees Hof een wel zéér pervers signaal naar de oudere werkwilligen. Ook hun economische redenering klopt van geen kanten. Maar het allergrootste gevaar van dit soort arresten is de mogelijke draagwijdte ervan. Overheden hebben vanwege het Europees Hof een rechtvaardigheidsgrond aangereikt gekregen om elke activeringspolitiek terug te schroeven. En zo wordt de natte droom van kleinburgerlijk betuttelend links ongetwijfeld een echte nachtmerrie voor alle hardwerkende burgers in Europa, en dit ongeacht hun leeftijd, want blijven dokken zullen ze allemaal.
Dit opiniestuk verscheen ook op de website van het LVSV Leuven en op de metablog In Flanders Fields.
Meer arbeidseconomische artikels op www.workforall.org.
9 Reacties:
- At 16:30 Anoniem said...
-
Vincent,
wacht tot je zelf werkgever bent, en je je verdienstelijke, trouwe, 30-jaar ancienniteit hebbende, bediende wil ontslaan (hij is toch al wat oud geworden), en deze weigert dat...
Dan zul je lachen.
De medaille heeft 2 dus kanten.
Ik denk dat het correcter is een verbod/bestraffing van werken na pensioensleeftijd te bestrijden, niet het principe van verplichte pensionering op zich. - At 21:00 Anoniem said...
-
sorry, in mijn vorige post bedoel ik natuurlijk niet "je bediende wil...ontslaan" maar "...op pensioen wil stellen, en deze weigert dat". Dan rest alleen nog peperduur ontslag.
- At 23:27 Anoniem said...
-
@ pepperjack
Ik denk dat Vincent veel konsekwenter voor vrijheid opkomt dan u.
Het 'prinicpe' van verplichte pensionering is een onaanvaardbare en vrijheidsberovende overheidsinmenging. Het is daarenboven economische 'nonsens' (i.e. eventuele werkwilligen verbieden van te werken). Op welke MORELE grond zou een overheid mogen discrimeren tussen werkwillige mensen? Op basis van leeftijd?
In een vrijheidslievende en -repecterende maatschappij zijn het individuen en bedrijven die zelf moeten kunnen beslissen of zij werken of niet. Bijvoorbeeld, het kan rationeel zijn voor een bedrijf van een beleid van "verplichte pensionering" te volgen (bijvoorbeeld onder meer om 'nieuw bloed' te kunnen aanbrengen op gepaste tijden). Maar de overheid hoeft zich daar niet mee te moeien.
Het is bedenkelijk dat Europese rechters (eerder betutelaars) zich bezig houden met mensen voor te schrijven wanneer ze zouden mogen werken en wanneer niet. Maar het wordt werkelijk surreel wanneer ze dat doen op basis van een nonsens-ekonomisch argument ("..lowering unemployment"). Een wettelijke verplichte pensionering kan ONMOGELIJK leiden tot lagere werkloosheid. Op korte termijn, leidt het enkel tot: ofwel (a) tot substitie van een werknemer door een andere (als de gepensioneerde wordt vervangen door een 'jongere') en dan blijft de totale tewerkstelling onveranderd, ofwel tot (b) een lagere tewerkstelling als de gepensioneerde niet wordt vervangen. Op lange termijn, en in een dynamische economie, leidt wettelijke verplichting tot pensionering ONVERMIJDELIJK (of gegarandeerd) tot een lagere arbeidsparticipatiegraad van de totale bevolking (omdat mensen verplicht worden van de arbeidsmarkt te verlaten) en dus tot een hogere feitelijke werkloosheid. Of dit in overeenstemming is met de 'officiele werkloosheidsheidsgraad' is irrelevant, want die is afhankelijk van politiek-geinspireerde statistische spelletjes (in verband met de definitie van "werkloosheid").
Maar, dit is wat er gebeurd wanneer vakbonden (monopolisten/duopolisten op de arbeidsmarkt) de feitelijke politieke macht beheren, in plaats van 'vrije' volksvertegenwoordigers. - At 23:28 Anoniem said...
-
Dit heeft mijns inziens niets met "discriminatie" te maken, maar wel met dwang, meer in het bijzonder overantwoorde staatsdwang.
Het pensioen is namelijk een institutie die specifiek bedoeld is om op relatief hoge leeftijd te worden aangesproken. De verplichting om op pensioen te gaan is dan ook fout omwille van de verplichting, en niet omwille van de al dan niet arbitraire leeftijdsgrens die aan die verplichting wordt gekoppeld. - At 23:29 Anoniem said...
-
@ Lvb
Volledig akkoord dat het met "onverantwoorde staatsdwang" te maken heeft. Maar het heeft ook met "discriminatie" te maken, in de zin dat de overheid aan bepaalde mensen oplegt van de arbeidsmarkt te verlaten en NIET anderen. In principe zou iedereen die wil werken zich op de arbeidsmarkt moeten mogen 'bewegen'. In de grondwet staat toch dat alle Belgen "gelijk voor de wet" zouden zijn!? Ze zijn dat dus duidelijk niet, maar zouden het wel moeten zijn "VOOR DE WET". In andere opzichten zijn ze natuurlijk niet "gelijk". Kim Clijsters speelt veel beter tennis dan Flahaut. Wie gaan de 'socialisten' daarvoor blameren, en hoe gaan ze die ongelijkheid wegwerken? - At 00:21 Anoniem said...
-
Beste Marc,
Mijn voorbeeld was mogelijk hypothetisch of urban legend, maar is mij 'voor echt' verteld door een advocaat die al meedraait voor zulke wetgeving bestond. Een bedrijfsleider wil een 65-jarige bedanken. Er was nog geen verplichte pensionering, inmiddels wel pensioen, alsook de levende gewoonte om op pensioen te gaan op gerechtigde leeftijd. De werknemer in casu weigerde echter. Bijgevolg moest de ontslagprocedure gevolgd worden. (het was nog sappiger: de opruststelling werd door de rechtbank als foutief ontslag beoordeeld).
Natuurlijk kan dat contractueel opgelost worden, maar dan heb je geen contracten van onbepaalde duur meer, maar contracten van bepaalde duur, echter ofwel op zeer lange termijn, ofwel verschillende opeenvolgende als men langer wil samenwerken.
Geef maar aan hoe zo'n contract eruit ziet, rekening houdende met het feit dat je de stand van wetgeving (bv ivm recht op pensioen, fiscaliteit, arbeidsrecht) over 35 jaar moet inschatten, dat het contract de-natureert (bedoeld is 'onbeperkte termijn', maar er moet beperkte termijn worden gehanteerd owv juridische formalismen), en dat beide partijen zich er goed moeten in voelen.
Deze wetgeving is dus niet persé in het voordeel van vakbonders alleen, evengoed in het voordeel van bedrijfsleiders.
Dat is al wat ik wou zeggen.
Vincent schiet m.i. af en toe hard door, heb ik al herhaaldelijk geschreven; in zijn geval zou schrappen en even laten bezinken tot nóg betere resultaten leiden. Want het weze duidelijk: zijn schrijf & denk prestaties verdienen zeker een pluim.
Er is wel de dwaze regel van verlies van pensioen als je nog werkt en pensioen optrekt tegelijk. Maar dat is iets anders, nog niet eens zo onbediscussieerbaar trouwens.
mijn inbreng van 2cent... - At 12:37 Anoniem said...
-
In tegenstelling tot topeconoom Vincent De Roeck ben ik het niet eens met zijn pleidooi voor een dynamische arbeidsmarkt. De taart groeit immers niet snel genoeg om iedereen aan het werk te houden, én om jongeren kansen te geven op de arbeidsmarkt.
Mensen als De Roeck vergeten maar al te graag, daarin gesteund door hun "ideologen" (meestal weirdo-professors uit Chicago of nog erger, Wenen), dat langer werken minder jobs betekent voor de jongeren. Ik ben vroeger pas ergens kunnen beginnen werken, omdat er toen in dat bedrijf veel mensen op brugpensioen gingen. En samen met mij zijn er toen in één aanwerving nog een stuk of 20 andere mensen ook kunnen beginnen. Als die niet op brugpensioen konden gaan, zat ik toen nog hele dagen thuis.
Maar ja, ik ben dan ook maar een gewone man in de straat waarvoor de liberalen, laat staan de "libertariërs", nooit aandacht geschonken hebben... - At 13:15 Anoniem said...
-
Hopla, het is weer dagdagelijks nieuws : de betaalbaarheid van de pensioenen. De na-oorlogse generatie "baby-boomers" die massaal aankomen, zijn er de oorzaak van. Zelf ben ik er trouwens één van.
Je zou verdorie bang worden om nog oud te worden. Niet meer betaalbaar, zowel pensioen - de studiemakers houden hopelijk rekening met de zéér grote pensioenen - als gezondheidszorg.
Langer werken? Daar zie ik nu eens totaal niet tegenop. Liever tot mijn 80ste blijven werken, dan vanaf mijn 60ste "aan den arme" te zitten verkommeren tot aan mijn dood in het één of ander Godverlaten rustoord. - At 22:19 Anoniem said...
-
@ Hugo
Om in een "dynamische arbeidsmarkt" te kunnen geloven moet men natuurlijk wel logisch kunnen redeneren en een beetje zijn verbeelding kunnen gebruiken. Mensen die denken dat alleen maar bestaat wat ze zelf onmiddelijk kunnen 'zien' (horen, etc...) die missen veel hoor in een mensenleven!
U verwart een economie met een bedrijf. Dat zijn twee totaal verschillende zaken, en wat 'goed' is voor een bedrijf is dikwijls 'slecht' voor een economie, en omgekeerd. Bijvoorbeeld, als de overheid voorschrijft dat er maar 1 notaris mag 'werken' in Hove, dan is dat goed voor die bepaalde notaris maar slecht voor de ganse economie van Hove.
Waarom zou een taart niet snel genoeg kunnen groeien om "iedereen aan het werk te kunnen houden"? En waarom zou langer werken "minder jobs betekenen voor jongeren"? U affirmeert die dingen zo maar alsof ze onomstotelijke waarheid zouden zijn, terwijl ze in feite gelijk staan met economische nonsens en middeleeuwse alchemie. 4 bakkers kunnen een "taart" toch sneller laten groeien dan 2 bakkers, en "langer werken" - op zich - kan toch enkel leiden tot meer productie (en dus ook meer inkomen en consumptie). Maar, om die 'positieve' resultaten te kunnen bekomen in een ganse economie heeft men wel flexibele markten nodig, om de ontelbare voorkeuren van consumenten en van werkers zoveel mogelijk in overeensntemming te kunnen brengen of 'mekaar' te kunnen laten vinden.
Hoe verklaart u, bijvoorbeeld, dat de "taart" in sommige landen met 2 procent groeit dit jaar, en in sommige andere vergelijkbare landen met 4 procent? Bewijst dat niet dat de groeivoet van de taart geen vast gegeven is, zoals u verkeerdelijk denkt? Die professoren van Wenen en Chicago kunnen rationeel uitleggen waarop die verschillen berusten. En als het per capita inkomen in Virginia een derde hoger ligt dan in Nederland, bijvoorbeeld, dan heeft dat zeker iets te maken met het feit dat er in Virginia gemiddeld "langer" wordt gewerkt dan in Nederland, ook al spelen er ook nog vele andere factoren mee. En als de werkloosheidsheidsgraad in Vlaanderen maar de helft is van die in Wallonie, dan is dat grotendeels omdat de arbeidsmarkt(en) in Vlaanderen toch nog een stuk flexibeler zijn dan in Wallonie, ook al komen ze beide onder dezelfde Belgische overheid. En dat heeft weer te maken met het feit dat er naast 'de overheid' nog vele andere factoren spelen die de ;flexibiliteit' van een specifieek arbeidsmarkt zullen beinvloeden, enz...
Men kan niet verwachten dat iedereen van (macro)economie veel zou begrijpen, maar men zou wel mogen verwachten van 'grote mensen' dat ze voorzichtiger zouden zijn vooraleer economische (en andere) nonsens te vertellen. Dat vereist zelfkennis, vooral omtrent wat men zelf begrijpt en wat men niet weet of niet (goed) begrijpt.