Traditioneel bevat “Doorbraak” immers een schat aan informatie over de cijfermatige en objectief meetbare verschillen tussen Noord en Zuid in ons land, en ook het feit dat ikzelf af en toe met een vrije tribune aan bod kom in dat magazine maakt "Doorbraak" voor mij een plezier om te lezen, maar de laatste maanden lijkt er een kentering in opzet en inhoud op til te zijn. In plaats van paginalange vergelijkingen tussen de uitgaven in de gezondheidszorg of de sociale zekerheid in Noord en Zuid, of tussen de consumptiepatronen en de politieke voorkeuren, wordt “Doorbraak” tegenwoordig opgevuld met goedkope tirades naar het adres van ons vorstenhuis, onze politieke instellingen of bepaalde personen die in de ogen van de VVB niet afdoende Vlaamsgezind zouden zijn. Het vunzige dat vroeger uitsluitend voorbehouden was voor de slotsatire van hun huiscolumnist “Kamikaze” of voor randbladen zoals het “Pallieterke”, vindt meer en meer zijn weg naar de gewone artikels. Ook op de website van het OVV is het van hetzelfde laken een broek, en moeten objectieve analyses meer en meer wijken voor populistische pulp.
Voor het eerste en enige waardevolle artikel uit het laatste “Doorbraak”-nummer moest ik wachten tot op de allerlaatste pagina, waar de rubriek “Megafoon” integraal in het teken stond van een recentelijk interview in Gazet van Antwerpen met professor Hendrik Vuye, de programmadirecteur van de rechtenopleiding aan de Universiteit Hasselt en in een vorig leven mijn professor staatsrecht en burgerlijke vrijheden aan de Universiteit Namen. Dat professor Vuye een schitterend man en een ontzagwekkend vakkenner is, heb ik hier al vaak aangehaald, maar ook in dat bewuste interview maakte hij de verwachtingen waar. Hij trekt daarin van leer tegen de idee van een paritaire senaat. Deze zou volgens hem “de Franstaligen een vetorecht geven over alle federale besluitvorming”, omdat alle materies waar momenteel nog geen dubbele of buitengewone meerderheden bestaan, ook een bevoegdheid van de senaat zijn. Volgens Vuye is de paritaire senaat een vervolg op de taalpariteit, een historische toegeving van de Vlamingen die zo zonder boe of ba van hun demografische meerderheid afstand gedaan hebben.
Ook de alarmbelprocedure, de belangenconflicten en de structuur van het Grondwettelijk Hof vinden hun “raison d’être” in die taalpariteit. Volgens Vuye is het ballonnetje van een paritaire senaat geen gewone pacificatietechniek maar een feitelijk vetorecht voor de Franstaligen. Vlaanderen is volgens Vuye niet moedig (“een leeuw op sloffen”) of mans (“de Vlaamse sullen”) genoeg om de Franstalige eisen het hoofd te bieden, met alle desastreuze gevolgen van dien. Steeds aangenaam om zo’n geluid ook eens van een professor te horen die in Wallonië woont en aan menig Franstalige universiteit gedoceerd heeft. Maar jammer dat dit soort feilloze argumenten gedegradeerd wordt tot een mini-artikeltje op de laatste pagina, terwijl de premiumplekken in het magazine met haatdragend en haatzaaiend irrelevant gif en gal opgevuld worden.
Deze intellectuele verschraling en uitholling van de Vlaamse beweging betreur ik ten stelligste, omdat ze net de continuïteit ervan ondergraaft. Een flamingantisme dat enkel maar gestoeld is op een gemeenschappelijk buikgevoel, een vals nationalisme of een afkeer van alles wat niet in het Vlaamse kamp inpasbaar blijkt, is zonder meer gedoemd om ten onder te gaan, en eerder vroeg dan laat. Juridische argumenten, economische vergelijkingen en een positieve attitude ten overstaande de Vlaamse politici staan daarentegen wel garant voor een sterke Vlaamse stem in het maatschappelijk debat. En net daarom stoort het mij dus mateloos dat deze rationeel verdedigbare stellingen niet langer doordesemen in de magazines of persberichten van de Vlaamse beweging. Voor een bekrompen natiestaat Vlaanderen moet ik passen, maar voor een open en welvarende Vlaamse staat in het hart van Europa, die de burgers alle kansen biedt om zich te ontplooien en om hun geluk na te streven, los van overdreven overheidsbemoeienissen, onevenwichtige interregionale transfers of perverse socialistische herverdelingsmechanismen, daar teken ik onmiddellijk voor. Tenminste als ik de kans had.
Dit opiniestuk verscheen tevens bij het Leuvense Liberaal Vlaams Studentenverbond en op de metablog In Flanders Fields.
Meer over de flamingante bekrompenheid op www.nationalisme.info.
19 Reacties:
- At 19:19 Anoniem said...
-
Vincent, staatshervorming na staatshervorming wordt de Belgische staat verder uitgekleed. Dat is gewoon de werkelijkheid, en op een dag gaat zij gewoon overbodig worden. Bart De Wever heeft gelijk: België zal verdampen, eerder dan barsten. En of we de verdamping nu laten gebeuren terwijl we met vendels zwaaien of muren bouwen voor de gemeentehuizen van faciliteitengemeenten, is in weze niet relevant. Het verdampingproces blijft zich gewoon voltrekken.
- At 11:44 Anoniem said...
-
Evelyne, je hebt zeker een punt, maar Vincent slaat de nagel evenzeer op de kop. Het is intriest te moeten vaststellen dat het empoweren van een "volk" niet via economische weg, maar via arcahïsch cultuurfascisme gebeurt. De dwergmentaliteit van Vlaanderen met haar provinciaal leeuwenvlagje wordt extra benadrukt, terwijl het economisch ontwaken tot secundair doel herleid werd.
België verdampt inderdaad, des te debieler is de Vlaamse beweging vandaag om tijd en moeite te steken in allerlei dingen die dat verpersoonlijken of openbaren, terwijl niemand in Vlaanderen echt klaar is voor de onafhankelijkheid. Geen enkele flamingante organisaties heeft een echt plan voor de toekomst van Vlaanderen, want ze beperken zich tot anti-Belgiscistisch gewauwel. De tijd die Vlaanderen nu verliest, zal hen later zuur opbreken. - At 14:05 Anoniem said...
-
In tegenstelling tot liberaal Deroeck zie ik wel degelijk twee domeinen waarop ik heil zie in een onafhankelijk Vlaanderen, en dat zijn de economie (net als Deroeck) en de taal (wat Deroeck afdoet als "cultuurfascisme").
Economisch gezien is het complete waanzin dat een welvarend land als Vlaanderen zijn ontwikkeling laat afremmen door Wallonië. In jouw cursus politieke geschiedenis zal het woordje "wafelijzerpolitiek" wel zijn voorgekomen. Voor elke cent die in Vlaanderen werd geïnvesteerd, moest er ook in Wallonië worden geïnvesteerd en omgekeerd. Men kan geen solidariteit prediken en tegelijk de transfers naar Wallonië verdedigen. Solidariteit bestaat er voor mij namelijk in dat Vlaanderen die geldstromen tegenhoudt en in de plaats dat geld investeert in nog beter onderwijs, terugbetaling van peperdure kankermedicatie, extra opvangplaatsen voor gehandicapten, ... Dit in plaats van megalomane projecten zoals een peperdure scheepslift in Wallonië (omdat men niet goed weet in wat dat "wafelijzergeld" te investeren) of uitbetaling van de werklozen in de Borinagestreek waarbij er totaal geen controle wordt uitgevoerd.
Maar liberaal Deroeck zal mij daarin wel kunnen volgen, denk ik. Het verschil tussen zijn soort en mezelf, ligt hem in de taal en de daarmee samenhangende volkscultuur.
Een onafhankelijk Vlaanderen is de enige garantie op het tegenhouden van het Franstalig cultuurimperalisme. Men wil de faciliteiten in de Rand uitbreiden, men wil zelfs het Brussels Gewest uitbreiden. Men spreekt over tweetalige kieskringen voor heel België. Het is echt geen utopie dat op die manier het Frans binnen 150 jaar is opgerukt tot Mechelen en Leuven. Trouwens, ik hoor het graag, "we zijn een drietalig land." Waar gaat het echter naartoe als de Franstaligen het Vlaamse karakter van de Rand niet aanvaarden, een Vlaming in Brussel bijna nergens terecht kan en een Franstalige in Antwerpen verwacht in zijn taal geholpen te worden? Ik vind dat dit getuigt van weinig respect. En als je geen respect hebt voor elkaar, kan je niet meer samenleven...
Deroeck heeft in de verre verte ergens wel gelijk dat de Vlaamse beweging beter aan concrete projecten werkt, dan aan algemeen anti-Belgisch gedoe, maar hij heeft het bij het verkeerde eind als hij de Vlaamse ontvoogding reduceert tot iets puur economisch. - At 17:37 Anoniem said...
-
Ik volg Geert zijn visie.
- At 17:38 Anoniem said...
-
Als we op zijn Brigants gaan reageren: ik volg Vincent ;-)
- At 19:02 Anoniem said...
-
Het primaat van de economie is een dogma voor jou Vincent, dat je trouwens met Marx deelt, maar ik geloof niet dat een samenleving door de economie wordt gevormd en samengehouden. Verder zou ik de term fascisme met meer omzichtigheid aanwenden dan jij dat doet (misschien wel omdat ik iets ouder ben). Vlaggen en vendelzwaaien zijn evengoed fascistisch als communistisch, en zelfs socialistisch, christelijk, en liberaal, voor mensen die de Geschiedenis niet na 1945 laten aanvangen. Fascisme is niet een scheldwoord, maar een technische term om zo te zeggen, en deze kwalificatie heeft een aantal kenmerken, die bijvoorbeeld de Scheiding der Machten betreffen.
Neem nu een Eerste Minister, die in het Parlement een aanhouding door de Rechterlijke Macht zou aankondigen... zulke gedraging zou enigszins onder deze techniciteit vallen, zul je beamen, tenzij die verklaring natuurlijk onbeheerst en om platte opportuniteitsredenen werd afgelegd, in de hitte het moment. In dat geval, ook al zijn er enkele voorwaarden vervuld, zullen wij beiden de kwalificatie afwijzen, veronderstel ik? - At 19:09 Anoniem said...
-
@ Marc Vanfraechem
- Dat vermeende "primaat van de economie" is dan ook het enige dat Vincent gemeen heeft met Marx, een pak minder dus dan bepaalde flaminganten die van de "strijd tegen het Belgische establishment" opnieuw een "klassenstrijd" gemaakt hebben...
- Cultuurfascisme is een ingeburgerde term, en kan dus gerust gebruikt worden. De term heeft geen enkele link met het politieke fascisme, tenzij dan dat ze allebei voor homogene éénheid staan in alles, en dus per definitie gekant zijn tegen diversiteit.
- Vincent heeft groot gelijk. De economie is nu éénmaal zéér belangrijk en "cultuur" is dat niet, althans toch zeker niet het enge beeld dat bepaalde extreemrechtse flaminganten daarvan hebben. Vincent vergeet echter één andere reden, nl. het democratisch deficit van België dat inherent is aan elke federatie of monsterstaat. - At 20:00 Anoniem said...
-
@Carl Beeken: een ingeburgerde term? waar ingeburgerd? toch niet bij intellectuelen, hoop ik ;-?
Is er van uw term cultuurfascisme een goede definitie te vinden, ergens? De verwording van de Taal is een zéker teken van de afkalving van de democratie.
Naast fascisme is ook racisme nog enkel een stopwoordje, dat een allegaartje van houdingen, gedragingen en meningen moet aanduiden, en dat voor vele journalisten en politici ook doet, maar niet voor mij. We moeten spaarzaam omspringen met zulke termen, en de woorden hun betekenis laten. - At 20:00 Anoniem said...
-
Het is toch steeds wel grappig hoe bepaalde dogmatische flaminganten andere verwijten economische dogma's te hebben, zonder argumenten of wat dan ook. Kleinvlaams gedoe, dat vaak gepaard gaat met anti-Amerikanisme, want "greatness" is per definitie slecht en asociaal...
- At 21:37 Anoniem said...
-
@guillaume: het is niet meteen iets dat u zorgen moet baren, Guillaume, maar ...ik verweet Vincent helemaal niet het een of andere economisch dogma. En ook was ik helemaal niet genoodzaakt om argumenten te geven voor iets waarvan ik zelf zei dat ik het gelóófde. Maar nietttemin: uw inbreng wordt gewaardeerd ;-)
- At 21:38 Anoniem said...
-
Ik heb die Doorbraak niet gelezen, maar waarover gaat dit cultuurfacisme? In BHV gaat het over het toepassen van de grondwet. De niet benoemde burgemeesters, daar eist iedere franstalige partij dat die benoemd worden, hoewel ze daar helemaal niets over te zeggen hebben. Stel dat de burgemeester van Brussel enkel nog Arabisch wil spreken of de engelstalige politici van Canada eisen een stuk van Quebec alvorens ze de grondwet willen toepassen. Wie zich daartegen zou verzetten is niet een cultuurfacist. Dit zijn fundamentele zaken die getuigen van een totale afwezigheid van de nodige loyauteit om nog vreedzaam verder te leven in een federaal België.
- At 23:34 Anoniem said...
-
Ik sluit me aan bij de commentaar van Geert Van Nauwelaerts, Marc Vanfraechem (ahem..), en Parmenides. De beknoptheid van deze laatste kan ik enkel bewonderen.
Drie verdere opmerkingen:
1) Ter attentie van Carl Beeken wil ik er op wijzen dat cultuur en economie geen afgezonderde menselijk domeinen zijn. "Cultuur", in de zin van aanhankelijkheid aan bepaalde waarden, ideeen, en 'aangekweekte' gedragspatronen (en dus ook menselijke 'instellingen' gelijk rechtspraak, vakbondengedrag, enz..), is op LANGE TERMIJN de belangrijkste bepalende factor van economisch sukses of falen. Het is geen historische toevalligheid dat economische opbloei in sommige culturen plaats grijpt, en stagnatie de 'norm' is in andere culturen. Daar kunnen wel TIJDELIJKE afwijkingen op bestaan die te maken hebben met de aanwezigheid van mogelijkheden om van 'economic rent' te kunnen genieten, t.t.z. mogelijkheden om inkomen te kunnen bekomen zonder inspanningen en zonder 'organisatie' (via economische instellingen) van fysiek en van menselijk kapitaal. Het meest frekwente voorbeeld daarvan heeft natuurlijk te maken met aanwezigheid van grondstoffen zoals olie en gas, maar er kunnen ook andere mogelijkheden tot 'economic rent' bestaan die voortspruiten uit bijvoorbeeld geografische ligging (Suez kanaal, Panama kanaal enz...) of militaire uitbuiting/intimidatie (in recente tijden: Syria versus Lebanon, China versus Hong Kong), enz...
2) Dat Vincent in deze kontekst de term "cultuurfascisme" hanteert is 'onredelijk', zelfs schandalig. Parafraserend, de termen "racisme" en "fascisme" zijn verworden tot 'the last refuge of a scoundrel' voor wie ze vandaag hanteert.
3) Een paritaire senaat kan maar zinvol zijn in een tweeledig land wanneer er duidelijke bevoegdheidsverschillen bestaan tussen Senaat en Kamer, waarbij de Senaat zich bezig houdt met 'staatkundige' kwesties omtrent grondwettellijke wijzigingen m.b.t. individuele rechten, organisatie van de juridische macht, en (in Belgie) taalgebruik in de overheid. In een 'normale' democratie zou een gewone meerderheid in de Kamer zich moeten kunnen uitspreken over 'normale' economische en sociale kwesties. - At 01:40 Anoniem said...
-
Wat betreft cultuurfacisme : op wie is dat van toepassing? Iedere franstalige partij wil een Anschluss van een deel van de rand. Zij eisen dat de Vlaamse regering de wet binnen Vlaanderen niet toepast. Wie is hier cultuurfascist? Mochten de Vlamingen niet zo'n volk van lammetjes zijn, dan zou de Vlaamse minister-president op iedere dergelijke aanspraak krachtig antwoorden dat hij dergelijke inmenging in binnenlandse aangelegenheden niet pikt.
- At 01:40 Anoniem said...
-
@Vincent
Ik kan me niet herinneren dat je je nog eens zo ongemakkelijk gevoeld hebt bij liberale vakbondslieden of de Belgicistische logebroeders dan bij de VVB. Waarschijnlijk ben je één van hen, ik vind het zeer betreurenswaardig dat bekwame mensen met politiek virus moeten wijken voor zonen en kleinzonen "van" en mensen geparachuteerd door een nevenorganisatie. Misschien ben je straks fiscaal of letseladvocaat, vergeet niet te blijven gestalte geven aan een onafhankelijk libertarisch gedachtengoed. - At 16:53 Anoniem said...
-
@Marc Vanfraechem: het is een oeroud cliché dat Karl Marx een materialist was die dacht dat de economische onderbouw de maatschappelijke bovenbouw bepaalde. Dat was volgens Marx zo in een kapitalistische economie en dat was precies de reden waarom hij er zich tegen kantte. In de communistische heilmaatschappij zou er van dergelijke materialistische beslommeringen geen sprake meer zijn. Eens het kapitalisme omvergeworpen was het gedaan met de bestaande arbeidsverdeling en konden we ons allemaal met diverse zaken bezig houden: 's morgens vissen, 's middags jagen, en 's avonds filosoferen. Het primaat van de economie was dus geen dogma voor Marx, het was precies datgene wat bestreden moest worden.
- At 17:09 Anoniem said...
-
@Ivan Janssens: het was voor Marx zo dat ook alle ándere, voor-kapitalistische maatschappijen (jagers-plukkers, landbouwers), bepaald werden door hun materiële voorwaarden en eventueel productiesystemen (infrastructuur). Zelfs de communistische maatschappij was dat, toch in haar overgangsfaze naar het socialisme. Deze onafwendbaar komende immateriële hemel heeft hij echter niet zo duidelijk beschreven ;-)
- At 00:52 Anoniem said...
-
@ Ivan
http://nl.wikipedia.org/wiki/Historisch_materialisme - At 15:54 Anoniem said...
-
Vincent,
Je laatste opmerking waarmee je nationalisme.info als 'bekrompen' omschrijft vind ik nogal gratuit. Krijg ik eens argumenten te horen?
Wellicht maak je jezelf sappel over mijn (Metamilitant) opiniestukken en dergelijke meer die vooral het spirituele element aankaarten. Wil je daaruit concluderen dat nationalisten wereldvreemd zijn soms? De conclusie die je daaruit mag trekken is dat nationalisme een ideologie is die de spirituele dimensie voorop stelt (hoe zeer dit ook door de huidige beweging wordt gevulgariseerd). Liberalisme, marxisme en meeste andere -ismen zijn materialistisch, en jouw economische interpretatie van zowat alles is daar geen uitzondering op natuurlijk. Ik zet hiermee de reactie van meneer Vanfraechem kracht bij dus. Dat Beeken beweert dat materialisme het enige is dat liberalisme en marxisme gemeen hebben, welja, maar het is wel een allesbepalend trekje! En ik hoef hopelijk niks meer toe te voegen aan Ivan's zielig argument hieromtrent.
Maar laat ik meteen even je vooringenomenheid doorprikken met de opmerking dat binnen de vormingscel van de vermaledijde NSV! een werkgroep rond economie bezig is, en verder dat er zelfs leden van LDD bij ons zitten (ookal zijn dit de meest ethische van deze partij).
Maar om verder te gaan, nationalisme is inderdaad de economische dimensie kwijt. Wij proberen daar iets aan te doen en bewegingen als N-SA zijn een gevolg van dit gemis. De rede hiervoor is niet omdat nationalisme wereldvreemd is, maar eerder omdat de economische dimensie is moeten opstaan uit wat ooit niet meer dan cultuurflamingantisme was. Dit valt te betreuren, maar is nationalisme daarom verwerpelijk? Dan heb je je huiswerk niet goed gedaan.
Wij schatten economie in naar de toegevoegde waarde die deze heeft voor het volk. De heer Huybrechts merkt op dat cultuur op lange termijn economisch succes bepaalt, en ik zal daaraan toevoegen dat omgekeerd economie ook cultureel succes op lange termijn zal bepalen. De economische dimensie is dus een levensader binnen het nationalisme, ookal, opnieuw, is de Vlaamse beweging daar nog niet helemaal achter.
Om te concluderen, de vormingscel staat nog maar 3 maanden onder mijn leiding dus ik heb nog niet de kans gehad van alles werk te maken. Geduld, dan kan je wellicht wat terechte inhoudelijke kritiek geven eens we over de economische visie van nationalisme gaan schrijven. - At 10:59 Anoniem said...
-
Ik onderschrijf volledig wat Metamilitant zegt. En als libertariër moet je inzien dat volksgeist en classless capitalism hand in hand (kunnen)gaan. Als een volk haar institutionele en legislatieve ketenen kan afwerpen wordt ze hersteld in haar natuurlijke schoonheid. Lange tijd was Boudewijn Bouckaert de enige libertarische militant in de Vlaamse Beweging en stond er wat bedeesd bij. De liberalen behandelden de Vlaamse Beweging stiefmoederlijk en de Vlaamse Beweging liep niet warm voor economische vrijheid. Maar je weet toch hoe libertarische goeroe's als Rothbard en Pagliarini het volk, de "natie", de volksgeest als drijvende kracht achter een economie ziet?
Immers, in deze bancaire dictatuur waarin wij leven staan vraag en aanbod niet gelijkwaardig tegenover elkaar. De inflatie is niet meer rechtstreeks afhankelijk van de koopkeuzes van de consumenten maar van obligaties, kasbons en dure leningen met moordende interesten die de staten op kosten en tot fiscaal terrorisme drijven. Bijgevolg zijn de banken en de overheden geen schooiers meer, maar ordinaire struikrovers.
Slechts wanneer de naties ontbonden worden van hun vazalschap aan overheden en kredietinstellingen (de ijskoude adem van de Rotschilds in onze nek) kunnen we werken aan het "ware" libertarische ideaal: clasless capitalism; geld als communicatiemedium tussen vraag en aanbod en niet als legitimatie van macht en maatschappelijke gesel.
Dat de Vlaamse Beweging hier nog bijlange niet klaar voor is, dat zou kunnen. Maar Vlaamse Bewegers, die zijn er maar al te zeker mee bezig. Een snelle blik op het electoraal toneel leert ons dat flamingantisme en libertarisme hand in hand gaan én dat er een markt voor is?
Kwestie van tijd? Misschien.
Alleszins een kwestie van Gezond Verstand.