Naast kleine politieke bewegingen zoals de fascistische American Nazi Party, de paleoconservatieve America First Party, de oerconservatieve Prohibition Party, de linkse Socialist Party en de communistische Socialist Workers’ Party bestaan er toch ook derdepartijen in de Verenigde Staten met een heuse politieke structuur, een aardig aantal mandatarissen en een minimale toegang tot de mediaplatformen. Het gaat dan om de Green Party (eco-progressief), de Constitution Party (nationalistisch conservatief) en de Libertarian Party (isolationistisch libertarisch). Vooral de laatste partij heeft echt wel de ambitie om uit te groeien tot een partij van formaat. De LP geldt ook nu al als de derde grootste partij van de Verenigde Staten met meer dan 200,000 leden en net geen 600 lokale mandatarissen. Ook binnen de GOP en de Democratische Partij bestaan er dissidente fracties die vaak nauw verweven zijn met derdepartijen, die ook langs die weg hun invloed trachten te doen gelden. Onder Ronald Reagan was dat het geval met libertarische en paleoconservatieve drukkingsgroepen of personen zoals William Buckley en Pat Buchanan.
Naast de twee gevestigde kandidaten John McCain en Barack Obama, en de eeuwige onafhankelijke kandidaat Ralph Nader zullen in november ook kandidaten van andere partijen aan de presidentsverkiezing deelnemen. Gene Amondson van de Prohibition Party, Brian Moore van de Socialist Party, Roger Calero van de Socialist Workers’ Party en de onafhankelijke gelijkheidsactivist Alan Keyes maken, zelfs in de meest optimale omstandigheden, geen kans op het presidentsschap. De kandidaten van de andere derdepartijen eigenlijk ook niet, maar zij zouden wel invloed op de finale uitkomst kunnen hebben. Moest miljardair Michael Bloomberg alsnog opkomen als onafhankelijke, kan hij misschien wel Perots prestatie evenaren, maar niets lijkt daar nog op te wijzen. Ook hopen vele anti-establishmentactivisten nog stiekem op een onafhankelijke run van Ron Paul, maar dat blijft evenzeer onwaarschijnlijk. Het heil zal dus van die derdepartijen moeten komen, en dan vooral van de Libertarians en de Greens, want de Constitution Party maakt met haar ticket Chuck Baldwin-Darrell Castle nauwelijks aanspraak op enige vorm van stunt.
De Green Party trekt naar de stembus met Cynthia McKinney als presidentskandidate: een zwarte vrouw en gedurende 12 jaar een Democratisch congreslid voor Georgia. Los van de 2000-campagne van Ralph Nader, is dit met voorsprong de sterkste groene kandidate ooit. Van hetzelfde laken een broek bij de Libertarian Party, waar ze ook uitpakken met het sterkste ticket sinds 1988, toen oud-congreslid Ron Paul kandidaat was en bijna 500,000 stemmen achter zijn naam kreeg. Het ticket Bob Barr-Wayne Allyn Root moet de libertarische prestaties van de laatste verkiezingen moeiteloos overtreffen. André Marrou haalde in 1992 slechts 0,3% van de stemmen binnen. Natuurlijk concentreerde de proteststemmen zich in die verkiezing bij Ross Perot. In 1996 en 2000 kwamen de Libertarians met Harry Browne niet verder dan 0,5% en 0,4% van de stemmen. In 2004 eindigde Michael Badnarik op amper 0,3%.
Dankzij de presidentscampagne van libertarisch congreslid Ron Paul bij de Republikeinen en de ongekende exposure van de libertaire ideologie daardoor, is de Libertarian Party vandaag populairder dan ooit tevoren. Een kwart van de Amerikanen zou uitgesproken libertarische sympathieën hebben, en de LP zou in november 1-3% van de stemmen moeten halen, een record dus. Daags na de Libertarische Conventie in Denver (22-26 mei 2008) waar de namen op het libertarische ticket bekendgemaakt werden, brak de LP in een Zogby-peiling al met de magische grens van 4%. Los van de tijdelijke hotness van het libertarisme, kan men wel stellen dat de Libertarian Party de wind in de zeilen heeft, en dat bleek uit het rijtje kandidaten dat in Denver de revue passeerde.
Maar liefst 11 kandidaten, met o.a. oud-senator Mike Gravel uit Alaska en Mary J. Ruwart, één van de meest bekende libertarische schrijfsters in de Verenigde Staten, dongen naar de Libertarische partijnominatie, maar moesten na een zenuwslopende stemming op de conventie de duimen leggen voor Bob Barr en Wayne Allyn Root. Barr was acht jaar lang congreslid voor Georgia en verantwoordelijk voor het opstarten van de impeachmentprocedure tegen Bill Clinton. Root is een zéér bekend sportjournalist en multimiljonair met een eigen ster op de “Las Vegas Walk of Fame”. Root draagt ook de bijnaam “King of Vegas”. Zowel Barr als Root gelden al jaren als libertarisch-conservatieven, eerder dan als échte libertariërs. De keuze van de Libertarians wordt dit keer dan ook als praktisch-verkiesbaar in plaats van ideologisch beschouwd.
Bob Barr is consequent libertarisch inzake abortus, wapenrechten, minimale staat, de afschaffing van de inkomstenbelasting en sterke burgerrechten, maar zijn nominatie zette toch kwaad bloed bij bepaalde die-hard libertariërs zoals Llewellyn Rockwell van het Ludwig von Mises Institute of Mat Welch van Reason Magazine. Vooral zijn standpunten met betrekking tot het niet erkennen van homorechten, het verdedigen van militair interventionisme en het absolute verbod van druggebruik kunnen de libertarische intellectuele elite niet overtuigen van Barrs oprechtheid, net zomin als zijn “voting record” in het congres. Hij stemde voor de Irakoorlog, voor de Patriot Act en voor het verbod van bepaalde religieuze overtuigingen binnen het leger zoals Wicca-satanisme. Ook Wayne Allyn Root is niet afdoende hard core. WAR is voor wapenrechten, tegen de overheid, voor vrij onderwijs, voor subsidiariteit, voor lage belastingen, tegen elke vorm van overheidsschuld, tegen de Irakoorlog en voor meer individuele vrijheid, daar niet van, maar hij verheerlijkt de internationale instellingen en de Amerikaanse militaire engagementen in het buitenland van zodra ze daarvoor door de VN gemandateerd zijn. Wayne Allyn Root is trouwens ook na zijn overstap naar de Libertarian Party een gulle donor voor allerlei Republikeinse kandidaten gebleven.
Mat Welch beweerde al enkele maanden geleden dat Ron Paul de libertarische revolutie geen dienst bewezen heeft door als GOP-kandidaat op te komen. In zijn pogingen om zoveel kiezers als mogelijk aan te trekken, heeft Ron Paul een te éénzijdig beeld van het libertarisme opgehangen. De nadruk van Ron Paul op de grondwet, zijn anti-immigratie- en anti-oorlogstandpunten, en het platte populisme van zijn anti-overheidsdiscours hebben de zuiverheid van het libertarisme in de ogen van de mensen aangetast, en dat heeft indirect geleid tot een verwatering van de Libertarian Party. Omdat meer en meer mensen zich in Ron Pauls soft-libertarisme herkennen, heeft de Libertarian Party ook veel gematigde nieuwe leden aangetrokken en is de partij tot een traditionele conservatieve anti-establishmentbeweging verworden. En dat heeft het dus mogelijk gemaakt dat twee libertarischgezinde conservatieven de LP-kleuren mogen verdedigen in november.
De ergernis van libertarische puristen vertolkte zich bijvoorbeeld in de slotspeech van Christine Smith op de Libertarische Conventie waar ze tegen de zopas verkozen kandidaten fulmineerde, maar ook in de nabeschouwende pennenvruchten van Walter Block en Lew Rockwell. De eerste noemt Barr en Root “geen echte libertariërs in de lange traditie van de Libertarian Party”. De tweede gaat nog verder en spreekt van een regelrechte schande. Volgens Rockwell zijn beide gewoon “conservatieven met een doorzichtig libertarisch laagje”. Het spreekt misschien ook boekdelen dat het interview van vorige week met Bob Barr in de CNN-talkshow van Glenn Beck veel libertariërs voor de borst stootte. Barr profileerde zich daar als anti-establishmentpoliticus en sneed geen enkel traditioneel libertarisch thema aan. Moet het iemand dan verbazen dat Beck, zelf een licht-libertarisch conservatief, het over de ganse lijn eens was met Bob Barrs exploten? En ook Time Magazine stelde vorige week in een editoriaal al dat de LP (té) “mainstream” geworden was.
Ik beschouw mezelf zelden als een oerlibertarische theoreticus omdat ik sterk in realpolitik geloof en bereid ben om water bij mijn wijn te doen als dat mijn maatschappelijk model een stap dichterbij kan brengen. Mensen als Lew Rockwell en Matt Welch denken daar niet zo over. Voor hen is een gematigde libertariër doorgaans een grotere vijand dan een totalitair geïnspireerde socialist of fascist. Ik verkies nog steeds een Ronald Reagan of Barry Goldwater in het Witte Huis boven een libertarische purist daarbuiten, omdat de ene effectief iets in beweging kan zetten en de andere doorgaans niet, of veel moeilijker.
Voor mij zijn Bob Barr en Wayne Allyn Root dan ook goede kandidaten, want als zij inderdaad de 4%-grens overschrijden in november, is de LP een partij om in de toekomst rekening met te houden, en wat goed is voor de LP is ook goed voor het libertarisme, want achter de schermen houden de libertarische theoretici de touwtjes nog altijd strak in handen.
Dit artikel verscheen ook op bij het Leuvense Liberaal Vlaams Studentenverbond en op de metablog In Flanders Fields.
Meer over zijn presidentscampagne op www.bobbarr2008.com.
16 Reacties:
- At 18:46 Vincent De Roeck said...
-
Ziehier het bewuste editoriaal "Can the Libertarians go mainstream?" van Time Magazine.
It's been a good year for libertarians. Ron Paul may have decided to run as a Republican, but his gold-standard soul — and the millions in fund raising his personal freedom über alles platform has attracted — has proven the potency of libertarian ideas. And while Paul continues to garner G.O.P. primary votes (over a million have been cast for him so far) and inspire his freedom-loving followers, the party has found someone else with star power (by libertarian standards) willing to charge into the electoral breach: Bob Barr, two-term Republican congressman from Georgia. At the libertarians' national convention in Denver this weekend, Barr will vie for his new party's nomination against a host of other candidates, including Las Vegas sports handicapper Wayne Allyn Root, avuncular former democratic Senator Mike Gravel, and libertarian stalwart Mary J. Ruwart.
Like all good libertarians, the candidates will find plenty to disagree about in Denver. But behind each argument over how to implement the gold standard or which monument to federalism run amok — the Department of Education or the IRS — should be axed first, lies a more fundamental question: who can lead the party from the eccentric fringe to the dull but powerful mainstream?
Libertarianism today is, in some ways, where the conservative movement was in the 1950's. It has a loyal core and a platform that could energize a broader constituency; lower taxes and isolationism look good when the economy is tanking and the war in Iraq drags on. Most libertarians also support the rights of Americans to have abortions, own guns, smoke pot or do just about anything they can think of. (There's a little something for everyone.) But like postwar conservatism, the movement is also littered with crackpots and conspiracists who threaten to define the party as a radical movement — the kind of thing would-be voters don't feel comfortable supporting with a sign on their lawns.
It took William F. Buckley, Jr. and his National Review to establish control and set a new course for the conservative movement. But can anyone do the same for the libs?
The party's national leaders, who recruited Barr to the party in 2006, would seem to favor him. But Root, a boisterous Fox News regular, has been outhustling Barr all year, scrapping for delegates at every state convention. "I'm trying to change mainstream libertarianism," Root told me at his home in Las Vegas in early May. "I want to make us electable."
Both Barr and Root are former Republicans. But Barr wasn't just any Republican: he led the G.O.P. in a number of causes that are completely anathema to rank-and-file libertarians. A faithful social conservative throughout his tenure in the House, he helped quash Washington, D.C.'s right to vote on medical marijuana, upbraided the Pentagon for letting soldiers practice Wiccan beliefs, and led early attempts at preventing gays from marrying. Not exactly the stuff of libertarian dreams. In fact, one of the biggest political victories of the modern Libertarian Party was to unseat Bob Barr in 2002; they poured money into an anti-Barr campaign, ran attack ads and called him the "worst drug warrior in Congress". Another strike against Barr: he's a former CIA official and a former federal prosecutor. "To Libertarians," one of his opponents told me, "that's like being a child molester."
Barr now alternates between contrition for his past and highlighting his post-9/11 record of fighting against federal rollbacks of civil liberties. He works with both the ACLU and the NRA, and quotes Ayn Rand fluently. His platform these days is a soft libertarian diet of lower taxes, more privacy, and school choice. "Every citizen of this country, I believe, has some area of their lives [in which] they want to be left alone," he told Reason magazine recently. That is clearly the cadence the party thinks will appeal to a broader base. Handing the keys of the party to former Republicans runs the risk of creating a party that is G.O.P. Lite, but it's a risk the leadership seems eager to take.
Libertarian purists, however, don't plan to be locked in the attic like a crazy aunt. Case in point: last month's child-porn-gate.
The fracas started with Mary J. Ruwart, the candidate with perhaps the deepest, purest libertarian roots (her rejection of government is so complete that some party moderates have begun warning of the anarchical dangers of "Ruwarchy"). In April, a rival called her out for her thoughts in a 1999 book called Short Answers to the Tough Questions. "Children who willingly participate in sexual acts have the right to make that decision as well, even if it's distasteful to us personally," Ruwart wrote. "When we outlaw child pornography, the prices paid for child performers rise, increasing the incentives for parents to use children against their will."
Ruwart's is a classic libertarian take — a defense of free will (even for "child performers") and an attack on government prohibitions of any kind. It's also political poison. As libertarian blogger Steve Newton put it, Ruwart and her allies run the risk of turning the party into "the poster child for NAMBLA and the aluminum hat brigade."
The party's executive director, Shane Cory, saw the danger as well, and rushed out a press release titled, "Libertarians call for increased communication to combat child pornography." Cory was attacked by hardliners who saw the release as an endorsement of increased federal prosecuting power. The party refused to vote on a resolution asking states to strongly enforce existing child porn laws. Cory resigned in protest, depriving a party in the midst of what may be its most promising election season of one of its most able organizers and fund raisers. But for many libertarian faithful, adherence to the most rigid of principles always trumps practical considerations about how those principles might be more broadly observed.
That rigidity has long been libertarianism's greatest asset. If the Democratic and Republican parties have any ideology, it's an ideology of power — their policies shift and twist in the wind according to what they think will appeal to the biggest slice of the electorate. Libertarians have no power, but they have consistency and principle. If they lose that — and, presumably, the general election as well — they may be left on November 5th with nothing at all. - At 20:21 Anoniem said...
-
Barr is mijns inziens niet zo slecht. Ik ken hem niet goed, maar zijn Glenn Beck interview was meer dan degelijk. Ik vond dan ook dat hij weldegelijk libertarische punten aanhaalde. Enkele belangrijke punten: troepen onmiddellijk terug uit Irak en weerstand bieden tegen de ecologistische "wacko's" (term die hij letterlijk én terecht gebruikte) met hun global warming en hun restricties op olie-ontginning, het eindigen van de War on Drugs, het intrekken van de Patriot Act, Amerikaanse troepen weg uit Europa, Japan, Zuid-Korea en nog tientallen andere landen. Hij heeft fouten gemaakt vroeger, maar ziet dat ook goed in. Als hij een conservatief is, dan toch een van de soort die je tegenwoordig amper nog vindt.
- At 22:10 Anoniem said...
-
Simon, ik weet dat je het daar misschien niet eens mee bent, maar Ronald Reagan had volgens mij groot gelijk toen hij toegaf in de jaren 1980 dat "the heart and soul" van het conservatisme eigenlijk het libertarisme was. Libertarisme is theorie, en Reagan-conservatisme was daar een (gematigde) concrete invulling van, met alle positieve gevolgen vandien.
- At 00:48 Anoniem said...
-
Barr heeft VOOR de Patriot Act gestemd en het enige wat hij met die wet wil aanvangen is er een SUNSET CLAUSE aan toevoegen. Dat is niet hetzelfde als afschaffen.
- At 10:41 Anoniem said...
-
Hij heeft er sunset clauses aan toegevoegd, maar zegt nu dat hij af wil van de gehele patriot act omdat ze toch sowieso misbruikt wordt.
- At 14:46 Anoniem said...
-
Ik vind die Obama een heel enge man. Niet dat Clinton veel beter is, maar Obama is een van de glibberigste kandidaten voor het presidentschap die ik ooit heb gezien.
- At 19:30 Anoniem said...
-
Ik wil dat ze kunnen kiezen tussen O bama en Ron Paul Paul. Obama gives hope. I will help him, Paul knows how to do so he won't need my help. The choice is up to the americans.
- At 19:31 Anoniem said...
-
No big government, no need to extinct a fire they start themselves, no whatever makes the image of americans bad abroad
- At 19:31 Anoniem said...
-
Cheers world
- At 19:32 Anoniem said...
-
Complicated. Ron Paul, right?
- At 19:32 Anoniem said...
-
Ron for president
- At 19:40 Anoniem said...
-
Ron for president, cheers world
- At 19:41 Anoniem said...
-
Heu, wat is er aan de hand? Deze blog last van een spambot of gewoon weer zo'n irritant Ron Paul-kindje dat het nodig vindt om ons allen zijn mening op te dringen???
- At 19:41 Anoniem said...
-
"no whatever makes the image of americans bad abroad"
Dat is nu net de reden waarom ik als Amerikaan wel voor Bush of voor McCain zou stemmen. Elke campagne of politiek die bepaald wordt door "wat de anderen misschien wel eens zouden kunnen gaan denken van ons", zou ik sowieso afwijzen. - At 21:55 Anoniem said...
-
Gelukkig hebben we Hugo nog om hem terecht te wijzen.
- At 20:57 Anoniem said...
-
Wicca-satanisme?
Als er ook maar enige research was gedaan dan hadden ze kunnen weten dat Wicca en satanisme vrij weinig tot niks met elkaar te maken hebben. Het christendom heeft nog meer met satanisme te maken dan Wicca en satanisme.