Als in de media de boomende Chinese economie aan bod komt, wordt meestal Shanghai als typevoorbeeld van de moderne Chinese stad vernoemt met haar talrijke westerse invloeden. Vooral Pudong met haar wolkenkrabbers staat symbool voor de heropleving van het Middenrijk sinds de 1990. Shanghai is echter vooral een verhaal van buitenlandse investeringen. Shenzhen, grenzend aan Hongkong heeft niet alleen veel meer economische vooruitgang geboekt dan Shanghai, het is ook een volledig Chinees verhaal. Achttien jaar geleden was Pudong nog een slapend vissersstadje. Het invoeren van een “Open Economic Development Zone” in Pudong bracht een ongeziene stroom van buitenlands kapitaal op gang. Shanghai was voor de eerste buitenlandse investeerders de meeste logische keuze door haar geografische ligging ("Shang hai" betekent "Aan zee") en door haar historische voorkeursbehandeling. Sinds het Verdrag van Nanking in 1842 was Shanghai open voor buitenlandse investeerders. Ditzelfde verdrag wees ook het eiland Hongkong toe aan Groot-Brittannië. De Chinees-Japanse oorlog en het oprichten van de communistische Volksrepubliek in 1949 verdreven echter de meeste buitenlandse invloeden. Het is dus vooral de economische openheid die Shanghai heeft doen vooruitgaan.
Een veel uitzonderlijker - maar buiten China vaak vergeten - verhaal, is het verhaal van Shenzhen. Daarvoor moeten we terug in de geschiedenis. Shenzhen ligt aan de grens met Hongkong. De invoering van het communisme in 1949, de oprichting van grote State Owned Enterpises in de jaren 50 en de Culturele Revolutie in de jaren zestig veroorzaakten een ongeziene armoede en hongersnood in heel China. Hongkong daarentegen, dat tot in 1997 een Britse kolonie was, kende een welvaartsniveau vergelijkbaar met Londen. Toen Deng Xiaoping in 1978 aan de macht kwam, besefte hij dat hij niet blind kon blijven voor het economisch succes van Hongkong. Omdat Shenzhen aan Hongkong grensde, werd beslist om van Shenzhen een Special Economic Zone (SEZ) te maken, een soort buffer tegen het kapitalistische Hongkong en tevens een experiment voor het Chinees kapitalisme. Deng Xiaoping wordt mede hierdoor door velen de grootste kapitalist ooit genoemd.
Samengevat is een SEZ een regio met minder overheidsinterventie, een vrije(re) markt en een regio open voor buitenlandse investeerders. Dit had en heeft een enorm effect op de socio-economische omstandigheden in Shenzhen. De laatste 30 jaar is Shenzhen de snelst groeiende stad van China. In de hele SEZ verbleven naar schatting nog geen 100,000 boeren in het begin van de jaren 80. Nu is Shenzhen met zijn 12 miljoen inwoners groter dan Londen of New York. Shenzhen is de stad met het hoogste BBP per inwoner, bijna driemaal zo groot als dat van Shanghai en slechts de helft van het BBP per inwoner van Hong Kong. De voorbije zeven jaar groeide de economie in Shenzhen met jaarlijks ongeveer zestien percent. De marktkapitalisatie van de beurs van Shenzhen overstijgt de helft van de waarde van de Deutsche Börse in Frankfurt. Vele grote Chinese bedrijven die internationaal actief zijn, staan genoteerd op de Shenzhen Stock Exchange en hebben hun hoofdkantoor gevestigd in Shenzhen. Het ondertussen bekende Ping An is er één van.
Omdat buitenlandse kapitaalverschaffers zich vooral geconcentreerd hebben in Shanghai en de bijhorende Yangtze rivierdelta, is Shenzhen vooral een Chinees succesverhaal. Aangetrokken door de economische vrijheid in Shenzhen trokken miljoenen ondernemende Chinezen uit de Guangdong provincie naar Shenzhen. Dat de “Chinese Dream” naar analogie met de “American Dream” geen illusie is in Shenzhen heeft de auteur zelf kunnen vaststellen. Het verhaal van de ijsfabriek Wong begon twintig jaar geleden toen het boerengezin Wong naar Shenzhen verhuisde. Het initieel plan was om boer te blijven, maar de verhuis naar een economisch meer welvarende regio zou de verkoop van de landbouwproducten moeten verhogen. Een jaar later was de boerderij reeds vervangen door een (weliswaar beperkte) ijsfabriek. Nu stelt de ijsfabriek meer dan 200 man te werk en verkoopt het ijs tot in Beijing.
Nu Hongkong al meer dan tien jaar tot de Volksrepubliek China behoort, lijkt een fusie tussen Shenzhen en Hongkong misschien onvermijdelijk. Hongkong is en blijft de facto echter nog steeds een andere staat onder het “one country, two systems” motto. De overheid met aan het hoofd de “Chief Executive” en haar beleid zijn volledig onafhankelijk van Beijing. Enkel het leger wordt door de centrale overheid “aangeboden”. De meeste Hongkongers zijn hier niet al te rouwig om. Immers, zij zijn op de eerste plaats pragmatici en geen leger betekent ook geen belastinggeld voor het leger. Ditzelfde pragmatisme was trouwens een van de drijfveren voor Deng Xiaoping om SEZ’s op te richten. Eén van zijn bekendste uitspraken is dan ook “No matter if it is a white cat or a black cat; as long as it can catch mice, it is a good cat.” Dit pragmatisme gecombineerd met een hekel aan inefficiëntie en een ingebakken vrijheidsfilosofie maakt van Hongkong één van de meest begeerlijke steden op aarde en trekt nog steeds horden nieuwe migranten aan. Deze migranten krijgen geen "free lunch" aangeboden, maar kunnen wel profiteren van de eindeloze economische mogelijkheden van Hongkong. Investeringsbeslissingen worden buiten grote infrastructuurwerken en investeringen in onderwijs volledig bepaald door vraag en aanbod.
Het typevoorbeeld is ongetwijfeld het metrostelsel van Hongkong. De metro in Hongkong is volledig en privé-handen, genoteerd op de Hong Kong Stock Exchange en - niet onbelangrijk - maakt winst. Én de klantentevredenheid en de prijzen lijden hier zeker niet onder. Een rit van 10 km in zal (omgerekend) 60 eurocent kosten. Al de stations en rijtuigen zijn volledig voorzien van airconditioning, om de drie minuten is er een metro en overstappen is een lachertje. Eten of drinken is er verboden en dit wordt ook door iedereen opgevolgd, de metro is dan ook kraaknet en een veiligheidsprobleem is er niet.
Minimumlonen zijn er ook al niet in Hongkong. Lonen voor bepaalde beroepen zoals nachtwakers of onderhoudspersoneel zijn zeker niet hoog en de inkomensongelijkheid is substantieel. Dit hoeft echter geen probleem te zijn. Er is immers een zeer grote markt voor goedkope producten en diensten. Lage inkomens in Europese landen hebben het veel moeilijker. Overleven in België met een bestaansinkomen is zeker geen sinecure. Overleven in Hongkong met een loon als nachtwaker (omgerekend rond de 450 euro) is zeker niet makkelijk, maar zou niet onoverkomelijk moeten zijn. De auteur heeft zelf mogen vaststellen dat een degelijke lunch vinden in Hongkong al kan voor (omgerekend) 1,5 euro. Ook vervoerskosten zijn laag, ondanks dat het publiek transport volledig in privé-handen is. En kortingen voor bepaalde zwakkere groepen in de samenleving zijn er niet, behalve voor bejaarden en studenten. Hongkongs verwezenlijkingen op het gebied van economische efficiëntie en pragmatisme zijn fenomenaal en ongeëvenaard in de wereld. Het is dan ook niet verwonderlijk dat tal van Europese ministers er tegenwoordig maar al te graag én al te vaak op werkbezoek gaan.
Dit artikel van Christophe Charpentier verscheen ook in Blauwdruk, bij het LVSV Leuven en op de metablog In Flanders Fields.
Meer over de situatie van Hongkong op www.inflandersfields.eu.
27 Reacties:
- At 01:44 Vincent De Roeck said...
-
Gisterenavond zond het programma "Panorama" op Canvas een documentaire uit over de kloof tussen arm en rijk in Moskou. In de aankondiging zei Wim De Vilder aan het einde van het 19u-Journaal dit. "In de tijden van de Sovjet-Unie was iedereen gelijk. Extreme rijkdom bestond nauwelijks. En ook armoede of werkloosheid kwam niet in de statistieken voor. Dat is nu helemaal anders." (sic!)
Natuurlijk bestond er in de Sovjet-Unie geen armoede, wat altijd een relatief gemeten maatschappelijk fenomeen is. Moesten we de levenskwaliteit van de Moskovieten onder het communisme echter objectief benaderen, dan leefden ze gewoon allemaal in armoede. Op een klein aantal partijbonzen na natuurlijk. De opmerking in het Journaal is dan ook gewoon incorrect en wansmakelijk. Of Wim De Vilder hiermee zijn eigen onwetendheid of zijn eigen politieke overtuiging ten toon gespreid heeft, laat ik in het midden. Alleen even zeggen dat als het toch zoveel beter was in de Sovjet-Unie, hij voor mijn part gerust naar Cuba, China of Myanmar mag verhuizen.
De documentaire "Het nieuwe Moskou" zelf was wel objectief en politiek neutraal. Zoals de meeste reportages die in het buitenland aangekocht worden en minimaal bewerkt worden, tenzij dan om de illusie te blijven cultiveren dat het eigen VRT-werk zou zijn, maar dat is een heel andere discussie. De documentaire toont de twee uitersten: de schatrijke oligarchen die de industrie én de politiek domineren, en de straatarme daklozen. Dat de reportage volledig voorbijgaat aan de opkomende middenklasse in Rusland nam ik er voor één keer graag bij, net omdat beide extremen eerlijk en genuanceerd aan bod kwamen. Op enkele luttele gratuite tussenopmerkingen van de Vlaamse filmbewerkers na dan, maar goed, het is geweten dat we dat er nu eenmaal moeten bijnemen.
De rijken danken hun weelde vaak aan hun contacten met of hun verleden binnen de communistische administratie, en bij het overgrote deel van de miljonairs is hun fortuin niet afkomstig van innovatie, maar gewoon van de ontginning van de Russische grondstoffen of van de derivaten daarvan. Maar de van oorsprong Franse documentaire stond ook stil bij het maatschappelijk engagement van de industriebonzen op vlak van gratis concerten voor de gewone mensen en de creatie van ongeziene aantallen nieuwe jobs. De rijken zijn decadent en smijten met geld, maar hebben ook meer en meer aandacht voor private liefdadigheid en het financieren van sociale projecten allerhande. En de voordelen die de rijken vandaag van de overheid krijgen, lijken zich allemaal in de sfeer van bouwvergunningen en politiebescherming te bevinden, wat ik op zich eigenlijk normaal vind. Ook in het Westen krijgen grote ondernemers en bedrijvengiganten makkelijker vergunningen dan anderen, en ook in het Westen patrouilleert de politie nauwgezetter in bepaalde residentiële wijken dan elders. En niet enkel in Beverly Hills, Park Avenue, Knightsbridge of Belgravia is dat trouwens zo.
De armen hebben een miezerig bestaan en hun levensverhalen zijn steeds tragisch, maar bijna altijd hebben de armen ook ergens zelf schuld aan hun situatie. Alcohol- of drugsverslaafden die hun flat verkopen voor hun volgende roes te kunnen betalen, is schrijnend, maar daar hebben de rijken op zich geen schuld aan. Idem voor de straatkinderen die van huis of van hun internaat weggelopen zijn, of de tienermoeders die geen eigen bestaansmiddelen of vaste relatie hebben. Om van de massale plattelandsvlucht nog maar te zwijgen. Een ander probleem natuurlijk zijn de massale onteigeningen van Sovjet-huisjes om plaats te maken voor moderne flatgebouwen. Vaak gaan die gepaard met menselijk leed, zeker bij oudere mensen, maar algemeen is ook die praktijk niet typisch Russisch. Dat maakt dit zeker nog niet aanvaardbaar, maar ook in het Westen moeten particulieren maar al te vaak weg om grote bouwprojecten mogelijk te maken. Denk bij ons maar aan Doel bijvoorbeeld.
Uiteindelijk zijn de armen van Rusland zelfs gebaat bij een grote kloof tussen arm en rijk. In tegenstelling tot een absurd egalitaire samenleving biedt deze tweespalt ongeziene mogelijkheden voor de armen om ook zelf rijk te worden. De sociale mobiliteit is immers veel groter in situaties van ongelijkheid. Als nu ook de Russische overheid dat eens zou willen beseffen en haar economische hervormingen versnellen, dan zou het einde van de mogelijkheden voor de ontluikende middenklasse pas helemaal zoek zijn. - At 12:07 Anoniem said...
-
Tja, de VRT, wie kijkt daar nog naar? Tegenwoordig is de openbare omroep al even volks dan de VTM. Dat ze die toch gewoon opdoeken. Voor 'meerwaarde' moet je al lang niet meer daar zijn.
- At 12:50 Anoniem said...
-
De Vilder zei dan ook niet meer dan dat armoede "niet in de statistieken" voorkwam. Wat correct is.
Als je natuurlijk reeds a priori meent te zullen horen wat in je ideologische vooroordelen past, begrijp ik je vergissing... - At 12:50 Anoniem said...
-
"niet in de statistieken "
Maar wel in de werkelijkheid.
De Vilder is een cynische hypocriet. Een eigenschap die onontbeerlijk was in het "rode paradijs". [cfr. Zinovjev, A., De werkelijkheid van het communisme, Amsterdam. Meulenhoff, 1982] - At 12:54 Anoniem said...
-
@ anoniem
OK, ik kan in je kritiek in komen. Alleen moet u mij dan nog eens vertellen wat exact de inhoud was van Wim De Vilders aankondiging of wat hij eigenlijk met zijn opmerking bedoelde. Stel dat Wim De Vilder best wist dat armoede bestond onder de Sovjets maar dat ze het niet in statistieken invoegden, wat is dan de betekenis van zijn aankondiging? Dat ze het vandaag wél in de statistieken opnemen? Lijkt me een compleet nutteloze suggestie te zijn, gezien de aard van de Panorama-uitzending. Het verschil tussen "arm en rijk vandaag" en "iedereen gelijk en niemand arm onder het communisme", daar doelde Wim De Vilder op. En daarin ging hij, zoals Vincent De Roeck hier treffend opmerkt, schromelijk de mist in. - At 13:53 Anoniem said...
-
De formulering was mij ook opgevallen. Naar de letter is ze correct, maar een zit een stevig reukje aan...
- At 13:53 Anoniem said...
-
"Extreme rijkdom bestond nauwelijks" (vermeld in een rij van allerlei onheil) vind ik eigenlijk nog een ergere uitspraak dan "armoede kwam niet voor in de statistieken".
Dat extreme rijkdom als een "probleem" wordt beschouwd, ongetwijfeld omdat het "afgunst veroorzaakt", waarbij de fout in de ogen van de collectivist niet ligt bij de afgunstige, maar in het voorwerp van de afgunst, zegt genoeg.
Blijkbaar geldt bij de VRT nog steeds de leuze: liever allemaal even arm, dan iedereen redelijk welstellend met een paar armen en een paar extreem rijken... - At 16:31 Anoniem said...
-
Rusland heeft de stamina om die eerste golf van wild kapitalisme te overwinnen. Wat je nu vooral ziet zijn de zeer rijken zonder veel cultuur die domweg alles kopen wat duur is om zich te onderscheiden. Een soort elitair consumentisme van bontjassen, privé-zwembaden, yachts, en krokdillenlederen schoenen in guarded and gated communities. Maar wie de beer een beetje kent weet ook dat er intellectueel veel broedt.Men moet maar denken aan de russische avant-garde van het begin van vorige eeuw:Kandinsky, Malevitsj, Blok, Maiakovski, Achmatova enz., hoe zij richting gaven aan de Europese kunst, een voorbeeld-functie hadden.Het schuim van de nieuwe rijken, met makkelijk verdiend geld, zal vlug verwaaien, en in plaats daarvan komt m.i. een steviger basis, mensen die van echte cultuur houden en niet van al het goud en klatergoud van het consumentisme.
Rusland groeit langzaam naar Europa, en het is welkom. - At 17:17 Anoniem said...
-
@ Anonieme
"Consumentisme", in de zin van 'ostentatief' consumeren, is inderdaad verwerpelijk, want het is een uiting van de ONdeugd 'ijdelheid'.
Maar, waarom u naievelijk denkt dat de geschiedenis zich niet zou blijven herhalen, dat is een voorbeeld van kopindegronderij. (Natuurlijk, die herhaling neemt steeds nieuwe uitwendige vormen, en daarom kunt u de 'herhaling' niet goed zien).
Die 5 individuele Russen die u daar vermeldt zijn niet bepaald de belangrijke Russen die het 'wel en wee' (vooral het 'wee') van de rest van Europa zo slecht hebben beinvloed over de voorbije eeuw.
Inderdaad, er zijn indicaties dat "Rusland groeit naar Europa", maar er zijn evenzeer indicaties dat 'Europa groeit naar Rusland'. Dat zal misschien maar een probleem voor uw kinderen en kleinkinderen worden, nietwaar? - At 11:28 Anoniem said...
-
Onze (groot)ouders leefden allemaal in armoede --- naar onze normen tenminste. Ook al ervaarden ze dat helemaal niet zo. Het begrip armoede is stilaan uitgemolken. Een pleidooi om dit begrip te verlaten en een nieuwe term te zoeken voor de *echte* armoede, "miserie" zou nog een goeie kandidaat zijn. Ik denk dat onze (groot)ouders ook zegden van mensen die echt arm waren, dat ze in de miserie zaten.
Groeten,
Vic - At 11:28 Anoniem said...
-
Voor Russische begrippen leefden die Soviet-apparatsjiks toch echt in extreme rijkdom. Een chauffeur van de partij vond je natuurlijk niet terug in de inkomensstatistieken.
- At 11:28 Anoniem said...
-
U noemt hier wel twee uitersten, of iedereen (op de partijbonzen na) arm, of een grote kloof tussen arm en rijk. beide zijn funest en leiden tot omwenteling. Het extreme van de arm/rijkkloof zal precies hetzelfde opleveren als het egalitaire stelsel: een kleine extreem rijke bezittende klasse en een massa van arme bezitslozen.
Het doet me en beetje denken aan het antwoord dat ik van een Iraniër kreeg op de vraag wat het verschil was tussen het leven onder de sjah en onder de Ayatollah. Zijn antwoord:
Onder de sjah was iedereen arm en gelukkig, onder de Ayatollah is iedereen arm en ongelukkig. Vul hier kapitalisme en communisme in en je krijgt hetzelfde. Wat dat betreft zouden mensen net zo goed horigen kunnen zijn van feodale heren, waar ze ook door beschermd worden.
Zolang er nog 1 mens op de wereld honger heeft, zou eenieder die meer geld heeft dan hij ooit op zou kunnen maken zijn of haar ogen uit zijn of haar kop moeten schamen, en zolang er armoede is, zal de wereld geen vrede kennen. Ook de rijken moeten beseffen, dat het ook beter voor hen is, als iedereen te eten heeft en geld om hun spullen te kopen. - At 11:28 Anoniem said...
-
Dat arme mensen zelf schuld hebben aan hun eigen ellende is natuurlijk wel erg kort door de bocht en nogal goedkoop. U gelooft toch niet dat mensen zelf voor armoede en ellende kiezen? Veel mensen worden al zonder toekomst en kansloos geboren in wat voor huidig systeem dan ook. Degenen die eraan ontsnappen zijn uitzonderingen. Kijk, ik vind het ok als mensen veel geld willen verdienen en daarvan geen cent meer vrijwillig zullen afstaan. Maar om dan te zeggen dat arme donders de ellende aan eigen gedrag te danken hebben is erg cynisch.
- At 11:28 Anoniem said...
-
Ja. Maar. Wie organiseert de oplossing?
- At 11:29 Anoniem said...
-
Nou, dat is heel simpel. ehm.. eh... hè verdorie, net wist ik het nog. Balen! had ik net de oplossing gevonden en dan vergeet ik het!!!
Nee serieus, het is niet makkelijk. Natuurlijk wil een ondernemer niet dat de staat zijn verdiensten afroomt. Onder een staatsgeleide economie valt iedere drang om vooruit te komen weg. Uitersten zijn vrije markt en staatsmonopolie.
Toch kunnen mensen niet zonder een vorm van organisatie, anders gaat de sterke/slimste/meest meedogenloze er met alles vandoor en wordt minder sterke vernietigd.
Een staat is nodig voor bescherming van mensen tegen zichzelf. Daarom is er politie nodig en een leger. Ook is onderwijs belangrijk om het algemene welzijns/welvaartspeil hoog te krijgen/houden.
In hoeverre moet de staat voor de zwakkeren zorgen, die door de sterkeren uit de boot vallen? Geldt de wet van de jungle? Eten of gegeten worden?
Geen enkele staatsvorm heeft tot nu toe kunnen voorkomen dat er armoede en misdaad voorkomt.
Dus een minimum aan organisatie is nodig. Maar hoever mag de staat gaan met het inmengen in het persoonlijk leven van de burgers?
Moet al het gedrag en ieder initiatief van de burger volgens voorgeschreven richtlijnen, verordeningen, wetten en reguleringen plaatsvinden? Nee, dat zal weer inertie in de hand werken en ieder initiatief tot
innovatie en vooruitgang remmen.
In dat opzicht is de staat een monster en een gevangenis.
Het is allemaal een kwestie van mentaliteit. Ik heb geen ander antwoord, dan dat iemand niet echt rijk is, als hij in een straat woont waar iedereen arm is.
rijkdom wordt vergaard, doordat anderen jouw dat geld geven. Als ze geen geld hebben om jouw produkten of diensten te kopen, omdat jij al het geld al hebt, dan zit je met onverkoopbare spullen.
Wat we in Europa hebben, een Vrije markt met een democratisch staatsstelsel vind ik in principe geen slechte oplossing. De staat is echter in Nederland althans (sorry jongens, ik ben een hollander) veel te ver aan het doorschieten, waardoor er een verstikkend economisch klimaat heerst en de vrijheden van de mensen met voeten worden getreden. De wereld is echter in snelle verandering. Wie weet weet de volgende commentator het wel en hebben we de oplossing gevonden. - At 11:29 Anoniem said...
-
Het zijn opnieuw de Bea Cantillon statistieken die men hier toepast: met name wie min of meer onder het gemiddelde loon valt, zal als arm beschouwd worden., wie er boven zit als min of meer rijk. Wel, in communistisch Rusland waren alle lonen bijna gelijk (buiten de leiders maar die zaten niet in de statistieken: ze hadden eigenlijk ook geen loon, ze gebruikten alleen alles wat van de staat was). Zo kon je ook bijna niet onder het gemiddelde vallen of er boven komen. En voilà, iedereen gelijk.
Dit is ook een reden waarom bijvoorbeeld in de USA armoede zogenaamd altijd groter ligt dan een aantal Europese staten: de USA kent sterke extremen: zeer hoge lonen. Zo ligt dat gemiddelde vaak anders dan de Europese die met progressieve belastingtarieven al een inkomensverdeling kennen.
Neen, Paul Beliën had gelijk om Bea Cantillon uit te lachen op een internationale conferentie toen ze met haar statistieken afkwam. Dat deden haar buitenlandse collega's ook. - At 11:30 Anoniem said...
-
Ik vind hier soms prachtige analyses op deze Blog. Bijvoorbeel die van de peiling van La Libre Belgique, puik werk. Maar spijtig genoeg wordt hier nog teveel het VB nagebauwd, die reeds sedert de jaren 80 op de VRT aan het kakken is. Dat liedje kennen we ook al heel lang. Als sedert midden de jaren 80 klopt het VB op diezelfde nagel. De VRT zijn een bende linkse rakkers... Van de VRT journalisten die overgestapt zijn naar de politiek zijn de meeste naar de VLD, CD&V en NVA gestapt. Er was er in Antwerpen een geloof ik heel lang geleden die bij de SP gaan werken is, één. Dus weer zo'n bewering die uit geen enkele analyse blijkt... Maar hier zit en zat natuurlijk een strategie achter. Door de VRT voortdurend te verwijten dat ze links was en niet objectief, begonnen ze het daar te nijpen en lieten ze De Winter en Annemans hun racistische praatjes toch ook maar op de VRT houden. Het was geen nieuws maar het was, kijk nou, het was lekkere sensatie, er keek publiek naar, de kijkcijfers bleven op peil. En zo kon het racistisch gedachtengoed zich verder verspreiden dank zij de voortdurende afdreigingen door het VB.
Doe eens een kleine inspanning zodat we niet steeds het verwijt krijgen dat burgerjournalistiek ondermaats is. Bijvoorbeeld Gebruik Google eens:
http://www.google.com/search?source=ig&hl=nl&rlz=1G1GGLQ_NLBE286&=&q=%22Life+expectancy%22+Russia+evolution&btnG=Google+zoeken&meta=lr%3D
En dan kom je uit op een wetenschappelijk rapport van Unicef over de evolutie van de levensverwachting in Rusland, dit is toch een barometer voor armoede dacht ik? Niet?
Hier heb je de URL: http://www.unicef.org/russia/Article_Life_Expectancy_12_March_Eng-final.pdf
Op blz 3 vind je al een mooie grafiek. Uw aantijgingen aan het adres van Panorama kloppen dus niet met de officiële statistieken. Pech. Je doet alleeen maar aan sfeermakerij, wat ik ook bij Brigant vermoed, die elke sociologische realiteit ontkent om zijn Blut und Bodem saga te kunnen verkondigen. - At 11:33 Anoniem said...
-
Levensverwachting zegt inderdaad iets over de algemene levenskwaliteit maar zegt NIETS over de oorzaken van die 'armoede'. Alcoholisme, tienerzwangerschappen, weglopen van huis, naar de steden vluchten op zoek naar werk zonder competenties te hebben, e.a. zijn allemaal zéér tragisch, daar niet van, maar de samenleving heeft daar geen schuld aan. Enkel de personen die zich daaraan hebben laten vangen zelf.
- At 12:19 Anoniem said...
-
@Karper: Het VB bekritiseert de VRT, en daarom is iedereen die kritiek heeft op de VRT iemand die het VB nabauwt? Wat een onzinnige redenering!
U vergeet dat de VRT een overheidsinitiatief is, en dat de "vrijheidslievenden" (waarmee bedoeld wordt: libertariërs en consequente liberalen) op deze groepsblog per definitie wantrouwig staan tegenover elk overheidsinitiatief waarvoor er valabele privé-alternatieven bestaan. De VRT is bij uitstek een instelling die uiterst kritisch dient bejegend te worden door elke burger. In ieder geval véél kritischer dan VTM, VT4 en andere privé-initiatieven. De VRT heeft als publiek initiatief de plicht om elke burger en elke ideologie met evenveel respect te bejegenen en op gelijke voet te behandelen.
Er zit om te beginnen al een ideologische scheeftrekking in de taakomschrijving van de VRT: daarin staat wel iets over "het bevorderen van het sociale weefsel", maar niets over "het bevorderen van de individuele ontplooiing van elk individu". - At 16:18 Anoniem said...
-
Al deze mogelijkheden liggen binnen ons bereik.
Het ontbreekt de Vlaamse regering echter de moed het heft zelf in handen te nemen. Vlaamse Regering, waar bent u ? We horen u niet in deze dagen van crisis. Hoeveel welvaart moeten we nog verliezen. Hoe veel dieper moeten we nog zakken vooraleer de nood de wet zal breken.
Vlaamse beleidslui , wees AUB moedig en creatief. Het Belgisch schip zinkt, is het niet morgen, dan binnen 5 jaar.
Stap over op het Vlaamse schip. Neem het heft zelf in handen : neem eenzijdig alle bevoegdheden over.
Steek alle tijd, geld en energie in een Vlaanderen in actie. Alleen zo kunnen we onze welvaart behouden.
Vlaanderen is de toekomst. - At 16:21 Anoniem said...
-
Paulus, groot gelijk! Het ontbreekt Vlaanderen inderdaad aan durf en moed. Wat Singapore en Hong Kong ons voorgedaan hebben, kan hier in West-Europa ook geschieden. Laat ons met Vlaanderen eens resoluut voor de vrije markt kiezen en onze historisch gegroeide socialistische herverdelingsmechanismen loslaten. Dan zijn wij binnen afzienbare tijd het welvarendste plekje op aarde. Maar visie en geloof in het eigen kunnen zijn net twee zaken die in het draaiboek van vendelzwaaiend Vlaanderen niet voorkomen.
- At 21:27 Anoniem said...
-
@ Vincent d.r.
1) "Refuteerbaar" is dat ook een anglicistisch neologisme gelijk "parroteren"? Kandidaat voor het groene boekje?
2) Als "ode aan de vrije markt" levert Hong Kong een prachtvoorbeeld. Maar, we moeten wel beide voeten op de grond houden, en de 'big picture' niet uit het oog verliezen. HK is geen echte "vrije markt" die onafhankelijk kan voortbestaan. HK is een instrument dat door de Chinese dictatoriale overheid wordt gedoogd, zelfs bevorderd. Maar die 'vrije markt kan morgen zo worden weggenomen, en geen haan die er naar zal kunnen kraaien. HK bestaat niet op zichzelf in een vacuum, maar leeft bij 'de gratie' van een totalitaire dictatuur. En zolang die denkt dat ze er voordeel uit kan putten zal het waarschijnlijk blijven bestaan. Maar ook geen minuut langer.
3) Man kan natuurlijk opwerpen dat de vrije markt in het Westen ook niet 'verzekerd' is. En dat is waar, zeker vandaag in een tijd van financiele crisis en van recessie. Maar, uiteindelijk is dit een kwestie van graadsverschil in het Westen, een kwestie van permanent tinkeren aan de vrije markt in functie van maatschappelijke winden. In HK gaat het niet om tinkeren , maar is het een kwestie van alles of niets. Vandaag is er vrije markt, en morgen is ze er misschien niet. Mijn punt is dat men economische instellingen niet los mag zien van het omringende culturele kader en vooral niet los van het politieke kader.
4) De notie dat het beleid van de HK overheid en haar Chief Executive "volledig onafhankelijk van Beijing" zou zijn is pure nonsens, en u moet uw vriend Christophe daarop wijzen. Dat is al even naief als denken dat de directie van Mercedes-Benz onafhankelijk kon ageren van het nazi-regime in Duitsland weleer. Jeugdig enthoesiasme heeft zijn voordelen, maar ook zijn nadelen. En men mag zijn wensen niet voor realiteit nemen.
5) Er zijn duidelijke tekenen dat het kapitalisme in China (en Rusland) meer en meer tekenen vertoont van een gevaarlijke verstrengeling tussen corporatieve macht en politieke macht. Op termijn gaat dat economische gevolgen hebben en ook zeker de 'vrije markt' (voor zover die bestond) ondermijnen. Een belangrijke vraag is voor hoelang Hong Kong nog in grote mate gaat kunnen ontsnappen aan die trend. Ik besef wel dat er overal in de wereld verstrengeling bestaat tussen zakelijke en politieke belangen. Maar, het is een kwestie van graadverschillen. In een relatief-democratische context zijn er 'natuurlijke' beperkingen aan dergelijke verstrengeling.
Kortom, ik geloof niet dat de vrije markt kan overleven onder cultureel-politieke condities van feitelijke absolute politieke machtsconcentratie. Uiteindelijk primeert de politiek steeds op de economie. Marx wist dat niet, maar zijn suksesrijke 'volgelingen' weten dat nu wel. - At 10:03 Anoniem said...
-
Catch the mice omvat al die kritiek al, Marc. Zolang HK in weelde leeft en afdraagt aan de centrale staat in Peking zal het haar status kunnen conserveren. Vandaar net de noodzaak van HK om de vrije markt te behouden. Dat is hun enige garantie op het behoud van hun unieke postitie.
- At 10:04 Anoniem said...
-
En daarbij, Marc Huybrechts, rijke mensen worden altijd vrije mensen. De roep van minder overheid en meer individuele vrijheid is iets typisch voor een ontluikende middenklasse. Hoe rijker de Chinezen, hoe minder macht de KP nog zal hebben.
- At 10:05 Anoniem said...
-
Plus: HK heeft een zéér lange traditie als het op vrije markt en handel aankomt. Dat krijgen de communisten niet in enkele jaren helemaal kapot.
- At 01:43 Anoniem said...
-
@ Marc Huybrechts
Jouw 5e paragraaf alleen is 10 boeken waard.
@ Vincent
Akkoord met het grootste deel van jouw artikel, alleen is het een doodzonde ook maar te durven vermelden dat gelijk welke vooruitgang in China ook maar iets te maken heeft met westerse investeringen.
Die westerse investeringen zijn een mythe, alleen gebaseerd op het feit dat "sommige" kapitalen uit het westen kwamen.
Het zijn chinezen die in China investeerden, eventueel "off-shore" chinezen van de VS, Europa, Singapore en meestal van Hong Kong.
De enge echte westerse China investeerders waren Bell Telephone van ITT, geleid door de reus Pepermans, kent iemand hem nog? Bekaert, onder impuls van de betreurde Marc Van Onderbergen. Die 2 ten tijde van het communisme van Mao, toen België nog echte Vlaamse ondernemers had en geen MBA doetjes.
Nadien werd sterk door Carrefour geïnvesteerd en door de zwitsers, australiërs en amerikanen in mijnbouw en grondstoffen. Shanghai en Shenzhen zijn echter volledig gecreëerd door buitenlandse en binnenlandse chinezen. Verder zijn de japanners ook sterk gaan investeren in export-gerichte industieën, meestal auto onderdelen. De volgende stap is dan gekomen door de amerikanen die via de japanners en Hong Kong hebben geïnvesteerd.
Shenzhen was een natuurlijke uitbreiding van Hong Kong en Canton(Guang Dong) Shenzhen ligt daar tussen. Ik heb Shenzhen als slapende kleinstad gekend en als groeipool met enorme snelheid.
Het startschot daarvoor werd gegeven door de PLA(People's Liberation Army) die Shenzhen als smokkelbasis voor alle Hong Kong/westerse producten gebruikte, vooral sigaretten met duizenden containers. Er werden miljarden verdiend met die smokkel. Daarop werd Shenzhen dan door iedere aggressieve chinese zakenman gezien als perfecte invoerbasis. Het geld van die reuzensmokkel was er en de goederen waren voorhanden.
Dit zijn kleinigheden die niet zo bekend waren - At 01:46 Anoniem said...
-
Ik zie eigenlijk niet goed in waarom liberalen - laat staan libertariêrs - ook maar iets te verdedigen hebben aan het geval van Rusland, dat meer en meer de fascistische tour aan't opgaan is. (En dan gebruik ik dat woord niet 'ijdel', zoals sommigen doen, maar ook niet in de Nazistische term van eht woord, maar puur als economisch (corporatisme) en politiek (elite met geweldsafdreiging) gegeven. ('k vat het nu wat kort samen, maar je begrijpt wel wat ik bedoel.)
Armen moeten niet dankbaar zijn omdat rijken jobs 'creëren': dat is een wederzijds voordelige relatie. Je kan met evenveel de linkse praat kunnen verkopen dat de rijken de armen zouden moeten bedanken. Quod non.