Naast de evergreens “The Freeman” en “The Free Market”, de maandbladen van respectievelijk de “Foundation for Economic Education” uit Irvington en het “Ludwig von Mises Institute” uit Auburn, ben ik ook het conservatieve magazine “Human Events” beginnen appreciëren. Ik had op de MPS-meeting in Stockholm immers het genoegen om met hun EU-correspondente kennis te maken, en zij heeft me toen enkele oude nummers meegegeven. Ik begin Ronald Reagan gelijk te geven toen die tijdens zijn presidentsschap te kennen gaf dat “Human Events” zijn meest favoriete conservatieve tijdschrift was. Ik wil hier trouwens ook even reclame maken voor het septembernummer van “The Freeman” dat integraal in het teken zal staan van de 60ste verjaardag van de publicatie van Mises’ magnum opus “Human Action”. Uit de laatste nummers van “The Free Market” kan ik dan weer de twee volgende artikelen warm aanbevelen. Lew Rockwell heeft het over de toekomst van het geld, en Jim Fedako stelt zich de terechte vraag of het überhaupt wel nut heeft om de rijken en productieven nog meer te pluimen. Bij de MPS in Stockholm kreeg uw dienaar eveneens de vraag om vanuit mijn Libertas-achtergrond in de toekomst enkele columns te schrijven over de wantoestanden binnen de instellingen van de Europese Unie voor zowel “Human Events” als voor dat andere liberaal-conservatieve medium “The American Conservative”. Ik houd jullie hier zeker op de hoogte van die columns zodra ze klaar zijn.
Traditionele rechtse media zoals “National Review”, “Chronicles” of de “Washington Times” blijven natuurlijk nog altijd de moeite, maar ook zij zijn de laatste tijd zwaar in mijn achting gedaald. Na het overlijden van Bill Buckley is “National Review” afgegleden naar een veel te gematigde mainstream-vorm van het conservatisme, net als “Chronicles” nadat Pat Buchanan daar een stap achteruit zette trouwens. De overdreven aandacht voor sociaal-conservatieve issues heeft in mijn ogen ook de Times overbodig en nutteloos gemaakt. Het eerder al aangehaalde maandblad “The American Conservative” is een gans ander verhaal. Zij hebben hun paleoconservatieve grondstroom niet aangevuld met sociaal- of neo-conservatieve elementen maar net met libertarische accenten. Ook het nieuwe maandblad “Young American Revolution”, dat hoofdzakelijk mikt op de libertariërs en traditionele conservatieven binnen de GOP en rond de “Campaign for Liberty” en de “Republican Liberty Caucus” graviteert, is zeker het lezen waard. Maar uiteindelijk ben ik sinds het aantreden van de Obama-administratie vooral tevreden over de editoriale lijn van “Forbes Magazine”. Dat Steve Forbes als sponsor van het jaarlijkse “FreedomFest”-festival in Las Vegas al jaren bekend staat als een vriend van het libertarisme is geweten, maar dat hij die overtuiging nu ook meer en meer laat doorschemeren in zijn columns is iets dat ik alleen maar kan toejuichen.
James McWilliams analyseert in Forbes "The Locavore Myth" de idiotie van "buy local" in de strijd tegen de opwarming van de aarde. Volgens hem is het om een velerlei aan redenen net beter voor het milieu om massaproducten uit verre oorden te kopen dan nicheproducten uit de buurt. Hij berekende dat de "carbon footprint" door de schaalvoordelen en door het milieuvriendelijker telen in arme landen lager ligt dan bij lokale producten. Ook maakt hij een mooie case voor het vegetarisme omdat vlees een veel grotere "carbon footprint" heeft dan groenten of fruit. Edward Green, ook al in Forbes, gelooft niet in condooms als beste AIDS-beletter in Afrika. In "A Jihad on the AIDS Maffia" toont hij met tal van voorbeelden en analyses aan dat condooms in Afrika hun doel voorbij schieten en dat enkel onthouding en echtelijke trouw échte oplossingen genereren. Green is géén conservatief, maar een progressieve liberaal, en tracht het taboe rond dat thema te doorbreken. Ook stelt hij (volgens mij terecht) dat de AIDS-condoomwereld een echte industrie en lobbygroep geworden is die meer aan de eigen fondsen denkt dan aan het écht oplossen van het probleem. Steve Forbes zelf verwerpt resoluut alle belastingplannen van Barack Obama en kant zich scherp tegen de invoering van universele gezondheidszorg in de Verenigde Staten. Volgens hem verkracht Obama de economie en ondermijnt hij échte ziekenzorg. Amity Shlaes trekt in Forbes steevast de “public choice”-kaart. En ook al ben ik zelf geen fan van de contractaire ideeën van James Buchanan (in "The Calculus of Consent" verdedigt hij het bestaan van een vrij grote overheid), toch moet ik toegeven dat Shlaes’ columns doorgaans zeer zinnig zijn en steek houden.
Rich Karlgaard, alweer in Forbes, staat nogal sceptisch tegenover de "groene energie"-plannen van Hussein Obama en consorten. In "Waxman-Markey Flunks Math" houdt hij een bevlogen pleidooi om de waanzin in het energiedebat te stoppen. Hij toont met cijfers en statistieken op meesterlijke wijze aan dat groene energie géén duurzame oplossing is voor de toekomst. Zelfs in de beste scenario's zouden amper 10-20 miljoen Amerikanen tegen 2020 hun energie uit hernieuwbare bronnen kunnen halen. De rest zal kou lijden en in het donker leven. In het maartnummer van "Young American Revolution" staan ook tal van interessante artikels. Tom Woods, de auteur van de bestseller "Meltdown", legt uit dat de vrije markt geen enkele schuld heeft aan de huidige economische crisis. Hij schuift de zwarte piet terecht door naar de overheid voor haar socialistisch beleid en naar de centrale bank voor de kredietexpansie. Dylan Hales vertelt over zijn tijd bij de "Buchanan Brigades" en doet een oproep aan alle paleoconservatieven om samen met de libertariërs Ron Paul te steunen. James Antle analyseert de erfenissen van Nixon, Ford en de twee Bushen, en komt tot de conclusie dat hun presidentschappen telkens de staat vergroot en de aanhang van de partij verkleind hebben. Daniel McCarthy tenslotte beschrijft op zijn beurt dat de Amerikaanse universiteiten een "tool of the state" geworden zijn en al lang niet meer begaan zijn met de overdracht van ware kennis.
Als laatste medium wil ik hier nog enkele artikelen uit het septembernummer van "The American Conservative" aanhalen. Ted Carpenter hekelt het Amerikaanse buitenlandse beleid en toont aan dat Amerikaanse hulpprogramma's, zowel militaire als bvb. voedsel, elders voor instabiliteit zorgen. John Laughland stelt dat Obama een wereld zonder grenzen voorstaat en trekt de parallel met de identieke visie van de islam daarop. Wilson Burman voorspelt de niet-herbenoeming van Ben Bernanke aan het hoofd van de FED omwille van diens barslecht beleid en Dennis Dale maakt komaf met zijn gedoodverfde opvolger, Larry Summers. Summers zou niet enkel de financiën van Harvard maar ook de post-communistische economie in Rusland verknoeid hebben. Stuart Reid stelt zich de vraag of de paus een kapitalist is maar moet die negatief beantwoorden. Sean Scallon lanceert een warme oproep aan de GOP om zich meer op Andrew Jackson en diens presidentsoverwinning te gaan focussen. TAC mag dan al wel algemeen beschouwd worden als de luis in de pels van de Republikeinse Partij, en daar is zeker reden toe, maar uiteindelijk is en blijft TAC toch een trouw conservatief opinieblad dat maar al te goed weet waar de echte vijanden zich uithouden. En alle libertarische kritiek ten spijt is dat niet aan de rechterzijde. The Right is right, the Left is wrong. Waren er maar meer traditionele media met zo'n duidelijke editoriale lijn om liberalen te boeien.
Dit artikel verscheen ook op de metablog "In Flanders Fields".
Meer goede libertarische artikels op www.thefreemanonline.org.
17 Reacties:
- At 20:51 Vincent De Roeck said...
-
Naar aanleiding van een debat over de situatie in het Midden-Oosten in het kader van de laatste Gentse feesten schreef Benno Barnard een kwade brief naar Etienne Vermeersch die zijn medewerking aan dat discussiepanel gegeven had. Het debat belichtte enkel maar de Palestijnse kant van het conflict. Pro-Israëlsprekers werden aanvankelijk van het podium in Gent geweerd. Uiteindelijk mocht Ronny Naftaniel van het CIDI de pro-Israëlische kleuren komen verdedigen als enige in een zee van linkse Palestinaverheerlijkers. Hij bracht het er naar verluidt uitstekend van af, tot nog grotere scha en schande van de organisatoren. Het volgende fragment uit de zéér terechte klaagbrief van Benno Barnard wil ik jullie hier zeker niet onthouden.
Hoe pijnlijk dat je je voor deze ongein leende. Met acht tegen één dan nog. Dit zijn leden van bedenkelijk links, die zich als krankzinnigen opwinden over Israël, de enige voorpost van de beschaving te midden van woestijnen vol islamitische verschrikkingen. Als heel Europa tegen België was en wij zouden de overige Europeanen binnen onze landsgrenzen behandelen zoals Israël zijn Arabieren, zou ik onze regering voor moreel hoogstaand en politiek naïef verslijten. Israël verdient onze onvoorwaardelijke steun. Ieder ander standpunt bevestigt de uitspraak van Martin Luther King. “Ze hebben het over Zionisten maar ze bedoelen Joden.” - At 20:51 Vincent De Roeck said...
-
Mijn absolute favoriet voor de GOP-nominatie voor president in 2012, de libertarisch-conservatieve gouverneur van South Carolina Mark Sanford, en diens grootste rivale, de sociaal-conservatieve gouverneur van Alaska Sarah Palin, hebben hun presidentiële aspiraties de laatste weken moeten opbergen. Palin kon naar eigen zeggen de leugens en de druk op haar familie niet meer aan en nam geheel onverwacht ontslag als gouverneur. Geruchten over een echtscheiding deden haar oerconservatieve imago zeker ook geen goed. Sanford bekende op zijn beurt dan weer een buitenechtelijke relatie met een Argentijnse en zette een stap terug om opnieuw aan zijn gezin te werken. Het volgende nummer van “The American Conservative”, dat van september, dat ik op de MPS in Stockholm al in voorpublicatie heb kunnen inkijken, blikt in een mini-editoriaal kort terug op beide GOP-prominenten en analyseert hun afscheid in het licht van de broodnodige herbronning binnen de Republikeinse Partij. Ik deel andermaal de mening van dit magazine, dat als enige min of meer mainstream-medium in 2008 niet voor niets haar steun uitsprak voor Ron Paul in de primaries.
No one could have predicted that two of the Republican Party’s rising stars would flame out so spectacularly. First came Mark Sanford, plodding and parochial, suddenly waxing sappy about his Latina “soulmate”. Then there was gritty Sarah Palin, all pitbull jokes and Arctic vim, turned violet shrunk by the media glare. Within days of each other, this pair of presidential hopefuls assembled the cameras and delivered political suicide notes. (…) There could be no more obvious proof of the GOP’s unseriousness. One contender was more preoccupied with “five days crying in Argentina” than crafting a vision and proving trustworthy to lead. The other was more interested in making a name than doing a job. (…) We have had a Republican president who wanted to be “The Decider” but did not have a clue what to do. Indeed, we have a whole party that craves power but has only a glancing interest in principle. Perhaps it is just as well that these two governors incapable of governing their own appetites disqualified themselves early on. - At 15:22 Anoniem said...
-
Vincent, ben je nu ook al zo'n primitieve conservatief geworden dat je graten ziet in Sanfords uitschuiver in Argentinië? In België zou hij nu pas echt een kans maken om verkozen te worden.
- At 16:47 guillaume said...
-
Palin had toch geen kans meer gemaakt. Ik begrijp haar keuze perfect. Eenmaal ex-gouverneur kan ze poen beginnen scheppen in de talkshows op Fox News waar ze wél nog razend populair is. Haar afscheidsspeech was aan de magere kant, maar volgens mij verwoordt ze nog steeds de buikgevoelens van een groot deel van conservatief Amerika. Ze zou zeker een kanshebber voor de nominatie geweest zijn, maar ze had die waarschijnlijk toch niet binnengehaald, en zelfs moest ze daarin slagen, was het presidentsschap gewoon onbereikbaar. Daarvoor is ze té gekleurd en té radicaal.
- At 17:38 Marc Huybrechts (op IFF) said...
-
Dit verhaal is geen indicatie van een "identiteitscrisis" bij de Republikeinse partij.
Het is wel een indicatie van de (noodzakelijke) diversiteit binnen die partij, en een indicatie dat nieuw leiderschap (voor de komende battles) niet 'automatisch' voorhanden ligt, maar 'verdiend' zal moeten worden.
Het artikeltje (of het gepresenteerde citaat) zelf is nodeloos self-pitying'. Maar de laatste zin is 'spot on'.
...those "incapable of governing their own appetites disqualified themselves early on".
Goodriddence, I would say, especially Sanford, not my kind of guy at all! - At 17:42 Vincent De Roeck said...
-
@ Marc Huybrechts
Ter informatie. De kop "De identiteitscrisis bij de Republikeinse Partij" is een letterlijke vertaling van de titel van het bewuste editoriaal in "The American Conservative".
Wat mij wel stoort aan uw kijk op de GOP is dat u ervan uit lijkt te gaan dat verschillende meningen perfect aanvaardbaar zijn binnen de partij voor zolang iedereen zijn mond houdt en zich blind achter de accidentele partijleider schaart.
Ik vind die diversiteit ook zalig, maar ik vind wel dat die op alle momenten bewaard moet blijven. Bush werd president met een traditioneel conservatief programma, maar voerde dat niet uit. Daarvoor moet hij bekritiseerd worden, ook door medeconservatieven. En geen enkele conservatief zal ontkennen dat Obama een véél groter gevaar is dan Bush ooit was, maar daar gaat het niet om. Diversiteit binnen de beweging moet altijd geventileerd kunnen worden, ook als sommigen dat als "self-pitying" willen omschrijven. - At 17:42 Vincent De Roeck said...
-
@ Marc Huybrechts
Ter informatie. De kop "De identiteitscrisis bij de Republikeinse Partij" is een letterlijke vertaling van de titel van het bewuste editoriaal in "The American Conservative".
Wat mij wel stoort aan uw kijk op de GOP is dat u ervan uit lijkt te gaan dat verschillende meningen perfect aanvaardbaar zijn binnen de partij voor zolang iedereen zijn mond houdt en zich blind achter de accidentele partijleider schaart.
Ik vind die diversiteit ook zalig, maar ik vind wel dat die op alle momenten bewaard moet blijven. Bush werd president met een traditioneel conservatief programma, maar voerde dat niet uit. Daarvoor moet hij bekritiseerd worden, ook door medeconservatieven. En geen enkele conservatief zal ontkennen dat Obama een véél groter gevaar is dan Bush ooit was, maar daar gaat het niet om. Diversiteit binnen de beweging moet altijd geventileerd kunnen worden, ook als sommigen dat als "self-pitying" willen omschrijven. - At 03:00 Marc Huybrechts (op IFF) said...
-
@ Vincent
Ik wil je zeker niet "storen", maar ik heb nergens gezegd dat iedereen "zijn mond zou moeten houden". Waar haal je dat?
Mijn punt is dat het normaal is dat er gevochten moet worden tussen verschillende persoonlijkheden voor het leiderschap van de Republikeinse partij (in de zin van 'presidentskandidaat'). En dat er dan sommigen weg zullen vallen, zelfs vroeg, is de nomaalste zaak van de wereld. Het artikel ziet daarin een teken van de "unseriousness" van de Republikeinse partij. Dat is absurd en "self-pitying" tegelijkertijd.
Ik denk dat je enkel "gestoord" was omdat ik een negatieve opinie gaf over je "absolute favoriet" Sanford. Met Sanford uit de weg, vergroten de kansen voor Romney. En over die zijn we (voorlopig?) nog steeds akkoord. En als dat niet zo zou blijven dan zal de verandering van u komen, niet van mij. Ik heb al heel lang een goede opinie van Romney en een slechte van Sanford.
Maar, blameer mij niet voor de stommiteiten van sanford. En met zijn laatste 'stommiteit' bedoel ik niet zijn Argentijnse affaire, maar wel het feit dat hij er constant blijft over babbelen in de media. - At 04:11 tuur said...
-
zeg je nu dat je op zoek bent naar een medium dat schrijft wat je wil horen ?
onthutsend... - At 10:16 Vincent De Roeck said...
-
@ Tuur
Inderdaad! Ik ben dat naïef-links gezever kotsbeu. Ik heb mijn deel gedaan. Nu is het aan de jonge generatie om de strijd verder te zetten. Ik wil gewoon rustig de wereld bekijken door een libertarisch-conservatieve bril zonder nog gestoord te worden met sociaal-democratische nonsens ;-) - At 10:16 Anoniem said...
-
Gelukkig is er nog Joods Actueel!
- At 17:00 Ivan Janssens said...
-
Media waar liberalen hun gading kunnen vinden: Reason: http://reason.com/ en
http://www.youtube.com/user/ReasonTV - At 11:40 Marcel said...
-
"Wilson Burman voorspelt de niet-herbenoeming van Ben Bernanke aan het hoofd van de FED omwille van diens barslecht beleid"
Ik hoop dat Wilson Burman zijn artikel al enkele weken geleden geschreven heeft, want anders heeft die de laatste dagen kennelijk het nieuws gemist. Ben Bernanke werd immers wél voorgedragen en aanvaard voor een nieuwe termijn aan het hoofd van de FED. - At 12:16 Vincent De Roeck said...
-
@ Ivan Janssens
Ik moet je daarin zeker gelijk geven. Ik weet niet goed waarom Reason in mijn lijstje ontbreekt. Niet aan gedacht zeker.
@ Marcel
Op 25 augustus heeft Barack Obama inderdaad aangekondigd dat Ben Bernanke een tweede termijn krijgt. Ik weet wel niet of het Congres die herbenoeming nog moet bekrachtigen of dat het puur de president is die beslist... Ik geloof tevens dat de artikels voor het septembernummer van een magazine wel enkele dagen/weken voor de publicatie aangeleverd worden. Het zou dus perfect kunnen dat Wilson Burman hier voor zijn beurt gesproken heeft. - At 17:56 Steven said...
-
"Israël verdient onze onvoorwaardelijke steun"
ik ga grotendeels akkoord met Barnard, behalve met dat storende "onvoorwaardelijke"; niets is onvoorwaardelijk of het zou misschien de liefde voor je eigen kinderen moeten betreffen.
Israël gedraagt zich meer en meer als een verwend kind. Er is een land dat Israël al die jaren onvoorwaardelijk heeft bemind, dat Israël al die jaren onvoorwaardelijk heeft gesteund : de Verenigde Staten. Meer en meer worden de VS ondanks deze onvoorwaardelijke liefde in verlegenheid gebracht, en dit dan nog door het voorwerp van hun onvoorwaardelijke liefde. Het onvoorwaardelijk beminde kind wordt stilaan een verwend kind dat er bij elke nieuwe misstap (het internationaal recht is niet iets waar je willekeurig je voeten aan kunt vegen) van uitgaat dat het er in het allerkwaadste geval met een standje van af zal komen. - At 23:17 Haddock said...
-
@steven:
Voor dat beetje geschiedkundig besef zie met aandacht:
http://video.google.com/videoplay?docid=-864522917532871834&hl=en#
dank je. - At 23:17 Steven said...
-
Haddock,
Uw filmpje is interessant maar geeft geen extra duiding ("geschiedkundig besef") rond de relatie tussen de VS en Israël.
Het bestaan van de Islam en de dreiging die van deze vermaledijde religie uitgaat, geeft daarom nog niet het recht aan wie-dan-ook om onschuldige burgers van hun grond te verjagen, te onteigenen, toegang tot hun landbouwgronden te ontzeggen en dies meer.
En puur vanuit plat eigenbelang bekeken (al is dit niet mijn vertrekpunt) is de onvoorwaardelijke alliantie met Israël enkel contraproductief geweest; de onrechtmatige bezetting van Palestina is tot de dag van vandaag de belangrijkste voedingsbodem voor islamterrorisme wederzijds.