There are good reasons, as well as bad ones, why the state is growing; but the trend must be reversed. Doing so will prove exceedingly hard -- not least because the bigger and more powerful the state gets, the more it tends to grow. But electorates, as in Massachusetts, eventually revolt; and such expressions of voters’ fury are likely to shape politics in the years to come. The immediate reason for the rise of the state is the financial crisis. Governments have spent trillions propping up banks and staving off depression. In some countries they now play a large role in the financial sector; and thanks to bail-outs, stimulus and recession, the proportion of GDP made up by state spending and public deficits has rocketed.
But the rise of Leviathan is a much longer and broader story. Long before AIG and Northern Rock ended up in state custody, government had been growing rapidly. That was especially true in Britain and America, the two countries in which “the end of big government” had been declared in the 1990s. George Bush pushed up spending more than any president since Lyndon Johnson. Britain’s initially frugal Labour government went on a splurge: the state’s share of GDP has risen from 37% in 2000 to 48% in 2008 to 52% now. In swathes of northern Britain the state now accounts for a bigger share of the economy than it did in communist countries in the old eastern bloc. The change has been less dramatic in continental Europe, but in most of those countries the state already made up around half of the economy. Demography is set to push state spending up further. Ageing populations will consume ever more public health care and ever bigger pensions. Unless somebody takes an axe to them, entitlements will consume a fifth of America’s GDP in 15 years, compared with 9% now.
Rising government spending is not the only manifestation of growing state power. The spread of regulation is another. Conservatives tend to blame the growing thicket of rules on unwanted supranational bodies, such as the European Union, and on the ever growing industry of public-sector busybodies who supervise matters like diversity and health and safety. They have a point. But voters, including right-wing ones, often demand more state intrusion: witness the “wars” on terror and drugs, or the spread of CCTV cameras. Mr Bush added an average of 1,000 pages of federal regulations each year he was in office. America now has 250 million people devising and implementing federal rules.
Globalisation, far from whittling away the state, has often ended up boosting it. Greater job insecurity among the voting middle classes has increased demand for safety nets. Confronted by global market failures, such as climate change, voters have demanded a public response. And the emergence of new economic powers, especially China, has given fresh respectability to the old notion of state capitalism: more and more of the world’s biggest companies are state-owned, and more and more of its biggest investors are now sovereign-wealth funds. Many difficulties present themselves to those who would reform the state. One is the danger posed by the fragility of the world economy. Government stimulus may still be needed to ward off a new slump. But even in the most vulnerable countries, governments need to be planning for withdrawal.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in The Economist.
Meer artikelen tegen Big Government op www.economist.com.
16 Reacties:
- At 14:51 Vincent De Roeck said...
-
Obama krijgt eindelijk de rekening gepresenteerd voor zijn falend links beleid
(Vincent De Roeck op In Flanders Fields)
Barack Obama is één jaar aan de macht in de Verenigde Staten en de desillusie onder zijn aanhangers (en tegenstanders) kon eigenlijk gewoon niet groter zijn. De man die boven de partijen uit zou stijgen, opnieuw hoop zou injecteren in de samenleving en een breuk met het verleden van zijn Republikeinse voorganger zou bewerkstelligen, blonk vooral uit in inertie, incompetentie, partijdigheid en legde bovenal een latent gebrek aan realiteitszin en visie aan de dag. Hij zou Guantanamo sluiten, maar heeft nog steeds geen datum vastgelegd. Hij zou de twee oorlogen beëindigen, maar stuurt extra troepen naar Afghanistan. Hij zou de werkloosheid aanpakken met massale staatssteun en overheidsprogramma's, maar vandaag kampen de VS nog steeds met een reële werkloosheidsgraad van 17%. Hij zou iedereen gratis gezondheidszorg geven, maar faalde ook daar schromelijk in. Hij wou de Verenigde Staten op het groene spoor zetten, maar ziet vandaag zijn "cap-and-trade" plannen sneuvelen.
Hij profileerde zich als de man van het volk, maar zijn vrouw laat zich elke dag in een andere peperdure garderobe zien. Hij zou onkreukbaar zijn, maar zijn campagnefinanciën en hulporganisaties zoals ACORN liggen constant onder vuur. Hij zou eerlijk en open zijn, maar zijn Recovery.org website pocht met jobs die niet bestaan in kiesdistricten die niet bestaan. Om over zijn dubieus geboortebewijs en zijn gebrekkige spreekvaardigheid als de telepromptor het begeeft nog maar te zwijgen... Eén jaar na diens machtsgreep is het aureool van Barack Obama al bijna volledig verdwenen. Vorige week pakte Gallup uit met een peiling waaruit blijkt dat Obama nog maar net over 50% steun onder de bevolking kan rekenen. Maar liefst 20 procentpunten lager dan enkele maanden geleden. En als klap op de vuurpijl verloor hij vorige week de senaatszetel van rode leeuw Ted Kennedy voor het eerst sinds de jaren '50 aan een Republikein.
Kennedy's zetel in Massachussetts was één van de meest veilige Democratische zetels van allemaal, tot Obama de macht greep. Door de overwinning van Scott Brown in Massachussetts verliest Obama nu ook zijn super-meerderheid in de Senaat. Voortaan zal hij dus deals moeten maken met de Republikeinen om zijn (nu al afgezwakte) wetsvoorstellen rond o.a. klimaatverandering en gezondheidszorg alsnog door het parlement te krijgen. Obama voerde uitgebreid campagne in Massachussetts voor de Democratische kandidate maar dat bleek vruchteloos. Au contraire. Zij stond net aan de leiding in de peilingen tot hij zich ermee kwam moeien... Met Scott Brown komt trouwens een integere vrijemarktliefhebber, een degelijke fiscaal en sociaal conservatief, een overtuigd klimaatscepticus en een onvermurwbare voorstander van wapenrechten in de Senaat. Browns overwinning bewees trouwens ook de alsmaar groeiende macht van de "Tea Party"-beweging - de losse koepelvereniging van honderden grassroots burgerlijke verzetorganisaties tegen belastingen en tegen een te grote overheid - op het politieke debat in Amerika. - At 14:52 Vincent De Roeck said...
-
De Amerikaanse pers laat er geen twijfel over bestaan. Barack Obama is in Massachussetts genadeloos afgestraft en zijn presidentsschap is op sterven na dood. Zelfs de linkse regimezender MSNBC was ongezien hard voor haar zwart Godenkind.
Enkel Hubert Van Humbeeck volgt kennelijk geen Amerikaanse kranten of talkshows want die durfde het deze week nog aan om Obama's presidentsschap in Knack te bejubelen. "Ondanks de gênante haatcampagne tegen zijn persoon van de Republikeinse rechterzijde herstelde hij het vertrouwen van de VS in de wereld," klinkt het bij hem. "Het feest van vorig jaar zorgt nog niet voor een kater. Barack Obama tekende de contouren van wat een goed presidentsschap zal zijn."
Een heel ander geluid vinden we echter terug in "The Economist" deze week. In het editoriaal "Big Government: Stop!" veegt dat weekblad de vloer met de idee van méér overheid. Enkele fragmenten daaruit vind je bovenaan. - At 14:54 Anoniem said...
-
Mooie reactie ook van Scott Brown toen ze hem vroegen wat hij zou doen als hij de zetel van Ted Kennedy zou winnen:
"De zetel is niet van Ted Kennedy, en ook niet van de Democraten, de zetel is van het volk van Massachussetts." - At 15:22 Anoniem said...
-
De Dems hadden ook wel een echte tuttebees als kandidate in Massachusetts. Ze dacht dat de Bostonse tophonkballer voor de New York Yankees speelde, ze deed handjes schudden buiten stadions af als belachelijk, en ze spelde de naam van de staat verkeerd op haar affiches!
- At 15:39 Vincent De Roeck said...
-
Zeven verhalen die Obama zelf niet graag wil horen
(Vincent De Roeck op In Flanders Fields)
Barack Obama won de jongste presidentsverkiezingen omdat hij een betere verhaaltjesverteller was dan zijn Republikeinse tegenstanders. Dat is tenminste het oordeel van het befaamde Washington-weekblad "The Politico". Inhoud en principes hadden nog nooit zo'n kleine rol gespeeld in of zo weinig impact gehad op de uitkomst van de race dan in november 2008. Obama's programma, als hij dat al had natuurlijk, hing met haken en ogen aan elkaar, en ook in dat van John McCain waren visie of consistentie ver te zoeken. "The Politico" stelt dat het imago van Obama's presidentsschap even snel bezoedeld zou kunnen worden dan zijn ster in de campagne gerezen is. De waarheid kwam er in de campagne niet aan te pas en dat vertaalt zich vandaag ook in een hele resem dubieuze en minder dubieuze aanvallen naar het adres van de president. Ook in de anti-Obamabeweging is de waarheid dus maar van secundair belang. "The Politico" stelde een lijst op van zeven "verhalen" die Obama's tanende ster helemaal zouden kunnen uitdoven, moesten ze nog verder momentum winnen. Een overzicht. - At 15:41 Vincent De Roeck said...
-
1. "Obama denkt dat hij met Monopoly-geld speelt"
Economists and business leaders from across the ideological spectrum were urging the new president on last winter when he signed onto more than a trillion in stimulus spending and bank and auto bailouts during his first weeks in office. Many, though far from all, of these same people now agree that these actions helped avert an even worse financial catastrophe. (...) Polls show alarm among these voters about undisciplined big government and runaway spending. The likely passage of a health care reform package criticized as weak on cost-control will compound the problem.
2. "Obama is te veel Leonard Nimoy uit Star Trek"
People used to make fun of Bill Clinton’s misty-eyed, raspy-voiced claims that, “I feel your pain.” (...) The reality, however, is that Clinton’s dozen years as governor before becoming president really did leave him with a vivid sense of the concrete human dimensions of policy. (...) Obama, a legislator and law professor, is fluent in describing the nuances of problems. But his intellectuality has contributed to a growing critique that decisions are detached from rock-bottom principles.
3. "Obama past te vaak de Chicago-manier van werken toe"
This is a storyline that’s likely taken root more firmly in Washington than around the country. The rap is that his West Wing is dominated by brass-knuckled pols. (...) The problem is that many voters took Obama seriously in 2008 when he talked about wanting to create a more reasoned, non-partisan style of governance in Washington. (...) The examples of Chicago-style politics include their delight in public battles with Rush Limbaugh and Fox News and the U.S. Chamber of Commerce. (...) He also gave favorable terms to the pharmaceutical lobby in exchange for their backing his health care plans. (...) The lesson that many Washington insiders have drawn is that Obama wants to buy off the people he can and bowl over those he can’t. If that perception spreads beyond Washington this will scuff Obama’s brand as a new style of political leader.
4. "Obama is zwak en dwingt nergens respect af"
If you are going to be known as a fighter, you might as well reap the benefits. But some of the same insider circles that are starting to view Obama as a bully are also starting to whisper that he’s a patsy. (...) It began when Obama several times laid down lines and then let people cross them with seeming impunity. Last summer he told Democrats they better not go home for recess until a critical health care vote but they blew him off. He told the Israeli government he wanted a freeze in settlements but no one took him seriously. - At 15:41 Vincent De Roeck said...
-
5. "Obama beschouwt de Verenigde Staten van Amerika als een gelijkwaardig land op de VN-ledenlijst tussen Albanië en Zimbabwe"
Both parties have embraced the idea that the U.S. should be a singular force in the world. It would hence be hugely unwelcome for Obama if the perception took root that he is comfortable with a relative decline in U.S. influence or position in the world. (...) The reviews of Obama’s recent Asia trip were harsh. His peculiar bow to the emperor of Japan was symbolic. But his lots-of-velvet, not-much-iron approach to China had substantive implications. (...) He seems more interested in being President of the World than President of the United States, a critique that was heard more after his Nobel Prize and when he was in Copenhagen for a U.N. summit on curbing greenhouse gases.
6. "Nancy Pelosi is de échte president van de VS"
No figure in Barack Obama’s Washington, including Obama, has had more success in advancing his will than the speaker of the House, despite public approval ratings that hover in the range of Dick Cheney’s. With a mix of tough party discipline and shrewd vote-counting, she passed a version of the stimulus bill largely written by congressional Democrats, passed climate legislation, and passed her chamber’s version of health care reform. She and anti-war liberals in her caucus are clearly affecting the White House’s Afghanistan calculations. (...) It is clear that Obama has allowed the speaker to become more nearly an equal, and far from a subordinate, than many of his predecessors of both parties would have thought wise.
7. "Obama is verliefd op de man in zijn eigen spiegel"
No one becomes president without a fair share of what the French call amour propre, but Obama has more than his share of self-regard. It is a common theme of Washington buzz that Obama is over-exposed. (...) White House aides say making Obama widely available is the right strategy for communicating with Americans in an era of highly fragmented media. But, as the novelty of a new president wears off, the Obama cult of personality risks coming off as mere vanity unless it is harnessed to tangible achievements. - At 11:43 Vincent De Roeck said...
-
http://www.thefreemanonline.org/tgif/union-state-business/
Een mooie analyse trouwens van Obama's "State of the Union" door The Freeman-redacteur Sheldon Richman. - At 11:44 Marc Huybrechts said...
-
@ Vincent
Je artikel geeft een goede algemene beschrijving van de huidige Amerikaanse atmosfeer weer, en die is er een van graduele terugkeer naar planeet aarde na de gekke bevlieging van Obamamania over de laatste twee jaren. Waar het eigenlijk op neer komt is dit: extreem-links wil nog een extremer beleid, gezond-verstand Democraten staan 'paf' van de absurditeit van sommige van O's benoemingen van radikale nutcases, en politiek rechts begint zich terug te verenigen.
Het is natuurlijk wel een beetje unfair van uwentwege om al die disparate klachten ten aanzien van O over dezelfde kam te willen scheren. Men kan niet iedereen content stellen, en sommige van die dingen waar jij anderen laat over klagen zijn dat klagen niet waard. Guantanamo bijvoorbeeld. Het is maar goed dat het nog niet gesloten is, en de idee zelf van het te willen sluiten is een zeer slechte idee. Het is absurd van in oorlogstijd uw vijanden te gaan laten bepalen waar u uw krijgsgevangenen gaat vast houden.
Enkele verdere puntjes:
- Scott Brown is niet "sociaal conservatief". Gelijk een typische New Englander (i.e. uit het noord-oosten van de VS) is hij sociaal eerder 'liberaal', maar hij is wel een fiscale conservatief en ook aanhanger van een 'sterk' defensie en buitenlands beleid (gelijk zijn mentor Romney).
- Bij Van Humbeeck gaat het niet om "durven", maar wel om gewoon voort te parroteren, i.e. dezelfde linkse VS media bronnen te blijven napraten. De 'grote' Vlaamse media doet dat nu al zo lang dat de doorsnee Vlaming vandaag een totaal vertekend beeld heeft van de Amerikaanse realiteit. Die media zijn ideologisch 'geinvesteerd' en kunnen zich niet meer op tijd aanpassen aan de observeerbare realiteit. En niet alleen op dit punt van O, maar op andere punten ook. De ontnuchtering zal des te groter zijn wanneer dat wereldbeeld uiteindelijk zal moeten ineenstorten onder de druk van de komende gebeurtenissen.
- Bij The Economist zouden ze beter met rode kaken schrijven in plaats van vandaag over "the rise of Leviathan" te komen klagen. Zij hebben hun steentje bijgedragen om Obamamania te genereren bij een bepaald soort van intellectuelen. Maar ik verwacht niet dat ze daar nog in staat zouden zijn om op de eigen borst te kunnen kloppen. - At 11:44 Vincent De Roeck said...
-
@ Marc Huybrechts
Ik deel je mening over The Economist. Hun endorsement van Obama en het Verdrag van Lissabon waren in mijn ogen desastreus, net als hun neoklassieke licht Keynesiaanse insteek tijdens de financiële crisis. De laatste maanden echter lijkt er een ommeslag plaatsgevonden te hebben. Hun nieuwe column "Schumpeter" is ultra-vrijemarkt, hun leaders zijn terug zéér overheidskritisch en ook Obama krijgt meer en meer kritiek over zich heen.
Ik weet dat onze mening over Gitmo lichtjes van elkaar verschillen. Ik vind dus wel dat de gevangenen volgens de Amerikaanse rechtsregels behandeld moeten worden, maar dat kan voor mij net zo goed op Cuba gebeuren. Ik wou gewoon even kort een overzicht geven van enkele Obama-beloften in de campagne en hoe hij die nadien allemaal met de voeten trad.
Scott Brown was volgens mij tegen homohuwelijk en abortus, waardoor ik dacht dat hij "sociaal conservatief" was, maar je hebt inderdaad een punt. Misschien is hij naar Massachusetts-normen conservatief, maar dat maakt hem naar Amerikaanse nationale normen eerder progressief. Hij is tegen een anti-homohuwelijkamendement in de Grondwet, ook al gelooft hij niet in het homohuwelijk zelf, en hij wil Roe vs. Wade niet terugdraaien, ook al is hij persoonlijk wel pro-life. - At 11:45 Marc Huybrechts said...
-
@ Vincent DR
Wat je schrijft over The Economist is waar. Het bevestigt dat de media dikwijls meelopen met de tijdsgeest en niet principieel zijn. Dat is eigenlijk normaal, vermits zij ook bedrijven zijn die winst beogen, wat betekent dat ze op de markt moeten inspelen...tot op zekere hoogte. Tegelijkertijd helpen zij ook de tijdsgeest 'maken', of eerder bestendigen. Het is een 'conundrum' waarvoor geen echte oplossing bestaat. Maar, het zou goed zijn als de meeste mensen dit beter zouden kunnen beseffen wanneer ze de media 'consumeren'.
Ik denk dat we meer dan "lichtjes" over Gitmo verschillen. Natuurlijk moeten "Amerikaanse rechtsregels" gevolgd worden bij de behandeling van gevangenen van de Amerikaanse overheid. Geen serieuse mens zou daar anders over denken, en dat is ook zo in de praktijk. Maar de VS is een echte democratie, wat betekent dat het publiek invloed heeft op de evolutie van die rechtsregels (direct via zowel de Wetgevende als de Uitvoerende Macht). Vermits het hier om een zeer speciaal en 'nieuw' fenomeen gaat - i.e asymmetrische oorlog met transnationaal terrorisme dat gesteund worden door vijandige staten - betekent dat concreet dat die regels aan interne politieke strijd onderhevig zijn in de VS zelf. Er is niemand die betwist dat Amerikaanse rechtsregels moeten gevolgd worden. Het grote debat gaat over de keuze tussen de toepasselijkheid van krijgsrecht of van 'normaal' criminal law voor burgers. Bij de bepaling van de veranderende 'praktijk' in deze kwestie over recente jaren bleef het normale democratische spel tussen de drie onafhankelijke constitutionele Machten gerespecteerd. In feite, in deze problematiek representeer ik het 'harde' (in mijn visie 'realistische') standpunt, terwijl jij het extreem-liberale (in mijn visie 'utopische) standpunt aanhangt. Gelukkig kunnen wij dat voorlopig nog openlijk doen zonder onmiddelijk gevaar van een 'centrum' of andere gedachtenpolitie over ons hoofd te krijgen.
Wanneer een politieker gelijk Obama, i.e. een populist die aan iedereen iets probeert te geven (met andermans geld), dan is het zeer normaal dat hij niet al zijn beloften kan invullen. And thank God for that!
Nee, ik denk niet dat Scott Brown zelfs naar Massachusetts-normen "sociaal conservatief" zou zijn. Ik denk dat hij een typische New England 'centrist' is omtrent ethische kwesties, met genuanceerde posities omtrent zowel het homohuwelijk als abortie. Geen van beide kwesties is simpel. Het is maar goed dat hij niet met de Grondwet wil sollen over een futiliteit als eender welk soort van "huwelijk", en dat hij persoonlijk "pro-life" zou zijn is zijn goed recht ook al zegt die slogan op zich eigenlijk niets concreet.
P.S. Ik vond je artikel over het populisme van De Grauwe 'super'. Zijn "verraad" zou ik niet onvergeeflijk noemen, maar eerder spijtig. - At 11:50 Vincent De Roeck said...
-
http://article.nationalreview.com/423390/more-washington/mark-steyn?page=1
Of dit van de immer leesbare Mark Steyn op NRO.com. - At 15:39 Nicolas Raemdonck said...
-
Ook interessant:http://nicolasraemdonck.wordpress.com/2010/02/01/het-moment-van-de-state-of-the-union/
- At 15:59 Anoniem said...
-
"undisciplined big government and runaway spending."
Now the US federal government is engaged in a jobs program, seeking to reduce the unemployment of 10%. Government chiefs are boasting that the trillions thrown at the financial firms, the car companies, and stimulus projects prevented a bigger collapse and are pulling the economy back up.
Well, if government borrows and creates a few trillion dollars and injects it into the economy, it is going to have some effect. But it is like being pumped up with stimulus drugs. Later, the drugs damage one’s health. The price of this stimulus will be a much higher federal debt and high inflation.
It was not necessary to bail out the financial sector, and spending money just to create jobs mostly shifts jobs around and caters to special interests. Folks are crying out, where is my stimulus? Banks, Fannie and Freddie, insurance firms, are taking government money, giving their chiefs big bonus payments, and using the stimulus money to pay for lobbies to get even more.
I had said that if government seeks to increase demand and rescue folks from debt, unemployment, and business failure, it could have given every person several thousand dollars in cash. That would have quickly restored the economy according to the goods that people wanted. Firms would have responded to market demands, not selective governmental favoritism. And the money would not have increased the federal debt. Now we have a greatly expanded money supply and also a bigger debt.
The economy will rise again, only to burn and crash once more. Few are learning the right lessons from the Great Recession. They are focusing on the financial firms and not on the land values they were speculating on. Only when we tap the ground rent for public revenue, and so push land prices down to almost zero, will the real estate and business cycle be extinguished. Then we will have an economic Isaiah 2:4: they will beat their land speculation swords into productive plows, and nations shall not suffer depressions any more.
http://www.progress.org/2010/fold650.htm - At 12:19 Vincent De Roeck said...
-
http://www.thefreemanonline.org/anything-peaceful/state-of-the-union-breakdown/
Obama is er in geslaagd om 16 keer te liegen in een speech van amper 7 minuten... - At 03:23 Lara Jane | Ultimate Lifestyle Project said...
-
Obama certainly has his work cut out for him. I think he is a brilliant leader and America needs to have patience to let him do his work. Finally a leader with America's best interests in his heart.