Wat nu volgt, tart onwaarschijnlijk elke verbeelding. Nochtans vonden deze gebeurtenissen niet eens plaats in een of ander Oostblokland voor de val van het ijzeren gordijn, maar wel in het jaar 2005, in de week voor Kerstmis. Plaats van het gebeuren was de hoofdstad van bureaucratisch Wallonie, het provinciestadje Namen. Mijn tijd is te kostbaar om hem te verspillen aan een grondige analyse van dit wanbeleid. Ik beperk mijn bijdrage dan ook uitsluitend maar tot het schetsen van de situatie. Het vanzelfsprekende allesvernietigende oordeel hiervan, laat ik geheel aan jullie, mijn weldenkende lezers, over. Dit is een verhaal dat alle andere verhalen overbodig maakt.

Op dinsdag 20 december 2005 kreeg ik op mijn thuisadres in Antwerpen een aangetekende brief aan. Deze brief was in Namen verstuurd op maandag 19 december 2005 door het facultaire secretariaat van de rechten van de Facultes Universitaires Notre Dame De La Paix oftewel de universiteit van Namen. Aan deze instelling heb ik met vrucht mijn kandidaturen rechten afgelegd. In deze brief werd mij gesommeerd mij le plus vite possible aan te bieden op het secretariaat met een copie conforme van mijn getuigschrift secundair onderwijs omdat het authentificeren van mijn kandidaatsdiploma door de Franstalige Gemeenschap langer duurt dan een vol jaar en omdat ik zonder dit geauthentificeerd diploma geen aanspraak kan maken op een later licentiaatsdiploma.

Aangezien ik in Leuven resideer doorheen de week, moest ik op woensdag heen en weer gaan naar Antwerpen om deze aangetekende brief op te halen. In de brief werden mij de openingsuren medegedeeld van het secretariaat. Op elke maandag, dinsdag en vrijdag van 10u tot 12u en van 14u tot 15u30 zou de secretaresse daar aanwezig zijn. Deze brief, verstuurd op 19 december 2005, werd reeds opgesteld op 12 december 2009, wat afgeleid kon worden uit de datum van de briefhoofding. Gedurende zeven dagen heeft deze rondgeslingerde brief dus reeds op een Naams bureau gelegen zonder verstuurd te worden. Het jaar authentificatietijd indachtig, lijken mij deze zeven verloren dagen reeds een zware inschattingsfout van de betrokken vastbenoemde Waalse ambtenaar, maar dit geheel terzijde. De Waalse ambtenarij zal wel andere prioriteiten hebben dan het verderhelpen van een Flamboche.

Op diezelfde woensdag haast ik mij in Antwerpen naar het gemeentehuis voor de gevraagde gecertificeerde copie. Zoals het een transparante goedwerkende administratie betaamt, nam dit slechts enkele luttele minuten in beslag. Waarom moet ik trouwens een copie conforme binnenbrengen? Omdat ik in mijn tweede studiejaar in Namen een bewijs moest aandragen van mijn humanioradiploma. Ik had echter mijn origineel getuigschrift binnengebracht en op het secretariaat laten copieren door de bevoegde persoon in kwestie die mij ervan vergewiste dat dit zeker en vast evenwaardig was aan een zogenaamde "gecertificeerde copie". Het officiele karakter van deze copie werd nogmaals benadrukt door de blauwe stempel van het facultair secretariaat op die bewuste copie. De betrokken persoon, hoewel waarschijnlijk met de allerbeste bedoelingen gehandeld, bleek het bij het verkeerde eind te hebben. De facultaire copie was non conforme.

Op vrijdag 23 december haast ik mij dan maar vanuit mijn kot in Leuven naar het verre Namen om aan de aangetekende brief goed gevolg te geven. In Namen aangekomen, moet ik echter constateren dat het secretariaat - ondanks de toegestuurde openingsuren - om 14u30 reeds volledig gesloten is en er niemand meer te bespeuren valt die mij ook maar enigszins van dienst zou kunnen zijn. Onverichtterzake moet ik dan maar - als een geslagen hond - de terugweg aanvatten naar Antwerpen via Leuven, niet meteen bij de deur dus.

Kortom, deze aangetekende brief heeft mij twee halve dagen tijd gekost en nagenoeg een ganse autotank brandstof. In deze periode zijn mijn tijd en brandstof nochtans uitermate kostbaar (ik heb immers examens binnen drie weken en de olieprijzen swingen momenteel echt de pan uit). Daarenboven moest ik ook nog een parking betalen in Leuven en Namen. Ik had mijn geld evengoed in de Samber kunnen gooien of aan Wallonie kunnen schenken. Het zou identiek dezelfde verspilling geweest zijn. Het heeft daarenboven zeven dagen geduurd alvorens de brief door de volledige Waalse papiermolen geraakt is en verzonden kon worden. Ook de aangegeven openingsuren bleken allesbehalve correct te zijn. Tenslotte moet ik de facto een document binnenbrengen dat ik reeds binnengebracht heb en dat reeds volledig in orde was volgens diezelfde secretaresse. Waarschijnlijk ontbrak er dan toch nog dat zevende fiscaal zegeltje of dat dertiende stempeltje?

Pas na een tweede aller-retour heb ik alles kunnen afhandelen.

Meer over de Waalse toestanden op www.destexhe.com.