Enkele dagen voor Kerstmis begint het openbaar vervoer in New York City met een onaangekondigde en bijgevolg - althans in de ogen van vele Amerikanen - onaanvaardbare staking. Dit is de eerste werkonderbreking in meer dan 25 jaar. De inzet is zoals vaak loonopslag. Dergelijke stakingen van openbare diensten zijn in de staat New York bij wet verboden. Een rechter heeft reeds geoordeeld dat deze wet hierdoor geschonden wordt en dat de vakbonden een zware dwangsom opgelegd krijgen per stakingsdag, dit volledig overeenkomstig de beroemde, of in ABVV-jargon "beruchte", Taylor Law. Ondertussen moeten meer dan 7 miljoen New Yorkers, die traditioneel nagenoeg over geen enkel ander vervoersmiddel beschikken, te voet gaan in de barre winterkoude.
Het meest frappante aan deze situatie is evenwel niet de terecht hardvochtige houding van burgemeester Bloomberg noch de terughoudendheid van de stakers of de snelheid van het Amerikaanse rechtssysteem desgevallend. Wat mij het meest aangrijpt, is echter het sterke community feeling dat ontsproten is uit de aanslagen van elf september en nadien enkel maar gegroeid en toegenomen is. New Yorkers voelen zich verenigd onder elkaar en geven hiervan ook steeds vaker blijk. Lifters worden opgepikt. Moeders met kinderen worden vervoerd. Carpooling werd de officieuze regel. Koning auto bleek een hart te hebben. De Amerikanen bleken plots met elkaar begaan te zijn.
Nochtans strookt dit allesbehalve met de verkeerde idee fixe die het "beschaafde" Europa er op na houdt. De Verenigde Staten worden in onze contreien maar al te graag afgeschilderd als een maatschappij van egoisten, grootkapitalisten en asocialen. Dergelijk ongenuanceerd gezwets wordt nog aangezwengeld door beelden van doodvriezende bedelaars, hardwerkende oude-van-dagen en plunderingen na natuurrampen. Het geval New York vandaag bewijst juist het tegendeel. Europa kan zeker en vast nog lessen trekken uit dat gemeenschapsgevoel, of blijven we liever al ziende blind voor de VS als potentieel gidsland?
Elke Amerikaan is trots op zijn land en zal steeds de kaart van zijn land of the free en home of the brave trekken. Dit is in Belgie en de EU niet (meer) het geval. De Amerikaanse sociale zekerheid berust voor het merendeel op liefdadigheid. In West-Europa daarentegen moet de staat dit geld eerst "stelen" van de burgers om het dan zelf te restribueren, natuurlijk mits het achterhouden van een "commissie" voor de eigen werking. Ook op dit vlak - zeker aan de vooravond van het ontploffen van de vergrijzingsbom - staan we eeuwen achter. Terwijl in onze contreien autostoppers genegeerd worden, realiseren de Amerikanen samen hun ideaal zoals ze reeds zolang doen. Wij beschimpen hen en stigmatiseren hun verantwoordelijksgevoel. Waarom blijven we dat toch doen? Misschien louter omwille van onze afgunst voor het feit dat zij alles hebben wat wij willen, of dat zij alles zijn wat wij nooit zullen worden, hoe hard we er ook naar smachten.
Deze reactie verscheen ook op tal van internetfora.
Meer artikels van deze auteur op www.lvsvleuven.org.
Het meest frappante aan deze situatie is evenwel niet de terecht hardvochtige houding van burgemeester Bloomberg noch de terughoudendheid van de stakers of de snelheid van het Amerikaanse rechtssysteem desgevallend. Wat mij het meest aangrijpt, is echter het sterke community feeling dat ontsproten is uit de aanslagen van elf september en nadien enkel maar gegroeid en toegenomen is. New Yorkers voelen zich verenigd onder elkaar en geven hiervan ook steeds vaker blijk. Lifters worden opgepikt. Moeders met kinderen worden vervoerd. Carpooling werd de officieuze regel. Koning auto bleek een hart te hebben. De Amerikanen bleken plots met elkaar begaan te zijn.
Nochtans strookt dit allesbehalve met de verkeerde idee fixe die het "beschaafde" Europa er op na houdt. De Verenigde Staten worden in onze contreien maar al te graag afgeschilderd als een maatschappij van egoisten, grootkapitalisten en asocialen. Dergelijk ongenuanceerd gezwets wordt nog aangezwengeld door beelden van doodvriezende bedelaars, hardwerkende oude-van-dagen en plunderingen na natuurrampen. Het geval New York vandaag bewijst juist het tegendeel. Europa kan zeker en vast nog lessen trekken uit dat gemeenschapsgevoel, of blijven we liever al ziende blind voor de VS als potentieel gidsland?
Elke Amerikaan is trots op zijn land en zal steeds de kaart van zijn land of the free en home of the brave trekken. Dit is in Belgie en de EU niet (meer) het geval. De Amerikaanse sociale zekerheid berust voor het merendeel op liefdadigheid. In West-Europa daarentegen moet de staat dit geld eerst "stelen" van de burgers om het dan zelf te restribueren, natuurlijk mits het achterhouden van een "commissie" voor de eigen werking. Ook op dit vlak - zeker aan de vooravond van het ontploffen van de vergrijzingsbom - staan we eeuwen achter. Terwijl in onze contreien autostoppers genegeerd worden, realiseren de Amerikanen samen hun ideaal zoals ze reeds zolang doen. Wij beschimpen hen en stigmatiseren hun verantwoordelijksgevoel. Waarom blijven we dat toch doen? Misschien louter omwille van onze afgunst voor het feit dat zij alles hebben wat wij willen, of dat zij alles zijn wat wij nooit zullen worden, hoe hard we er ook naar smachten.
Deze reactie verscheen ook op tal van internetfora.
Meer artikels van deze auteur op www.lvsvleuven.org.
3 Reacties:
- At 23:31 Anoniem said...
-
Interessant om te zien hoe een stad als NY omgaat met een stakingsaanzegging van de lokale transportvakbonden.
- At 23:32 Anoniem said...
-
Het valt nog aardig mee voor een republikeinse burgemeester. Hij heeft de nationale garde nog niet opgeroepen om de staking te breken en voor zover ik heb kunnen lezen overweegt ie nog niet om ze allemaal te ontslaan en vervangen door illegale Puerto Ricanen. Reagan draait zich om in zijn graf. Misschhien zit de New Yorkse nationale garde in Irak. Dit zou een goed excuus kunnen zijn.
- At 23:32 Anoniem said...
-
Het wordt warmer... de gevangenis lonkt voor de vakbondsleiders. Nog een beetje en Reagan krijgt alsnog navolging !
(Nota aan Belgische politiekers: goed opletten, ideeen opdoen voor de volgende keer dat de NMBS staakt)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)