Toen ik vorige week thuis aankwam, wachtte mij een aardige verrassing. Tussen mijn post vond ik een brief van B-Plus, een of andere schimmige organisatie in de marge van de Vlaamse samenleving. Toen ik deze enveloppe met enig leedvermaak opende, bleek dat een nobele onbekende mij ingeschreven had als lid van deze ultra-Belgicistische en anti-Vlaamse vereniging. Samen met deze brief kreeg ik ook nog een "welkomstpakket" toegestuurd en een uitnodiging om hun volgende regionale comitevergadering bij te wonen. Natuurlijk laat ik deze kelk aan mij voorbijgaan en zal ik mijn kat sturen naar die bijeenkomst. Omdat ik toch niets anders te doen had, ben ik dan maar de documentatie van B-Plus beginnen doorlezen. "Lachwekkend" en "amateuristisch" zijn de meest neutrale woorden waarmee we deze organisatie het beste kunnen omschrijven.

Het pakket omvatte hun magazine B-Flash, een brochure met Belgicistische propaganda, wat B-Plus-stickertjes en - noblesse oblige - de typische Belgische vlag-stickers die we voor elke NSV-betoging overal van de muren kunnen krabben. Die overijverige BUB'ers en B-Plussers toch! Ze willen maar niet beseffen dat het vraagstuk al lang niet meer gaat om het al dan niet splitsen van Belgie, maar om het tijdsbestek waarbinnen de boedelscheiding voltooid zou moeten zijn. Hun acties zijn dan ook een maat voor niets.

Wat mij als eerste opviel aan hun stickers en brochures is het verschil in toon en argumentatie tussen hun Nederlandse en hun Franse versie. Op hun stickers vinden we "non au separatisme" en "non a l'extremisme" enkel terug in het Frans. Wat bedoelt B-Plus daarmee? Dat separatisme en extremisme niet bestaan in Wallonië? Dan moeten ze de extreme standpunten van het FN maar eens nalezen, of het Vlaams-Brabants separatisme van het FDF. Het kan natuurlijk ook zijn dat B-Plus genoeg wereldse kennis heeft en beseft dat dergelijke gratuite leuzen in Vlaanderen geen nut hebben. Wij laten ons - en zeker niet in het Frans - in geen geval bevelen door Belgicisten!

Daarbij viel mij dan ook weer de leuke nuance op tussen het Nederlandse "Handen af van mijn land" en het Franse "Touche pas a ma Belgique" enerzijds en het Duitse "Bewart unsere Einheit" anderzijds. B-Plus bekent eigenlijk dat de Duitstaligen ook geen affiniteit voelen met België en benadrukken daarom het begrip "Einheit", een notie die een zeer grote lading kan dekken. Het grappigste op die stickers was dan ook nog de schrijffout in de Duitse slogan. Met een alcoholstift werd de fout "bevart" rechtgezet tot "bewart" op de meest ondenkbare amateuristische manier. Je moet kennelijk geen Duits kennen om bij B-Plus - dat nochtans pretendeert op te komen voor alle gemeenschappen - carrière te maken.

Het nuanceverschil tussen de landstalen vinden we ook terug in hun brochure waar men hooghartig pretendeert "la Belgique est une chance" en "Belgie is een troef voor Vlaanderen". De verdedigende toon in het Nederlands staat in schril contrast met de neutrale nietszeggende toon in het Frans. Het lijkt alsof B-Plus zich aangevallen voelt door Vlaanderen en niet door Wallonië. Op deze wijze bewijst B-Plus in feite ongewild dat er grote verschillen in perceptie bestaan tussen het noorden en het zuiden. B-Plus - in zijn queeste naar het grote gelijk van een hernieuwd Belgisch bewustzijn - benadrukt ironisch genoeg enkel maar de schijnbare onoverbrugbaarheid van de grote regionale verschillen.

Tenslotte nam ik hun ledenblad onder de loep. Wie het inhoudelijk sterke Blauwdruk of het mooi gepresenteerde Doorbraak gewoon is, komt natuurlijk bedrogen uit. Hun "B-Flash" omvat twee A3-velletjes geplooid - zonder zelfs een nietje - tot 8 A4-kantjes gewoon wit papier in zwartwit-druk. Dat armoede geen schande is, zal ik maar bevestigen, maar het oog wil toch ook wel wat. Daarbij was ook de inhoud nog eens schrijnend. Een ongrappige ingescande cartoon over het nut van het koningshuis en een artikeltje onder de titel "Op welke planeet leeft Bart De Wever?" springen als eerste in het oog, waarin gesteld wordt dat de meerderheid van de Vlamingen voor Belgie is. Waar ze die "feiten" gehaald hebben, weet geen mens. Waarschijnlijk geextrapolleerd uit een rondvraag onder hun eigen leden en sympathisanten.

In een tweede artikel vallen ze In De Warande aan en trekken ze alles in en rond hun Manifest in twijfel. Volgens B-Plus gaat het niet om "Vlaamse toplui" (sic!) en is separatisme "wel nefast". Waarvoor het nefast is, zeggen ze er weer niet bij. Dat Vlaanderen garen spint bij een splitsing lijkt mij nochtans voor zich te spreken. Volgens B-Plus is het grootste voordeel van België zijn "democratisch draagvlak" (sic!). Dat meer dan 65% van de bevolking in Belgenland geregeerd worden door de 30% anderen vindt B-Plus dus perfect "democratisch".

En de stomzinnigheden volgen elkaar in sneltempo op. Benno Barnard - je weet wel die columnist die in Knack Koen Meulenaere moest vervangen en na twee edities al bedankt werd voor bewezen diensten en nu ergens in het midden zijn zeg mag doen - bejubelt België vanuit zijn troon in Engeland. Vooral zijn constructieve eindzin "Ik stel voor om van België een Brits mandaatgebied te maken" getuigt toch van enige zin voor humor, zwartgallig maar toch humor. B-Flash wordt afgerond met een overzicht van hun acties van de voorbije vier maanden. Het waren er juist geteld drie! Op de laatste pagina vinden we ook groot nieuws terug. B-Plus West-Vlaanderen werd opgericht! B-Plus heeft nu toch al bijna in elke provincie een afdeling! Joepie! Het blijft natuurlijk jammer van de verspilde tijd. Maar kom, we hebben tenminste eens kunnen lachen.

Deze opinie verscheen tevens op de metablog In Flanders Fields, op de website van het LVSV Leuven en op tal van internetfora.

Meer over deze organisatie op www.b-plus.be.