Nou, tot ziens mijn vriend, we moeten scheiden. Lieve vriend, je zit me in het bloed. 't Onafwendbaar afscheid van ons beiden, houdt een weerzien in, is niet voor goed. Nou, tot ziens mijn vriend, 't is maar voor even. Treuren, praten heeft geen enkele zin. Het is niet nieuw te sterven in dit leven, maar te leven is dat evenmin. Nou, tot ziens mijn vriend, je woorden zullen langzaam uit mijn hoofd verdwijnen, en dat nu al pijn. Nu jij vertrekt, verlies ik mijn beste vriend. Je vertrek zal een lege plek in mijn gedachten zijn. Ik zal waarschijnlijk schreien als een kind. Nou, tot ziens mijn vriend, ik zal jou missen. Over twintig jaar vertel ik mijn kind over jou, mijn beste vriend. Ik vergeet je nooit. Vaarwel, of beter, tot ooit.

Slanke benen, zoek ze. Mooie vrouwen, lok ze. Proef het genot als pure zoete wijn. Het moment koesteren. Tegen het tijdelijke opboksen. Denkend dat onze levens eeuwig zijn. Zachte borsten, streel ze. Rijpe meisjes, bel ze. Betreur de sluimerende liefde niet. Het geluk vereeuwigen. De nietigheid omhelzen. Doe alsof je de vergankelijkheid niet ziet. Uit liefde geboren, groeien, er staan. Hemelse muziek, geluk, eeuwige klanken. Ouder worden, jaren lijden, wachtend op het gaan. Eindigen als niets tussen vier planken. Door mislukking getekend, onsterfelijkheid willend, Almachtige winden die bloesems verscheuren. Inwendige folteringen, de drang naar eeuwigheid stillend De zielige leegheid die we niet willen betreuren. Blauwe druiven, pluk ze. Kleine kinderen, omarm ze. Gekoelde liefdes, een tranende fontein. Het grote niets verwensen. Onschuldige onwetenden, verwarm ze. Probeer te vergeten dat we eigenlijk niets zijn.