De media en zelfverklaarde intellectuelen geven maar al te graag kritiek op de Verenigde Staten. George Bush is de baarlijke duivel. Amerika is een land van dikzakken en idioten. Zelfkritiek en nuance zijn echter ver te zoeken bij deze haatdragende "elite". Generaties Vlaamse intellectuelen zijn opgeleid aan de Katholieke Universiteit Leuven. Ze hebben gestudeerd in een universiteitsbibliotheek aan het Ladeuzeplein die twee keer door de Duitsers werd afgebrand en twee keer met Amerikaans geld werd heropgebouwd. En toch, geen land komt er bij Vlaamse intellectuelen slechter af dan Amerika. Het anti-amerikanisme is bij Vlaamse intellectuelen gezwollen door enorme Bushhaat. De afkeer van de zittende president heeft geleid tot politieke verblinding en denkluiheid. Zelden is het groepsdenken zo groot geweest. Argumenten worden weggedrukt door haatgevoelens. De berichtgeving heeft maar één rode draad en dat is "Weg met Bush!"
Wie VRT-programma's bekijkt, krijgt de indruk dat alle Amerikanen domme dikkerds zijn die graag een pistool op zak hebben, doodstraffen uitdelen (bij voorkeur aan zwarten) en die seksueel gefrustreerd zijn. TerZake kondigt onderwerpen met deze inhoud neerbuigend aan. In Panorama leidt de presentator op dreigende toon gekochte documentaires over Amerika in. Eigen producties worden al jaren niet meer gemaakt. In het nieuws wordt bijna hoofdschuddend over de VS bericht. Als de naam van president George Bush valt, slaat verbetenheid toe als ware hij de duivel in persoon. In de kranten en weekbladen is het van hetzelfde laken een pak.
Nu is kritiek op de VS helemaal niet erg. Integendeel, nergens wordt de eigen maatschappij zo kritisch bekeken als in Amerika. Kranten, televisie, internet, ... In de VS staat het vrijheidsideaal veel meer toe dan in Europa. In de VS kan men dingen schrijven waarvoor men in België wordt veroordeeld. De Amerikaanse journalistiek is bikkelhard, zoals Watergate heeft laten zien. Amerika heeft een cultuur van openbare verantwoording die, indien toegepast in de Wetstraat, zou leiden tot een fin de regime.Het anti-amerikanisme zegt meer over Vlaamse intellectuelen dan over Amerika.
In hun denkluiheid verwijten intellectuelen de VS dingen die in eigen land doodnormaal zijn. Zo hoorde ik onlangs de VRT-radio spreken over het "geslacht Bush". Dat klopt, George Bush is president, zijn vader was het ook en zijn broer is gouverneur van Florida. Maar is dat verkeerd? Vlaanderen wordt geregeerd door de politieke geslachten Tobback, Dehaene, Van den Bossche, Claes, Eyskens, Anciaux en Declercq. Zonen en dochters van bekende politici worden nu al op prille leeftijd minister en worden, Freya Van den Bossche op kop, gepromoot door dezelfde media die afkerend spreken over het "geslacht Bush".
Toen vorig jaar Arnold Schwarzenegger gouverneur van Californië werd, was de meeste berichtgeving spottend in de trend van "zie daar kan een acteur en spierbundel uit Oostenrijk zomaar gouverneur worden, dat kan alleen in Amerika." Ja, dat kan inderdaad alleen in Amerika. In Vlaanderen is het ondenkbaar dat een Limburger gouverneur wordt van West-Vlaanderen of omgekeerd. Dat is over vijftig jaar nog zo. In de Wetstraat kan een politicus het ministerschap mislopen omdat hij toevallig uit het verkeerde dorp komt. Wie is er nu eigenlijk open en wie is er gesloten: Amerika of Vlaanderen?
Wie in de Wetstraat een politieke carrière wil beginnen moet zich bijna prostitueren bij de partijleiding. In de SP.A mag niets gebeuren tegen de wil van Steve Stevaert. Hij beslist wie tot de jonge garde behoort en wie niet. In de VLD draait alles al 25 jaar om Guy Verhofstadt en Patrick Dewael. Hun acolieten, Bart Somers en Marino Keulen op kop, krijgen belangrijke posten. Een nieuwkomer kan niet doordringen tegen de wil van de partijleiding. In de VS kan dat wel. Jimmy Carter was een onbekende pindaboer voordat hij president werd. Clinton was een onbekende gouverneur voordat hij het Witte Huis betrad. Kandidaten kunnen doorstoten, soms tegen de wil van de heersende elite in. De Amerikaanse politiek is opener dan de Vlaamse.
Vlaamse media geven graag kritiek op Amerika terwijl zelfkritiek zelden voorkomt. Zo is Michael Moore met zijn film Fahrenheit 9/11 een icoon in het verzet tegen Bush geworden. Op het filmfestival in Cannes kreeg hij de hoofdprijs voor zijn anti-Bushfilm. Ik vraag me af of hij die prijs ook had gekregen als hij bijvoorbeeld met dezelfde ijver een film had gemaakt over alle schandalen waarin Franse presidenten zijn beland. Een film van een Amerikaan zou met dat onderwerp in Cannes waarschijnlijk niet eens worden vertoond. Hoe dichter bij huis, hoe volgzamer de media. Toen onlangs een Britse documentaire over het optreden van Leopold II in Congo werd aangeboden, was er nervositeit bij de politiek, aan het Hof, in de regering en in de media. De VRT besloot de documentaire uit te zenden, maar pas nadat het een en ander in historisch perspectief was geplaatst. De scherpe kantjes moesten eraf. Is het niet vreemd dat een dergelijke documentaire van een Britse zender moet komen?
In Nederland is het niet beter. Ook daar worden Michael Moore en Fahrenheit 9/11 geprezen door progressieve columnisten en programmamakers. Toen echter Theo van Gogh voor zijn film over de Fortuyn-moord beelden opvroeg bij de NOS en VARA waren beide niet bereid ze te leveren. Ze hadden meegedaan aan het demoniseren van Fortuyn en werden daar liever niet aan herinnerd. Waar Moore werd geprezen, werd Van Gogh tegengewerkt.
Ik heb geen bezwaar tegen kritiek op Bush, maar ik vind het bedenkelijk als de berichtgeving louter op Bushhaat wordt gebaseerd. Het verdraait en vertekent het beeld van de hele VS. De wervende boodschap is steeds dezelfde. De Democraten zijn goed, de Republikeinen fout. VRT-correspondente Greet De Keyser maakte vier jaar geleden een portret van de Republikeinse Conventie en ze bracht ook verarmde buurten in beeld. Maar de GOP was niet meer aan de macht. Clinton was al acht jaar president maar de armoede werd niet aan hem toegerekend.
Wie op de berichtgeving afgaat, denkt dat er alleen maar idioten in de VS wonen. Dat is niet waar. Bill Gates heeft met zijn kompanen gezorgd voor een elektronische revolutie waar we dagelijks mee te maken hebben. Enkele jaren geleden bezocht hij Brussel en wat gebeurde er? Voor de deur van de Concert Noble kreeg hij een taart in zijn gezicht gesmeten door een figuur die waarschijnlijk nog nooit een computer heeft gezien. Dat is het gevolg van systematisch gepropageerd anti-amerikanisme.
Media hebben wel vaker vertekende beelden gegeven. Ik herinner me hoe de Sandinisten in Nicaragua door Nederlandse media werden aangeprezen als verlossers. De meeste correspondenten waren dan ook grote aanhangers. Zij berichtten het thuisfront alvast dat de Sandinisten de eerste vrije verkiezingen in 1990 zouden winnen met vinger in de neus. Maar wat gebeurde? Ze verloren. De media zaten er totaal naast.
Ik ga, wat Amerika betreft, niet meer af op de Vlaamse of Nederlandse media. Ze voeren campagne en geven geen evenwichtig beeld van de VS. Ze praten Hollywood na, maar over het Zuiden of de Midwest horen we niets. Behalve dan een reportage in TerZake waarin lacherig wordt getoond dat men in Nevada geen dildo's mag kopen.
De boodschap was weer helder.
Deze vrije tribune van Derk-Jan Eppink verscheen in Knack, De Standaard en The Free State, alsook op NovaCivitas.org.
Meer teksten van deze auteur op www.knack.be.
Wie VRT-programma's bekijkt, krijgt de indruk dat alle Amerikanen domme dikkerds zijn die graag een pistool op zak hebben, doodstraffen uitdelen (bij voorkeur aan zwarten) en die seksueel gefrustreerd zijn. TerZake kondigt onderwerpen met deze inhoud neerbuigend aan. In Panorama leidt de presentator op dreigende toon gekochte documentaires over Amerika in. Eigen producties worden al jaren niet meer gemaakt. In het nieuws wordt bijna hoofdschuddend over de VS bericht. Als de naam van president George Bush valt, slaat verbetenheid toe als ware hij de duivel in persoon. In de kranten en weekbladen is het van hetzelfde laken een pak.
Nu is kritiek op de VS helemaal niet erg. Integendeel, nergens wordt de eigen maatschappij zo kritisch bekeken als in Amerika. Kranten, televisie, internet, ... In de VS staat het vrijheidsideaal veel meer toe dan in Europa. In de VS kan men dingen schrijven waarvoor men in België wordt veroordeeld. De Amerikaanse journalistiek is bikkelhard, zoals Watergate heeft laten zien. Amerika heeft een cultuur van openbare verantwoording die, indien toegepast in de Wetstraat, zou leiden tot een fin de regime.Het anti-amerikanisme zegt meer over Vlaamse intellectuelen dan over Amerika.
In hun denkluiheid verwijten intellectuelen de VS dingen die in eigen land doodnormaal zijn. Zo hoorde ik onlangs de VRT-radio spreken over het "geslacht Bush". Dat klopt, George Bush is president, zijn vader was het ook en zijn broer is gouverneur van Florida. Maar is dat verkeerd? Vlaanderen wordt geregeerd door de politieke geslachten Tobback, Dehaene, Van den Bossche, Claes, Eyskens, Anciaux en Declercq. Zonen en dochters van bekende politici worden nu al op prille leeftijd minister en worden, Freya Van den Bossche op kop, gepromoot door dezelfde media die afkerend spreken over het "geslacht Bush".
Toen vorig jaar Arnold Schwarzenegger gouverneur van Californië werd, was de meeste berichtgeving spottend in de trend van "zie daar kan een acteur en spierbundel uit Oostenrijk zomaar gouverneur worden, dat kan alleen in Amerika." Ja, dat kan inderdaad alleen in Amerika. In Vlaanderen is het ondenkbaar dat een Limburger gouverneur wordt van West-Vlaanderen of omgekeerd. Dat is over vijftig jaar nog zo. In de Wetstraat kan een politicus het ministerschap mislopen omdat hij toevallig uit het verkeerde dorp komt. Wie is er nu eigenlijk open en wie is er gesloten: Amerika of Vlaanderen?
Wie in de Wetstraat een politieke carrière wil beginnen moet zich bijna prostitueren bij de partijleiding. In de SP.A mag niets gebeuren tegen de wil van Steve Stevaert. Hij beslist wie tot de jonge garde behoort en wie niet. In de VLD draait alles al 25 jaar om Guy Verhofstadt en Patrick Dewael. Hun acolieten, Bart Somers en Marino Keulen op kop, krijgen belangrijke posten. Een nieuwkomer kan niet doordringen tegen de wil van de partijleiding. In de VS kan dat wel. Jimmy Carter was een onbekende pindaboer voordat hij president werd. Clinton was een onbekende gouverneur voordat hij het Witte Huis betrad. Kandidaten kunnen doorstoten, soms tegen de wil van de heersende elite in. De Amerikaanse politiek is opener dan de Vlaamse.
Vlaamse media geven graag kritiek op Amerika terwijl zelfkritiek zelden voorkomt. Zo is Michael Moore met zijn film Fahrenheit 9/11 een icoon in het verzet tegen Bush geworden. Op het filmfestival in Cannes kreeg hij de hoofdprijs voor zijn anti-Bushfilm. Ik vraag me af of hij die prijs ook had gekregen als hij bijvoorbeeld met dezelfde ijver een film had gemaakt over alle schandalen waarin Franse presidenten zijn beland. Een film van een Amerikaan zou met dat onderwerp in Cannes waarschijnlijk niet eens worden vertoond. Hoe dichter bij huis, hoe volgzamer de media. Toen onlangs een Britse documentaire over het optreden van Leopold II in Congo werd aangeboden, was er nervositeit bij de politiek, aan het Hof, in de regering en in de media. De VRT besloot de documentaire uit te zenden, maar pas nadat het een en ander in historisch perspectief was geplaatst. De scherpe kantjes moesten eraf. Is het niet vreemd dat een dergelijke documentaire van een Britse zender moet komen?
In Nederland is het niet beter. Ook daar worden Michael Moore en Fahrenheit 9/11 geprezen door progressieve columnisten en programmamakers. Toen echter Theo van Gogh voor zijn film over de Fortuyn-moord beelden opvroeg bij de NOS en VARA waren beide niet bereid ze te leveren. Ze hadden meegedaan aan het demoniseren van Fortuyn en werden daar liever niet aan herinnerd. Waar Moore werd geprezen, werd Van Gogh tegengewerkt.
Ik heb geen bezwaar tegen kritiek op Bush, maar ik vind het bedenkelijk als de berichtgeving louter op Bushhaat wordt gebaseerd. Het verdraait en vertekent het beeld van de hele VS. De wervende boodschap is steeds dezelfde. De Democraten zijn goed, de Republikeinen fout. VRT-correspondente Greet De Keyser maakte vier jaar geleden een portret van de Republikeinse Conventie en ze bracht ook verarmde buurten in beeld. Maar de GOP was niet meer aan de macht. Clinton was al acht jaar president maar de armoede werd niet aan hem toegerekend.
Wie op de berichtgeving afgaat, denkt dat er alleen maar idioten in de VS wonen. Dat is niet waar. Bill Gates heeft met zijn kompanen gezorgd voor een elektronische revolutie waar we dagelijks mee te maken hebben. Enkele jaren geleden bezocht hij Brussel en wat gebeurde er? Voor de deur van de Concert Noble kreeg hij een taart in zijn gezicht gesmeten door een figuur die waarschijnlijk nog nooit een computer heeft gezien. Dat is het gevolg van systematisch gepropageerd anti-amerikanisme.
Media hebben wel vaker vertekende beelden gegeven. Ik herinner me hoe de Sandinisten in Nicaragua door Nederlandse media werden aangeprezen als verlossers. De meeste correspondenten waren dan ook grote aanhangers. Zij berichtten het thuisfront alvast dat de Sandinisten de eerste vrije verkiezingen in 1990 zouden winnen met vinger in de neus. Maar wat gebeurde? Ze verloren. De media zaten er totaal naast.
Ik ga, wat Amerika betreft, niet meer af op de Vlaamse of Nederlandse media. Ze voeren campagne en geven geen evenwichtig beeld van de VS. Ze praten Hollywood na, maar over het Zuiden of de Midwest horen we niets. Behalve dan een reportage in TerZake waarin lacherig wordt getoond dat men in Nevada geen dildo's mag kopen.
De boodschap was weer helder.
Wat een hypocrieten toch, die Amerikanen.Ik herinner me nochtans het Zeeuws-Vlaamse dorp Sluis nog, met al zijn sekswinkels. Het dorpje dreef op dildo's en op Vlaamse klandizie. Waarom? In België waren sekswinkels verboden.
Deze vrije tribune van Derk-Jan Eppink verscheen in Knack, De Standaard en The Free State, alsook op NovaCivitas.org.
Meer teksten van deze auteur op www.knack.be.
2 Reacties:
- At 12:40 Anoniem said...
-
Knappe tekst van Eppink, maar dat zijn we natuurlijk van hem gewoon. Jammer dat hij nu verhuisd is naar New York ...
Hij heeft weer helemaal gelijk. Het is intriest hoe men in Belgie omgaat met de VS in de media, maar ook in het maatschappelijk debat in het algemeen. Ik vind het afstotelijk hoe de VRT staat te supporteren voor de Democraten in elke verkiezing, terwijl het de verspilzucht van Clinton geweest is, en niet de defensieuitgaven van Bush, die de Amerikaanse budgettaire ruimte drastisch verminderd en de staatsschuld verhoogd heeft. Maar dat vertellen de anti-republikeinse media in Belgie ons allemaal niet.
Misschien kan Eppink vanuit de VS een "The New York Journal" oprichten die ons objectieve informatie over de VS bezorgt, zoals The Brussels Journal dat doet uit Belgie. - At 14:30 Anoniem said...
-
Evelyne, ik begrijp wat je bedoelt met je laatste voorstel en welke richting je uitwilt, maar je kan "The Brussels Journal" van Beliën toch moeilijk "objectief" en/of "neutraal informerend" noemen. Een eenvoudige vechtpartij in Brussel wordt onmiddellijk de wereld ingestuurd als "rassenrellen". Een simpele demogarfische statistiek geeft dan weer gevolg aan de profetie van "Eurarabia" en de ondergang van de Westerse beschaving.
Ik lees graag The Brussels Journal en heb zeer veel respect voor de auteurs en het project aldaar, maar neem alles wel met een korreltje zout. Wie dat niet doet, is zeer naïef en dom bezig.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)