Tussen 1991 en 2006 groeide de economie in de Verenigde Staten dubbel zo snel als in de Europese Unie. Berekend per hoofd van de bevolking, is het gemiddeld bruto binnenlands product in de VS ongeveer 40% hoger dan in de "rijke" Europese Unie van de vijftien West-Europese lidstaten (EU15). Met diezelfde maatstaf gemeten, zouden Belgie en Vlaanderen de zesde armste van de 50 Amerikaanse deelstaten zijn, en Wallonie zonder meer de armste. Bruto binnenlands product rijmt uiteraard niet noodzakelijk met bruto binnenlands geluk, maar het is wel een objectieve indicator voor frappante verschillen in welvaartscreatie. Een aanzienlijk deel van de Amerikanen heeft, door een combinatie van hoger inkomen en hogere consumptie, een levensstandaard waarvan vele Europeanen alleen maar kunnen dromen.
Het Amerikaanse succesverhaal is des te opmerkelijk omdat het niet ondanks, maar mede dankzij immigratie tot stand komt. Het percentage van in het buitenland geboren burgers is in de VS maar liefst tien maal hoger dan in de EU. De afgelopen vijftien jaar heeft de VS op jaarbasis gemiddeld twee miljoen legale en illegale migranten verwelkomd. Terwijl Europa amechtig worstelt met veel kleinere allochtone bevolkingsgroepen, absorberen de Verenigde Staten systematisch massale immigratiestromen. De dynamische en flexibele Amerikaanse economie activeert de instromende massaÕs tot eenieders voordeel. Goedkope en hard werkende migranten betekenen voor de VS een economische bonus van miljarden dollars op jaarbasis. De migranten zelf betreden de welvaartsladder en onderhouden hun families. Alleen al de Mexicaanse arbeidsmigranten brengen jaarlijks 17 miljard dollar terug naar Mexico. Dit is ontwikkelingshulp a la Americaine.
Ondertussen zorgen de nieuwe bevolkingsgroepen in de VS voor een hoger geboortecijfer en gestage bevolkingsaangroei, waardoor de vergrijzing er wordt uitgesteld en afgevlakt. Europa vergrijst tegen sneltreinvaart maar schreeuwt toch moord en brand wanneer een paar honderdduizend ambitieuze Oost-Europeanen in onze gewesten geluk komen zoeken. De Verenigde Staten leren ons dat immigratie geen probleem maar een deel van de oplossing kan zijn. Met een constructief immigratiebeleid en een economie die de eerste sporten van de welvaartsladder bereikbaar laat voor iedereen, ongeacht hun nationaliteit, kan arbeidsmigratie onze dierbare sociale zekerheid ondersteunen, eerder dan ze te bedreigen.
Amerika leert ons eveneens dat arbeid en arbeidsmarkt dynamisch moeten zijn. De klassieke Europese arbeidsregulering ziet arbeid vooral als een vaste taart die moet verdeeld en afgeschermd worden. In die optiek moeten we minder lang werken om de beschikbare arbeid te vermeerderen, is arbeidsmigratie een bedreiging voor de lokale werkwilligen, moeten ouderen op de arbeidsmarkt plaats maken voor jongeren, enz. Amerika bewijst dat meer en harder werken de beschikbare arbeid niet uitdunt, maar uitbreidt. Meer bakkers bakken meer taart. Ondanks massale arbeidsimmigratie en ondanks loopbanen met gemiddeld 40% meer arbeidsduur dan in de EU15, kennen de VS een veel hogere activiteitsgraad en een veel lagere werkloosheid. Het Amerikaanse werkloosheidspercentage is minder dan de helft van het Belgische. Minder dan 12% van de Amerikaanse werklozen zijn meer dan twaalf maanden werkloos, tegenover meer dan 40% van de werklozen in de EU15, en het gaat niet enkel om "hamburgerjobs".
Onze arbeidsmarkt focust op het afschermen van bestaande jobs, maar is slecht in het stimuleren van nieuwe jobs. Bij laagconjunctuur krimpt tewerkstelling snel, bij hoogconjunctuur groeit tewerkstelling anemisch. Hoge loonkosten en een verstarde ideologische visie over arbeid hebben de Europese arbeidsmarkt arbeidsonvriendelijk gemaakt. Sinds de jaren 1970 kent de EU15, ondanks belangrijke periodes van economische groei, nagenoeg een nulgroei voor tewerkstelling in de private sector. Weliswaar is de arbeidsmarkt ondertussen herverkaveld door verschuivingen tussen economische sectoren, door productiviteitstoenames en door de groei van deeltijdarbeid. Maar een netto aangroei in voltijdse equivalenten heeft alleen de publieke sector gekend, m.a.w. enkel de enige sector die op het succes van derden teert. De publieke sector draait echter op de belastingopbrengsten die door de private sector worden opgebracht. Alle studies kondigen aan dat onze activiteitsgraad in de private sector omhoog moet om de vergrijzing betaalbaar te houden en onze sociale zekerheid te redden. In die private sector hebben de Verenigde Staten sinds de jaren 1970 maar liefst vijftig miljoen nieuwe arbeidsplaatsen gecreeerd. Het lijkt dus evident dat we een blik werpen over de Atlantische oceaan, bij de kampioenen van de activiteitsgraad.
De Verenigde Staten zijn zeker niet het land van Cocagne op het vlak van sociale bescherming. Maar een economie die zo veel tewerkstelling en welvaart genereert, kan onmogelijk voor een sociaal kerkhof worden versleten. Werk en welvaartscreatie zijn belangrijk, ook voor Europa. Levensstandaard is de meest directe weg naar levenswelzijn. Werkgelegenheid is de beste sociale bescherming. Economische groei is de basis voor sociaal beleid. Indien Belgie en de Europese Unie de groeicijfers van de Verenigde Staten zouden kunnen bereiken, dan betalen we de vergrijzing en de sociale zekerheid met de vingers in de neus.
De Verenigde Staten kunnen dus wel degelijk een voorbeeldfunctie vervullen, zonder daarom per se voor onze politici het zoveelste modelland te moeten worden. Consumptiegedrag, belastingen, overheidsbeslag, investerings-klimaat en ondernemingsgeest zijn belangrijke economische factoren die in de Verenigde Staten en de Europese Unie grondig verschillen. Amerikaanse recepten zijn niet zonder meer verteerbaar in Europa, maar Amerikaanse ingredienten kunnen ook onze economie pittig kruiden. Europa kan een gezonde dosis Amerika meer dan goed gebruiken.
Deze tekst van Marc De Vos verscheen in De Standaard en The Free State, alsook op Libertarian.nl en NovaCivitas.org.
Meer libertarische teksten op www.libertarian.nl.
3 Reacties:
- At 13:53 Anoniem said...
-
Marc De Vos slaat weer spijkers met koppen. Gelijk heeft hij. Het is toch gewoon intriest te noemen hoe wij in Europa omgaan met de VS, onze oudste en belangrijkste bondgenoot. We zijn geen haar beter dan die Palestijnen die op 11 september 2001 de aanslagen verwelkomden met vreugdekreten en vlaggengezwaai ...
- At 16:08 Anoniem said...
-
Caroline, ik moet je dromen toch ietwat doorprikken. Dat Palestijns vlaggegezwaai bleek achteraf in sc�ne gezet. Het waren helemaal geen "live" beelden maar archiefstukken. Dat is allemaal vorig jaar toch in de pers gekomen toen die ene Reuters-fotograaf zijn foto van het Israelische bombardement op Libanon verspreidde. Hij had die foto ook dermate geretoucheerd dat het in feite "vals" was. Toen heeft men toch een aantal andere "mediaflaters" overlopen in tal van documentaires, waaronder dus ook de beelden van de vlaggenzwaaiende feestvierende Palestijnse jongeren.
Dit doet natuurlijk helemaal geen afbreuk aan jou reactie, Caroline, of aan jou pro-Amerikaans sentiment. De tekst van De Vos is inderdaad zeer sterk en zeer overtuigend. Maar goed, op deze blog en voor de bloglezers hier, preekt hij natuurlijk voor eigen parochie. We zijn immers allemaal rechtse, libertarische en pro-Amerikaanse reactionnairen ...
Maar dat neemt niet weg dat je emo-argument van Palestijnse vlaggen in casu de waarheid oneer aandoet. Het zou jammer zijn, moesten de anti-Amerikanen je juist daarop aanvallen en onderuit halen. - At 12:20 Anoniem said...
-
De grootsheid van de VS wordt op exemplaire wijze vertaald in de speech die George Bush hield op de dag van de aanslagen van 11 september 2001. Het mag dan ook niemand verbazen dat zijn populariteit na die speech steeg tot 86%.
Good evening. Today, our fellow citizens, our way of life, our very freedom came under attack in a series of deliberate and deadly terrorist acts. The victims were in airplanes, or in their offices; secretaries, businessmen and women, military and federal workers; moms and dads, friends and neighbors. Thousands of lives were suddenly ended by evil, despicable acts of terror.
The pictures of airplanes flying into buildings, fires burning, huge structures collapsing, have filled us with disbelief, terrible sadness, and a quiet, unyielding anger. These acts of mass murder were intended to frighten our nation into chaos and retreat. But they have failed; our country is strong.
A great people has been moved to defend a great nation. Terrorist attacks can shake the foundations of our biggest buildings, but they cannot touch the foundation of America. These acts shattered steel, but they cannot dent the steel of American resolve.
America was targeted for attack because we're the brightest beacon for freedom and opportunity in the world. And no one will keep that light from shining.
Today, our nation saw evil, the very worst of human nature. And we responded with the best of America -- with the daring of our rescue workers, with the caring for strangers and neighbors who came to give blood and help in any way they could.
Immediately following the first attack, I implemented our government's emergency response plans. Our military is powerful, and it's prepared. Our emergency teams are working in New York City and Washington, D.C. to help with local rescue efforts.
Our first priority is to get help to those who have been injured, and to take every precaution to protect our citizens at home and around the world from further attacks.
The functions of our government continue without interruption. Federal agencies in Washington which had to be evacuated today are reopening for essential personnel tonight, and will be open for business tomorrow. Our financial institutions remain strong, and the American economy will be open for business, as well.
The search is underway for those who are behind these evil acts. I've directed the full resources of our intelligence and law enforcement communities to find those responsible and to bring them to justice. We will make no distinction between the terrorists who committed these acts and those who harbor them.
I appreciate so very much the members of Congress who have joined me in strongly condemning these attacks. And on behalf of the American people, I thank the many world leaders who have called to offer their condolences and assistance.
America and our friends and allies join with all those who want peace and security in the world, and we stand together to win the war against terrorism. Tonight, I ask for your prayers for all those who grieve, for the children whose worlds have been shattered, for all whose sense of safety and security has been threatened. And I pray they will be comforted by a power greater than any of us, spoken through the ages in Psalm 23: "Even though I walk through the valley of the shadow of death, I fear no evil, for You are with me."
This is a day when all Americans from every walk of life unite in our resolve for justice and peace. America has stood down enemies before, and we will do so this time. None of us will ever forget this day. Yet, we go forward to defend freedom and all that is good and just in our world.
Thank you. Good night, and God bless America.