However, supporters of an increase do not accept this well-established economic view. Instead, they claim the increase is a way to provide a livable wage and to fight poverty. But, the question must be asked: If raising the minimum wage from, $4.25 to $5.15 is so good for low-income people, why stop there? Why refrain from an even greater generosity, an even more livable wage, and an even greater fight against poverty? Why not raise the minimum wage to $10 or even $100 an hour, so everyone can be well-off.
This is no idle question. After all, the same reasoning that justifies an increase to $5.15--that Congress can generate prosperity through legislation -- certainly also justifies an increase to $10 or more. The reason politicians and other supporters of an increased minimum wage law don't follow their own argument to its logical conclusion is political, not economic. Were the minimum wage raised this evening to $10 or more, millions of middle class working Americans would report to work tomorrow only to find that their jobs were no longer available to them. And they would know immediately that the new minimum wage law was responsible. Political heads would roll. If the nation avoided an outright citizens' attack on Washington, then, at the very least, those in office who supported the new minimum would find themselves soundly beaten in the next election.
The majority of politicians clearly understand this. While some politicians may genuinely believe that their efforts will help their constituents, this naive view is rare. The law of supply and demand cannot be repealed. Every increase has reduced employment at the lowest end of the pay scale. But the broad middle class of working and voting Americans has not been directly affected. Studies suggest that for every 10 percent increase in the minimum wage, a minimum of 100,000 jobs are lost. A jump from the current $4.25 to the intended $5.15 is a 21 percent increase, amounting to over 200,000 newly unemployed. Other estimates indicate a greater than 400,000 job loss.
But the vast majority of people adversely affected by the increase are either young, illiterate, or among the lowest ranks of the socio-economic ladder. They generally don't vote, don't work on political campaigns, don't contribute campaign money, don't write letters-to-editors, and don't otherwise make themselves heard politically. In short, these people just do not count in the political process. So politicians and special interests can posture as the saviors of these low-income people while actually destroying their prospects for attaining upward mobility. This is the reality behind the feigned concern and compassionate rhetoric of politicians and other supporters of a minimum wage increase, and it is a very ugly reality, indeed.
Dit opiniestuk van Jim Cox verscheen ook in The Free State en The Standard, alsook op Mises.org, Self-Gov.org en LewRockwell.com.
Meer teksten van deze auteur op www.jimcox.gsu.edu.
4 Reacties:
- At 16:37 Anoniem said...
-
Ikzelf ben al 5 jaar aan het werk en moet zeggen dat mijn loon de afgelopen jaren nauwelijks omhoog is gegaan omwille van de wel zéér lage indexeringen. Ook verschilt het loon met een werklooze persoon nauwelijks. Er zou eens gekeken moeten worden om daar het verschil groter te maken. Dan krijg je ook meer mensen aan het werk, want nu zijn er veel werklooze mensen die gewoon thuis blijven omdat hun dopgeld bijna evenveel is met degenen die werken! En gelijk hebben ze! De combinatie werken en gezin is de dag van heden er niet gemakkelijker op geworden!
- At 17:44 Anoniem said...
-
Een zeer interessant Nederlandstalig artikel over deze materie op de weblog van WorkForAll : http://www.workforall.org/forum/html/modules/news/article.php?storyid=42
Het is inderdaad economisch dom om minimumlonen te gaan verhogen, maar politici die op korte termijn denken (zoals iedereen die met verkiezingen bezig is) kunnen dat niet verkondigen. Het volk wil dom gehouden worden.
Het doet me denken aan de verkiezing in de jaren 1930 tussen Roosevelt (interventionisme) en Hoover (laissez-faire) waarbij het volk ook de kant koos van de staatsbemoeienis, terwijl Hoovers ideeën op lange termijn meer welvaart gebracht zouden hebben. De paradox van de alwetendheid van het electoraat. Tijd voor een liberale dictatuur? - At 21:46 Anoniem said...
-
Joris Verdonk,
Ik las het artikel waar je naar verwees maar dit ging niet over het minimumloon maar over belastingen op arbeid. Het minimumloon(=price-fixing) is een regel geen taks he. - At 21:57 Anoniem said...
-
Je link was misschien een reactie op de post van Katrien Rodiers (die op zijn beurt dan weer niets met het artikel te maken heeft)