De Antwerpenaar moest wijken voor een gouwgenoot met een veel bekendere naam: Willem-Frederik Schiltz. Nauwelijks enkele maanden geleden dacht de zoon van wijlen Hugo Schiltz niet eens aan een politieke carrière. Straks zit hij in het parlement. Of Willem-Frederik erin zal slagen om de zieltogende Antwerpse Open VLD-afdeling nieuw leven in te blazen, valt te betwijfelen. Of hij zoveel stemmen zal halen, blijft ook een groot vraagteken. Op het einde van zijn carrière haalde zijn vader miezerige uitslagen. “Dat hij op dit moment de stap durft te zetten, nu de peilingen ons in het verlies zetten, toont aan met welk engagement hij in de politiek stapt”, vertelde Open VLD-voorzitter Bart Somers gevat.
Willem-Frederik Schiltz nu aantrekken is om twee redenen niet gespeend van symboliek. Vooreerst bewijst het dat in de politiek de afkomst, in tegenstelling tot wat Verhofstadt in al zijn bevlogenheid beweert, erg belangrijk is. Zeker Open VLD maakt het deze keer bont. Naast Schiltz krijgen ook Mathias De Clercq (eerste opvolger Kamer, Oost-Vlaanderen) en Jean-Jacques De Gucht (tiende plaats Senaat) uitzicht op een politieke loopbaan. Niemand beweert dat deze jongeren geen talent hebben. Maar zonder hun achternaam stonden ze elders.
Natuurlijk gaat het niet om een nieuw fenomeen. Ook SP.a grossierde in kinderen met een bekende achternaam (Freya Van de Bossche, Peter Vanvelthoven, Bruno Tobback, Maya Detiège en enkele mindere goden) al lijkt de trend bij de socialisten over haar hoogtepunt heen. Bij CD&V profiteren Tom Dehaene en Elke Tindemans dan weer van hun afkomst. Straks wordt de Vlaamse politiek een zaak van slechts enkel families, zoals trouwens ook de vaderlandse politiek bij het ontstaan van België, al waren die families toen nog van adel.
Bij Open VLD zegt het ook iets over de bloedarmoede om spectaculair nieuw volk aan te trekken. Zeker, de liberalen hebben best wel geprobeerd om een bekend journalist weg te plukken of een geëngageerde Vlaming naar het parlement te sturen. Maar de partij worstelt met slechte toekomstperspectieven. Zoiets zet mensen niet aan om een stap in het onbekende te zetten. Het fonkelnieuwe voorvoegsel van de partijnaam klinkt momenteel niet uitnodigend. Niet moeilijk dat “Open” na de verkiezingen, in tegenstelling tot wat de partijtop beweert, gewoon weer zal verdwijnen.
Zowel SP.a als CD&V slaagden erin om enkele interessante namen aan te trekken. De socialisten zochten het vooral in kringen van hoogleraars. Maar het engagement van Marleen Temmerman en Christine Van Broeckhoven (gezondheid) kan in het parlement erg nuttig zijn. CD&V schoot met het aantrekken van gewezen Volvo-manager Peter Leyman zelfs intrinsiek de hoofdvogel af. Partijen blijven onverdroten speuren naar nieuw bloed om de kiezer te verleiden. Groen! zoekt het dezer dagen zelfs in artistieke kringen om haar senaatslijst op te fleuren. Zolang partijen daarbij niet vervallen in een expeditie naar bekende Vlamingen blijft dat een verrijkende optie. Helaas, lang niet alle nieuwkomers groeien uit tot een succesverhaal. SP.a en Spirit nemen momenteel afscheid van Staf Nimmegeers en Lionel Vandenberghe. Nooit konden die zich waarmaken.
De lijstvorming etaleert dat het steeds moeilijker wordt om onafgebroken met een politiek engagement in eigen levensonderhoud te voorzien. Carrières worden grilliger. Op termijn heeft de kwaliteit van het parlement alleen te winnen bij de bevruchting tussen ervaren politici en oudere nieuwkomers die in andere segmenten van de samenleving hun sporen hebben verdiend. Alles wordt een stuk minder voorspelbaar. Ook voor de militanten wordt het wennen.
Maar in een tijd dat partijen kiezers en organisaties met tijdelijke contracten aan zich binden, kan niemand verwachten dat het politiek personeel hetzelfde blijft. Of dezelfde achternaam draagt.
Deze tribune van Bart Brinkman verscheen ook in De Standaard.
Meer over de nieuwe VLD-koers op www.burgermanifest.be.
4 Reacties:
- At 12:50 Anoniem said...
-
Binnenkort komt de tijd dat ook andere jongeren binnen de VLD een kans krijgen. Na 10 juni zal er hopelijk immers een grote "regime change" plaatsvinden binnen de VLD, of "koppensnellerij" (hangt af van hoe je het bekijkt). Het belangrijkste voor de liberale kansarme jongeren is dus eigenlijk een nederlaag van de VLD in de verkiezingen. Het mag een perverse wens zijn, maar het is de enige mogelijke uitstap uit deze vivieuze bloedarmoede-promotende cirkel.
- At 14:22 Anoniem said...
-
Het is intriestig dat de VLD zich moet verlagen tot het nepotisme dat ze zelf aanviel in o.a. de Burgermanifesten. Dat deze in de ogen van de huidige machtsgeile partijkopstukken gedegradeerd werden tot ordinaire vodjes papier wisten we al langer, maar toch blijft de VLD op zijn nefaste elan verdergaan, in de hoop om die paar SPIRIT-, VIVANT-, SP.a-, GROEN!- en PvdA-kiezers te kunnen overtuigen voor de VLD te stemmen. Dat ze daarmee de eigen achterban verloochent, neemt de VLD-top er graag bij. Afwachten of ze na 10 juni nog steeds een even grote mond hebben of een even grote arrogantie aan de dag leggen...
- At 17:12 Vincent De Roeck said...
-
Natuurlijk is het jammer dat "jonge mannen" (eigenlijk de meest gediscrimineerde doelgroep door de positieve discriminatie van de rest) nauwelijks nog kansen krijgen in de politiek, tenzij ze toevallig de juiste achternaam hebben en/of de juiste stamboom kunnen voorleggen. Ik betwist dat niet.
Maar anderzijds kan je toch ook geen partij verwijten dat ze - zeker in tijden van electorale neergang - op zoek gaat naar relatieve "stemmenkanonnen" om de jongerenplaatsen op te vullen. Ik betwist immers ook niet dat een Jean-Jacques De Gucht, een Willem-Frederik Schiltz en een Matthias De Clercq inderdaad veel stemmen zullen halen, al is het maar door hun bekende achternamen, en dat dit drietal meer stemmen kan halen dan de nobele onbekende jonge partijmilitanten die in oktober jongstleden nergens potten gebroken hebben.
Misschien ligt de oorzaak van deze "familiezaak-lijstvorming" niet zozeer bij een gebrek aan jong fris eigen bloed in militantenkringen, maar net bij de perverse keuzes van de kiezer die steevast de "stamboom"-liberalen meer belonen voor hun politiek engagement dan de andere jongeren. Of dit een goede zaak is, zal de toekomst ons leren.
Eerste afspraak op 11 juni a.s. - At 01:15 Anoniem said...
-
Ik dacht Vincent dat een "jonge man" zoals jij, die zoals je terecht opmerkt te weinig kansen krijgt in de politiek, zeker en vast de kant van de "jongeren", en niet die van de partij zou kiezen. Je neemt normaal toch geen blad voor de mond. Het is misschien een perverse vraag: Wat hebben ze je beloofd? ;-)