Zoals u reeds enige tijd geleden meegedeeld werd via e-post, stel ik mijzelf kandidaat voor de functie van “nationaal politiek secretaris” van het LVSV in het academiejaar 2007-2008. In dit schrijven vindt u mijn beweegredenen, mijn motivatie en mijn visie op de functie terug. Ik hoop dat ik hiermee diegene onder jullie die mij nog niet kennen een zeker inzicht in mijn persoon verschaf, en dat ik diegene die mij al wel kennen, kan overtuigen om mij zeker en vast hun vertrouwen te schenken. Ik geloof dat ik over alle nodige kwaliteiten beschik.

Het mag misschien als een cliché overkomen, maar het is een feit dat een politieke studentenvereniging als het LVSV staat of valt met zijn ideologische overtuiging. Ook voor mij is dat natuurlijk één van de belangrijkste fundamenten van onze organisatie. Ik beschouw mezelf als een klassiek-liberaal student en geloof dat deze ideologie niet enkel de beste is, maar ook de enige écht noodzakelijke. Alle andere gangbare politieke overtuigingen - het woord “ideologie” zou ons te ver leiden - gaan immers uit van een sterke staat, van strikte regels en van een geloof in de maakbaarheid van de mens. Als liberaal verwerp ik deze collectivistische gedachte en ijver ik voor een maatschappelijk model dat gestoeld is op het weerbaar individu en op de drie basiswaarden van het liberalisme, zijnde het individueel recht op zelfbeschikking over zijn eigen lichaam en leven (“life”), het primaat van de individuele keuzevrijheid (“liberty”) en het absolute recht op privaat eigendom zonder hetwelk woorden als vrijheid of zelfbeschikking maar lege dozen zijn (“property”). In navolging van Thomas Jefferson durf ik hier zeker ook een vierde waarde bij betrekken die alles overstijgt, en dat is de “pursuit of happiness”, het streven naar geluk. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat geluk, ofschoon onmeetbaar, de drijfveer is van elk individu en dat “life”, “liberty” en “property” de drie beste garanties zijn om het individu toe te laten zijn eigen geluk te bewerkstelligen, en zijn eigen dromen na te jagen.

De vrije markt is mijn credo en het begrip “marktfalen” is dan ook mijn grootste vijand. Ik geloof net als Adam Smith dat de onzichtbare hand van de vrijemarktwerking een “zachte” hand is, en dat het liberalisme, zelfs de meest radicale vorm ervan, de meest sociale ideologie is. Ik moet als liberaal het warm water niet gaan heruitvinden, noch moet ik mijn heil gaan zoeken in dogma’s, taboes of demagogische retoriek. Ik weet dat elke vorm van overheidsinmenging uiteindelijk leidt tot totalitaire dictatuur en dat het individu, hoe arm ook, nog bekaaider afkomt van een dictatuur dan van een vrijemarkteconomie. En tot deze stelling kan elk individu komen op basis van de rede. Men moet daarvoor geen boeken over knechtschap gelezen hebben van grote namen als Ludwig von Mises of Friedrich von Hayek. Ik geloof zéér hard in de kracht van het individu, en daarom kan ik het nooit tolereren dat een overheid, elke overheid, zijn grondwettelijke macht usurpeert om zichzelf te bestendigen op de kap van de individuele burgers, op de kap van de belastingbetalers.

Ik ben verheugd dat er binnen de Vlaamse studentenscène nog plaats is voor écht politiek en maatschappelijk debat over de kern van onze samenlevingsproblemen. Het idealisme van het LVSV bewijst dat niet alle jongeren tegenwoordig “waarde-loos” of “verburgerd” zijn. Ik ben blij om in dat milieu te mogen meedraaien en wil via mijn engagement naar volgend jaar toe de continuïteit van het LVSV verzekeren, en garanderen dat we op hetzelfde elan zullen blijven verdergaan.

Mijn “politieke” carrière in jongerenmiddens ben ik begonnen in Antwerpen als voorzitter van de Leerlingenraad van het OLVC (2002-2003). Nadien wist ik het in Namen als Vlaming tot studentenvertegenwoordiger (2003-2005) te schoppen. Eénmaal in Leuven gestrand, engageerde ik mij binnen het LVSV Leuven, eerst als lid (2005-2006), dan als bestuurslid en als lid van het politiek secretariaat (2006-2007) om volgend academiejaar het secretariaat, en dus de dagelijkse werking van de vereniging, op mij te nemen. Natuurlijk hoop ik volgend jaar ook de functie van nationaal politiek secretaris aan dit lijstje te kunnen toevoegen.

Als student rechten met een Naamse achtergrond tracht ik mij ook te profileren als iemand die de opgeklopte Vlaams-Waalse tegenstrijdigheden kan overstijgen om steeds de kant van het liberalisme, van de vrijheid en van de economische redelijkheid te kiezen, wars van tromgeroffel en oubollig vendelgezwaai. Ik sta voor een open blik naar het zuiden van ons land en voor een sterk internationaal actief LVSV. Ik zou graag de bestaande contacten met LYMEC en FEL verder uitdiepen, en het LVSV ook opgenomen zien worden binnen IFLRY en het Stockholm Netwerk. Ik geloof dat er ook binnen die organisaties nog werk is voor het LVSV om zijn idealen uit te dragen en om de internationale liberale beweging terug te loodsen naar zijn klassieke wortels, want liberalisme is géén synoniem voor “links” zoals in West- en Noord-Europa beleden wordt, maar zeker ook niet voor “rechts” zoals het in Oost-Europa tegenwoordig aan de burgers verkocht wordt.

LVSV Nationaal mag dan wel een historische haat-liefdeverhouding cultiveren met de afzonderlijke afdelingen, dit mag natuurlijk nooit ten koste gaan van de goede werking van het nationaal bestuur. Ik houd vast aan de autonomie van alle afdelingen en wil zeker niet pleiten voor méér nationale invloed, maar wel voor een sterk nationaal bestuur dat binnen zijn bevoegdheden vlot en terdege kan werken.

Als kandidaat-politiek secretaris wil ik volgend jaar minstens één interne discussieavond organiseren in elke LVSV-stad zodat elke afdeling eens een “thuismatch” kan spelen. Verder denk ik aan een betere “politieke” communicatie tussen de afdelingen via een nationaal LVSV-portaal in verband met vergaderingen en evenementen. Tenslotte wil ik als politiek secretaris er ook alles aan doen om volgend jaar een LVSV-studiedag in te richten die doorgang zal vinden, bij voorkeur zelfs in het begin van het tweede semester. Ook wil ik de individuele leden en de besturen motiveren en warm maken om massaler deel te nemen aan de internationale congressen (LYMEC, IFLRY, …) en seminaries (IHS, IES, …), maar ook aan tal van binnenlandse colloquia en conferenties (LVMI, CNE, NC, LVV, Liberales, …). Het wordt tijd dat het LVSV, ook nationaal, eens uit zijn pijp komt en ook in volle openheid alles in zijn werk stelt om het klassiek-liberalisme te verdedigen, en vooral om het een jong gezicht te geven. Met utopisch theoretische ivorentorendiscussies verwerft men geen invloed, maar met een permanente aanwezigheid in de wandelgangen van de macht, zowel academische als politieke, kan men de liberale zaak veel beter dienen.

Omdat ik in het LVSV geloof, en omdat het LVSV mijn vertrouwen in het politieke debat heeft weten te herstellen, ben ik er van overtuigd dat ik de functie van nationaal politiek secretaris zeker naar behoren zal weten te vervullen. Het is een eer om te kunnen kandideren voor zo’n functie. Ik ben dan ook trots dat ik via mijn engagement de liberale zaak kan dienen. En om te besluiten, zou ik graag de ondertitel aanhalen van het Amerikaans tijdschrift “The New American” dat als geen ander de essentie weet te capteren van wat wij zijn, van waar wij staan en van waarvoor wij elke dag opnieuw in de bres springen. That freedom shall not perish! … Opdat vrijheid nooit zal verdwijnen.