In de aanloop naar de laatste presidentsverkiezingen was het Nicolas Sarkozy die zich naar hartelust wist te bedienen van dezelfde cliché’s over verandering. Sorry om hier opnieuw de advocaat van de duivel te moeten spelen, maar lees misschien eerst eens zijn politiek manifest en zijn verkiezingsprogramma in plaats van louter af te gaan op zijn slogans.
Hieronder herneem ik het artikel “Plus ça change, plus ça reste la même chose” van Europees parlementslid Daniel Hannan.
We have heard it all before. In 1995, a Right-wing politician contested the French presidency as the candidate of change, reform and "la jeunesse". He spoke English, was cool towards Euro-federalism, and made friendly noises about Nato. He had lived in the United States and John Major said he would be a natural ally on European issues. That candidate, of course, was Jacques Chirac, who went on to preside over 12 years of dirigisme, immobilism and corruption. Now, it is Nicolas Sarkozy trotting out the cliches about change. Sorry to be the Devil's advocate, or the man in the Bateman cartoons as you wish, but read his manifesto and election program rather than his slogans.
Nicolas Sarkozy is committed to the French social model. He opposes Anglo-Saxon foreign policy ventures. He is determined to bring back the EU constitution, albeit under a different name. When he served as finance minister, he was as keen on subsidies and protectionism as the next Gallic politician. Why do we Brits keep expecting someone else to come to our rescue? Whenever there is an election on the Continent, sections of the media get into a lather about how so-and-so's victory will transform the EU, ushering in a new era of Thatcherism. We are treating Sarkozy as we once treated Chirac, José Maria Aznar, Silvio Berlusconi and, absurdly, Angela Merkel. That is what happens in Europe. Politicians make all sorts of reformist and Euro-sceptical noises in opposition but, once in power, they find it more comfortable to preside over the system that their predecessor bequeathed them. I like Sarko. If I were French, I would have voted for him.
The last time I saw him, he was taking his seat at a bullring - something you can't imagine many politicians doing in an election year. And, domestically, he will make a difference, especially on immigration and nationality. But, from a British point of view, almost nothing will change. The essence of France as a consensual, Euro-corporatist state will be preserved. And, to be fair, Mr Sarkozy is probably reflecting the wishes of his voters. It is we who are deluding ourselves, not the French. Let's stop fantasising about the Europe we might ideally have liked or will like in the future, and face up to the one that has taken shape on our doorstep.
Deze reactie van Daniel Hannan verscheen ook in The Daily Telegraph en The Brussels Journal, alsook op een aantal weblogs.
Meer teksten van deze auteur op www.hannan.co.uk.
8 Reacties:
- At 12:44 Anoniem said...
-
De ramp Sarkozy!
Sarkozy leunt zwaar op het Franse bedrijfsleven waar hij dan ook schatplichtig aan is. Dat gaat nog voor veel sociale onrust zorgen in Frankrijk. Om terug te komen op Sarkozy, het is een wolf in schaapskleren. De gewone Fransman en -vrouw gaat nog afzien de komende jaren.
Het valt mij ook op dat er op het internet nogal wat rechtse rakkers met een fobie voor links rondschuimen, maar dat is een andere discussie. - At 13:49 Anoniem said...
-
En net als in Vlaanderen ligt kennelijk de poltieke nadruk bijna volledig op het bedrijfsleven en de economie. Leuk, voor wie in de buurt van deze grote bedrijven woont en er een baan heeft. Ongetwijfeld goed voor de Franse economie. Maar Frankrijk is groot. Veel kleine dorpen lopen leeg omdat lokale economieën niet meer kunnen opboxen tegen de macht van het grote bedrijfsleven. Als deze trend zich doorzet, is Sarkozy goed voor de Franse economie maar slecht voor Frankrijk.
- At 15:10 Anoniem said...
-
Ik merk toch enige wereldvreemdheid hier in de reacties. Het probleem is dat de linkerzijde vastgeroest zit in een negatief wereldbeeld, waarin bedrijven en initiatief slecht zijn, en niets doen goed is.
Dat heeft voor veel schade gezorgd op het continent, en het is dan ook logisch dat velen met een fobie voor links rondlopen. Toch zijn er ook aan de linkerzijde mensen die begrijpen dat er iets moet gebeuren. Zij moeten Sarkozy steunen als hij aan de verandering begint, anders zal het inderdaad aflopen zoals met Chirac. Wat is er uiteindelijk verkeerd aan de zaken die hij voorstelt: meer dan 35 uur per week werken, meer van de eigen arbeidsvruchten overhouden door minder lasten, minder bureaucratische regeltjes...
Inderdaad is het wel opletten met Frankrijk (los van Sarko) wanneer de EU-discussie weer oplaait. Het land heeft een bijzonder wansmakelijke en onethische traditie van buitenlands beleid. Ze zullen er steeds alles aan doen om een centralistische Europese superstaat naar Frans model in te stellen. Het is aan de Britten en de kleine landen om een vrijhandels-Europa te creëeren, desnoods via EFTA. - At 16:58 Anoniem said...
-
@Hugo: Wat je daar allemaal zegt over rechtse rakkers en linkse fobieën raakt kant noch wal. In tegenstelling tot "linkse" fora en blogs als Blokwatch, Kafka, Antifa, ... kan iedereen op deze "rechtse" blog vrij zijn mening spuien en reageren op alles en nog wat. Dat op een "rechtse" blog eerder "rechtse" meningen verkondigd worden, lijkt mij voor zich te spreken. Het niet geloven of het erover verbaasd zijn, is jouw goed recht, maar verhef het aub niet tot waarheid.
@Anoniem: Je hebt een punt. Grote bedrijven zijn eigenlijk vaak een bedreiging voor de vrije markt en voor een goede politiek omdat zij als geen andere de trukken van de foor kennen, en de achterpoortjes van de monsterstaat voor eigen gewin gebruiken, los van elke ideologische vrijemarktgedachte.
@Pieter: Ik moet Vincent en Daniel gelijk geven inzake Sarkozy. Ikzelf was voor niemand in de laatste verkiezingen omdat het allemaal Fransen waren in de Gaullistische betekenis van het woord: conservatief-protectionistisch, elitair, ongepast arrogant, ... - At 02:20 Anoniem said...
-
Onzin, onzin. Ik heb het al gezegd. Chirac was niet de conservatief zoals in dit artikel beweert wordt. Hij was al jaren actief in de Franse politiek en bekend om zijn links Gaullisme.
Dat de Engelsen en de Amerikanen misschien blij waren om hem te begroeten was ook niet te verwonderen. Mitterand had daarvoor 14 jaar een vreselijk socialistisch schrikbewind gevoerd: bedrijven zonder pardon genationaliseerd, buitenechtelijk kinderen verwekt op kosten van de belastingbetaler, geleefd als God in euh Frankrijk enz...
Daarom begrijp ik Vincent niet. Geef Sarkozy toch in hemelsnaam de Benefit of the doubt. Volg dus niet Libertarian.be die volgens mij dezelfde praat bij Thatcher zouden verkondigen: ja, want Thatcher voerde ook een vreemde begroting in de eerste jaren, ze was een conservatief, Heath die haar voorafging had ook al gepleit ondanks alles voor meer markteconomie...
Dus was ze een tweede Heath? De man die veel beloofde maar niets verwezenlijkte? Neen dus!
Dus geef Sarkozy the benefit of the doubt.
En Hugo, get a life! - At 02:21 Anoniem said...
-
"In tegenstelling tot "linkse" fora en blogs als Blokwatch, Kafka, Antifa, ... kan iedereen op deze "rechtse" blog vrij zijn mening spuien en reageren op alles en nog wat."
Heel juist. De zever die ik hier al heb verkocht... Niet te geloven. - At 12:24 Anoniem said...
-
Sarkozy krijgt als nieuwe president toch niets voor elkaar. En als hij gaat polariseren, zoals in de kiescampagne, al helemaal niet. Of hij moet echt laten zien dat hij president is van alle Fransen. In feite is hij alleen aan de macht gekomen door populisme. Verder kenmerkt zijn politieke overtuiging zich door inhoudsloos gezever, economisch geflater en nationalistisch gedoe.
- At 14:53 Anoniem said...
-
Laatste anoniempje: ik denk dat je je vergist. Het is niet Ségolene Royal die de verkiezingen gewonnen heeft, maar Sarkozy.