Dus moeten we ons vooral afvragen wat ze willen en kunnen doen na de verkiezingen. Bij formatiegesprekken telt men altijd eerst de centen. Paars heeft de opbrengsten van het omgekeerde sneeuwbaleffect opgesoupeerd. Gewesten en gemeenschappen zuigen de federale schatkist verder leeg. Ook de zogenaamde alternatieve (in feite: bijkomende) financiering van de sociale zekerheid en de NMBS doen dat. Toch zegt Tony Van Parijs (CD&V) dat hij één miljard euro extra wil voor Justitie. De PS belooft 4,5procent bij per jaar voor de ziekteverzekering, twaalf procent bij voor alle pensioenen, en nog een paar dure extra's. Daarentegen acht Luc Coene, de vice-gouverneur van de Nationale Bank, een surplus op de begroting van tweeprocent van het bbp tegen 2016 noodzakelijk. Hoe zal Leterme dat allemaal verzoenen? En zal dat meteen lukken in september van dit jaar, want de begroting van 2009 is alweer die van een verkiezingsjaar?
Precies doordat de vergrijzing de kosten doet oplopen in ziekteverzekering en pensioenen, kunnen we ons geen permanent groeiende RVA van nu al 8,2 miljard euro per jaar blijven veroorloven. Rechtstreeks snoeien in de werkloosheid - bijvoorbeeld door geleidelijk het fiscaal gunstregime voor uitkeringen af te bouwen - gaat echter niet. Dus moet het via de omweg van een staatshervorming, door de Vlamingen hun te talrijke brugpensioenen en tijdkredieten zelf te laten betalen en de Walen hun te talrijke werklozen. Maar, zo beloofde Leterme vorige week aan Elio op VTM, "geen enkele uitkering zal door de staatshervorming naar omlaag gaan". Hoezo?
Daarnaast is er het dossier van milieu, energie en mobiliteit. De EU zal wel bepalen hoever dit land moet geloven in het broeikaseffect of gas moet kopen in Rusland. Maar blijven we zelf massaal vrachtwagens lokken naar de snel groeiende Vlaamse havens, houden we de kerncentrales langer open, laten we de NMBS in haar lethargie, knoeien we verder rond Zaventem? Allemaal vragen voor Leterme.
Hoe kan men meer zicht en greep krijgen op de immigratie, om ze beter te kanaliseren en op te vangen? Hoe kan men eindelijk de informaticarevolutie vertalen in minder, maar beter betaalde ambtenaren (dus ook minder leden van de overheidsvakbonden) met meer werkingskredieten? Hoe organiseren we leger en gerecht? Daarover gaat het toch op 10 juni? Zullen we antwoorden krijgen? Zeker met de driepartijencoalitie die zich aandient is het logisch dat de marktleider zoveel mogelijk de handen wil vrijhouden. Bovendien vervagen de hoogconjunctuur en de vroege hoogzomer alle onheilstijdingen, zelfs die van Opel Antwerpen. Heeft de kiezer trouwens niet herhaaldelijk bewezen dat hij liever keer na keer bedrogen wil worden dan moeilijke waarheden of onheilstijdingen te horen?
De kans is dus groot dat we na 10 juni terugkeren naar de rooms-rode tijden van de vroege jaren negentig en lang voordien, met of zonder blauwe franje. De globalisering vereist dat de overheid een efficiënte economische medespeler wordt, maar het Belgische bestuur zal morsig blijven. Die kwaliteit zal, zoals in Den Haag, opnieuw toegedekt worden met paternalistische berispingen van de veel te individualistisch en egoïstisch geworden burger. Ondertussen zal de PS haar cliëntèle bedienen en afhankelijk houden, en blijven beweren dat het herstel van Wallonië voor morgen is. CD&V riskeert weer te vergeten dat macht geen privilege is, maar een hernieuwbaar contract met de burger.
In de compromissen die inherent zijn aan ieder mensenleven, is de oude Guy Verhofstadt versleten geraakt aan de macht. Toch zou het kunnen dat zeer snel weer nostalgie oprijst naar de jonge beeldenstormer die de pretentieuze zuilen geselde, de heimelijke slokkoppen aan de staatsruif ontmaskerde en frisse ideeën aanbracht over de werking van moderne instellingen. Ooit moet de 21ste eeuw ook in dit land kunnen doorbreken.
Dit artikel van Rolf Falter verscheen ook in De Standaard.
Meer teksten van deze auteur op www.destandaard.be.
3 Reacties:
- At 12:58 Anoniem said...
-
Ook ik heb een afkeer van de tweeslachtigheid die troef is bij alles wat CD&V kleurt. Noch mossel noch vis, en dat is normaal met een partij die soms liberaal wil prediken maar door het ACW gedomineerd - en dus steevast teruggefloten - wordt, ethisch achterop loopt en ongelovig arrogant is. Zie bvb. De Crem of Schouppe die het aandurven op de markten rond te lopen en de mensen aan te spreken over hun klein pensioentje ...
- At 18:33 Anoniem said...
-
Ik ben wel over het algemeen een voorstander van Paars. Stiekem hoop ik dat de liberalen en socialisten bij de volgende verkiezing mogen verder regeren, want Leterme is iets teveel opgesloten aan het geraken in clichés en zeverpolitiek.
Op elke vraag die hij niet plezant vindt (en dat zijn er nogal wat) antwoordt hij: "Dat is niet waar het om draait, politiek gaat om de mensen" of "wij denken nog niet aan de verkiezingen, laat ons eerst allemaal samen hard verder werken". Van die echte Tjevenuitspraken dus.
Nu moet ik wel zeggen dat iemand die niet aan de verkiezingen denkt en enkel aan de mensen, veel moeite doet om het kartel te redden en op die manier zijn postje van premier te behouden. - At 12:46 Anoniem said...
-
Alles beschouwd heeft Paars het niet zo slecht gedaan, alleen hebben ze het ook niet zo goed gedaan. Er zijn heel wat pijnlijke zaken in de pers verschenen, waar ministers keer na keer een ferme afgang maakten, maar qua beleid is het duidelijk: de PS en de SP.A beheerden de probleemgebieden, terwijl liberalen misschien geen subliem, maar ook zeker geen slecht werk leverden.
Het slechte imago van paars ligt dus aan rood, maar het is blauw dat ervoor zal bloeden. Rooms rood zal onmiddelijk een aantal problemen kunnen oplossen, omdat de oplossing ervoor nu eenmaal voor de hand ligt, maar zal in sé geen beter beleid verzorgen. Leterme weet ondertussen wél dat hij de ondernemers in de watten moet leggen, de belastingen niet mag verhogen en de ethische hervormingen niet mag terugschroeven. Dat is immers wat liberalen luidkeels vrezen.
Als hij die fouten niét maakt, zal het lijken alsof het wat béter wordt. Maar eigenlijk zal het opnieuw eenheidsworst worden. Met een onwrikbare blokkade op ethisch vlak, een doelgroepenbeleid voor de zuilen en een nét niet socialistisch economisch beleid.
Maar de Open VLD is geen alternatief. Het te links zijn kostte hen enorm veel stemmen. Het antwoord van de slechtste communicatieadviseur in Vlaanderen was om wat linkser te worden en vooral progressief te zijn.
Gevolgen daarvan zijn het rotslechte programma van de VLD, het naar voor schuiven van jongeren die bij Jong VLD quasi onbekend zijn, en een campagne die OPENlijk slecht is.
Maar, optimism is a moral duty natuurlijk...
Pest of de Cholera. kies maar.