Die achterdocht tegenover de stad is in Vlaanderen diep geworteld en belet ons toekomstgericht te werken, stellen onder andere Anke Vos en Sofie Bullynck van het Vlaamse Bouwteam in hun bijdrage aan The State of the City. The City Is the State. Het boek is de internationale opvolger van Stadslucht Maakt Vrij waarin Gatz, Leysen en Van Rouveroij hun visie op de stad al eens uiteengezet hebben.
Bij de voorstelling in Eurocities te Brussel zei Sven Gatz het volgende.
Het boek mag ook beschouwd worden als een antidotum voor de tendensen die uit de recente verkiezingsuitslag blijken en waarin la Flandre Profonde een allesbehalve toekomstgerichte stem uitgebracht heeft.Volgens Christian Leysen komt de echte (economische) dynamiek vandaag uit steden die ook voldoende politieke autonomie hebben. Hij verwees onder andere naar de stadsstaat Singapore en naar het Länder-statuut van enkele belangrijke Duitse steden als Hamburg, Berlijn en Bremen. Of de steden van de toekomst opnieuw stadsstaten zoals we die kenden in de middeleeuwen moeten worden, is niet zo duidelijk. Gatz en co refereren wel naar de Hanzesteden, maar geloven dat een deel van de taken van de natiestaat in de toekomst door Europa overgenomen zullen worden, terwijl andere zaken op stadsniveau terechtkomen.
Eén van de belangrijke accenten die de initiatiefnemers naar voor schuiven, is het belang van kunst en cultuur voor de uitstraling en de interne dynamiek van de toekomstige steden. "Nu België verdampt in Europese en Vlaamse bevoegdheden, versterkt de rol van steden om mensen een collectieve identiteit te bezorgen en om economische dynamiek te realiseren", zei de Gentse schepen Sas Van Rouveroij. Alledrie zijn ze het er alvast over eens dat Vlaanderen kampt met een schrijnend gebrek aan internationale reflexen. Zelfs de beste voorbeelden van stedelijke dynamiek blijven te veel op de eigen stad gericht en zijn te weinig bedacht op het profileren van ons op het internationale forum.
Hoe internationaal het boek zich ook probeert te gedragen - een Engelse titel, een vijftal anderstalige bijdragen - toch blijft ook dit boek gebonden aan de kleinste Vlaamse reflex. De realiteit aan de andere kant van de Belgische taalgrens is namelijk volkomen afwezig. "De Waalse steden zijn veel minder verbonden met Brussel dan de Vlaamse," aldus Brusselaar Sven Gatz. Brussel wordt door de drie politici dan ook gewoonweg "de grootste Vlaamse stad" genoemd.
Op het einde van de voorstelling van The State of the City. The City Is the State gleed Van Rouveroij nog even uit over zijn eigen enthousiasme voor de Chinese steden, die hij via de prinselijke missie pas had leren kennen. Al citeerde hij ook het interessante gegeven dat China vandaag al 61 steden kent die qua bevolking groter zijn dan Vlaanderen. Als de steden in de toekomst de plek zullen zijn van dynamiek en welvaart, dan maakt Vlaanderen wellicht alleen een kans mee te spelen als het als één stedelijke regio beheerd wordt.
Het Vlaamse stedelijke beleid wordt dan een beleid van kernen en wijken. Maar hoe het dan moet met de identiteit van de Vlamingen die tussen de stedelijke knooppunten in wonen - op wat vroeger het platteland heette - dat weten Gatz, Leysen en Van Rouveroij ook niet.
Deze boekvoorstelling verscheen ook in het Mondiaal Magazine, op VUBPress.be en op de website van de Jong VLD Berchem.
Meer visieteksten over Antwerpen op www.antwerpenovermorgen.be.
3 Reacties:
- At 13:20 Anoniem said...
-
Stadsgewest
Posted on juni 21st, 2007
Het oorspronkelijke project van SPQA is niet dood en begraven. De laatste maanden is er zelfs sprake van geweest in de pers. Hier ging het dan wel over het concept van stadsgewesten op zich, maar het doet geen afbreuk aan de gedachte die ik en een aantal vrienden hadden.
In alle eerlijkheid ben ik niet echt rouwig om de nieuwe doorstart. Ik geef toe dat ik dit academiejaar wel iets teveel hooi op m’n vork had genomen, maar die klok kan ik niet terugdraaien. Ik ben weer een aantal ervaringen rijker en, zo is me toch verteld tussen pot en pint, ik ben gematigder geworden. Enfin, gematigd of niet, ik stel me nog steeds vragen bij een aantal seperatistische motieven die ik links en rechts hoor. Blijkbaar kennen veel studenten de geschiedenis van de stad waar ze op kot zitten niet echt. Soms hoor je “Vlaanderen!” “Vlaanderen onafhankelijk!” scanderen, ik voel me daar niet zo goed bij eerlijk gezegd.
In de eerste plaats ligt Vlaanderen eigenlijk aan de overkant van de Schelde. Dat is al eeuwen zo geweest en wat vandaag het gewest is, noem ik niet meer dan een uitbreiding. Nationalisme is niet meer dan een project, een construct. In Frankrijk, Duitsland en zelfs bij onze noorderburen zie je daar de sporen nog van. Wel, dan moeten we eerlijk zijn: deze kant van de rivier is Vlaanderen helemaal niet. Getuige daarvan vind je op het Steen en op het Antwerpse stadhuis, maar veel wordt daar niet bij stilgestaan.
In elk geval krijgt SPQA, zo vermoed ik althans, een nieuwe impuls: het zijn immers verkiezingen geweest. Ook daar is het thema van het stadsgewest opgevist omdat het een soortelijk electoraal gewicht heeft/had. Iedereen die de haven al bezocht heeft is onder de indruk van de omvang en capaciteit van alle beweging daar, en de link met de stad is altijd gebleven. Brussel kreeg om een aantal redenen haar eigen “hoofdstedelijk” gewest, een compromis zoals we dat in België zo goed kennen. Maar hier zou een stadsgewest inspelen op andere behoeften: economisch/sociaal/politiek en niet louter communautair.
De komende maanden ga ik me meer bezig houden met de grenzen en mogelijkheden die binnen de Antwerpse omschrijving mogelijk zijn. Eigenlijk heb ik als student die luxe, ik vrees dat het binnen enkele jaren op een lager pitje moet draaien. In elk geval: ik kijk uit naar nieuwe ontwikkelingen en hoop van u hetzelfde.
-Naar SPQA, beginnende "denktank" voor een onafhankelijk Antwerps Stadsgewest, door Antwerps LVSV'er Dries. Wordt zowiezo een leuk gedachtenexperiment, maar zit nu nog in kinderschoenen- www.spqa.be- - At 15:38 Anoniem said...
-
Christian Leysen is de enige Antwerpse liberaal van formaat. Hij zou burgemeester moeten worden, of zelfs Vlaams minister-president, maar toch niet ons Ludootje of Lucsje Bungeneers, twee "politici" met het charisma en de visie van een pak vette frieten zonder zout en zonder sausjes. Dat de VLD in Antwerpen op apengaten ligt, heeft men aan het geknoei van dat tweetal te danken. Het mes in de rug van Leysen in 2000 (of in 2003) was eigenlijk ook een mes in de rug van het Antwerps liberalisme.
- At 20:28 Anoniem said...
-
Christian Leysen is enkel maar bekend onder Antwerpse liberalen. Daarbuiten is hij een nobele onbekende. Bungeneers en Van Campenhout zijn véél vaker/beter gekend door de Vlamingen dan Leysen. Dat mag dan in se geen afbreuk doen aan Leysen, het plaatst alles wel wat meer in perspectief. Anders gaat men nog denken dat het niet kennen van Leysen een schande zou zijn. Ik zie ook de toegevoegde waarde niet voor "la Flandre profonde" om de radicale grootstedelijke politiek van Leysen en co te gaan aannemen. Zo snijdt men in het eigen vlees tot meerdere eer en glorie van de (allochtone) stedelingen.