Dat 89% van de Britten tegen het Verdrag van Lissabon zouden stemmen, bleek al eerder uit een officieuze peiling in tien Britse kiesdistricten. Met enkel de Tories en een aantal regionalistische partijen stemde het House of Commons recentelijk dan ook de eis voor welk referendum dan ook weg, en werd het Verdrag van Lissabon geratificeerd. Als deze stemming door het House of Lords bevestigd wordt, is de droom van een Brits referendum definitief én onherroepelijk doorprikt.
Ik volg nogal nauwgezet het doen en laten van het Britse Europarlementslid Daniel Hannan via zijn weblog en ken de Britse situatie tegenwoordig eigenlijk beter dan die in België ten overstaande de ratificatie van het Verdrag van Lissabon. Als we echter VB-Kamerlid Alexandra Colen mogen geloven, en ik zie geen reden om dat inzake niet te doen, zal nu donderdag in de laatste plenaire zitting van de Kamer van Volksvertegenwoordigers onder het premierschap van Guy Verhofstadt het Verdrag van Lissabon geratificeerd worden, nadat twee weken geleden ook de Senaat dat al debatloos gedaan heeft én de Kamercommissie Buitenlandse Zaken vorige week tijdens een in alle haast bijeengeroepen debatloze commissiezitting. Guy Verhofstadt kan zijn Europese ambities nu nog verder gaan aanscherpen want hij heeft gedaan wat de Eurocraten van hem verwacht hadden: hij heeft onder zijn premierschap zonder de bevolking op welke manier dan ook te raadplegen de Europese Grondwet in naam van België aanvaard. Men kan hem op Eurofiel vlak dan ook niets meer verwijten of in de weg leggen.
In het Verenigd Koninkrijk mobiliseren de Tories en regionalisten al hun krachten om via juridische wegen alsnog een referendum uit de brand te slepen, of om via regionale referenda de Britse goedkeuring te herroepen. Noord-Ierland en Wales hebben al beslist om geen referendum te houden, maar de Eurosceptische Schotse Nationale Partij, die het Schotse regionale parlement domineert, is dat wel van plan. En ook na het eventueel falen van de referenda kan er nog een kink in de kabel komen als de Britse parlementsleden gewoon alsnog beslissen om op hun eerdere beslissing inzake het Verdrag van Lissabon terug te komen, maar dat lijkt, zeker gezien de Europese ambities van Tony Blair en de heerschappij van zijn Labour in het Lagerhuis, niet meteen in de lijn der verwachtingen te liggen. Gibraltar moet het Verdrag van Lissabon eveneens goedkeuren, maar hun voorkeursbehandeling binnen de EU na een recent arrest van het Europees Hof voor de Mensenrechten indachtig, gaan ze zeker hun kip met de gouden eieren niet slachten. Ook in België moeten de gewesten nog hun zeg hebben, maar net zoals met het eerste ontwerp van EU-Grondwet zal het in Vlaanderen na wat VB-gefilibuster uiteindelijk braafjes - en in alle stilte - geratificeerd worden.
Enkel Polen, waar verdragen met een speciale meerderheid geratificeerd moeten worden en de Eurosceptische oppositie de ratificatie kan tegenhouden, Tsjechië, waar de Eurosceptische Tory-adepten van de Burgerdemocraten de macht hebben, en Ierland, dat nu reeds een referendum uitgeschreven heeft, kunnen nog roet in het eten van de Europese ratificatie gooien, maar dat lijkt voor een velerlei aan redenen onwaarschijnlijk. In Ierland zullen alweer miljoenen euro’s belastinggeld gepompt worden om het pro-EU-kamp te ondersteunen en ook het in allerijl geplande staatsbezoek van Angela Merkel, de opstelster van het Verdrag van Lissabon, aan Ierland op enkele weken van het referendum past in die pro-EU-campagne, net als de dreigementen van bepaalde Eurocraten dat Ierland met een neen-stem zijn massa’s Europese subsidies teruggeschroefd zou zien. Hetzelfde verhaal in Polen waar de Eurosceptische oppositie uiteindelijk toch niet zal durven de EU-subsidies in gevaar te brengen door zich een halsstarrige antihouding te blijven aanmeten. En de Tsjechen staan machteloos zonder Tory-steun dus alles lijkt erop dat zij na een ja-stem in het Verenigd Koninkrijk ook braafjes zullen overgaan tot ratificatie want, alle gekheid op een stokje, het laatste wat ze wel willen, is aansturen op isolement in Europa.
Daniel Hannan, niet per toeval de auteur van o.a. “The Case For EFTA”, stelt op zijn weblog ook dat Noorwegen op alle vlakken beter weet te presteren dan het Verenigd Koninkrijk en alle andere EU-lidstaten dankzij zijn externe positie ten opzichte van de Europese Politieke Unie. Door wel lid te zijn van de “Gemeenschappelijke Markt”, maar niet van de politieke EUSSR ontsnapt Noorwegen aan elke vorm van harmonisatie terwijl het wel kan beschikken over de voordelen van vrijhandel en vriendschap met het Europese handelsblok, iets wat de dunbevolkte schatrijke Scandinavische staat geen windeieren gelegd heeft. Momenteel zijn ze immers met ruime voorsprong het allerrijkste land van de wereld. Ook de extreme hausse op de waarde van de Euro en de desastreuze impact daarvan op de Europese (export)economie doen Hannan verkneukelen. Hij is steeds gekant geweest én gebleven tegen de Britse deelname aan de Europese Monetaire Unie, en ziet in de huidige Eurobubbel, en de spreidstand tussen de Germaanse en Latijnse economieën, het beste bewijs van zijn gelijk. Door de lage Pond heeft de export van het Verenigd Koninkrijk naar het Europese vasteland nog nooit zo hard geboomd als vandaag.
Tenslotte herinner ik mij uit de lessen “vergelijkende internationale politiek” ook nog een manier die bestaat om de ratificatie van het Verdrag van Lissabon tegen te houden, maar die juridische mogelijkheid is sinds het einde van het Victoriaanse tijdperk in het Verenigd Koninkrijk volledig in onbruik geraakt en staat volgens tegenstanders haaks op de grondvesten van een moderne westerse democratie. Het gaat om het “Royal Assent” waarbij de monarch een wet van het parlement kan goed- of afkeuren. Dit is veelal een formaliteit, zoals in België de ondertekening van de wetten door de koning, maar in tegenstelling tot België kan men in het Verenigd Koninkrijk de beslissing niet terugdraaien of vermijden door de monarch tijdelijk uit zijn ambt te ontzetten. Als de Britse koningin, die traditioneel nogal hard naar de Tory-filosofie en het Euroscepticisme neigt, bereidt is haar handen in het vuur te steken voor het behoud van de Britse soevereiniteit én de wil van het overgrote deel van de Britse bevolking, moet ze gewoon maar haar “Royal Assent” inhouden en klaar is kees. Dan is ook de tweede EU-Grondwet definitief en voor altijd gekelderd (of toch tenminste tot de vermaledijde Eurocraten ongetwijfeld een derde poging zullen wagen).
In deze laatste hoop op het behoud van onze vrijheid en onafhankelijkheid ligt natuurlijk een zéér gevaarlijke redenering verborgen, die tot op heden bijvoorbeeld een Daniel Hannan er steeds van weerhouden heeft om ook die denkpiste te verdedigen, met name dat men de democratie die in Engeland na eeuwen van strijd geleidelijk aan ingevoerd is, terugschroeft ten voordele van de arbitraire macht van de monarch. Voor velen is dat een brug te ver, maar voor mij niet. Net zoals het ooit nodig was ten tijde van Oliver Cromwell om de Britse strijd tegen absolutisme een nieuw élan te geven via een monsterlijke republikeinse dictatuur, berust de vrijheid en soevereiniteit van het Britse volk ironisch genoeg in de handen van de monarch nadat hun politieke vertegenwoordigers hun democratische legitimiteit geüsurpeerd hebben door tegen de wil van de burgers in de onafhankelijkheid van het Verenigd Koninkrijk over te dragen aan de Europese Unie.
Laat ik daarom in de naam van de échte democratie besluiten: “Moge de Britse vorstin alstublieft komaf maken met deze parlementaire beslissing! Het Avondland heeft zijn soevereiniteit nog nooit opgegeven in tijden van oorlog. Laat dat dan ook niet in tijden van vrede gebeuren. Het laatste restant van het vrije Europa smeekt het u.”
Dit opiniestuk verscheen ook op de metablog In Flanders Fields en op de website van het Liberaal Vlaams Studentenverbond.
Meer over het Verdrag van Lissabon op www.cib.co.uk.
12 Reacties:
- At 12:40 Vincent De Roeck said...
-
http://www.youtube.com/watch?v=0EPp788rZhY
Voor de geïnteresseerden. Men kan de bewuste uitzending van "Question Time" integraal in zes delen bekijken op YouTube. - At 13:23 Anoniem said...
-
En is nationale soevereiniteit dan wel een garantie voor "vrijheid"?
Noem eens één monopolie van een staatsbedrijf in België dat werd afgebouwd om een andere reden dan omdat het moest van Europa.
Zonder Europa zou België nog altijd massaal industrieën zonder toekomst subsidiëeren.
In de jaren tachtig en negentig was Europa de drijvende kracht achter liberalisering, privatisering en deregulering in continentaal Europa. Had het aan onze "soevereine staat" gelegen, dan zaten we nog altijd met RTT en Intercom, en dan had VTM nog altijd het monopolie op commerciële televisie. Het is ondanks Europa dat NMBS en De Post nog altijd monopolisten zijn. - At 13:23 Anoniem said...
-
Caroline Gennez heeft ooit een boek geschreven over wat er allemaal fout loopt in Europa. Volgens haar is Europa te liberaal en te weinig sociaal. Ik zou zeggen: verplichte lectuur voor elke liberaal die Europa maar niks vindt.
- At 13:45 Anoniem said...
-
http://www.youtube.com/watch?v=tVZSGSw2xyM
http://www.youtube.com/watch?v=BORk13xNl9Q&feature=related
Een documentaire in twee delen van de UKIP over de nefaste gevolgen van de Europese Unie. Verhelderend. Misschien kan LVB die eens bekijken alvorens hij de volgende keer de loftrompet op de EU afsteekt... - At 15:14 Vincent De Roeck said...
-
@ Luc Van Braekel
Nationale soevereiniteit is geen garantie voor vrijheid maar geeft de burgers wel meer kansen en middelen om die vrijheid te bewerkstellingen. Als duizend mensen een vlaktaks willen bijvoorbeeld hebben zij nu éénmaal meer mogelijkheden op gemeenteniveau (waar zij een aardig percentage van de bevolking uitmaken) dan op nationaal of Europees niveau om hun vrijheid te realiseren. Daarom is subsidiariteit ook zo belangrijk, en nationale soevereiniteit is ten overstaande van de EU een goede stap in de richting van subsidiariteit.
Het is niet omdat Jack The Ripper (de EU) in het in stukken hakken van zijn slachtoffers (de lidstaten) per ongeluk misschien ook een tumor (de monopolies) heeft weggesneden, dat hij plots verheerlijkt moet worden. Daarbij verdwijnen monopolies ook onder druk van bilaterale of multilaterale handelsverdragen. Je hebt daar de politieke EU niet voor nodig. En hadden we geen EU gehad, had men zeker een andere vorm van vrijhandelsverdrag afgesloten.
En het is niet omdat Caroline Gennez zegt dat de EU "te liberaal" is, dat die stelling waar is. Het is net zoals Mieke Vogels die zegt dat de VLD "te liberaal" is. Ga je haar ook plots beginnen geloven moest dat in uw kraam passen?
Maar om elk misverstand over mijn aversie van de EU te vermijden: ik ben niet tegen de EU als dusdanig, maar wel tegen het politieke project. Ik steun elk EU-verdrag voor dat van Maastricht. Daarna moest de economie als primaat vervangen worden door de politiek, en daar pas ik voor. We hebben de Raad van Europa voor mensen- en burgerrechten, de NAVO voor defensie en de EFTA voor vrijhandel. Meer moet dat in mijn ogen echt niet zijn. - At 17:34 Anoniem said...
-
LVB heeft ongetwijfeld gelijk dat de EEG liberalisering van toegang tot 'interne' markten heeft bevorderd. Maar het heeft zowel handelsschepping als handelsverlegging gebracht via een gemeenschappelijke 'externe' tariefmuur en via het landbouwbeleid.
Met de EU echter gaat het niet meer om interne economische liberalisering, maar wel om 'politieke' eenheid te bereiken. Dezelfde krachten die vroeger op het nationale vlak anti-liberale doeleinden nastreefden (vakbonden, 'sociale' partijen...) zijn nu bezig hetzelfde te doen op Europees vlak. Vandaag gaat het niet meer om 'interne' marktopeningen, maar om allerlei anti-liberale 'harmonisaties' (die precies bedoeld zijn om keuzevrijheid te beperken.
Daarenboven moet de politiek steeds primeren op de economie. Als de keuze is tussen (a) liberaal economisch beleid gekoppeld met politieke onvrijheden (vrijemeningsuitingbeperkingen op Europeees vlak!), en (b) sociaal economisch beleid gekoppeld met politieke vrijheid, dan is (b) veel beter.
Het ergste zou natuurlijk zijn: de combinatie van sociaal 'harmoniserend' beleid gekoppeld met politieke 'nondemocratie' op Europees vlak. Het is uiterst belangrijk dat er beleidscompetitie blijft bestaan tussen EU landen onderling, vooral op het terrein van belastingen, om te kunnen bepalen wat goed 'werkt' en wat niet. Een gemeenschappelijke (opgelegde) 'orthodoxie' moet vermeden worden. Misschien is het dat waarvoor Vincent angst heeft? - At 17:34 Anoniem said...
-
Net als Marc Huybrechts en Vincent De Roeck ben ik tegen de EU als puur "politiek" project voor zover het bedoeld is om ons socialisme en bureaucratie door de strot te rammen.
Maar ik meen dat men meer mogelijkheden heeft om de zaken te veranderen als men dat van binnenuit doet.
Net zoals Bush in de VN een John Bolton benoemde, een notoir VN-tegenstander, kunnen wij beter deelnemen aan het poltieke proces om het de door ons gewenste richting uit te sturen.
Kijk naar de prachtige zaken die de rechts-liberale Bolkestein heeft kunnen verwezenlijken binnen de EU.
Ga eens met gelijk welke bedrijfsleider in Vlaanderen praten en vraag of de EU hem meer voordelen of nadelen heeft gebracht.
Bilaterale akkoorden? Mooi principe, maar in de praktijk komt het neer op wederzijds protectionisme. Ik heb destijds grote ogen getrokken toen ik te weten kwam hoe de bilaterale akkoorden op het vlak van Europees vrachtwagentransport ("cabotage", iemand?) in elkaar zaten. Dat is dank zij de EU verleden tijd, en soms zijn politieke macht en politieke hefbomen nodig om economisch protectionisme te elimineren. - At 17:35 Anoniem said...
-
@Vincent: "Het is net zoals Mieke Vogels die zegt dat de VLD "te liberaal" is. Ga je haar ook plots beginnen geloven moest dat in uw kraam passen?"
Als er één of andere populist (of door haat verblinde zwart-wit-denker) komt zeggen dat de VLD "socialistisch" geworden is, zal ik die woorden van Mieke Vogels gebruiken om dat goedkope populisme te ontkrachten, ja. En ik zal zeggen dat de VLD misschien wel al te zeer afgeweken is naar links, maar nog altijd veel liberaler is dan roden of groenen. En de woorden van Mieke Vogels zijn nuttig om dat aan te tonen, ja. - At 17:45 Vincent De Roeck said...
-
Marc, ik ben het volledig eens met uw stelling, maar tot aan Maastricht hadden we economisch liberalisme zonder het alledaags gepest dat we vandaag vanuit de EU moeten ondervinden.
Luc, grosso modo ga ik met uw einddoel akkoord. Alleen is de EU in mijn ogen al lang geen middel daartoe meer. Want vraag het inderdaad maar eens aan de KMO die aanstekers maakt en die nu op gezag van de EU plots hun product moet aanpassen omdat het kinderen zou kunnen verwonden? Of vraag het aan de Britten die hun dubbeldekbussen niet meer mochten laten rijden omdat ze niet voldoende toegankelijk waren voor gehandicapten?
Luc, ik beweer niet dat de VLD "socialistisch" is, temeer omdat ik de partij dan ook al lang vaarwel gezegd zou hebben, wat ik tot op heden zelfs nog nooit echt overwogen heb. En het argument van "populisme met populisme bestrijden" gaat inzake niet op, want hoe je het draait of keert: in België is anti-Europeanisme niet populistisch want de bevolking adoreert de EU. Pro-Europeanisme is eigenlijk populisme in België, maar dat is een andere discussie.
En daarbij is één van de grootste angsten voor mij de enorme machtsconcentratie bij één ver-weg-instantie. Nu kiest de EU inderdaad nog vaak voor "liberale" maatregelen, maar hoe lang gaat dat nog duren? In Zuid-Europa is er een tendens die het socialisme (en zelfs het communisme) terug vaart geeft. Stel u voor dat de EU op een dag door de socialisten gedomineerd wordt, hoe zal het dan de kleine liberale staten als Estland vergaan denk je? Vandaar ook de noodzaak van absolute subsidiariteit, om te vermijden dat socialisten de liberale landen droogleggen, en stricto senso ook het tegenovergestelde want in elke democratie mag het volk het staatsbestel kiezen, ook al is dat in sommige landen dan het socialisme. - At 12:25 Anoniem said...
-
Nationale Soevereiniteit komt neer op het verdedigen van het nationale grondgebied en te voorkomen dat men geostrategisch té afhankelijk zou worden van 3e partijen. Daar ligt uw garantie voor "vrijheid" in het Internationaal stelsel (EU of VN).
Staatsbedrijven bestaan nog steeds ondanks de Europese Unie. En wie beheert die Staatsbedrijven? De Staat. Wie runt de Staat? De regering. Hoe komt de regering tot stand? Door democratische verkiezingen waarin de burger haar stem kan laten gelden.
De Europese Unie heeft geholpen, misschien indicatief dat er intern iets scheelt? Trouwens, toegegeven desondanks de EU bestaan er nog steeds monopolisten, raar hé. - At 15:39 Anoniem said...
-
Als ik de discussies onder dit artikel allemaal overloop, zie ik eigenlijk geen enkel wezenlijk verschil tussen de kijk van De Roeck en de andere eurokritici, en die van Van Braekel en de andere euro-enthousiastelingen. Beide kampen zijn akkoord met een economische gemeenschap, maar hekelen de politieke stappen die in het verschiet liggen. Het ene kamp stelt voor om de EU te verlaten en dan een EFTA herop te richten, het andere kamp wil in de EU blijven om die structuren van binnenuit te hervormen. Beide streven hetzelfde doel na. Ik ben echter voorstander van De Roeck's kijk op de zaak, want men tracht nu al decennialang de EU van binnenuit te hervormen, zonder succes. Tijd dus voor een andere aanpak: het verlaten van de EU en het tabula rasa opnieuw beginnen.
- At 11:25 Ivan Janssens said...
-
Beware what you whish for. De Britse monarchie, dat is in de toekomst Prins Charles, en met zijn "back to nature"-filosofie is die man tien keren erger dan de grootst mogelijke EU-bureaucratie, die overigens op zijn beurt in het niet valt in vergelijking met de federale en Vlaamse bureaucratie.