And it’s not just the downturn that has caused this discontent. Many Americans feel as if they missed the boom. Between 2002 and 2006 the incomes of 99% rose by an average of 1% a year in real terms, while those of the top 1% rose by 11% a year; three-quarters of the economic gains during Mr Bush’s presidency went to that top 1%. Economic envy, once seen as a European vice, is now rife. The rich appear in Barack Obama’s speeches not as entrepreneurial role models but as modern versions of the “malefactors of great wealth” denounced by Teddy Roosevelt a century ago: this lot, rather than building trusts, avoid taxes and ship jobs to Mexico. Globalisation is under fire: free trade is less popular in the United States than in any other developed country, and a nation built on immigrants is building a fence to keep them out. People mutter about nation-building beginning at home: why, many wonder, should U.S. children do worse at reading than Poles and at maths than Lithuanians?
Abroad, America has spent vast amounts of blood and treasure, to little purpose. In Iraq, finding an acceptable exit will look like success; Afghanistan is slipping. America’s claim to be a beacon of freedom in a dark world has been dimmed by Guantánamo, Abu Ghraib and the flouting of the Geneva Conventions amid the panicky “unipolar” posturing in the aftermath of September 11th. Now the world seems very multipolar. Europeans no longer worry about American ascendancy. The French, some say, understood the Arab world rather better than the neoconservatives did. Russia, the Gulf Arabs and the rising powers of Asia scoff openly at the Washington consensus. China in particular spooks America - and may do so even more over the next few weeks of Olympic medal-gathering. Americans are discussing the rise of China and their consequent relative decline; measuring when China’s economy will be bigger and counting its missiles and submarines has become a popular pastime in Washington. A few years ago, no politician would have been seen with a book called “The Post-American World”. Mr Obama has been conspicuously reading Fareed Zakaria’s recent volume.
America has got into funks before now. In the 1950s it went into a Sputnik-driven spin about Soviet power; in the 1970s there was Watergate, Vietnam and the oil shocks; in the late 1980s Japan seemed to be buying up America. Each time, the United States rebounded, because the country is good at fixing itself. Just as American capitalism allows companies to die, and to be created, quickly, so its political system reacts fast. In Europe, political leaders emerge slowly, through party hierarchies; in America, the primaries permit inspirational unknowns to burst into the public consciousness from nowhere. Still, countries, like people, behave dangerously when their mood turns dark. If America fails to distinguish between what it needs to change and what it needs to accept, it risks hurting not just allies and trading partners, but also itself.
There are certainly areas where change is needed. The credit crunch is in part the consequence of a flawed regulatory system. Lax monetary policy allowed Americans to build up debts and fuelled a housing bubble that had to burst eventually. Lessons need to be learnt from both of those mistakes; as they do from widespread concerns about the state of education and health care. Over-unionised and unaccountable, America’s school system needs the same sort of competition that makes its universities the envy of the world. American health care, which manages to be the most expensive on the planet even though it fails properly to care for the tens of millions of people, badly needs reform. There have been plenty of mistakes abroad, too. Waging a war on terror was always going to be like pinning jelly to a wall. As for Guantánamo Bay, it is the most profoundly un-American place on the planet: rejoice when it is shut.
In such areas America is already showing its genius for reinvention. Both the Republican and Democratic presidential candidates promise to close Guantánamo. As his second term ticks down, even Mr Bush has begun to see the limits of unilateralism. Instead of just denouncing and threatening the “axis of evil” he is working more closely with allies (and non-allies) in Asia to calm down North Korea. For the first time he has just let American officials join in the negotiations with Iran about its fishy nuclear programme. That America is beginning to correct its mistakes is good; and there’s plenty more of that to be done. But one source of angst demands a change in attitude rather than a drive to restore the status quo: America’s relative decline, especially compared with Asia in general and China in particular.
The economic gap between America and a rising Asia has certainly narrowed; but worrying about it is wrong for two reasons. First, even at its present growth rate, China’s GDP will take a quarter of a century to catch up with America’s; and the internal tensions that China’s rapidly changing economy has caused may well lead it to stumble before then. Second, even if Asia’s rise continues unabated, it is wrong - and profoundly un-American - to regard this as a problem. Economic growth, like trade, is not a zero-sum game. The faster China and India grow, the more American goods they buy. And they are booming largely because they have adopted America’s ideas. America should regard their success as a tribute, not a threat, and celebrate in it.
Many Americans, unfortunately, are unwilling to do so. Politicians seeking a scapegoat for America’s self-made problems too often point the finger at the growing power of once-poor countries, accusing them of stealing American jobs and objecting when they try to buy American companies. But if America reacts by turning in on itself - raising trade barriers and rejecting foreign investors - it risks exacerbating the economic troubles that lie behind its current funk. Everybody goes through bad times. Some learn from the problems they have caused themselves, and come back stronger. Some blame others, lash out and damage themselves further. America has had the wisdom to take the first course many times before. Let’s hope it does so again.
Dit opiniestuk verscheen ook in The Economist.
Meer over de Amerikaanse economie op www.wikipedia.org.
34 Reacties:
- At 23:47 Vincent De Roeck said...
-
Het is komkommertijd, en dat hebben we alweer geweten. Moest er geen “politieke crisis” in de lucht hangen, zouden onze vaderlandse dag- en weekbladen al dagenlang uitsluitend maar opgevuld worden met nietszeggende commentaren over verkeersongelukken, zomerfestivals en onsamenhangende gebeurtenissen uit het buitenland, dat - raar maar waar - nauwelijks nieuwsluwe periodes schijnt te kennen, maar dat is een heel andere discussie.
Knack was deze week - alweer - het schoolvoorbeeld van komkommertijd-mediaduiding: Rik Van Cauwelaert kreeg met zijn voorwoord niet eens één volledige A4-pagina gevuld en Hubert Van Humbeeck maakte zich er van af met een mini-column over de recente Iraanse raketproeven en de Grieks-Israëlische militaire manoevers, die als twee druppels water leek op een artikel in “The Economist” van de week daarvoor, maar dat zal toeval zijn...
Maar de komkommertijd biedt, ironisch genoeg, ook ongeziene kansen. Onze pers legt minder nadruk op de eigen duiding, die doorgaans toch van een belabberde kwaliteit is, en geeft meer ruimte aan buitenlandse inbreng. Daarbovenop kopen meer Vlamingen dan anders in deze periode buitenlandse magazines, wat hun kijk op de wereld alleen maar objectiever kan maken. In deze blogpost zal ik dan ook een aantal interessante elementen uit de laatste nummers van Knack en “The Economist” citeren, aanhalen en/of bespreken.
In Rusland leidt Jozef Stalin de Rossiya-televisiepoll “De Grootste Rus” met net geen 200,000 uitgebrachte stemmen achter zijn naam: 50,000 meer dan Vladimir Vysotsky en 80,000 meer dan Lenin. Ook personae zoals Ivan De Verschrikkelijke, tsaar Nikolaas II, Peter De Grote, Joeri Gagarin, Alexander Nevsky en Boris Jeltsin scoren voor een velerlei aan redenen goed in deze populariteitswedstrijd.
In Saoedi-Arabië worden terreurverdachten en veroordeelde terroristen niet op handen gedragen, maar ook niet uitgespuwd. Zij krijgen van de overheid een tweede kans. Onder het motto “if you can’t beat them, join them”, moeten zij een afkickprogramma volgen over de échte islamstandpunten inzake de Jihad en worden zij geïndoctrineerd met een verregaand Saoedi-nationalisme, alvorens zij terug vrijgelaten worden en als “gerehabiliteerden” zonder meer terug in de Saoedi-samenleving opgenomen worden. De voorlopige resultaten zouden hoopgevend zijn: slechts 1 à 2% van de “terroristen” die dit zéér kostelijke afkickprogramma volmaken, wordt later opnieuw aan terreur of radicalisme gekoppeld.
In Frankrijk is het deze zomer verbazingwekkend rustig. Nicolas Sarkozy heeft zich herpakt na een aantal maanden van controverse en persoonlijke blamage. Niet enkel kon hij een groot deel van de lof stelen van de Colombiaanse president Uribe in het kader van de vrijlating van Ingrid Bettancourt, of kon hij de eerste steen leggen voor een verregaande samenwerking tussen de Europese Unie en de landen aan de andere kant van de Middellandse Zee (“Club Med”), maar vooral de schijnbare aanvaarding van zijn hervormingsplannen door de Franse burgers én belangenorganisaties is zéér uitzonderlijk. Of zoals “The Economist” het - meesterlijk ironisch - samenvat:
Summer in France is usually just a lull between the strikes of spring and those of the autumn rentrée. But this year ministers are heading off on their holidays amid an unsettling calm.
België is dan weer kop van jut in een column van Charlemagne over de NAVO en de defensieverantwoordelijkheid van de EU-partners.
With luck, Belgian ears were burning on July 15th, when Barack Obama set out his transatlantic vision. (…) It was time to strengthen NATO by asking more of our allies. (…) Mr Obama’s message was aimed precisely at countries like Belgium, a small but rich place with almost 40,000 men and women in its armed forces. Only 1,103 Belgian troops are deployed overseas. The largest contingent is with NATO in Afghanistan, guarding Kabul airport. But fearing casualties, the Belgian government has ruled that its troops may not leave the airfield. Another group serves with the United Nations in Lebanon, clearing mines and running a field hospital. Its deployment in 2006 sparked a squabble among Belgium’s military trade unions over how dangerous the Lebanese mission might be. A few Belgians also serve in the EU mission in Chad: some 75 soldiers are busily building and repairing EU camps there. Belgium may be an extreme example of Euro-timidity. But Germany also keeps its soldiers well away from Afghan regions with heavy fighting. (…)
Verder hekelde “The Economist” ook nog de rigide internetcensuur in Syrië die niet zou moeten onderdoen voor de “Great Firewall of China” of die in Myanmar, en wijdde het Britse magazine uitgebreide analyses aan de Tory-standpunten over het Verdrag van Lissabon en de EU. De Eurosceptici zouden het pleit definitief gewonnen hebben en “The Economist” kijkt al vooruit naar de heronderhandeling van een vrijhandelsverdrag tussen het VK en de EU tegen 2011-2015, nadat een Tory-regering de EU-verdragen zou herroepen. Ook worden de Tories van “libertarian paternalism” beschuldigd:
Tory writers argue, people can be prompted to make better decisions, for example via information campaigns and the promotion of positive “social norms”. The underlying political philosophy is “libertarian paternalism”, a hybrid creed that holds that government can and should sway citizens’ behaviour, so long as it stops short of prohibition or compulsion: by steering choices rather than constraining them. David Cameron, the Tory leader, has talked reverentially about “social norms” in speeches about the family, the environment and the voluntary sector.
Tenslotte wil ik hier nog even stilstaan bij het interview met Gunnar Heinsohn, de auteur van “Söhne und Weltmacht”, in Knack. Heinsohn stelt dat fanatisme niet gevoed wordt door armoede, onrecht of religie, maar door “een overschot aan goedgevoede jongemannen”, de “youth bulge” volgens Heinsohn waarbij meer dan 20% van de bevolking jonger is dan 30 en ouder dan 15: zeg maar gerust de “overtollige zonen”. Heinsohn staaft zijn stelling met tal van historische voorbeelden. In Frankrijk verlopen de jaren 1920 ongezien rustig, terwijl in Italië en Duitsland overal rellen en straatoorlogen uitgevocht werden. Frankrijk had na WO-1, in tegenstelling tot Italië en Duitsland, geen overschot meer aan jongemannen.
De burgeroorlog van El Salavador vond plaats op een moment dat meer dan de helft van de lokale bevolking jonger was dan 30, en op een moment dat de opleidings- en voedingsgraad daar ongezien hoog was. Gewelddadigers zijn doorgaans dus geen armen of ondervoeden, maar juist opgeleide zonen met een volle maag en een allesverslindende manifesteringsdrang, net omdat er té veel jongemannen voor handen zijn in de samenleving. In Zuid-Amerika kenden de dictaturen enkel maar een opmars in tijden van “youth bulge” en zodra de demografische evolutie terugviel, viel ook het machtssysteem in duigen en werden de dictators ten val gebracht. Volgens Heinsohn schuilt daarin ook het Europese pacifisme: de jongeren bij ons zijn vaak enige zonen. Wij hebben hier immers geen jongerenbevolkingsoverschot.
Heinsohn wijst ook naar zijn theorie om het conflict in het Midden-Oosten beter te kunnen plaatsen. De Palestijnen kampen immers met zo’n “youth bulge”, met alle gevolgen vandien. De laatste zestig jaar is de Palestijnse bevolking met factor zeven toegenomen, en het percentage jongeren in Palestina ligt bijna dubbel zo hoog als in Israël. En cynisch genoeg worden 90% van de Palestijnse jongeren onderhouden met Europees geld. De EU financiert zonder nadenken via haar ontwikkelingsprogramma’s een groeiend legioen jonge vechtersbazen. Volgens Heinsohn is het eigenlijk de EU die met haar hulp het conflict in het Midden-Oosten in stand houdt. En ook de Europese keuze voor “soft power” zou ingegeven zijn door demografische factoren, en door niets anders. - At 23:51 Vincent De Roeck said...
-
Beste Vincent,
Op je blog citeer je ("the American economy will be back stronger") een wel zeer intrigerend beeld van de Amerikaanse economie en van hun huidige angstige houding tegenover de globalisering. Wat mij vooral aansprak aan jouw tribune was de intellectuele eerlijkheid. Je bewierrookte de VS wel op basis van hun economisch dynamisch verleden, want het is inderdaad niet de eerste keer dat de VS voor soortgelijke uitdagingen staan, maar net zoals vroeger ben ik er ook zelf van overtuigd dat ze deze het hoofd zullen bieden.
Ik reageer liever persoonlijk via e-mail dan via anonieme gebruikernamen op fora of blogs. Het staat je natuurlijk vrij om deze e-mailreactie ook op je blog te plaatsen. Nog veel succes met alles.
Met vriendelijke groeten,
Walter Verheye
Kortessem - At 23:52 Vincent De Roeck said...
-
Het was gisteren weer even wennen: de overal opkomende multicultuur die geen enkele oude waarheid spaart. Niet enkel werd ik op de luchthaven van Heathrow gecontroleerd door een moslima mét hoofddoek, alsof er geen vuiltje aan de lucht was dat zij in West-Europa vrij en ongestoord haar islamding kon doen, maar moest ik tijdens mijn American Airlines-vlucht ook voortdurend Spaanse aankondigingen verduren, zowel via de intercom, de films als de papieren informatie, wat toch vreemd is voor een vlucht tussen twee oeroude Engelstalige landen, die allebei trouwens nog geacht worden daar crimineel trots op te zijn ook, en die uitgevoerd werd door een Amerikaanse carrier die trots de "bald eagle" als logo voert.
De avondvlucht Londen-New York diende daarenboven kennelijk ook vooral om massa’s Arabische passagiers - die doorgaans in de namiddag op Heathrow stranden - naar de VS te transporteren want meer dan de helft van mijn medepassagiers waren Arabieren, inclusief vrouwen in hidjab en ander fraais. Als kers op de taart diende de Boeing 777 waarschijnlijk ook voor transpacifische vluchten want alle veiligheidsvoorschriften en bordjes op het vliegtuig waren eveneens in Chinese (of Japanse, of Koreaanse) tekens gespeld, wat het surrealisme van deze vlucht nog verder onderstreepte.
En ik die dacht dat Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen prat zouden gaan op de verdere proliferatie van het Engels als lingua franca, of dat de luchtvaart één van de weinige domeinen was waar het Engels triomfeerde? Quod non, dus.
Eén voordeel hieraan: de "border protection" controle op JFK. Kennelijk hadden zij op deze Arabische vlucht andere katten te geselen dan het lastigvallen van een eenzame Belgische student, of hadden zij genoeg aan mijn ondervraging van eind juni laatstleden, want ik moest ditmaal geen enkele vraag beantwoorden. Mijn paspoort werd gewoon afgestempeld, meer niet. Het was lang geleden dat "welcome to the United States, sir" niet gepaard ging met een seksueel intimiderende fouillering of arrogant kruisverhoor over de andere visa, stempels en transitpassen in mijn paspoort...
Drie artikels uit de oude doos over deze thematiek:
- "De VS is nog steeds een vrij land"
- "Rug aan rug: het hoofddoekenverbod"
- "Zijn selectieve controles racistisch?"
Dit is geen aanval op de multiculturele samenleving of de globalisering, maar gewoon de vaststelling van een bepaalde evolutie die nu nog volstrekt ongevaarlijk kan lijken in maatschappelijke domeinen zoals de luchtvaart en het toerisme, maar op termijn de grondslagen van onze West-Europese manier van leven kan aantasten, van zodra deze evolutie zich ook in andere, meer fundamentele, maatschappelijke domeinen voltrekt. - At 03:11 Anoniem said...
-
Als ik de bus neem van Brussel naar Vilvoorde en terug(de 58) dan is die voor meer dan 80% gevuld met allochtonen (veel Oosteuropeanen tegenwoordig) en in 9 gevallen op de 10 met een (allochtone) chauffeur die geen woord Nederlands spreekt (en in 7 gevallen op de 10 geen woord Nederlands verstaat). Begin er maar aan te wennen. Ik zeg altijd: schiet niet op de allochtonen, schiet op de linkse bourgeois.
- At 03:11 Anoniem said...
-
@anoniem
waar is de tijd dat de bourgeois nog rechts waren of gewoon katholiek....nu zijn ze allemaal groen of socialist....maar 't blijven bourgeois...al steunen ze amnesty international, pax christi,of 't antifascistisch front....het is raar volk ;) - At 03:12 Anoniem said...
-
@ tweede anoniem
De "bourgeois" zijn altijd meelopers geweest...meelopers met wat of waar zij 'de macht' (Of machtigen) meenden te zien zitten. Vandaag zijn de echte machtigen officieel 'links', vooral de vakbonden, en dus zijn de bourgeois dat ook (geworden).
Nu, de fascisten zijn ook altijd meelopers geweest, achternalopers van 'nieuwe orden'. Dus, daarom zijn de bourgeois ook eigenlijk fascisten, ongeacht of ze een nominaal "antifascistisch front" zouden steunen of niet. Die "steun" berust op geestesverwarring en kan psychologisch verklaard worden.
Dat is geen "raar" volk. Dat is de typische 'norm' op de meeste plaatsen in de wereld. - At 14:08 Anoniem said...
-
Vroeger droeg de bourgeois een driedelig kostuum met das, nu loopt hij in gerafelde jeans en T-shirt met ecologische waarschuwing, gewoonlijk op sandalen of instappers zonder kousen.Op zijn brievenbus hangt een sticker tegen reclame. hij heeft een zeer dure fiets waarmee hij regelmatig zijn vriendinnetjes bezoekt, en met altijd condomen op zak.
Hij koopt graag in natuurwinkels, tibetaans brood en onbespoten groenten, en 's zondags koopt hij patisserie bij een Turkse bakker. Hij haat TV, maar gaat wel regelmatig naar de film, toneel, concert, tentoonstelling.Hij heeft het verzameld werk van Karl Marx in de Pleíade-reeks,maar leest er nooit in. Het Vlaams belang vindt hij vulgair en folkloristisch, de n/va kleinburgerlijk en kinderachtig, LDD populistisch en voor kleine middenstanders (poujadistisch)....daarom stemt hij socialist,liberaal of groen.Zijn lievelings Vlaamse schrijver is Hugo Claus, vooral 'het verdriet van belgië'waarin hij twintig bladzijden gelezen heeft.In Brussel spreekt hij Frans om zich te oefenen tegen dat hij naar Parijs gaat.Hij geeft ook aan allerlei ngo's:gaia,amnesty,dokters zonder grenzen,pax christi,vredeseilanden..dit geeft hem een goed gevoel, bewijst hij voor zichzelf geen egoïst te zijn.Hij is ofwel bij de loge,ofwel denkt hij erover om erin te gaan, ofwel is hij er juist uitgestapt....hij houdt er veel vijanden aan over die hij broeders noemt. Eigenlijk is de bourgeois gelukkig,'even the bad times are good'is dan ook zijn lievelingslied. Hij is voor Obama, uiteraard, en leest de New York Review of Books. En Sarkozy is zijn held, doet altijd zijn zin, heeft een supermooie, intelligente, rijke vrouw en zijn capsones geven hem die meerwaarde die Leterme zo ontbreekt.
Eigenlijk een mooi bestaan, if you you can get it!
den bourgeois - At 21:47 Anoniem said...
-
The American economy will come back stronger : I hope !
- At 23:55 Vincent De Roeck said...
-
Via de "Burenkolom" van HetVrijeVolk.com vond ik vandaag dit LiveLeak-filmpje over de islam en de Olympische Spelen. Korangeleerden vinden die immers het werk van Satan omdat vrouwen er bikini's durven dragen!
- At 00:18 Vincent De Roeck said...
-
Via de weblog van Bruno Waterfield vond ik dan weer dit YouTube-filmpje over de Scandinavische oppositie tegen de Europese Unie in het algemeen en het Verdrag van Lissabon in het bijzonder. Verhelderend!
- At 00:18 Vincent De Roeck said...
-
Het is trouwens leuk om via de website “EU Observer” te vernemen dat ook Finland het Verdrag van Lissabon niet zonder slag of stoot kan ratificeren. Eén van haar autonome deelregio’s, de Äland-eilanden in de Botnische Golf om precies te zijn, weigert haar akkoord te geven over de ratificatie zonder bijkomende garanties voor haar minderhedenstatuut binnen Finland.
- At 11:37 Anoniem said...
-
Ik vind die Korangeleerde wel grappig, zeker als hij vertelt dat tenminste één persoon gelukkig zal zijn met die Spelen, en wel de Satan zelf. En ik geef onze vriend hier en daar zelfs gelijk, maar toch had deze door het vrouwelijk lichaam lichtjes geobsedeerde kerel er verstandiger aan gedaan om te reageren zoals die oude sjah van Perzië, toen die eens in Engeland op bezoek was: (Stefan Zweig vertelt in Die Welt von Gestern over de tijd vóór de Eerste Wereldoorlog)
[...] noch galt Sport als eine brutale Angelegenheit [...]
Ich bin gegenüber allen sportlichen Geschwindigkeits— oder Geschicklichkeitsrekorden unentwegt auf dem Standpunkt des Schahs von Persien stehengeblieben, der, als man ihn animieren wollte, einem Derby beizuwohnen, orientalischer Weise äußerte: "Wozu? Ich weiß doch, daß ein Pferd schneller laufen kann als das andere. Welches, ist mir gleichgültig." - At 20:52 Vincent De Roeck said...
-
http://www.youtube.com/watch?v=sRFIrzG1Z9A
Lucas De Nolf bezorgde mij deze opname van STRAS-TV. Het dak van het Europees Parlement in Straatsburg stortte in. Gelukkig was er niemand in het gebouw. Is dit een voorteken? Is dit het begin van het einde? - At 20:53 Vincent De Roeck said...
-
Nu de lancering van de “Campaign for Liberty”, het officiële sluitstuk, of de officieuze doorstart zo u wil, van de presidentscampagne van Ron Paul, nog maar minder dan drie weken van ons verwijderd is, vind ik het tijd om hieraan ook op deze blog een artikel te wijden. Buitenstaanders hebben immers geen flauw benul van de invloed van dit Texaanse Congreslid op bepaalde onderlagen van de Amerikaanse maatschappij. Ron Paul is géén extremist, maar iemand die doorheen de jaren consequent de Amerikaanse Grondwet en haar libertaire traditie is blijven verdedigen, tegen de oorlogsstokerijen van neo-conservatieven en andere oud-marxisten in. Ron Paul kreeg in de voorverkiezingen gemiddeld iets van 10% van de stemmen achter zijn naam en kreeg miljoenen dollars aan giften binnen, waarvan bijna 90% dan ook nog afkomstig was van individuele donoren en niet van bedrijven of belangengroepen. Ron Paul kreeg van alle kandidaten ook het meeste geld van soldaten.
Het internet wemelt van de filmpjes en informatie over Ron Paul. Ik verwijs de enkelen onder jullie die van deze Amerikaanse voorvechter van de vrijheid (of “kruisvaarder tegen de overheid” om het met de woorden van “De Standaard” te zeggen) nog nooit gehoord hebben, dan ook met alle plezier door naar zoekrobotten zoals Google.
Nadat duidelijk werd dat Ron Paul het onderspit had moeten delven tegenover John McCain in de Republikeinse voorverkiezingen, en nadat de Libertarische Partij tevergeefs beroep had gedaan op Ron Paul als kandidaat, investeerde hij zijn resterende campagnefondsen in een nieuw project: de “Campaign for Liberty”. Op 2 september 2008 vindt in Minneapolis (Minnesota) het kick-off-evenement van deze campagne plaats: de “Rally for the Republic”. Naast Ron Paul zelf zullen ook andere politici zoals Jesse Ventura, oud-gouverneur van Minnesota, Barry Goldwater Jr., oud-congreslid voor Arizona, en Gary Johnson, oud-gouverneur van New Mexico, op deze rally hun opwachting maken, net zoals tal van bands, artiesten, professoren en activisten. Onder hen zijn Grover Norquist, de charismatische leider van de “Americans for Tax Reform”, Tucker Carlson, de politieke hoofdanalist van MSNBC, en professor Thomas Woods van Columbia University waarschijnlijk de meest bekende.
Aimee Allen, de lead-zangeres van de bekende groep “Unwritten Law”, zal op de rally o.a. het officiële campagnelied van de “Ron Paul Revolution” opvoeren. U kan de clip hieronder (de eerste) bekijken. De éénmansgroep Marc Scibilia brak met zijn politieke ballade “Hope Anthem” het afgelopen jaar pas echt door in de Verenigde Staten. U kan hieronder (het tweede) een uitvoering daarvan beluisteren. Tenslotte wordt ook uitgekeken naar het optreden van Rick Ellis, een croonerband die furore maakt op privé-feesten en in de voorprogramma’s van tal van grote artiesten, en hun nummer “Ron Paul, Ron Paul”, een remake van “New York, New York” van Frank Sinatra. Dat nummer kan u hieronder als derde terugvinden.
http://www.youtube.com/v/SBCKMTo210k&hl=nl&fs=1
http://www.youtube.com/v/jClDXAv7BUM&hl=nl&fs=1
http://www.youtube.com/v/-yBw5mmy_ho&hl=nl&fs=1
Niet enkel deze massabijeenkomst bewijst dat het libertarisme nog bijlange niet dood is in de Verenigde Staten. De afgelopen weken was ik te gast op ettelijke “grassroots” feestjes en meetings van Ron Paul-aanhangers, en ook op het internet is het libertarisme “hotter” dan ooit tevoren. En of de libertaire leer een ideologie van en voor de toekomst is, weet ik niet, maar als ik mij ervan vergewis dat ook binnen de Democratische Partij een libertarische groep het levenslicht zag (of herrezen is) onder de naam “Democratic Freedom Caucus”, of als ik een oog werp op de lange lijst “endorsements” (ook van aanzienlijk wat “incumbents”) van de “Republican Liberty Caucus”, de libertarische lobbygroep binnen de GOP, of als ik bepaalde peilingen in beschouwing neem die tot 30% kiesintenties voor een “third party candidate” aangeven, kan ik alleen maar benadrukken dat de libertarische revolutie ook vandaag al kan beginnen, of misschien zelfs al begonnen is! - At 20:54 Vincent De Roeck said...
-
En wat die “third party candidates” betreft.
Het spreekt voor zich dat ik de kandidatuur van Bob Barr en Wayne Allyn Root op het ticket van de Libertarian Party blijf steunen, ook al zijn beide nog niet half zo libertarisch als Republikeinen van het type Ron Paul, Jeff Flake, Dana Rohrabacher of Tom Feeney. Een mooie score van de Libertarians zal de GOP wakker schudden en hun in de toekomst meer verplichten om ook hun libertarische flank beter af te dekken, iets waarin John McCain vooralsnog schromelijk gefaald heeft. Het bewijs? Er zijn zelfs libertariërs die Barack Obama steunen!
Nu wordt het sowieso wel drummen onder de kandidaten van de derdepartijen, want ook de Constitution Party met Chuck Baldwin en de Green Party met Cynthia McKinney hebben ditmaal échte valabele kandidaten naar voren geschoven. McKinney is zo links als de pest en Baldwin, ooit een ultra-rechtse demagoog, kiest resoluut voor een gematigd rechts discours. En eerlijk is eerlijk, ik kan dat nog wel smaken, vooral dan zijn anti-VN- en anti-socialismespotjes of zijn conspiracy-preken en aanvallen aan het adres van de vermeende “New World Order”. - At 11:19 Anoniem said...
-
Daarom noemt men het land waaruit deze man afkomstig is een ontwikkelingsland. Het moet zich nog "ontwikkelen". Naar iets hogers dus. Vanuit iets lagers. Dat evenwel hoger kan worden, want hij maakt ook goede punten, zoals de bedenking dat mensen beter zelf meer sport zouden doen dan er enkel naar te kijken.
Zoals men in het Engels zegt: "sunlight is the best desinfectant". We moeten ons gelukkig prijzen dat dergelijke uitspraken zichtbaar worden. Zo kunnen we ze beter bestrijden om tot een wereld te komen waar vrouwen overal in bikini kunnen rondlopen als ze dat willen. - At 11:19 Anoniem said...
-
Bij alle sportieve snelheids- of behendigheidsrecords ben ik onverzettelijk bij het standpunt van de sjah van Perzië gebleven die, toen men hem warm wilde maken om eens een Derby bij te wonen, op Oosterse wijze zei: "Waarom dan? Dat het ene paard sneller gaat dan het andere is mij bekend. Hetwelke juist, laat mij koud."
- At 11:20 Anoniem said...
-
Hilarisch. Of is het knettergek? Hoe dan ook, elk weldenkend mens distantieert zich van zo'n kerel die beweert dat de OS Satan's werk zijn, toch?
- At 17:53 Anoniem said...
-
Ze zijn vijftig jaar achter op ons, maar ook niet meer. In de jaren vijftig van vorige eeuw, kon je ook die soort uitspraken horen van een dominee of pastoor. Die soep koelt wel zonder blazen.
- At 18:41 Anoniem said...
-
@ Vincent De Roeck
Over het STRAS-TV filmpje:
De Franse overheid kon wel maar niet snel genoeg aankondigen dat alles hersteld zou zijn tegen de volgende plenaire vergadering in september, want dit soort euvels komt voor Frankrijk uitermate ongelegen, zeker nu de roep om slechts één zetel voor het Europees Parlement alsmaar luider klinkt. Zoals u weet moet de EU met al haar hebben en houden éénmaal per maand naar Straatsburg verhuisd worden om de Fransen te plezieren, ongeacht de 450 nutteloze kilometers of de 200 miljoen euro jaarlijkse kosten... - At 18:42 Anoniem said...
-
En net zoals in de nadagen van het Ierse referendum over het Verdrag van Lissabon heeft de Europese Unie alweer geen flauw idee over de oorzaak van deze ramp. Ook dit zagen ze niet komen ;-)
- At 18:44 Anoniem said...
-
"Henny penny, the sky is falling!", zoals Donald Rumsfeld zou zeggen.
- At 00:38 Anoniem said...
-
@Bram: u bent ongetwijfeld een deugdzaam mens, meer dan vele anderen, waartoe ik mijzelf reken, maar uw schatting van vijftig jaar lijkt mij toch een grootte-orde mis.
- At 17:07 Vincent De Roeck said...
-
Nog nooit was de komkommertijd in onze media, die we doorgaans gewoon ‘augustus’ of ‘zomerreces’ noemen, van zo'n korte duur als dit jaar. Met de oorlog in de Kaukasus en de Olympische Spelen in China op de agenda, zijn onze nieuwsbulletins rijker gevuld dan in volle politieke crisis. En ook al gaan onze vaderlandse media steevast voorbij aan bepaalde kritische berichten uit het buitenland, zoals de samenzweringsidee dat het Kaukasusconflict onderdeel is van een groot neoconservatief plan, toch is hun verslaggeving van de oorlog en de sporthappening best te pruimen. Vooral Stefan Blommaert bevalt mij wel, zeker na de zelfverheerlijkende fake-reportages van Rudi Vranckx, de hotelcommentaren van angsthaas Jef Lambrecht of de veldrapporten van genocide-revisionist Peter Verlinden.
Als trouwe gebruiker van Yahoo!-webmaildiensten heb ik automatisch inzage in aanzienlijk wat persberichten van Reuters en AP, en natuurlijk in die van de Yahoo!-nieuwsredactie. De nieuwswaarde van sommige berichten mag dan wel eerder gering genoemd worden, toch waren er enkele interessante artikelen bij de laatste dagen. Zo toonde een Amerikaanse studie aan dat er toch geen correlatie bestaat tussen overgewicht en hartkwalen, en analyseerde Yahoo! de controverse rond het Spaanse basketbalteam en hun advertentiefoto met geïmiteerde spleetogen. Ook het bericht dat Amerikaanse gehandicaptenliga's oproepen om de laatste film van Ben Stiller te boycotten omdat deze "Tropic Thunder" de draak zou steken met mentaal gehandicapten vond ik wel amusant en interessant.
Maar uiteindelijk waren het toch de beschuldigingen van de Amerikaanse pers aan het adres van de Chinezen i.v.m. hun Olympische Spelen die mij het meest getroffen hebben. Vreemd ook dat deze beschuldigingen in onze pers nergens overgenomen of vermeld worden. Niet enkel zouden de beelden van de openingsceremonie vervalst zijn door de Chinese overheid ("een Ahmadinejadje doen" zoals dat in de volksmond bekend is), maar ook de leeftijdsvereisten van het IOC zouden door China met de voeten getreden worden. Hun Olympische turnkampioene zou amper 14 jaar oud zijn, twee jaar te jong dus om aan de OS te mogen deelnemen. Vandaar ook de oproep van Yahoo!-sportredacteur Dan Wetzel om dit te onderzoeken en China deze medaille(s) af te nemen. - At 17:58 Anoniem said...
-
dat er geen correlatie bestaat tussen overgewicht en hartkwalen, staat niet in het door u gegeven artikel. Wel dat de correlatie kleiner is dan men denkt. Overgewicht is trouwens niet alleen een risicofactor voor hartkwalen, maar ook voor suikerziekte van het type 2, ofwel ouderdomssuikerziekte. In het algemeen vermindert obesitas het motorische vermogen, zodat het toch beter is om van de regel uit te gaan dat je overdaad best vermijdt. Zoals door u aangekonfigd, is het een gevaarlijke boodschap. Doet mij denken aan de onderzoeken van tabaksfirma's die aantoonden dat roken geen verband had met longkanker...
- At 18:04 Anoniem said...
-
@ "Efteling"
U bewijst met deze reactie één ding, nl. dat u nooit logica gestudeerd heeft. Als u jong bent en studeert in het Bachelor-systeem, kan u daar niets aan doen, want dan werd dat vak door Brussel uit het curriculum gehaald, maar als u al wat ouder bent, heeft u geen excuus.
Als aangenomen wordt dat A tot B leidt, i.e. overgewicht tot hartkwalen, maar studies tonen aan dat B helemaal niet automatisch voortkomt als gevolg van A, dan is de initiële presumptie fout. En dat is wat Vincent terecht opmerkt.
A => B en B => A
dus A = B of A heeft niets van doen met B
en A =/= B
dus A heeft niets van doen met B - At 18:38 Anoniem said...
-
@ Vincent
1) Mag ik uit je eerste paragraaf besluiten dat je de "vaderlandse media" meer zou "pruimen" als ze zich nog meer zouden inlaten met onnozele samenzweringstheorieen, die origineren bij (ex-?)communisten en perverse westerse zelfhaters als Robert Scheer van de San Francisco Chronicle? Die man is volkomen blind voor empirische observaties en zal steeds de anti-westerse zijde nemen in eender welk conflict in de wereld. En natuurlijk is voor hem de recente Russische invasie in Georgie een 'complot' om de populariteit van Obama in te dijken en McCain verkozen te krijgen. In zijn imaginaire wereld zijn rakkers als Putin of Saddam geen slechterikken, maar gedemoniseerde 'slachtoffers'. Zo een beetje gelijk individuele moordenaars in Westerse maatschappijen ook 'slachtoffers' zouden zijn van de maatschappij en dus naief-linkse rechters nodig hebben. Voor iemand gelijk Scheer zouden Hitler en Stalin ook geen slechterikken geweest zijn, maar gedemoniseerde 'slachtoffers' van Churchill en Roosevelt.
2) In uw plaats zou ik ook niet te veel belang hechten aan die Amerikaanse 'obesity' studie. En hiermede neem ik het vaste voornemen van (nog) meer te gaan tennissen en minder te bloggen. - At 18:38 Anoniem said...
-
Guillaume heeft blijkbaar te hard moeten blokken voor zijn logica om ook nog eens de lessen statistiek te kunnen bijwonen.
Overgewicht leidt niet automatisch tot hartkwalen, Guillaume, maar er is wel een verhoogd risico. Dat wordt aangetoond door de verhoogde correlatie t.o.v. mensen zonder overgewicht.
Toch die cursus logica ook nog maar eens vastnemen, Guillaume. De reden waarom hartkwalen tot overgewicht kunnen leiden (verminderde mogelijkheid tot bewegen) is een andere dan die waarom overgewicht tot hartkwalen kan leiden (dichtslibbende aderen). Sla het hoofdstuk 'predicatenlogica' nog maar eens open, en je zal zien dat goochelen met begripsinhouden wel leuk is voor mopjes over logica, maar je niets verder brengt.
Ik kan mijn slaapzak in mijn koffer steken, en mijn koffer in mijn slaapzak. ergo: mijn koffer ís mijn slaapzak! - At 18:39 Anoniem said...
-
@ Guilaume
Ik heb wel nog een cursus logica gestudeerd in de eerste kandidatuur geneeskunde, gegeven door ene professor Leemans, maar voor de rest heb ik mij nooit wat van die soort logica aangetrokken, wel veel van wat ik in mijn jarenlange praktijk kon noteren. En ook natuurlijk van wat ernstige medische tijdschriften publiceerden. Maar ik betwist je het recht niet om bij Plato of Hippocrates te zweren, je doet maar... - At 18:50 Vincent De Roeck said...
-
@ Marc Huybrechts
1. Ik wist dat die vraag van uw kant zou komen. En neen, ik ben het persoonlijk helemaal niet eens met de door Robert Scheer geopperde samenzweringstheorie, maar ik vind wel dat ook dit soort theorieën tenminste aan bod moeten komen in de berichtgeving, en dan bedoel ik niet in primetime-journaals maar gewoon in de kranten of de duidingsmagazines. Als zij tijd en plaats hebben om linkse propaganda over de koopkracht en de Derde Weg te publiceren, of om de vermeende ellende van acht jaar Bush te analyseren, mogen ze van mij ook wat aandacht schenken aan de implicaties van internationale gebeurtenissen op de nationale Amerikaanse verkiezingen. Meer niet. Geen endorsement, geen instemming, maar gewoon een opmerking.
2. Ik ben geen wetenschapper en hecht persoonlijk weinig belang aan dit soort studies. Zolang operaties blijven mislukken en medische fouten blijven gebeuren, beschouw ik dit soort pogingen van wetenschappers om ons gestel te onderzoeken en ons vooruit te helpen, als verdienstelijk en leuk, daar niet van, maar zeker niet als zaligmakend. Daarvoor heb ik het afgelopen jaar twee grootouders te veel verloren in een ziekenhuisbed. Sorry, noem mij gerust een cynicus, maar zo kijk ik tegenwoordig naar de wetenschap: willen maar niet kunnen. - At 18:50 Vincent De Roeck said...
- Deze reactie is verwijderd door de auteur.
- At 22:26 Anoniem said...
-
@ Vincent
Äland? Is dat soms suomi voor eland? ;-) - At 22:35 Vincent De Roeck said...
-
@ Marc Huybrechts:
En wat het tennisspel betreft: 50% is nog steeds een te grote kans om er aan kapot te gaan, dus zal ik ook terug wat meer gaan tennissen. Kunnen we volgende keer in de States onze politieke verschillen misschien eens op een tenniscourt uitvechten? - At 11:20 Vincent De Roeck said...
-
En ook Ron Paul denkt er kennelijk zo over, want hij weigert John McCain te steunen en verklaarde in “The Situation Room” op CNN dat zijn endorsement in september of oktober naar Bob Barr of Chuck Baldwin zal gaan. Ron Paul maakt in dat YouTube-filmpje trouwens ook komaf met de idee dat zijn aanhangers door op Baldwin of Barr te stemmen Obama vooruithelpen door zo stemmen van McCain af te snoepen. Volgens Paul zou het gros van zijn jonge aanhangers anders op Obama stemmen, en draagt zijn campagne bij tot het welslagen van McCains kandidatuur.