1. Laat ik beginnen met enkele reistips: boek geen georganiseerde rondreizen met Kuoni, of hun lokale subsidiary “Allied T Pro”, neem geen reisverzekeringen via Dexia Assistance, of hun onderaannemer “Mondial Assistance”, en vermijd vluchten met Northwest Airlines. De eerste zijn de duurste groepsreizen op de markt, maar bieden geen waar voor hun geld. De service van de tweede is beneden alle peil. Uiteindelijk moesten wij in de VS onze terugreis op het laatste moment zelf regelen omdat ze er bij Dexia op 24 uur tijd niet in slaagde om voor ons vluchten te vinden en we anders dagenlang in de VS hadden moeten wachten, en dat terwijl mijn grootmoeder aan het sterven was… Nu maar hopen dat de verzekering wel bereid is om de door ons gemaakte repatriëringskosten terug te betalen! Onze vlucht met NWA was abominabel, maar we waren blij om op tijd naar huis te kunnen terugvliegen. Het vliegtuig, een Boeing 757, was niet voorzien voor de lange afstand, de cabinecrew was integraal Aziatisch, de service abominabel en het comfort allesbehalve voldoende, om van de irritante en luidruchtige Nederlanders aan boord (het was de vlucht Newark-Schiphol) nog maar te zwijgen, maar aan dat laatste kon NWA natuurlijk maar weinig doen…
2. De overname van Anheuser-Busch door Inbev is een feit. En hoewel “The Economist” deze week onverbloemd sprak over een “hostile takeover” werd dat aan de andere kant van de Atlantische Oceaan niet per definitie als dusdanig ervaren. Natuurlijk zijn er Amerikanen die de overname van hun “national treasure” Budweiser door een buitenlands consortium niet appreciëren en natuurlijk roeren ook tal van Amerikaanse politici zich in deze zaak, maar ik kon ter plaatse toch ook tal van andere geluiden horen, en niet enkel onder de stamgasten van het “Belga Café” in Washington D.C. Amerikanen geloven doorgaans meer in de meerwaarde van globalisering dan Europeanen, grotendeels natuurlijk omdat het vooral Amerikaanse multinationals zijn die daar aanvankelijk de vruchten van konden plukken, en zij beschouwen deze overname dan ook als aanvaardbaar en “part of the game”. Net zoals Toyota de grootste autobouwer van de VS geworden is ten koste van de parel aan hun MoTown-kroon General Motors, zal Inbev nu de grootste lokale brouwer worden, en zolang Inbev de productie van Budweiser in de VS houdt, zal er naar deze overname geen Amerikaanse haan meer kraaien.
3. In de Verenigde Staten viel het mij trouwens ook op deze keer dat niemand België niet kent. Vroeger bestond het mopje dat “Belgium”, als men dat land in de VS al kende, in de ogen van velen gewoon de hoofdstad was van “Brussels”, maar tegenwoordig behoort de waarheid daarachter toch ook tot de internationale folklore. Het gros van de Amerikanen kon een aantal Belgische steden opnoemen, waaronder natuurlijk het onvermijdelijke Bastogne, en had zelfs weet van de interne taalproblemen binnen België. Ook werd in de Amerikaanse pers buitenproportioneel veel aandacht besteed aan Yves Leterme die zijn ontslag aan de koning aangeboden heeft. Waarschijnlijk hangt dit samen met de aandacht voor België rond de overname van Anheuser-Busch door Inbev of is dit nog het gevolg van de politieke crisis in Belgenland van afgelopen jaar die ook breed in de internationale pers uitgesmeerd werd, maar toch: België is geen onbekende lap grond tussen Frankrijk en Duitsland meer, maar een heus land. En "Belgian beer” is zelfs een merknaam! Een anecdote: In een sportbar in Philadelphia maakte de barman zelfs reclame voor “Belgian beer” tot ik hem zei dat ik zelf Belg was en benieuwd was naar dat “Belgisch” bier, en hij zich verontschuldigde: “it’s not real Belgian beer, it’s Belgian-style beer…” Het “Belgische stijl” bier bleek “Blue Moon” te zijn, een Hoegaarden-achtig sapje dat geserveerd wordt met een schijfje sinaasappel! Niet meteen correct dus, maar soit, onze naambekendheid is er ;-)
4. Het enige voordeel aan terug thuis zijn, is dat ik “onze” nationale feestdag in eigen land kan vieren. Nu zullen de feestelijkheden waarschijnlijk maar klein bier zijn in vergelijking met de “Fourth of July” in Washington, maar kom. En als België toch uit mekaar zou spatten de komende dagen, dan ben ik tenminste nog in het land om snel een Vlaamse reispas af te halen, om Krakozia-toestanden zoals in de film “The Terminal” te vermijden. Het ontslag van dramaqueen Yves Leterme mag dan al wel een typische Tsjevenstreek zijn: wel alle show aan de dag leggen maar via de geijkte kanalen de koning wel overhalen om het ontslag niet te aanvaarden (ik dacht dat de koning gewoon moest doen wat de regering en het parlement hem vroegen, en geen eigen beslissingen nemen…) en zo tijd te kopen. De aanstelling van drie Franstalige bemiddelaars is een slimme zet, daar niet van, maar nieuwe verkiezingen had ik ook wel geapprecieerd, zelfs al betekenen die waarschijnlijk de decimering van mijn partij, de VLD, ten voordele van de Lijst Dedecker. De terugkeer van Guy Verhofstadt, zoals gevraagd door de VLD, vind ik een typische Belgische oplossing, maar ik sluit ze evenwel niet uit. Het veto voor Didier Reynders vind ik misplaatst voor een partij die met een opbodpolitiek het land al een jaarlang gijzelt.
5. Maar begrijp me niet verkeerd alstublieft! Ik ben geen Belgicist, maar ook geen flamingant. Mij kan het niet schelen welke lap grond er op mijn paspoort staat of welke clown ik als staatshoofd moet beschouwen, of welk veredeld schepencollege “mijn” parlement zou zijn. Ik neig eerder naar Vlaanderen omdat het een kleinere beter vatbare territoriale eenheid is waarbinnen mijn stem (ietsiepietsie) minder verloren zal gaan dan in België, maar meer ook niet. Minderheden kunnen gepaaid worden met taalrechten, cfr. Quebec, maar onderdrukte meerderheden hebben wel degelijk nood aan eigen economische hefbomen. Vandaar begrijp ik ook het Stockholm-syndroom van onze Vlaamse politici en middenveldorganisaties niet. Ze worden al decennialang gegijzeld door de Franstaligen, en ondanks dat, zijn ze stuk voor stuk verliefd geworden op hun gijzelnemers en lijden ze aan verlatingsangst. En zolang deze psychopathologische aandoening van Vlaanderen niet genezen is, vrees ik het ergste voor een onafhankelijk Vlaanderen: kleinzerig, kleinburgerlijk en middelmatig. Met een gezond Vlaams zelfvertrouwen zou ik kunnen instemmen, maar niet met het tot deugd verheffen van de eigen dwergmentaliteit. Als dat Vlaanderen is, sorry hoor, maar dan hoeft het voor mij niet en zing ik het liever nog enkele jaren in apenland België uit.
6. Mijn engagement binnen de Europese Liberale Jongerenkoepel (LYMEC) begint ook meer vorm te krijgen. Afgelopen week werd duidelijk dat ik vanaf september de redactie van hun ledenblad “New Libertas” op mij zal gaan nemen. Ik hoop ook via dat medium een doorgedreven liberaal-libertarische stem te kunnen laten weerklinken, die hopelijk de “battle of ideas” binnen de Europese liberale politiek opnieuw kan aanwakkeren, of daar een aanzet toe kan geven. Via LYMEC kreeg ik afgelopen week ook minder goed nieuws te horen: het liberale Europarlementslid Bronislaw Geremek kwam te overlijden. Deze universiteitsprofessor en rechterhand van Lech Walesa heeft zijn wortels in de Solidarnosc-beweging en geldt als één van de architecten van de Poolse onafhankelijkheid van de Sovjets en de vrijemarkthervormingen die daarop volgden. Niet enkel als minister en diplomaat, maar ook later als MEP, blonk hij uit in dossierkennis en een authentiek engagement. Hij stond mee aan de wieg van de EU-uitbreidingen naar het Oosten en was de laatste jaren één van de grootste tegenstanders van de politiek van de Kaczynski’s die, in tegenstelling tot Bronislaw Geremek, niets moesten weten van “national reconciliation” en een echte heksenjacht op gewezen communisten organiseerden in Polen.
7. Mijn voorlaatste avond in de Verenigde Staten bracht ik trouwens wel in aangenaam gezelschap door. In een restaurant aan Dupont Circle in Washington D.C. hield de “Republican Liberty Caucus”, de libertarische lobby binnen de GOP, een avondconferentie met speeches van Dick Heller, Aaron Biterman en Amit Singh ter ere van de oprichting van een lokale RLC-afdeling in Washington D.C. Via mijn kennissen ter plaatse had ik weet van deze conferentie en ofschoon het geheel in amateurisme baadde, gaf het enthousiasme van de aanwezigen, opnieuw hoofdzakelijk jongeren die door Ron Pauls presidentscampagne politiek geïnteresseerd werden, de RLC-bonzen kennelijk vertrouwen in de toekomst. Natuurlijk zijn deze RLC-activisten niet meteen de Congresleden van morgen, maar toch kunnen zij op termijn een reële invloed uitoefenen op de politici. Via een vriend op het kantoor van GOP-senator Arlen Specter van Pennsylvania kreeg ik diezelfde dag trouwens ook een privé-tour door het Capitool en zelfs de kabinetsmedewerker die mij gidste, had weet van de libertarische clubs in D.C. en vertrouwde mij toe dat ook zijn baas Arlen Specter, nochtans geen libertarische conservatief, sympathie begon te hebben voor Ron Paul en (het jeugdige enthousiasme van) de libertarische beweging. Het tij kan dus wel degelijk keren!
8. De laatste dagen staat de Europese Unie opnieuw in het middelpunt van de belangstelling, althans toch in de Engelse en internationale pers, want onze vaderlandse media blinken andermaal uit in een chronische desinteresse voor alles wat er in Brussels D.C. misgaat. Niet enkel keurden Spanje en Vlaanderen het Verdrag van Lissabon zonder enig debat goed, zonder ook maar een minimum aan inlevingsvermogen in de uitkomst van het Ierse referendum aan de dag te leggen, maar ook de Polen gingen overstag. De Eurosceptische president Kaczynski weigerde immers om het geratificeerde verdrag te ondertekenen, net zoals zijn Tsjechische tegenhanger Klaus, maar na een privé-onderhoud met Nicolas Sarkozy en diens belofte om (nog) meer EU-geld in Polen te injecteren, draaide Kaczynski zijn kazak. En ook tegenover Tsjechië is Sarkozy, de moderne Napoleon, bezig met een charmeoffensief om de Eurosceptische meerderheidspartij Obcanska achter Lissabon te krijgen. Ook Tsjechië, dat vorige week trouwens definitief groen licht gaf aan de VS voor de bouw van radarinstallaties, zal waarschijnlijk door Sarkozy met ons belastinggeld afgekocht worden. In Vlaanderen bewees Lijst Dedecker geen haar beter te zijn dan de andere Eurofiele partijen: enkel het Vlaams Belang stemde tegen het Verdrag van Lissabon!
9. De Raad van Europa hield hoorzittingen over het recht op privacy in de internetsfeer en mijn voormalige Naamse rechtenprofessor Yves Poullet, momenteel de directeur van het “Centre de Recherche Informatique et Droit” (CRID), was één van de sprekers van dienst, aldus het universitaire magazine “Libre Cours”. Professor Poullet is geen tegenstander van “profilage”, het verzamelen en bewaren van relevante data van internetgebruikers door o.a. zoekrobotten in het kader van gerichte reclame e.a., maar wil wel duidelijke regels over wat mogelijk is, wie deze informatie kan inkijken en waarvoor deze allemaal gebruikt kan worden. Hij hekelde o.a. een recent voorval in Frankrijk waarbij een persoon informatie vroeg aan een vastgoedmakelaar omtrent een te koop aangeboden pand en deze dit weigerde op grond van internetdata waaruit bleek dat de persoon die de informatie vroeg waarschijnlijk financieel niet in staat geweest zou zijn het pand ook effectief aan te kopen. Achteraf bleek hij wel over de fondsen te beschikken. Poullet vreest het begin van een “slippery slope” waarbij tal van diensten op termijn aan bepaalde personen geweigerd zullen worden op basis van hun internetdata, met alle nefaste gevolgen van dien. Poullet vreest ook het primaat van collectieve benaderingen boven een individuele approach als gevolg van deze internetprofilering. Tal van landen hebben wel eigen wetgevingen, maar de loopholes schijnen enkel via een globale aanpak het hoofd geboden kunnen worden.
10. De Europese Unie keurde niet enkel een rapport goed dat haar interne reglement grondig wijzigde en de vorming van fracties nog verder bemoeilijkte, maar op termijn zouden ook de voordelen die aan fracties toegekend worden drastisch vergroot worden. De beweegreden achter deze wijziging is het onmogelijk maken voor (Britse) Eurosceptici om voortaan nog eigen fracties te vormen. Een aanzienlijk deel van de MEPs droomt trouwens ook al stiekem van publieke financiering van politieke partijen via de fracties, opnieuw om het Eurosceptische partijen moeilijker te maken. In dezelfde periode pakte de Nederlandse krant “De Telegraaf” uit met twee verschillende berichten over de EU-financiën: eventuele overschotten op de begroting worden niet teruggestort naar de lidstaten of teruggeschonken aan de belastingbetalers, maar intern opgebruikt, ook al bestond er intern geen enkele noodzaak om extra uitgaven te doen, en de controle op de rijkelijke EU-giften aan ontwikkelingslanden is onbestaande. Dit laatste werd bewezen toen Paul Van Buitenen in het Europarlement aantoonde dat de Palestijnse Autoriteit EU-middelen doorgesluisd had naar Arabische terreurgroepen, en geen enkele bevoegde Eurocraat daar kennelijk weet van had. Als alle EU-middelen op eenzelfde controleloze wijze gealloceerd worden, is het einde echt wel zoek… Daarboven wordt het rijtje EU-leiders die onomwonden beweren dat Lissabon, en de extra EU-budgetten, gewoon doorgevoerd moet worden, met de dag groter. Sarkozy was vorige week nog duidelijker: Ierland moet maar een tweede referendum houden.
11. Philippe Van den Abeele wijdde een artikel aan de Oostkantons en noemde hen “verwend” omdat zij minder dan 1% van de Belgen uitmaken, maar wel beschikken over alle instrumenten om hun eigenheid te bewaren en hun eigen politieke richting te bepalen. Ik begrijp zijn kritiek niet, zeker niet in dezelfde week als Daniel Hannan in “The Daily Telegraph” en “The First Post” een aantal columns schreef over lokalisme, grotendeels gebaseerd op zijn eerdere artikelenreeks “The Localist Papers”. Ik ken de mening van Hannan niet over de Oostkantons maar als ik hun toestand bekijk in het licht van zijn teksten, is er geen vuiltje aan de lucht. Ik ben geen democraat: de meerderheid heeft in mijn ogen geen enkele zeggenschap over de minderheid. Een minderheid, hoe groot of hoe klein ook, moet beschermd worden tegen de beslissingen van de meerderheid. Echte vrijheid erkent het individu als vrij wezen, en niet als onderdeel van een groep. Lokalisme is de staatsvorm die daar het dichtste toe neigt. Elk individu zijn eigen staat, is utopisch, maar een gedecentraliseerde “minimal state” is een realistische tegemoetkoming daaraan. Vandaar snap ik Van den Abeeles artikel niet. De echte vraag is immers niet “waarom beschikken de Oostkantons over al die rechten?” maar “waarom beschikken de Antwerpenaren, de Gentenaren, de Leuvenaren, de Brusselaars, de Hasselaars, de Bruggelingen, … niet over dezelfde prerogatieven?” Democratie zal lokalistisch zijn, of ze zal niet zijn!
12. Paul Beliën overtrof zichzelf weer in samenzweringsdenken en complottheorieën op “The Brussels Journal”. Volgens hem was Leterme-I maar voor één enkele reden in elkaar gebokst en dat was om het Verdrag van Lissabon te kunnen ratificeren: één van de weinige daden die Verhofstadts regering van lopende zaken niet kon stellen. Nu wil ik Beliëns schrijfsels niet allemaal over dezelfde kam scheren, want het gros ervan zijn pareltjes, vooral dan zijn regelmatige columns in “The Washington Times”, maar zijn laatste artikel getuigt van weinig realiteitszin. Verhofstadts interimregering kon dat verdrag immers evengoed ratificeren, dus was er geen nood aan een Leterme-I. Maar dit laatste artikel van Beliën heeft bij mij ook nog een andere betekenis: het symboliseert de “achteruitgang” van “The Brussels Journal” - als ik over Vlaanderens meest gelezen internationale weblog in die termen mag spreken natuurlijk. Ik ben nog steeds een dagelijkse lezer van TBJ en geniet nog steeds van de “rechtse” artikels of citaten daar, maar als ik de inhoud én de kwaliteit van vandaag vergelijk met die van enkele jaren geleden toen ik voor de allereerste keer met TBJ kennismaakte, kom ik tot de constatatie dat TBJ aan het achteruitgaan is. Vroeger had je tenminste een evenwicht tussen economisch libertarische stukjes, Eurosceptische artikels, ethisch conservatieve tribunes en islamkritische teksten, en had de gemiddelde schrijver een volwaardige biografiepagina om u tegen te zeggen. Vandaag komen de teksten van nobele onbekenden en heeft de islamfobie de economische libertarische teksten verdreven. Misschien is “achteruitgang” evenwel een verkeerd woord en zou ik beter over “versch(r)aling” spreken, maar dat er iets veranderd is bij "The Brussels Journal" kan niemand die de "Voice of Conservatism" blog al enige tijd volgt ontgaan zijn, of zie ik dat verkeerd?
Deze losse commentaren verschenen ook bij het Leuvense Liberaal Vlaams Studentenverbond en de metablog In Flanders Fields.
Meer "duly noted" commentaren op www.georgehandlery.com.
11 Reacties:
- At 17:31 Vincent De Roeck said...
-
http://www.youtube.com/v/svnf25FUrqw&hl=en&fs=1
Onlangs stemde het Europees Parlement in om de modaliteiten rond fractievorming vanaf de EU-verkiezingen van 2009 andermaal aan te passen, officieel om ITS-saga’s te vermijden, maar in de praktijk eveneens om Eurosceptische fracties uit het parlement te weren. Het minimum aantal aangesloten MEP’s gaat fors omhoog, alsook het minimum aantal landen dat in een fractie vertegenwoordigd moet zijn, beide gekoppeld aan (een aanzet tot) publieke partijfinanciering via de EP-fracties.
Dit filmpje toont ons de “debatten” in het Europees Parlement rond de voorstelling van het officiële rapport van Labour-MEP Richard Corbett. Let vooral op de interventies van mijn favoriet Europarlementslid Daniel Hannan die elke speech in het Europarlement afsluit met de woorden “Pactio Olisipiensis Censenda Est” ofwel “het Verdrag van Lissabon moet ter stemming aan het volk voorgelegd worden”, een verwijzing naar de magische woorden “Ceterum Censeo Cartaginem Delendam Esse” van Cato de Oudere. Ook Cato werd vaak beschimpt en uitgelachen voor deze vaste slotzin, maar ook hij haalde zijn slag thuis: uiteindelijk werd Carthago vernietigd! Hopelijk vergaat de EU hetzelfde lot, en liever vandaag dan morgen! - At 19:36 Anoniem said...
-
Dank u om dit filmpje onder onze aandacht te brengen. De stap voor stap consolidatie van de macht is inderdaad aan de gang. Alles wat Eurosceptici vreesden en waarvoor ze waarschuwden voltrekt zich.
Te weinig mensen volgen deze debatten, en de massa kan zich dus geen oordeel vormen. Zonder tegen Europa te zijn is duidelijk dat alles er met een voorhamer wordt doorgeramd. Ze zijn zelf het grootste gevaar voor het voortbestaan van het Europa-project, maar schijnen dat niet te beseffen in hun blinde honger naar geld en macht.
In 2009 gaan naast de kritische en politiek geïnteresseerde burgers, ook de kuddes schapen stemmen. Zij hebben dit fragment nooit gezien, werden niet geïnformeerd door een onafhankelijke pers, hebben niet genoeg kennis van de politiek en zelfs niet van de Engelse of andere talen die gesproken worden in het Europese parlement. En dan nog moeten ze eerst deze filmpjes vinden en genoeg tijd en zin hebben om er na hun dagtaak naar te kijken.
De vertegenwoordigers van het volk zijn de vertegenwoordigers van zichzelf, dat is duidelijk. Na een overwinning voor zichzelf gaan ze nog eens lekker doorzakken in de dure restaurants op onze kosten. - At 19:40 Anoniem said...
-
En over dat filmpje "who is who in the EU Commission?" met Nigel Farage het volgende:
A fine speaker he is indeed. I hope he is still in. Die man brengt een driest verhaal met een groot gevoel voor humor, en iedereen luisterde. Bij ons is er enkel Annemans die dit kan. - At 00:17 Anoniem said...
-
"iedereen luisterde"
Inderdaad, griffoen, maar alleen omdat Nigel Farage voorzitter van een fractie is en men deze personen doorgaans met de nodige égards behandelt, ook al vertegenwoordigen ze dan een Eurosceptische, en dus per definitie alom gehaatte, fractie. Ook na het actie voeren in het EP voor een pan-Europees referendum bleek Farage één van de enige deelnemende MEP's te zijn zonder sanctie achteraf. Hij riep toen uit "Spartacus" te zijn! Fractievoorzitter zijn is een enorm prerogatief in Europa, en daarvan weet Farage te profiteren. - At 00:30 Anoniem said...
-
Kan iemand mij eens zeggen waarom Google vandaag uitpakt met de Belgische driekleur in haar logo? Wil Google hiermee een Belgicistisch statement maken, of weten zij echt niet beter?
Zijn de programmeurs van Google misschien de enige personen op deze aardkloot die de laatste maanden niets over de interne Belgische problemen en gevoeligheden gelezen of gehoord hebben?
En waarom moest koning Albert II per se zijn heilige broer Boudewijn ophemelen in zijn 21-julispeech als "visionair"? De reactie-thread is open...
Een volk krijgt de leiders en koningen die het verdient! Happy birthday Belgium! En aan alle lezers: prettige "nationale" feestdag! - At 13:48 Anoniem said...
-
ik gun de Duitstaligen hun culturele autonomie, maar mijn kritiek betreft de dure infrastructuur die hiervoor opgezet werd. Het is één van de voorbeelden van onze zeer dure 'belgische compromissen', met 6 regeringen en 7 parlementen. Waarom b.v. niet één gemeente 'Eupen' met een burgemeester en enkele schepenen, met dezelfde culturele autonomie, ipv 9 gemeenten, een parlement van 25 man en 4 ministers. Voor mijn part beschikken de Antwerpenaren en andere steden over dezelfde prerogatieven, maar dan aub niet met zo een waterhoofd.
- At 13:49 Anoniem said...
-
Op 11 juli stond er bij Google toch een Vlaamse Leeuw te wapperen!
- At 13:49 Anoniem said...
-
Mijn Vlaamse leeuw hangt nu te wapperen.Gedaan met de Belgique de papa. Nieuwe tijden, nieuwe uitdagingen.
- At 16:21 Anoniem said...
-
"Op 11 juli stond er bij Google toch een Vlaamse Leeuw te wapperen!"
Dat is mij dan toch ook ontgaan op 11 juli hoor... - At 17:29 Anoniem said...
-
Ik zag op mijn google ook de Vlaamse leeuw wapperen op 11 juli.
- At 17:30 Anoniem said...
-
De gemiddelde Amerikaan weet niet dat België bestaat, laat staan Vlaanderen. Het enige wat ze in sunnyvale doen is kijken waar er feestdagen zijn, en dan een daarbijhorend vlagje op google van dat land zetten. Maak je geen illusies volgens een recente Amerikaanse enquete denken 50% van de inwoners van de USA, dat ze meer dan 1 miljard inwoners hebben; en ze konden op de wereldkaart niet eens hun eigen land aanwijzen. Maar voor zo'n feestdag hangen ze wel de vlag uit, alles mooi vormelijk toch?