51 Reacties:

At 22:45 Vincent De Roeck said...

Het Britse magazine “The Economist” heeft kennelijk opnieuw haar oude libertarisch-conservatieve drive gevonden, en dat is maar goed ook, want de laatste jaren stelde ik mij vaak vragen bij bepaalde van hun standpunten. De Europese Unie is terug iets dat bestreden moet worden, in plaats van bejubeld, en de vrije markt moet terug haar ingang vinden in de financiële sector, niet allerhande contraproductieve overheidsingrepen.

 

At 22:47 Vincent De Roeck said...

Naast de twee onderstaande artikels ujit "The Economis" wil ik ook nog de links kwijt naar andere teksten over de beschuldigingen van corruptie aan het adres van de Republikeinse senator Ted Stevens van Alaska en de plannen van een Saoedische ondernemer om de Rode Zee te overbruggen en in zowel Djibouti als Jemen privé-steden neer te poten. Maar vooral terugzien hoe de Europese Unie vegen uit de pan moet incasseren en hoe het latente gebrek aan vrijemarktwerking gehekeld wordt, is gewoon zalig!

 

At 22:48 Vincent De Roeck said...

Housing bill: a hair of the dog!

Congress has been too lenient on Fannie Mae and Freddie Mac. It is hard to deal with an alcoholic. But most experts would agree that the answer is not to leave your credit card behind the bar, persuade the pub landlord to stay open till dawn and leave the inebriate to get on with it. Sadly that is how the American Congress, in its new housing bill, is treating those troubled mortgage groups, Fannie Mae and Freddie Mac. A rescue of the pair was inevitable. With some $5.2 trillion of debt owned or guaranteed by the duo, their collapse could have ushered in financial catastrophe. Nor could the government close Fannie and Freddie to new business and wind down their old operations. Without them, the mortgage market in America would shut.

But imagine that Fannie and Freddie had turned for financial support to Hank Paulson not as treasury secretary but in his old incarnation as head of Goldman Sachs. Goldman would have insisted that the companies paid a high price: shareholders would probably have been wiped out. Just look at the deal that Lone Star, a private-equity firm, has struck with Merrill Lynch to buy the latter’s dodgy mortgage-related assets: not only is Lone Star paying a mere 22 cents on the dollar, Merrill is lending it most of the purchase money. By comparison, the federal government’s negotiating skills look more like those of Donald Duck than of Donald Trump.

The housing bill imposes no changes in management or approach on Fannie and Freddie and no penalties on shareholders. The American taxpayer is instead given two flimsy protections. The first is that the treasury secretary will have the right to dictate terms if the government does have to stump up equity capital. In the past Mr Paulson could generally be trusted to do the right thing, but he will be gone in six months. The second protection is the creation of a new regulator. But the existing regulator has been hamstrung by Congress, thanks to the immense lobbying clout of Fannie and Freddie. Shamefully, a proposal to eliminate their lobbying budgets was not even put to a vote on the Senate floor. Government departments are not allowed to lobby Congress; why are these two firms, whose debts now have an explicit government guarantee, permitted to do so?

If Fannie and Freddie are too important to be allowed to collapse, and the American government is really responsible for their debts, then they should be nationalised. The current arrangement allows managers and shareholders to take all the profits and leave the losses to the taxpayer. If they were nationalised, Fannie and Freddie could be returned to the private sector when the housing market recovers. Privatisation should then create a much wider range of competing entities. It is not entirely clear why the core business of the enterprises - providing guarantees for mainstream (not subprime) mortgages - needs government sponsorship.

The bill does have some prudent parts. The plan to alleviate home foreclosures via a government guarantee both penalises the lenders (they must accept a loss of 10-20%) and gives the government a share of the upside if prices recover. But these provisions are voluntary and it seems unlikely that many lenders will go for them; an earlier scheme, requiring a write-down of only 3% for the banks, had few takers. The whole package is an attempt to throw government cash at a market that is already heavily distorted by tax breaks and subsidies. And it comes at a time when house sales, if not prices, look at last to be bottoming. Nationalisation, followed by speedy, full privatisation would have been so much better. Are there are any free-market capitalists left in Congress?

(c) The Economist

 

At 22:49 Vincent De Roeck said...

Charlemagne: Bring out your models, Europe!

The economic slowdown is testing all of Europe’s cherished economic philosophies. During the plague of 1665, Londoners sought to avoid infection by sniffing flowers and herbs, clearing deadly “miasmas” with smoke, killing cats and praying for neighbours whose sins were thought to have brought divine wrath. Only later did the horrid understanding dawn that nobody was immune.

Something of the same mood is starting to grip the European Union. One by one, countries across the block are in danger of succumbing to the global economic downturn. A big claim was made for the “European social model” - actually several different models - during the recent years of benign growth: that European countries generally tempered the efficiency of the markets with a commitment to social justice and equality that put places like America to shame.

If that claim was made of Europe’s models on the way up, it seems reasonable to study how they fare on the way down. The 15 EU nations that use the single currency - the euro area - offer an additional experimental advantage. Because they all share one currency and one monetary policy, an important variable has been taken out of the equation. Countries can no longer devalue their way out of trouble, for one thing. Instead, their underlying competitiveness and resilience is going to be put to the test.

A widely read 2005 study by Bruegel, a think-tank in Brussels, divides long-standing members of the EU into four groups: Mediterraneans, Continentals, Anglo-Saxons and Nordics. Two criteria were used to judge each: their success at getting lots of people into work and their ability to keep citizens out of poverty. The author, André Sapir, found that Mediterranean countries (eg, Greece, Spain and Italy) fail on both counts. Their social spending is skewed towards old-age pensions, and employment policies are focused on making it hard to fire people already in work. The result is low employment rates and a poor record of helping people escape poverty.

Continental countries (France, Germany, Belgium and the like), with their generous welfare systems, are good at helping people avoid poverty, but less good at getting them into work. The Anglo-Saxons (Ireland and Britain) have high employment rates but lots of inequality. Only the Nordics (Denmark, Finland, Sweden, plus the Netherlands) are hailed as combining the best of both worlds. The tough love of Danish “flexicurity” has won special praise in recent years, thanks to its apparent success at protecting workers (with things like welfare payments and government retraining schemes), rather than the jobs they currently hold (it is rather easy to hire and fire Danes).

Three years on, at least one country from each of Professor Sapir’s four groups is in serious trouble. Denmark (an honorary member of the euro zone, with its krone firmly pegged to the single currency) recently became the first EU state to enter a formal recession, thanks in part to a housing bust. The bursting of property bubbles is also causing misery in Ireland and Spain, with an estimated 1.5m unsold homes in Spain alone.

In France the housing market is looking soft and almost every index of French economic confidence is plunging, including one particularly important one - household spending on food. Underlining the gravity of the crisis, Le Monde reports that French holiday-makers are eating sandwiches (a wretched English invention) instead of decent leisurely lunches this summer. Even Germany, which never underwent a housing boom, is reporting its lowest levels of business confidence since 2001. This is bleak news given that Germany pulled off some painful reforms during the boom years - controlling state spending, restructuring big companies and holding down real wages.

Such diversity points to two immediate lessons: macroeconomic cycles matter more than politicians will admit, and the slowdown is not all about Anglo-Saxon sinfulness. When the credit crunch hit Ireland and Britain, the response from much of Europe was tut-tutting about “contagion” from America to other countries tempted by the quick profits of “financial capitalism”. Schadenfreude does not do justice to the mood of EU officials and ministers as they watched Britain’s Prime Minister, Gordon Brown, struggle with his country’s first bank run in a century after years spent lecturing Europeans about deregulation.

But Professor Sapir, for one, stands by his calls for structural reforms in Europe. He argues that talk of “contagion” has been left behind by events. All manner of financial institutions are now in trouble, not just those in Anglo-Saxon countries. To that must be added rising inflation. “In a sense, it would be easier if everything were contagion,” he says. Countries with big financial sectors have so far suffered more, he concedes, but that is because they are intrinsically more volatile, not because their economic model is based on fraud and illusion. If Europe’s problems are not only caused by the excesses of financiers (though some bad and stupid behaviour cannot be denied), what can the model-watchers learn from a wider crisis? One question is whether the countries whose policies they admired during the good times are more resilient in hard times.

Denmark’s model of kindly rigour is still delivering extremely low unemployment, despite negative growth. Tell Danes on the street that they are in recession, and they will look at you strangely, says Torben Andersen of Aarhus University. The real test of the Danish economy may not be whether it avoids recession, but its determination to recover from such a crisis. If things get nasty, predicts Professor Andersen, some politicians will want to ease tough measures that push Danes back into work. In other words, when all other things are equal, the fit should fare better than the frail. This is true of economies as well as of people. Nobody wishes for an epidemic, but if one really is about to strike, Europe is in for a revealing few years.

(c) The Economist

 

At 11:54 Anoniem said...

@ Vincent

Ik kan verkeerd zijn, maar ik heb de indruk dat The Economist gewoon met de wind meedraait.
Het afzwakken/dumpen van haar vrijhandelsprincipes gebeurde iets voor dat Tony Blair aan de macht kwam. Nu dat "The Broon" electoraal heel slecht scoort, keert The Economist terug naar de missie die Walter Bagehot destijds bij de oprichting van The Economist voor ogen had.
Beter laat dan nooit, maar hopelijk blijft The Economist deze keer haar principes trouw. Anders haak ik als lezer weer af, net zoals in de periode van Tony Blair.

Belgica Dividenda Est

 

At 00:41 Anoniem said...

@Belgica Dividenda Est

Ik neem het The Economist niet kwalijk dat hij met de wind meedraait, dit getuigt van aanpassingsvermogen...en dan zie je ook wat breder. Gewoon op je standpunt blijven staan, lijkt mij niet intelligent. 'Blijven staan' trouwens in het algemeen niet...het getuigt van angelsaksisch empirisme om zich aan omstandigheden aan te passen, en af en toe een loopje te nemen met dure eden en principes.

links rechts!

 

At 22:49 Vincent De Roeck said...

Via een lezer van mijn weblog kreeg ik vandaag via e-mail een link naar onderstaand artikel "Rechtse onschuld" van Peter Breedveld doorgestuurd, zogezegd om de "onfeilbaarheid van rechts" te hekelen en dit "speciaal voor libertariërs", aldus lezer Frans Smeets. Mijn antwoord aan hem was het volgende:

Bedankt voor uw link naar het artikel "Rechtse onschuld". Ik hecht zéér veel belang aan zulke opinies, meestal zelfs als ze tegenstrijdig zijn met alles waarvoor ikzelf denk te staan. Ik heb de link naar dit artikel ook geplaatst in de "bij de buren"-kolom van de website HetVrijeVolk.com en in de reactie-thread op Libertarian.be. Ik denk niet te beantwoorden aan uw omschrijving van "rechts", omdat ik rechts-extremisme evenzeer verafschuw dan links-extremisme, en ik de islam evenzeer bestrijd dan de Evangelische Christenen in de VS of elders. En voor de record: libertarisme heeft intrinsiek niets van doen met "rechts" of "links" want zij zijn economisch rechts, ethisch links.

Het bewuste artikel ging als volgt:

Wie op het internet rondstruint op populaire “rechtse” blogs, ontmoet een bont gezelschap van schrijvers die moeilijk onder een naam of ideologie te vangen zijn. Vaak noemen ze zich vrijdenkers of soms libertariërs. In de praktijk gaan hun stukkies meestal over het gevaar van Islam, Overheid en Links, de Grote Drie-eenheid die zij als hoofdbedreiging zien van de Westerse beschaving en hun eigen persoonlijk vrijheid.

Ik ga een flink stuk mee in de keuzes van hun onderwerpen. Als oeratheïst ben ik een groot voorstander van grof geschut op moslims of christenen en andere waarheidskenners. En het gevaarlijke ondier dat we Overheid noemen, kun je voor de goede vrede niet hard genoeg aanpakken. Daarnaast heeft Links na het grote stilzwijgen van de vorige eeuw, de moord op Fortuyn en van Gogh, een flink pak slaag verdiend.

Maar het bonte gezelschap draaft door in haar antigedrag, gooit alles op een hoop en de bad guys zijn altijd duidelijk. De mensen achter deze blogs weigeren over hun eigen schaduw heen te kijken. Ze eisen een totale beweging- en gedachtenvrijheid voor zichzelf en van ieder individu, maar willen vervolgens een begrenzer inbouwen voor mensen uit islamitische landen, waarbij ze het liefst nog de fysieke dwang van de door hun bestreden overheid willen toepassen om hun eigen tuintjes vreemdelingenvrij te houden. En als deze vreemddenkers al in ons land zijn, eisen ze aangepast denken. Rechtse gedachtepolitie bestaat ook.

Onder de sluier van deze blogs hangt een sfeer van de hoeders van westerse samenleving tegenover de barbarie van de islam, van het vrije individu tegenover de beknotting van socialisme en staat, Goed tegenover Slecht. Het heeft soms een bijna religieuze eenvoud.

In hun islamfobie schuren de schrijvers vaak tegen racistisch geleuter aan. Die grens wil ik niet over gaan, omdat niemand verantwoordelijk is voor zijn eigen geboorte.

Zodra er een eenzame burka gesignaleerd wordt, (trouwens vaak een gefrustreerde katholiek of calvinist) zien ze de vijfde colonne al op de rug van het Links hinkend Trojaanse paard binnen marcheren.

Elk probleem, hoe groot of klein ook, is verbonden met de Islam of Links. Van de nieuwe wereldorde tot winkeldiefstal. Van milieuproblematiek tot onderwijs. Zelfs hun eigen opkomst of bestaansrecht reflecteren ze als een antwoord op de islamisering en de Verlinksing van Nederland. Doet de ijskast het niet, dan wordt er zeker een linkse bureaucratische regel, een overactieve overheid of een islamitische monteur gevonden die hen dit ongekende leed heeft aangedaan...

Dit alles culminerend naar een complotoir hoogtepunt waarin De Grote Drie-eenheid in een soort 19e-eeuwse Protocollen van Zion besluit om de beschaving stapsgewijs te vernietigen en ons over te leveren aan de nieuwe vijand: De islam.

Het bashen van Islam, Links en Overheid is een doel op zich geworden, dat voorbij gaat aan elke realiteitszin of relativering. Je identiteit bouwen op de afbraak van anderen is een zwaktebod. Je maakt jezelf ideologisch afhankelijk van datgene wat je bestrijdt. Waar zouden deze arme zielen zijn zonder de islam en zonder de PvdA? Ik adviseer hen ook maar PvdA te stemmen. Anders krijgen ze straks nog zingevingproblemen.

Ze gaan volledig voorbij aan de schuldvraag van Rechts. De ideologische motieven om grote groepen immigranten toe te laten vanaf halverwege vorige eeuw waren namelijk economisch van aard. Het waren RECHTSE motieven. De economie moest doordraaien en dit werd na de Tweede Wereldoorlog geleidelijk belangrijker geacht dan sociale cohesie of maatschappelijke verbanden. En dat is nog steeds zo. De tomaten moeten van het land, dus worden er hordes Oost-Europese arbeiders toegelaten. Eerst Polen en nu Roemenen en Bulgaren. De eerste Witrussen en Oekraïners zijn al gesignaleerd. Lekker goedkoop. En niemand is bezig met de gevolgen hiervan over 10, 20 of 30 jaar. Het dictaat van economische groei die niet tot stilstand mag komen. Vrijhandel als de basis van de welvaart.

En wat is vrijhandel nou eigenlijk? Vrijhandel is het schuiven van de productiefactoren; goederen, kapitaal, diensten en arbeid en dit alles zonder belemmeringen. Het stokpaardje van Rechts, de basis van de westerse welvaart. En hier zit ook de hypocrisie van Rechts. Bij de eerste drie productiefactoren staan ze te juichen, maar als de arbeid gaat schuiven schieten ze in een Not in my Backyard-stuip. De profiteurs van vrijhandel die achter hun alarmsystemen op buitenlanders zitten te mokken. Wel de goedkope producten en het persoonlijk gewin, maar niet de gevolgen.

En deze verschuiving van Arbeid heeft zich in alle West-Europese open economieën voorgedaan. Het zou wel erg veel eer voor de PvdA zijn om hiervoor verantwoordelijk te worden gemaakt. Alle partijen in Europa hebben aan deze migratiestromen meegewerkt. Van Rechts naar Links, waarbij in Nederland trouwens in die tijd vooral Rechts georiënteerde kabinetten aan de macht waren.

Wat verwacht Rechts dan? Zelfbewuste en belezen mondiale burgers die na 10 uur tomaten plukken voor hun vrijheidsbeleving een homoseksuele meet en greet bezoeken? Natuurlijk niet. Failliete boeren en analfabetische geitenhoeders krijg je. Lekker goedkoop, maar ook oerconservatief. En daar betalen we nu de prijs voor. Een prijskaartje voor een Rechtse economische ideologie.

En daarmee schieten de blogs vaak op het huis dat ze zelf gebouwd hebben. Ze kiezen uit prijsoverwegingen voor een rode steen en gaan vervolgens eisen dat die steen blauw moet zijn. De hypocrisie ten top. En daarbij is de islam natuurlijk een leuk focuspunt, omdat deze zo’n Fremdkorper is in hun beeldvorming van de gezonde wereldburger. Een heerlijke schietschijf van ontevredenheid. Eigen schuld is Rechts vreemd. Daar hebben ze Links namelijk voor, met haar vaak debiele maatregelen die bijna uitnodigen om afgebrand te worden. Links die haar emancipatie en bevrijdingsdrive heeft opgeofferd aan haar cultuurrelativisme van de jaren ’70 en geen enkel tegenwicht heeft geboden aan de emigratiegolven. ‘We zullen die arme zwartjes en bruintjes wel even redden.’ Een narcistische whitemansburden van eigen bodem. Een hele industrie van naïeve helpers en profiteurs die 30 jaar een bombardement van achterlijke maatregelen en subsidies de samenleving in gegooid heeft, die als een anker op de emancipatie van de conservatieve immigranten heeft gewerkt. De maakbare samenleving met de allochtoon als proefkonijn. Van fietslessen voor Marokkaanse moeders tot gemeentelijke folders in 10 talen, behalve Nederlands. Links dat, opgestuwd door de jaren ’70, haar elitair grachtengordelgelijk ging halen over de ruggen van de door Rechtse hebzuchtmensen binnengehaalde immigranten. Een ideale samenwerking, waarbij de prijs is betaald door de autochtone arbeider die zich gedwongen zag te verhuizen richting Almere.

En nu wrijft Rechts haar handen schoon in het conservatieve badwater van de Islam, de stuurloosheid van Links, en een angstige Overheid die de weg kwijt is. Hoofddoekjes, PvdA en te hoge belastingen als de veroorzakers van alle ontevredenheid. Halleluja.

 

At 20:23 Unknown said...

Goed om te zien dat je financieel vocabularium is uitgebreid. Wel opmerken dat ook de indices in de VS zich (weliswaar niet lang) in een berenmarkt bevonden. Dat de ravage in de VS beperkt gebleven is in vergelijking met de Eurozone heeft alles te maken met de vrije val van de dollar. Fondsbeheerders (van pensioen-, staats- en privé –fondsen) zijn immers contractueel verplicht bepaalde percentages van hun portefeuilles geografisch te diversifiëren. Wanneer de dollar daalt, worden de percentages Amerikaanse beleggingen steeds kleiner en zien fondsbeheerders zich genoodzaakt om Amerikaanse activa bij te kopen en (voornamelijk) Europese activa buiten te gooien. Trouwens, als je wereldwijd de wisselkoerseffecten in rekening brengt, merk je dat er overal nog steeds een berenmarkt heerst. Europese beleggers die Amerikaanse activa bezitten, zijn door de dollardaling immers meer kwijt dan enkel de procentuele daling van hun aandelen. Bovendien worden de Amerikaanse bedrijfswinsten stevig gestut door de goede export, opnieuw met dank aan de dalende dollar.
De markten zijn vaak helemaal geen goede afspiegeling van de economische realiteit. Niet alleen worden de Amerikaanse markten kunstmatig in een bull market gehouden door de val van de greenback (meer dan 15% het laatste jaar), ook zijn de Amerikaanse markten steevast optimistischer dan de Europese en heeft de Fed de laatste maanden duidelijk laten uitschijnen dat ze zeer soepel is in het vervullen van haar rol als lender of last resort.
Tenslotte: je hebt ongetwijfeld spijt dat we geen foto van jou voor 'the bull' gemaakt hebben. Ook jammer dat ik nooit de kans heb gehad om die vriend van jou, die voor USD 4 een paraplu kocht, te ontmoeten. Die moet wel erg dom zijn, als hij vlak voor de metro ingang nog een paraplu koopt.

 

At 12:30 Vincent De Roeck said...

Knack is vandaag het laatste duidingsmagazine van enige kwaliteit dat Vlaanderen nog rijk is, en ook al kan het zich in geen enkel opzicht meten met buitenlandse tijdschriften als “Der Spiegel”, “The Economist” of “The Spectator”, toch zijn wij bij gebrek aan beter gedoemd om het te blijven lezen. Gelukkig heeft de Knack-redactie ook nog personen als satiremeester Koen Meulenaere in dienst, en scherpe rechts-liberale columnisten als een Karl Van den Broeck en een Derk-Jan Eppink, om de linkse berichtenstroom van Rik Van Cauwelaert en - vooral - Hubert Van Humbeeck ietwat te counteren. Zo ook in het Knack-nummer van deze week. Van Humbeeck en Van Cauwelaert gingen met elkaar de strijd aan om Aleksandr Solzhenitsyn om ter hoogst de hemel in te prijzen. En beide gingen in hun bewierokingen volledig voorbij aan kritische analyses zoals in het buitenland wel het geval was. Ik denk in dat opzicht vooral aan het opiniestuk van Ariel Cohen in “The Washington Times” van enkele dagen geleden. Maar ja, wat hadden we gedacht, Cohen werkt voor de “Heritage Foundation”, de twee Knack-proleten voor het ACW.

Vandaar ook de prominente plaats op hun opiniepagina’s voor een nietszeggende lezersbrief van een zekere Daniel Dewaele uit Lint naar aanleiding van een eerdere column van Karl Van den Broeck waarin hij de oproep deed aan de burgers om langer aan de slag te blijven en om minder eisen te stellen op vlak van werk- en andere voorwaarden, teneinde de sociale zekerheid te vrijwaren voor de toekomst. Ik betwijfel trouwens ook of de auteur van de bewuste lezersbrief ook maar iets van economische basiskennis heeft…

Karl Van den Broeck trekt de juiste conclusie (Wie verliest, is een loser!): “De boodschap is dat we het voortaan met een beetje minder zullen moeten doen, om het met zijn allen in de toekomst nog een beetje goed te hebben.” Het is eveneens juist de vrije markt ter discussie te stellen. De vrije markt zoals we die nu kennen, is zeker geen zegen voor de mensheid. Een voorbeeld: vrachtwagens rijden van België naar Frankrijk met flessen Belgisch mineraalwater. Omgekeerd rijden er vrachtwagens van Frankrijk naar België met Frans mineraalwater. Gek genoeg wijzen de huidige economische indicatoren bij dit soort zinloze, verkwistende en milieubelastende operaties in de positieve richting. Ik begrijp echt niet hoe men op basis van dit soort vrije markt ooit een universitaire discipline als “economische wetenschappen” heeft kunnen maken.

Nu gebiedt de eerlijkheid mij wel om Knack tevens te feliciteren voor het nummer van deze week. Als het goed is, zeggen we het immers ook. Knack eet graag van meerdere walletjes en wijdde deze week ongeziene (naar Vlaamse normen dan toch…) persaandacht aan de presidentscampagnes van Bob Barr en Ron Paul in de Verenigde Staten. Journalist van dienst was natuurlijk niet toevallig Derk-Jan Eppink, de rechtse rots in de linkse mediabranding, de Nederbelg wiens columns steevast garant staan voor honderden kwade lezersbrieven. Eppink zette een gesprek met professor Edward S. LaMonte van het “Birmingham Southern College” om in een artikel over het offensief van de Democraten in de Deep South onder de alleszeggende titel “Hoe Alabama Alobama moet worden”. In dat artikel analyseert Eppink ook de toestand in de staat Georgia.

Daarnaast wordt John McCain in Georgia getart door een derde kandidaat: Bob Barr. Die was ooit een Republikeinse congresafgevaardigde voor Georgia en was bijzonder conservatief. Maar hij heeft een bekering ondergaan, en is nu kandidaat van de Libertariërs. Die stroming leefde het voorbije jaar sterk op in de Republikeinse partij dankzij de presidentscampagne van Ron Paul, een Republikeinse congresafgevaardigde voor Texas. Hij haalde gemiddelde 10 procent tijdens de voorverkiezingen en kreeg miljoenen dollars aan donaties. Ron Paul is het boegbeeld van de Libertariërs: hij is tegen een omvangrijke overheid, tegen de invasie in Irak, tegen federale belastingen en tegen Amerikaanse interventies in de wereld. Bob Barr sprong in Georgia op de libertaire kar en dreigt John McCain er 5 tot 10 procent van de stemmen af te snoepen. “Het is niet uitgesloten dat Bob Barr Barack Obama in Georgia aan een overwinning helpt door John McCain te nekken,” aldus Edward LaMonte.

 

At 14:34 Anoniem said...

Als je gewoon kijkt naar bepaalde indexen doet België het op wereldniveau opvallend goed. We hebben een hoogstaand scholennetwerk, doen het zeer goed in wiskunde en talen, en er wordt ook veel aandacht besteed aan zwak-begaafde leerlingen, die over een speciaal onderwijsnet beschikken.
Onze geneeskunde staat ook op wereldniveau, en in tegenstelling tot het buurland Nederland zijn de wachtlijsten hier in de meeste sectoren vrijwel onbestaand. Nederlanders komen trouwens in grote getale bij ons om zich te laten behandelen. Ook zijn we per capita relatief rijk, ik geloof dat we wereldwijd negende op de wereldranglijst staan qua individueel financieel bezit.
Wie beter doet kan zich melden, zou ik zeggen.

pierke

 

At 14:29 Vincent De Roeck said...

De Britse denktank "Open Europe" gaf afgelopen weekend een nieuw rapport vrij over het personeelsbestand van de Europese Unie. Nadat "The Daily Telegraph" twee jaar geleden al komaf maakte met het mythische propagandagetal van 30,000 ambtenaren door het bestaan van 24,000 extra contractuele Eurocraten te onthullen, komt "Open Europe" nu af met nog grovere schattingen: de EU zou in totaal 170,000 ambtenaren in dienst hebben, verdeeld over de instellingen.

 

At 15:15 Anoniem said...

Waarom geen link naar de meesterlijke commentaren van Daniel Hannan ditmaal??

 

At 15:44 Anoniem said...

Vincent, wat is er slecht aan "twee gezichten"? Is dat nu niet net het synoniem voor "onpartijdig" of "neutraal"? Ik zou zelf ook liever rechtse media volgen, maar ook die zijn niet neutraal of wat dan ook... M.A.W. is je kritiek op Knack er nu één omdat je ze links vindt, of omdat je ze niet rechts genoeg vindt?

 

At 15:48 Anoniem said...

En Vincent, ik vind dit cijfermateriaal over het personeelsbestand van de EU minder schokerend dan dit bericht op Sports.Yahoo.com over het OS-openingsvuurwerk in Peking, China. Waren de beelden vervalst?

 

At 16:53 Anoniem said...

23.000 (de officiële cijfers van de Europese Commissie), 30.000 (de officiële cijfers van de EU als geheel), 54.000 (de schatting van The Daily Telegraph) of nu 170.000 (de studie van Open Europe)...

Maakt het aantal nu écht zoveel uit? Ik denk dat er aan de EU-instellingen nog steeds minder ambtenaren werken dan in België of Vlaanderen, of de provincie Antwerpen, of het arrondissement BHV... En dat voor een instelling die zogezegd verantwoordelijk is voor 80% van alle wetten en regels. Toch niet zo dramatisch dan, toch?

 

At 19:57 Anoniem said...

Geert Van N,
1 leugen, 2 leugens, 3 leugens of 170.000; 1 dictator, 2 dictators, 10 bananenrepubliekne; 1 verkeersovertreding, 2 verkeersovertredingen, etc terwijl er elke dag miljoenen gebeuren.

Neen, men heeft geen recht op goed bestuur; neen, men heeft geen recht op eerlijke machthebbers; neen, het maakt niets uit als je voor elke fout maar een andere, mogelijks grotere kunt duiden; dan kunnen we met z'n allen zeggen so what?

A propos, 80% wetgeving is niet uitvoeren nog toezien daarop, dus ook je laatste vergelijking is mank.

 

At 19:58 Anoniem said...

sorry voor de grove fout "nog" vs "noch", evenals sorry voor de voor mij gebruikelijke andere typo's.

Want ook dat maakt eigenlijk wel iets uit...

 

At 19:59 Anoniem said...

@ Danish Dynamite

Waar ziet u "kritiek" op Knack in het artikel?

VDR spreekt van het "laatste magazine van enige kwaliteit in Belgie", geeft nuttige informatie over sommige knack-figuren of journalisten, en "feliciteert" Knack voor het nummer van deze week.

Ik vermoed (of hoop) dat VDR wel een beetje met gemengde gevoelens moet zitten. Want hij presenteert een lang citaat van eppink over de politieke situatie in Georgia (USA, niet in de Kaukasus). Inderdaad, Georgia was in recente tijden een Republikeins bastion. De kandidatuur van Bob Barr voor de libertijnse partij kan enkel Obama helpen om de stemmen van Georgia in het 'Electoral College' te kunnen bekomen. En dat zou een tot 'libertarische ramp' kunnen leiden. Gelijk alle andere vrijheidslievende 'rechtsen' moeten ook liberatriers leren begrijpen dat 'politics is the art of the possible', i.e. dat men moet roeien met de 'beste' riemen die men heeft, en dat 'fundamentalisme' (van eender welke soort) steeds uit den boze is.

 

At 11:40 Anoniem said...

Ik kan die Peter Breedveld met zijn stuk over de rechtse (on)schuld in hoge mate bijtreden. Zelf ben ik zoveel te vinden op linkse blogs als op rechtse, me bewust van de relatieve betekenis van die termen.

Maar het stukje is natuurlijk gemaakt op Hollandse maat. In Vlaanderen stelt zich het vreemde feit dat een diepe anti-establishment-stroom van burgerlijk ongenoegen vooral via 'rechtse' kanalen en 'rechtse' partijen aan de oppervlakte komt. De politieke paradox steunt op een existentiële evidentie: het bloed kruipt waar het niet lopen kan. Het Belgisch staatscentralisme heeft zich historisch met links-progressief geassocieerd, dat dus de facto een conservatieve attitude uitdroeg.

Conclusie: 'autoriteit' is het sleutelwoord. Religie deugt niet, omdat ze gezagsargumenten hanteert. En daar heb je natuurlijk die Vlaamse libertarische rakkers wel even bij hun pietje, want velen van hen blijken van goeden katholieken huize...

 

At 11:43 Anoniem said...

Rechts en Links zijn maar vage begrippen, die in een calvinistische land als Nederland (of een dwergregio als Vlaanderen) voornamelijk een moraliserende betekenis hebben. Rechts en Links zijn daar meer kaste-aaduidingen of uitbanningstermen, morele categorieen die aangeven of iemand 'goed' of 'slecht' is.

Gastarbeiders waren aanvankelijk nodig omdat de vrouwen niet wilden of mochten werken. De confessionele partijen en de vakbonden deden er alles aan om gehuwde vrouwen thuis te houden. Is dat Rechts of Links? Zowel Rechts als Links zijn lui. Als werken echt leuk was, was het al lang onder de rijken verdeeld. Rechts probeert zo weinig mogelijk te werken door veel geld uit de vrije markt te persen, en Links doet hetzelfde door maximaal op de algemene middelen te parasiteren.

Die gastarbeiders zouden er nooit zijn gekomen zonder de corporatieve staat, waarin de erkende werkgevers- en werknemersorganisaties in door de overheid geschapen structuren eendrachtig samenwerken. Dat is weer typisch Rechts: bij Mussolini ging het ook zo. Het is niet voor niets dat vooral de landen met een zogenaamd 'Rijnlands Model' veel gastarbeiders nodig hadden. Bij een vrije markteconomie zou dat niet zijn gebeurd, omdat huishoudens zich die grote aantallen niet-werkende vrouwen niet hadden kunnen veroorloven. Of men dit nu een Links of Recht verschijnsel moet noemen weet ik niet, maar discussie daarover lijkt me vrij zinloos.

In Nederland (en Vlaanderen) nationaliseert de staat zo'n 55% van het inkomen van werkende mensen. Dat is meer dan de helft, en dat gebeurt in opdracht van de politiek. Verzet tegen dergelijke belastingtarieven is er niet of nauwelijks. Ik beschouw alle Nederlandse (en Vlaamse) politieke partijen daarom als Links. De 'rechtse bloggerswereld' maakt zich vooral druk om de herverdeling van die 55%, maar nauwelijk om het percentage op zich, en is dus eigenlijk ook gewoon Links.

 

At 13:15 Anoniem said...

Altijd maar dat nietszeggende en tegelijk allesbetekenende "rechts" en "links" gebruiken is een zwaktebod. Het doet denken aan de oeverloze discussies in het Franse politieke debat die nergens over gaan. Of aan de uitermate oppervlakkige koude-oorlogdiscussies.

De ware tegenstelling is die tussen individualisme en collectivisme, en dan zien we dat onder hen die zich "rechts" noemen heel wat collectivisten zitten, en onder hen die zich "links" noemen ook heel wat individualisten. Vooral zijn er heel wat "grijzen", maar op zijn minst wordt het dan duidelijker waarvoor iemand staat.

 

At 19:58 Anoniem said...

1) In tegenstelling met Sanctorum kan ik de redenering van Smeets helemaal niet bijtreden. In feite, het zou overduidelik moeten zijn dat Smeets - als "kunstenaar" - maar een pover begrip van de politieke en economische wereld rondom hem lijkt te bezitten.

Als illustratie, laat ons zijn visie over de immigratiegolven van de voorbije halve eeuw even onder de loupe leggen. Hij schrijft die immigratie toe aan "rechtse motieven". En verdedigt dat met een absurde definitie van "vrijhandel". Wat een nonsens!

-- Volgens Smeets zou een bekommernis als "de economie moet toch draaien", een "rechtse" bekommernis zijn. Zou niet iedereen moeten bekommerd zijn om de economie? In economie gaat het om inkomenscreatie en dus materiele welvaart. En dat moet iedereen aanbelangen. In "economie" gaat het niet om absolute nominale groei, in de zin van 'des te groter de totale cijfers des te beter'. In economie is het einddoel wel van hogere reele (inflatiegecorrigeerde) groei van inkomen-per-hoofd te bekomen. Of dit immigratie vereist of niet is een gecompliceerde vraag waarop geen simpel antwoord kan gegeven worden. Maar het vereist zeker geen massale immigratie zoals men die gezien heeft in den Belgique van de laatste halve eeuw. In feite die immigratie is er grotendeels gekomen omwille van de collaboratie van (A) cultureel-linkse (of naief-linkse) tolereerders van immigratie met (B)'big business' (op zoek naar 'goedkopere' productiefactoren). Big business is nooit 'rechts noch links'. De ideologie van big business is altijd en overal samen te vatten in "eigen speciaal belang", wat neerkomt op 'sucking up to political power'. En in den Belgique is de echte politieke macht al geruime tijd in handen van de vakbonden. Smeets zou er beter aan doen van de massale immigratie toe te schrijven aan "linkse" motieven. Dat zou realistischer zijn.

-- Smeets verwart productiefactoren met (finale) producten. Zijn definitie van "vrijhandel" is verkeerd, in de zin van verwarrend. Hij schrijft letterlijk: "Vrijhandel is het schuiven van de productiefactoren; goederen, kapitaal, diensten en arbeid en dit alles zonder belemmeringen." Dat is een zeer verwarrende zin. In feite, de productiefactoren zijn: kapitaal en arbeid. En die productiefactoren gecombineerd scheppen: goederen en diensten. Smeets haspelt dat allemaal door mekaar. Daarom begrijpt hij niet dat "vrijhandel" te maken heeft met het verhandelen van goederen en (in mindere mate) van diensten. Het vereist zeker geen "schuiven" van kapitaal en arbeid over politieke grenzen, wat fundamenteel een 'politieke beslissing' is en moet zijn. En een redelijke observator van het contemporele gebeuren moet beseffen dat het eerder politiek-links is dat het schuiven van arbeid (en nog meer van niet-arbeiders) over politieke grenzen tolereert, en niet politiek-rechts.

2) In zijn conclusie laat Sanctorum zich nog eens van zijn slechtste, in de zin van 'kleinzielige', kant zien. Dit artikel ging over politiek - over rechts en links - en heeft niets met "religie" te maken. Maar hij moet religie toch een veeg uit de pan geven, zogezegd omdat het "gezagsargumenten" zou hanteren. Men zou zich voorwaar op de middelbare school kunnen wanen, waar teenagers zich beklagen over de 'meesters'. Twee punten:

-- Alle menselijke instellingen beroepen zich op "gezagsargumenten". Het Belgische staatscentralisme doet dat evenzeer als religieuse instellingen, enz... Sanctorum heeft wel een heel kleingeestig begrip van "religie". En als hij ooit voor een Belgische rechtbank zal moeten verschijnen omdat hij een bepaalde mening heeft verkondigd die Belgische negationisme, anti-racisme of andere ridikule wetten heeft 'overtreden', dan zal dit niets te maken hebben met "religie" maar wel met "ideologie".

-- Sanctorum moet zelf nog leren van verstandige besluiten te trekken uit zijn eigen observaties. Als vele Vlaamse libertarische rakkers van goeden katholieke huize blijken te komen, dan is dat eerder een indicatie dat 'katholicisme' (als familie-cultuur) misschien toleranter en meer vrijheidslievend is dan vele andere ideologische "huizen".

 

At 19:58 Anoniem said...

@ Pieter Cleppe

Ik ga akkoord met u dat het onderscheid tussen individualisme en collectivisme veel duidelijker is dan het onderscheid tussen rechts en links. Waarschijnlijk gaat u met mij niet akkoord dat beide 'noodzakelijk' zijn voor het menselijk welzijn.

Ik begrijp niet goed wat u wil zeggen met die verwijzing naar "oppervlakkige koude-oorlogsdiscussies". De "koude oorlog" was een uitermate belangrijk historisch fenomeen, dat vandaag nog steeds zeer relevant is. En oppervlakkigheid is natuurlijk niet goed. Maar het zijn precies de oppervlakkingen die de relevantie ervan voor de contemporele geo-politiek niet kunnen vatten.

 

At 23:37 Anoniem said...

@Marc Huybrechts

"contemporele geo-politiek", "tolereerders", "onder deloupe leggen","besluiten trekken", ik weet niet waar U op school bent geweest, maar indien ik U was, zou ik toch wat meer op mijn taal letten. Uw ideeën kunnen daar baat bij hebben, lijkt mij.

 

At 23:38 Anoniem said...

@Professor Zonnebloem: Zelf erger ik mij vrijwel dagelijks aan het bedroevende taalniveau van heel wat artikels (dan heb ik het nog niet eens over de reacties van lezers) op IFF. Zo lijkt haast niemand nog het verschil te kennen tussen "gezien" en "aangezien", om maar één voorbeeld te nemen. En onlangs las ik hier nog een tekst waarin de term "zich huwen met" voorkwam, van dezelfde auteur die ooit de term "zich in het [sic] zak laten zetten" uit zijn klavier toverde.

Precies door die overweldigende hoeveelheid taalslordigheden lijkt uw kritiek op één enkele commentator mij nogal eenzijdig.

Maar laten we vooral mild zijn voor Marc Huybrechts, iemand die al decennia lang in Amerika woont en daardoor een eigen idioom heeft ontwikkeld dat mij wel sympathiek lijkt. Men hoeft het niet altijd eens te zijn met zijn tussenkomsten, maar ze zijn over het algemeen toch wel goed gestructureerd, doordacht, interessant en vlot te begrijpen.

 

At 23:39 Anoniem said...

Professor Zonnebloem,

ik kan de teksten van Marc Huybrechts best pruimen; uw muggenzifterij daarentegen...

Mvg,

een gewone Vlaming die niet foutloos spelt

 

At 11:21 Anoniem said...

@ Michel,

Ik heb wat moeite met je slotbedenking: libertariërs zouden ethisch links zijn.

Hierbij overweeg ik dat, waar moraal te kort schiet, regels nodig zijn.

Welnu, een samenleving, die drijft op de zelfcorrectie van haar leden en zichzelf, als samenleving, zoveel mogelijk onthoudt van regelneverij (dat is toch waar de libertariërs voor staan, dacht ik?), kan alleen maar gedijen in een gebied waar een sterke en uniforme moraal heerst. Te vergelijken met de door de Kerk gedomineerde (horresco referens! :-) jaren 50. Dat lijkt me een nogal 'rechts' ethisch uitgangspunt.

Als die 'rechtse' maatschappelijke moraal ontbreekt, en ieder zijn zin doet (zin, die wordt bepaald door iemands etnische afkomst, zijn jeugdtrauma's, het media-aanbod, de hype van de dag,...), is er juist nood aan een sterke overheid, om niet in anarchie te vervallen. Vandaar dat 'rechtse' partijen, die hard roepen om strengere straffen zo hard gegroeid zijn sinds die veilige jaren vijftig, samen met het aantal strafzaken en de gevangenispopulatie.

Die 'linkse' ethiek lijkt me niet te rijmen met een libertarische opvatting. Maar misschien vullen wij de begrippen links en rechts verschillend in?

Kan je daarom je standpunt eens verduidelijken wat je bedoelt met 'libertariërs zijn ethisch links'?

 

At 11:21 Anoniem said...

"@ Michel" moet zijn "@ Vincent", natuurlijk

 

At 11:28 Vincent De Roeck said...

Ik verwijs u graag door naar de Wikipedia-pagina van de "Nolan Chart" om het libertarisme op de links/rechts-as te duiden. Volgens libertariërs zijn er immers twee soorten vrijheden: de persoonlijke vrijheid en de economische vrijheid. Het libertarisme staat voor de vrije markt (véél economische vrijheid, cfr. de "rechtse" ideologieën) maar ook voor zéér veel persoonlijke vrijheid (cfr. de "linkse" ideologieën). Ik hanteer de begrippen dan ook in die context.

 

At 11:57 Anoniem said...

Ik ben het eens met Miel. Libertarisme kan alleen maar gedijen in een samenleving die dezelfde morele standaarden deelt, en zo overheidsingrijpen nutteloos maakt. Vandaar ook dat we iemand als Ronald Reagan gerust in het libertaire kamp kunnen plaatsen met zijn citaat: "het libertarisme is het hart en de ziel van het conservatisme". Je hebt een "conservatieve" samenleving nodig om libertaire principes te laten incuberen.

 

At 17:54 Anoniem said...

@danish dynamite

Het is nog maar de vraag of de Westerse Maatschappijen dezelfde morele standaarden dragen. Het euthanasie- en abortusdebat is zeer levendig, de vraag wat kan en niet kan getoond worden ( porno en de grens met kunst ), wat kan publiekelijk gezegd worden ( censuur of niet op negationisme, op vernederende uitspraken over andere culturen, sexisme, racisme enz.), het blijven hete hangijzers. Dus zijn diezelfde morele standaarden er wel ?Als ik bedenk dat in de VS het darwinisme door een aanzienlijk deel van de bevolking aldaar, als goddeloos en immoreel wordt afgedaan...dan is die consensus er nog lang niet....

 

At 21:20 Anoniem said...

@ bram

1) Het standpunt van Miel (en danish dynamite blijkbaar ook) is dat libertarisme en "zelfcorrectie" slechts kan gedijen in een samenleving "waar er een sterke en (vrij-)uniforme moraal heerst". Dat standpunt is het gezond verstand zelve. Dat vereist echter geen uniformiteit tussen verschillende samenlevingen.

2) Morele standaarden beginnen meer en meer te verschillen tussen vesrchillende westerse maatschappijen, omdat dat dynamische maatschappijen zijn die snel aan het veranderen zijn. Niettemin denk ik dat die verschillen toch nog steeds grotendeels 'details' betreffen (standaarden m.b.t. relatief-onbelangrije kwesties) en niet basiskwesties.

3) Respect voor het individuele leven is nog steeds een westerse waarde (die verre van universeel aanvaard zou zijn). Intra-westerse verschillen omtrent abortie en euthanasie, bijvoorbeeld, zijn grotendeels verschillende interpretaties omtrent specifieke morele dilemmas. Zij hangen in sterke mate af van hoe men het concrete dilemma verwoordt of voorstelt aan het publiek. Het principe van respect voor het leven van het menselijke individu blijft overeind binnen het Westen. Democratie, rule of law, enz...zijn er derivaties van.

4) Het recht op (politieke)vrijemeningsuiting is ook een fundamentele westerse waarde, en is geasssocieerd met de idee van 'vrij' empirisch onderzoek/research tot meer kennisvergaring, los van ideologische en/of religieuse dogmas. Dat 'recht' staat wel onder zware druk in West-Europa vandaag, omwille van de (tijdelijke?) politieke dominantie van 'cultureel naief-links', maar men moet hopen dat dat nog niet echt cultureel aanvaard is door de bredere bevolking, en dat die verminking kan gerecupereerd worden. U lijkt daar zelf onder te lijden met uw verwijzing naar "vernederende uitspraken, sexisme, racisme, enz...". Vernedering, sexisme, racisme, zijn uiterst subjectieve begrippen, en kunnen enkel selectief en arbitrair geinterpreteerd worden. Het gaat daar om meningen, niet daden, en zij zijn dus ongepast voor strafrecht of criminalisering.

5) Ik denk niet dat een "aanzienlijk deel" van de VS bevolking het darwinisme "afdoet". Dit heeft ook niets te maken met "morele standaarden". Er bestaat geen wijdverspreide oppositie tegen kennisvergaring (wat vrijemeninsguiting vereist)in de VS. Er zijn daar wel veel mensen die zich verzetten tegen (misbegrepen) darwinisme als een 'finale' verklaring van het mesnenleven. Mensen met gezond verstand beseffen dat darwinisme niets te maken heeft met een verklaring van het menszijn, maar wel met een partiele beschrijving van bepaalde fysieke evoluties. Het gaat dus om gedeeltelijke process-beschrijving, niet om zingeving. En dan zullen er ook mensen zijn (met meer kennis van biologie) die zullen wijzen op de 'gaps' in elke theorie omtrent fysieke fenomenen, inclusief de darwinistische theorieen). Positieve wetenschap is nooit 'af', en zal dus permanent verder evolueren. Een reden te meer om het vrijemeningsuitingsrecht buiten het bereik te stellen van intolerante politieker en juristen.

6) Er gaat nooit uniformiteit van moreel standaarden bestaan in de wereld. Dat is een van de meest voordehandliggende lessen van de geschiedenis. Het betekent ook dat een wereldsamenleving altijd een fictie zal blijven. Vrijheid kan enkel gerealiseerd worden in specifieke culturen met aanhankelijkheid aan specifieke (morele) waarden, die zich onderscheiden van andere culturen met...andere morele waarden.

 

At 22:28 Anoniem said...

Lees Nozick als weerlegging van Bram en Miel.

 

At 14:07 Anoniem said...

@ Vincent

Ben eens op die website gaan kijken. Mooi grafiekje, maar je kan de anarchisten net zo goet in die linkerbovenhoek zetten: vrije economie en vrije ethiek.

Vraag is dan, wat versta je onder vrij en waarin verschillen de libertariërs van de anarchisten?

Ik vrees dat vrijheid toekennen zonder een maatschappelijke moraliteit daaraan vooraf te laten gaan heel naïef is: je vertrouwt erop dat de mens van nature goed is en dat hij, als hij zijn willekeur mag botvieren, vanzelf wel het goede zal doen, uit welbegrepen eigenbelang.

Welnu, dat laatste mag dan al werken in de economische sfeer (Adam Smith moet je vooral in die economische context lezen), in de samenleving als dusdanig heb je ook een moraal nodig. De mens is van nature namelijk niet in-goed: het is een egoïstisch, lui wezen, dat geneigd is zijn eigenbelang boven dat van de gemeenschap te plaatsen.

Dat nastreven van eigenbelang ten koste van anderen mag dan al maatschappelijk ontwrichtend werken, en op lange termijn ontwrichtend werken, maar die luie, egoïstische mens laat zich helaas niet door de rede leiden.

Dat uitgangspunt is al even naïef als dat als zou mens van nature goed zijn.

Vandaar dus mijn vraag: willen de libertariërs hetzelfde als de anarchisten: de mensen gewoon compleet hun goesting laten doen in de hoop dat het allemaal onze tijd wel zal duren? Of hoe willen jullie die vrijheid invullen?

Groet,
Je Miel

 

At 14:24 Vincent De Roeck said...

Beste Miel, het is niet mijn gewoonte om in dit soort discussie- en/of reactiethreads uitsluitend te reageren/antwoorden met links, maar de vraag die je mij stelt, is zo complex en mijn vrije tijd iets te zeldzaam om hier écht diep op in te gaan. Sorry daarvoor. Je vraag gaat echt terug op de kern van het libertarisme.

Laat mij beginnen met het onderscheid te maken tussen minarchisten en anarcho-kapitalisten, de twee grote groepen binnen het libertarisme. De eerste zijn voor een beperkte overheid (nachtwakersstaat), de tweede zijn voor géén overheid. Ik beschouw mezelf als minarchist. "Back-up" justitie en defensie zijn de enige kerntaken die ik de overheid toedicht.

http://en.wikipedia.org/wiki/Anarcho-capitalism

Er is een verschil. Het anarchisme dat we allemaal kennen (of denken te kennen) is niet hetzelfde als het anarcho-kapitalisme van sommige libertariërs, omdat de laatste een systeem voorstaan mét regels en respect voor grondrechten, maar losgekoppeld van een "overheid" en uitsluitend gestoeld op vrijwillige akkoorden.

http://en.wikipedia.org/wiki/Anarcho-capitalism
http://en.wikipedia.org/wiki/Anarchism_and_anarcho-capitalism

 

At 14:26 Anoniem said...

<< "Back-up" justitie en defensie zijn de enige kerntaken die ik de overheid toedicht. >>

Vincent, niet zeveren hé! Je bent dus wel een anarcho-kapitalist!

 

At 18:53 Anoniem said...

Bedankt voor je antwoord, Vincent.

Maar ik zit nog altijd met dezelfde bedenking als in het begin. Je bent een minarchist, akkoord. Ik ook. Ik ben ook voor een minimale overheid (zij het een iets vettere overheid dan jij voorstaat: de overheid mag van mij ook instaan voor het geld, de post en infrastructuur).

Maar als je het hebt over "Back-up" justitie (die ik trouwens zelf ook voorsta), moet je toch erkennen dat er een probleem is met een lage maatschappelijke moraliteit? In dat geval volstaat het geweten van de mensen niet meer om hen in het gareel te houden, en moet je voor het minste terugvallen op rechterlijke dwang.

Vandaar mijn bedenking met dat ethisch links zijn.

Groet,
Je Miel

 

At 16:25 Anoniem said...

Een econoom die niet in de vrije markt gelooft, draai of keer het zoals je wil, maar dat is eigenlijk geen econoom! ;-)

 

At 16:26 Anoniem said...

De vrije markt aan het werk, dat is iets wat pinko-links liever niet wil horen! ;-)

 

At 16:26 Anoniem said...

Vanwaar al deze winks???
Verder: schitterende tekst, Vincent!

 

At 16:30 Anoniem said...

Ik heb trouwens voor al de IFF-lezers die steeds in de bres springen voor het Belgische staatsonderwijs, vermomd onder het label "privaat gesubsidieerd" of wat dan ook, een interessant tekstje gevonden op de website van het "Prometheus Institute", een jonge denkgroep uit Californië die a.h.v. 10 elementen aantoont dat de vergelijking tussen staatsscholen en gevangenissen goed opgaat. En kom achteraf niet zagen dat de VS en België niet te vergelijken zijn!

 

At 18:07 Anoniem said...

-- terwijl op Wall Street en elders in de Verenigde Staten nog steeds de stier heer en meester is --

Hoe kan je zoiets hier nu beweren? Volg jij de actualiteit eigenlijk wel? Of zit je vast in de illusie van je eigen Grote Gelijk? Ooit van de kredietcrisis gehoord? Of van het faillissement van het Amerikaanse economische systeem? Als alles zonnegeur en maneschijn is, waarom is er dan angst en paniek voor de economie in de VS? Komaan, jongen, serieus blijven is de boodschap...

 

At 18:37 Anoniem said...

@ anonieme betweter

Natuurlijk was er een kredietcrisis in de VS en natuurlijk kent ook de Amerikaanse economie ups en downs, dat is nu eenmaal inherent aan elke economie. Maar ondanks deze terugval, verkeert de VS niet in recessie en kunnen zij nog steeds economische groei optekenen, jaar na jaar. Dat is net de kracht van hun economie, en wat de monetaire redenen daarachter zijn, weet ik niet meteen, maar dat zal Christophe hierboven wel verder uitleggen als het moet. En is het niet vreemd dat Europa economisch zo afhankelijk is van de toestand in de VS? Duidt dat niet net op de zwakte van onze economie?

 

At 22:32 Anoniem said...

@ 'moedige' laatste anoniemeling

Zoals u, zijn er er velen die "de actualiteit" volgen zonder er veel van te kunnen begrijpen. Trouwens, wat u "actualiteit" noemt is niet de actualiteit. Actualiteit is, strikt genomen, 'wat er feitelijk gebeurt'. Dat is niet hetzelfde als wat ideologisch-slecht-opgevoede journalisten allemaal vertellen. U verwart 'lawaai' met "actualiteit".

De dichste benadering van de economische realiteit is van, met enkele maanden vertraging, naar de kwartaalcijfers van de 'nationale rekeningen' te kijken. En die tonen (spijtig genoeg) een lichte daling in het bnp van de eurozone voor het tweede kwartaal van het huidige jaar. Voor de USA tonen die cijfers nog (steeds) een lichte stijging. En nu maar wachten op het 3de kwartaal, en het merendeel van het 'lawaai' best negeren....

 

At 22:35 Anoniem said...

Niets nieuws onder de zon. De grote Marc Huybrechts die ons verblijdt met zijn nietszeggende mening en rijkelooskindje De Roeck dat vertelt over hoe hij vanuit zijn Hiltonkamer de vrije markt zag werken onder de straatarme verkopertjes.

 

At 22:35 Anoniem said...

Potsierlijk, en ergerlijk!

 

At 00:05 Anoniem said...

Marc Huybrechts, waarom spreekt u in hemelsnaam over die anonieme als een 'moedige'? Is dat ironisch bedoeld? Of vindt u het moedig dat men de linkse kranten in Vlaanderland napraat alsof ze meer van economie zouden weten dan een kind van zes?

 

At 03:16 Anoniem said...

Is die 'Tax Freedom Day' in Nederland niet gewoon zo'n gigantische m-as-tu-vu bedrijvenhappening in juli? En heeft dat überhaupt nog wel iets te maken met de initiële doelstellingen van het TFD-concept?

 

At 03:17 Anoniem said...

Sorry, koppeling vergeten:
http://www.taxfreedomday.nl/

 

At 03:20 Anoniem said...

En dan nog een vraag (en sorry dat ik deze reactielijst in het holst van de nacht aan het volspammen ben) Mea culpa dus

http://www.workforall.org/drupal/en/node/80

Hoe komt de bende van WorkForAll aan totaal andere data dan uw lijst? Volgens WFA viert belgie zijn TFD pas op 11 oktober...

 

At 12:03 Anoniem said...

@ evelyne

Het was inderdaad ironisch bedoeld. Daarom stonden er ook 'single tekens' rond het woord "moedige". Valt het u niet op dat ironie veel meer gebruikt wordt in contemporele 'Belgische' teksten dan in Amerikaanse, die doorgaans veel directer zijn? Daarenboven, ironie wordt zelfs tegenwoordig dikwijls gebruikt als een soort 'noodrem' of als een leeg all-purpose excuus in Vlaamse debatten, wanneer men zonder argumenten is komen te vallen. Het wordt door velen gezien als zijnde 'gesofistikeerd'.

Blijkbaar weet ik niet goed meer hoe Belgische ironie te gebruiken. Uw uitdrukking van "anonieme betweter" was veel beter, want directer en dus duidelijker.

 

Een reactie posten