Los van de schijnbare gemakzucht waarbij de overheid volmachten aan vice-premier Didier Reynders gegeven heeft om in dit dossier een oplossing te zoeken, en los van de gigantische geldinjecties die de federale overheid moeiteloos doorvoerde, ook al was er op dat moment geen budgettaire ruimte en moest er in allerijl zelfs nog naar lapmiddeltjes gezocht worden om de begroting op te smukken, was het in mijn ogen alweer de totale miskenning van de rechtsstaat door premier Yves Leterme die mij het meeste zorgen baarde. Die legt immers zowel de EU-richtlijnen als de mening van het OM naast zich neer en blijft volhouden dat de overheid géén verantwoordelijkheden van de aandeelhouders naar zich toegetrokken heeft. Verder wijzen de voorstanders van overheidsinterventie ook op de hoogdringendheid met oog op het nakende faillissement van Fortis en op de gevaren van een eventuele veroordeling. In dat laatste geval zou de overheid in de toekomst immers niet meer happig zijn om oplossingen uit te dokteren voor noodlijdende bedrijven. En laat dat laatste nu net zijn wat ik beoog.
Verder vind ik het onderzoek van Neelie Kroes ook nutteloos. Alle betrokken actoren hebben de ganse tijd openlijk over staatssteun gesproken en alle kranten in binnen- en buitenland hebben ontegensprekelijk gekopt dat de overheden van de Benelux de Fortisbank “ter hulp” gekomen zijn. Het enige argument dat ze tegen Kroes kunnen inroepen, is dat het bij Fortis om “participaties” gaat en niet om hulp op zich, maar gelet op het latente gebrek aan winstoogmerk en de gebrekkige solvabiliteit van Fortis op het moment van de injecties, lijkt me dat argument onmogelijk hard te maken. Idem voor de redenen waarom enkel Fortis en Dexia in België overheidsgeld gekregen hebben, en niet de andere banken als een KBC, of meer nog de andere financiële bedrijven, of zelfs gewoon alle andere bedrijven die in België opereren. Dit is in mijn ogen immers niet enkel staatssteun, maar ook gewoon valse concurrentie met de stabiele banken en alle andere bedrijven die naar de gunsten van de consumenten dingen en nu moeten opboksen tegen zwaar gesubsidieerde banken die met belastinggeld onevenaarbare consumentengaranties kunnen aanbieden.
De cartoon die afgelopen weekend in de “Wall Street Journal” verscheen, is in mijn ogen dan ook de veruitwendiging van de meest correcte analyse van deze toestand. We zien immers in vogelperspectief een bankier bovenop een andere persoon op de grond liggen aan de voet van een hoge wolkenkrabber met het alleszeggende onderschrift: “Oef, geland op een belastingbetaler.” Tenslotte stoor ik mij ook mateloos aan de beslissing van de ECB om de rente te verlagen met een halve procent. Hiermee maakt de bende van Jean-Claude Trichet exact dezelfde fout als Alan Greenspan na het openbarsten van de IT-bubbel in 2000-2001 met alle rampzalige gevolgen vandaag van dien. In tijden van economische neergang moet de rente voortvloeien uit de marktevenwichten (leidt doorgaans tot een hoge rente) zodat de slechte investeringen geliquideerd kunnen worden. Wanneer de staat echter ingrijpt en de rente kunstmatig laag houdt, worden zowel consumptie als investeringen gepromoot, en dat laat dat nu net de twee pijlers zijn van elke niet-duurzame groeibubbel. Vergeef hen Heer, ze leren het maar niet!
En om het libertarische principe “put your money where your mouth is” in de praktijk te brengen en jullie hier geen vals belegadvies te geven, even dit tussendoortje. Samen met enkele vrienden en kennissen van mij heb ik vorige week voor een paar tienduizend euro in het BEL20-aandeel “Fortis Holding” belegd dat momenteel op 5-6 miljard euro gewaardeerd staat en zwaar onder vuur ligt bij analisten omdat zogezegd alle waardevolle Fortis-onderdelen in andere vehikels elders in de wereld op de beurs staan, zoals onder de noemer “BNP Paribas” in Parijs, en omdat dit aandeel daarom geen plaats meer zou verdienen in de BEL20-index. Nu heeft de Fortis Holding vandaag wel nog steeds een intrinsieke waarde van 11 miljard euro en doordat het gros van de Amerikaanse rommelhypotheken ook in deze holding ondergebracht werden, zou de “return-on-investment” nog veel meer dan 100% moeten zijn. Zodra de economie in de VS weer aantrekt en de vastgoedmarkt aan de andere kant van de Atlantische Oceaan terug stabiliseert en duurzaam groeit, zullen de rommelhypotheken immers terug valide waardepapieren worden waarom meerwaardes geboekt kunnen worden. Volgens mij verdient Fortis Holding nog altijd zijn plaats binnen de twintig belangrijkste Brusselse aandelen én binnen de beleggingsportefeuilles van elke speculant die van een tikkeltje (berekend) risico houdt.
Vorige week had ik het genoegen om in een besloten gezelschap in Antwerpen een voorstelling te mogen bijwonen van een “senior executive” van Fortis over de achtergronden van de huidige toestand en over de ware toedracht van alles wat er de afgelopen weken over deze grootbank in de media geschreven werd. Omdat de persoon in kwestie een kennis was van de organisatoren en hij uitdrukkelijk vroeg om geen pers toe te laten op het evenement, kan en wil ik hem hier niet bij naam of functie noemen, of de organisatie vermelden die dit schitterende evenement mogelijk gemaakt heeft. De Fortis-topfunctionaris schetste voor ons het ontstaan en de consolidatie van Fortis, en becommentarieerde de verschillende wendingen van het laatste jaar. Meer bepaald vanaf de overname van het Nederlandse ABN Amro door Fortis, Santander en de Royal Bank of Scotland in oktober 2007. De presentatie van deze avond heeft mijn ogen geopend en mij toegelaten alles een beetje meer in perspectief te plaatsen.
De Fortis-spreker stelde bijvoorbeeld onomwonden dat de neergang van Fortis niets te maken had met spaarders die massaal hun geld afgehaald zouden hebben zoals sommige media geponeerd hadden. Ook het vermeende getal van 5 miljard euro geldafhalingen in de maand augustus werd door de spreker afgedaan als “volledig uit de lucht gegrepen”. Tevens viel de spreker de naïeve beleggers aan die voor irreële interestvoeten naar exotische banken als Kaupthing trokken en dan achteraf komen klagen dat die bank over kop gaat. Volgens hem is het immers geen teken van intelligentie om in een tijd waarin alle grootbanken 4% interest bieden (wat perfect in overeenstemming was met de heersende marktevenwichten) weg te trekken naar banken die buitensporige interesten aanboden. Volgens hem was Kaupthing niets meer of minder dan een veredeld piramidespel, en hadden de beleggers dat vanaf het begin ook moeten inzien. Dat banken als Kaupthing wel in België mochten opereren, weet hij dan weer aan het slecht functioneren van de controle-instellingen. De overheid zeg maar.
De Fortis-topman maakte duidelijk dat Fortis voor de zomer van 2008 geen enkel probleem had. Zelfs net integendeel. De eerste twee kwartalen van 2008 kenmerkten zich door een gestage voortzetting van de monsterwinsten van het succesjaar 2007. De solvabiliteit van Fortis (eigen vermogen) was de grootste van alle grootbanken in Europa na jaren van superwinsten. Met een gemiddeld dividend op aandelen van 6-7% scoorde Fortis in 2007 als de beste van de klas binnen de BEL20. In 2007 werd Fortis trouwens ook nog verkozen tot “Europese Bank van het Jaar” en Jean-Paul Votron tot “Manager van het Jaar”. Dit alles moest aantonen dat Fortis helemaal niet gepercipieerd werd als rommelbank of risicovolle instelling zoals de media de laatste weken deden uitschijnen. Fortis was een solvabele firma met uitstekende papieren. En ook de kritiek op Maurice Lippens werd door de spreker gepareerd. Lippens zou één van de uitvinders zijn van het “bank-verzekeraar” principe dat vandaag overal in de wereld gebruikt wordt en in het algemeen als zéér succesvol beschouwd wordt. Verzekeringen nemen binnen Fortis een kleine omzet voor hun rekening, maar hebben wel een groot aandeel in de totale winst van de Fortis-groep. Verder was het in de eerste plaats ook Maurice Lippens die Fortis groot gemaakt heeft en tot voor kort overal op handen gedragen werd. Het kan verkeren.
De neergang van Fortis sinds de zomer van 2008 heeft te maken met de internationale conjunctuur, valse verwachtingen van de overheid, de gangbare praktijken binnen de sector en het zéér rigide framework waarbinnen banken moeten opereren. Zoals alle andere banken in de wereld kocht ook Fortis in de Verenigde Staten kredietpakketten aan. Niet enkel om de eigen beleggingen te diversifiëren en de risico’s te verspreiden, maar ook omdat de pakketten vrij snel en gemakkelijk verhandeld konden worden tegen cash, en omdat de winstverwachtingen in de VS door de hogere economische groei nu éénmaal hoger waren dan die elders in de wereld. Wanneer de motor van de Amerikaanse economie begon te sputteren en de vastgoedmarkt in mekaar stortte, begonnen deze waardevolle assets plots probleempakketten te zijn. Zo werd Fortis meegesleurd in de Amerikaanse financiële crisis, die eigenlijk geheel los stond van de interne keuken van Fortis.
De Fortis-topman sprak vervolgens over “vertrouwen” als kern van de interbancaire relaties tussen “fractional reserve banks”. De traditionele banken houden immers minder cash klaar om onmiddellijk uit te kunnen keren dan de totale waarde van de deposito’s. Om het gevaar te counteren dat te hoge bedragen tegelijkertijd opgevraagd zou worden en de bank niet in staat zou zijn deze allemaal uit te keren, bestaan er kredietlijnen tussen de banken onderling. Deze kredietlijnen zijn ook belangrijk voor grote investeringen die niet volledig zelf gefinancierd kunnen worden door de bank op zich. Banken leveren natuurlijk enkel maar kredietlijnen aan banken die ze vertrouwen. En hier komt dan de zaak Lehman Brothers om het hoekje loeren als scharnierpunt in het klimaat van vertrouwen. Naast de idee van “too big to fail” koesterden de banken ook het blinde geloof in de overheid om probleembanken ter hulp te komen. Toen de Amerikaanse overheid Lehman Brothers liet failliet gaan, viel heel dit stelsel in duigen en begonnen de banken elkaar minder te vertrouwen. De kredietlijnen droogden stilaan dan ook op. Zeker naar banken die in de pers negatief bejegend worden zoals Fortis. Vlak voor het laatste weekend van september 2008 zweefde Fortis op één enkele dag plots boven de totale afgrond, omdat dus geen enkele bank bereid gevonden werd om nieuwe kredietlijnen ter beschikking van Fortis te stellen, en moesten ze bij de overheid voor hulp aankloppen.
Tijdens het laatste weekend van september werd een spoedakkoord gesloten tussen de overheden van de Benelux-landen die samen 11 miljard euro zouden vrijmaken voor Fortis. De maandag nadien stonden de gelden van België en Luxemburg al op de Fortis-rekening, maar die van Nederland nog niet. De Nederlandse overheid - die immers heimelijk uit was op de ondergang van Fortis om zo hun gewezen kroonjuweel ABN Amro terug te kunnen vernederlandsen via ING - haalde als reden daarvoor juridische fouten in de spoedcontracten van het weekend aan. De Fortis-spreker gaf gerieflijk toe dat de contracten niet 100% correct waren, maar vond het onaanvaardbaar dat de Nederlandse staat een stel contracten die bij hoogdringendheid zonder enige voorbereiding opgesteld waren (en de akkoorden van alle betrokken partijen droegen!) plots naar de letter en niet naar de geest was gaan lezen. Er was volgens hem ook niets wezenlijks fout met de contracten, op enkele formalistische details na dan. De onvolledige kapitaalinjectie leidde binnen de twee weken tot de doorverkoop van Fortis-België aan BNP Paribas en Fortis-Nederland (met inbegrip van ABN Amro) aan ING. Op de kap van de Fortis-aandeelhouders had Nederland dus zijn slag geslagen.
Tenslotte wil ik hier nog even stilstaan bij enkele achtergronden die volgens mij in de media niet of nauwelijks aan bod zijn gekomen. De gebrekkige communicatie tussen Fortis, haar klanten en haar kredietverstrekkers elders was grotendeels te wijten aan de heersende regelgeving inzake beursgenoteerde bedrijven. Die mogen immers in een periode van twee weken voorafgaand aan de bekendmaking van kwartaalresultaten géén communicatie voeren die een rechtstreekse impact kan hebben op de koers van haar aandelen. Eind september werden de cijfers van het derde kwartaal bekendgemaakt en dus moest Fortis over dit alles zwijgen. Consumenten konden in feite gerustgesteld worden én institutionele kredietverstrekkers konden overtuigd worden om de kredietlijnen open te laten, maar dat werd door de Belgische regelneverij verboden. Verder hadden de andere banken in die periode ook baat bij het niet verstrekken van kredieten om de eigen balans tegen het einde van het derde kwartaal op te smukken. En ook na het verraad van de Nederlandse overheid kon dit niet naar buiten gebracht worden omdat het vertrouwen in Fortis dan nog meer zoek ging zijn, en dat net op een moment dat consumenten en andere banken dachten dat er wel degelijk 11 miljard euro extra in Fortis geïnjecteerd werd.
En ik weet het, ik val hier andermaal in herhaling, maar tja, het is zo. Opnieuw was de overheid dus de oorzaak, en niet de oplossing.
Deze persoonlijke impressie verscheen ook bij het Leuvense Liberaal Vlaams Studentenverbond en op In Flanders Fields.
Meer informatie over deze toestand op www.uwvragen.fortis.be.
21 Reacties:
- At 00:57 Vincent De Roeck said...
-
De volgende actualiteitscommentaren dumpte ik vandaag ook op InFlandersFields.eu.
De blinde FN-senator Michel Delacroix heeft ontslag genomen als voorzitter van het Front National nadat een filmpje opdook waarin hij een antisemitisch liedje zong dat de Holocaust minimaliseerde. Ook een OCMW-raadslid van het Vlaams Belang figureerde op het filmpje. Het VB en het FN distantieerden zich onmiddellijk van deze revisionisten. Het FN verklaarde zelfs in de pers dat Delacroix de partij al een jaar geleden verlaten zou hebben en het VB zette hun raadslid onmiddellijk aan de deur. Kennelijk zit extreem-rechts in dit land nog steeds met een onverwerkt verleden en trekken zij nog steeds de meest vulgaire neo-nazi's aan, ook al kunnen we de partijen zeker niet afrekenen op de afhandeling van dit soort toestanden (onmiddellijk ontslag uit de partijen van de betrokkenen), toch moeten we ons de vraag blijven stellen waarom dit soort schanddaden steeds binnen dat soort partijen en niet bij de anderen gebeuren.
Het Centrum Leman kondigde al aan om senator Delacroix, die in het verleden al eens tot één jaar celstraf veroordeeld werd wegens antisemitisme, te vervolgen voor dit filmpje en ook tal van andere organisaties verdrongen elkaar in het om ter luidst roepen dat Delacroix hiervoor strafrechterlijk veroordeeld moest worden. Ik ben het daar niet met eens. Ik ben een overtuigde vriend van Israël, was vorige week zelfs uitgenodigd op de "Policy Conference" van de EFI in Parijs en schrijf occasioneel voor het maandblad "Joods Actueel", daar dus niet van, maar ik vind de lokroep voor juridische stappen als liberaal eigenlijk onaanvaardbaar. Ook gekken als Delacroix verdienen het om hun mening te uiten, in welke vorm dan ook, en geen enkele veroordeling voor iemands mening kan ik tolereren. Sociale druk en participatie in het debat of het democratisch proces kunnen een beter resultaat boeken dan een veroordeling die van senator Delacroix andermaal een martelaar van extreem-rechts zal maken.
Hetzelfde gaat trouwens op voor de beslissing van het Belgisch gerecht in de Humo-zaak rond de satirische foto's van Fernand Koekelberg en Sylvie Ricour. De rechtbank verwierp donderdag het aangetekende verzet van Humo en in afwachting van een definitieve uitspraak door het Hof van Beroep blijft de Humo dus uit de rekken. Of hoe personen in openbare dienst zichzelf enkel als "publiek persoon" beschouwen wanneer ze aan het einde van de maand hun rijkelijk loonstrookje in ontvangst nemen dat betaald wordt door de burgers. Satire blijft in mijn ogen een wezenlijk kenmerk van een levendige democratie en het fnuiken hiervan is schandalig. Zeker omdat de wantoestanden bij de federale politie die hieraan de basis van liggen de burgers volgens mij wel degelijk aangaan.
Twee economen van de K.U. Leuven, André Decoster en Kris De Swerdt, vallen de vlaktaks aan in een recente studie. Deze zou volgens hen vooral ten goede komen aan de 10% rijkste burgers van het land en de 10% armste opzadelen met een hogere fiscale druk dan vandaag het geval is. Volgens beide is het LDD-voorstel om ook in België een vlaktaks in te voeren niet wenselijk. De onderzoekers dwalen natuurlijk. Hun studie gaat voorbij aan het afschaffen van de aftrekposten, aan het verminderen van de administratiekosten (zodat iedereen minder belastingen moet betalen omdat de kosten van de overheid verminderd worden) en aan de ervaringen in het buitenland waar een vlaktaks de economie ontzettend heeft weten te dynamiseren, waarvan uiteindelijk iedereen beter geworden is. Ook met het morele aspect van belastingen werd geen rekening gehouden. Waarom zouden de rijken meer moeten bijdragen dan de armen? En wie mag zich het recht toe-eigenen om dat af te dwingen?
Consulta-fiscalist Werner Niemegeers schreef dit jaar het boek "Vlaktaks: Rechtvaardig en Doeltreffend" waarin hij eigenlijk al komaf maakte met de bevindingen van deze studie. Volgens Niemegeers zullen de 10% armste burgers evenveel belastingen betalen dan vroeger (en desnoods moet de belastingvrije schrijf maar op die fiscale status quo gefixeerd worden) en zullen de 90% anderen er winst uit puren. Vooral de middenklasse, die in de studie compleet genegeerd wordt, wint veel aan een vlaktaks. En dat moet ook de primaire bedoeling zijn. Productiviteit moet beloond worden en passiviteit mag zeker niet aangemoedigd worden. Tenslotte moeten burgers via de eenvoud van het systeem en de betrekkelijk lage belastingvoeten gestimuleerd worden om bij twijfel toch geen risico's te nemen, toch geen loopholes te gaan opzoeken, en toch gewoon braaf alles aan te geven. Dit is trouwens de kern van de Laffercurve die minder inkomsten voor de staat voorspelt bij hoge belastingen.
Of het iets te maken heeft met mijn editoriaal in de laatste editie van "Blauwdruk" weet ik niet, maar de feiten zijn wat ze zijn. Eén week nadat dit magazine waarin ik de vliegtaks als het begin van de DDR'isering van België afschilderde aan alle Open Vld-parlementsleden bezorgd werd, maakte de Open Vld een bocht van 360° en vielen zij de christen-democraten af die deze taks nog wel in de begroting ingeschreven wilden houden. In de praktijk zal de druk vanuit de betrokken sectoren en de angst van de Franstaligen voor het verlies van jobs in Luik en Charleroi meer bijgedragen hebben tot deze switch dan mijn editoriaal, maar toch vind ik het allemaal wel treffend en klop ik mezelf hier graag nog eens op de borst ;-)
Mede-IFF'er Pieter Cleppe bracht deze rondvraag van het "European Civil Liberties Network" onder mijn aandacht. Vooral de vragen over staatsterrorisme (de EU weigert dit gewoon te erkennen) en over de definitie van terroristische daden (de EU stelt één van de breedst mogelijke conceptuele omschrijvingen voor) deden mij de wenkbrauwen fronsen. In dit artikel op de conservatieve website "Little Green Footballs" vond Pieter Cleppe dan weer terug dat er naar verluidt meer Irakezen gestorven zouden zijn tijdens het beleg van Baghdad onder het presidentsschap van Bill Clinton dan tijdens de ganse Irakcampagne van George W. Bush. Altijd leuk om vergelijkingen te ontdekken die niet enkel compleet genegeerd worden door de mainstream-media, maar ook komaf maken met bepaalde idee fixen die vele burgers in dit land koesteren.
Via Steven De Klerck kreeg ik afgelopen weekend dan weer te horen dat de "balance sheet" van de Europese Centrale Bank sinds juni 2007 met 800 miljard euro toegenomen was. Op 31 oktober 2008 bedroeg de balans van de ECB 2.031 triljoen euro. In 1999 bedroeg dat nog maar 697 miljard euro. De geldhoeveelheid in de Eurozone is vandaag drie maal zo groot dan 9 jaar geleden. De economie van de Eurozone groeide in dezelfde periode maar met 20% op 9 jaar. Dit maakt de ECB tot grootste geldcreator ter wereld én tot de slechtste investeerder in langetermijngroei van allemaal. Alleen al sinds het uitbreken van de kredietcrunch in de VS werd 500 miljard euro aan nieuw fiatgeld gecreëerd door de ECB. Dit is een aanval op de burgers en hun welvaart. De overheid bewijst dat ze niet in staat is om de geldhoeveelheid als een goede huisvader te beheren. Geef ons dus maar ons geld én onze goudstandaard terug!
Ook de Europese Unie wil van geen koerswijzigingen weten. In hun reguleringsijver komt de Europese Commissie nu aandraven met een nieuwe pesticiderichtlijn. Dat de eerste onafhankelijke studie van Cranfield University, de voorstellen van de Commissie al onmiddellijk afschiet, spreekt in dat opzicht alweer boekdelen. Volgens de onderzoekers zou de prijs van granen en kolen hierdoor kunnen verdubbelen omdat de door Europa verboden producten doorgaans uitstekend werk leveren en goedkoop in het gebruik zijn. Dit in tegenstelling tot de toekomstige producten. Om van de kosten van de bijkomende "red tape" nog maar te zwijgen natuurlijk. Wanneer gaat Brussel eens beseffen dat producenten geen enkel nut hebben aan slechte producten en dat de consumenten beter gediend zijn met een vrije markt en goedkope waren dan met een gereguleerde interactie en torenhoge prijzen? Zucht, ik word er gewoon moedeloos van.
Tenslotte wil ik hier nog even stil staan bij het essay "I, Pencil" van Leonard Read, de oprichter van de "Foundation for Economic Education". Het essay bevat een nawoord van Nobelprijswinnaar Milton Friedman en wordt unaniem beschouwd als één van de beste schetsen van de economische complexiteit. Frédéric Bastiat stelde zich de vraag al hoe het eigenlijk komt dat Parijs gevoed wordt. Centrale planning zou in zo'n complexe taak niet kunnen slagen, en al helemaal niet zonder te bezuinigen op het aantal verschillende producten. Enkel de markt is daartoe in staat. Leonard Read achterhaalt in dat essay de stamboom van een doodgewoon potlood en toont aan de hand daarvan exact hetzelfde aan. Overheden zouden nooit van nul af aan een potlood kunnen produceren; de markt wel. - At 00:58 Anoniem said...
-
Mensen in het algemeen zoeken een situatie op waar ze zich zo comfortabel mogelijk voelen. Liefst dicht bij hun eigen gedachtengoed.
Zelfs al light het gedachtengoed van FN en VB nog steeds ver van het hunne af, het liefst een groepsgevoel dan alleen zijn.
Mensen zouden zichzelf veel wijsmaken om zich goed te voelen. Zo ook kunnen deze mensen zichzelf wijsmaken dat FN en VB exact hetzelfde gedachtengoed hebben als zichzelf.
In andere woorden: ze hebben een mening die verboden is en gaan schuilen waar ze denken dat ze zich het meest kunnen permiteren. - At 01:32 Anoniem said...
-
THE CIA DID IT!
- At 01:33 Anoniem said...
-
@ Vincent De Roeck
Ik meende mij te herinneren dat je een DRIEluik over de actualiteit ging schrijven. Vanwaar plots deze VIJFDE tekst?? - At 13:13 Anoniem said...
-
Respect voor Kaupthing spaarders a.u.b.
Dit zijn geen Fortis-casino-beleggers uit middens van casinoliberalisme. - At 13:14 Anoniem said...
-
Goed artikel in het algemeen, maar....
Fortis had moeten weten, zoals iedereen met gezond verstand, dat die subprime geschiedenis eenvoudig grotesk was. Amerika was goed en kredietwaardig... My ass, de subprime en de AIG covers waren gewoon junk door de enorme bedragen die niemand kon dragen of verzekeren. Als je natuurlijk alleen naar papiertjes kijkt zonder je hersenen te gebruiken ben je onschuldig, maar wel dom en niet op je plaats in een bank.
Geen excuses dus voor Fortis. Bekijk daar tegenover Santander die 6 maand voordien hun immobiliën verkochten, dat zijn bankiers en geen over het paard getilde "establishment" beesten. - At 13:15 Anoniem said...
-
Steeds binnen dit soort partijen en niet bij de anderen???
Hallo, geheugenverlies???
Het VB doet er wel iets aan, de anderen maken ze minister van staat en zittend minister.
Stop nu toch eens met die comparatieve bashing van de enige partij die een Vlaamse hefboom heeft en zonder wie we nog geen enkele Vlaamse reflex hadden.
Wie verkeerd doet is verkeerd, maar alleen die partij aanvallen is stekeblind en partieel blijven. - At 13:17 Anoniem said...
-
@ Traveller
Ik denk niet dat Vincent "alleen" het VB zou aanvallen. Op deze blog heeft hij al alle partijen van Vlaanderen bekritiseerd, en niet minder zijn eigen partij VLD. Als er iemand in de blogosphere duidelijk "impartieel" is, is het Vincent hier toch wel vind ik.
En het is ook een terechte vraag. Waarom trekken partijen als VB en FN dat soort neo-nazi's aan? Iets te maken met het "don't ask don't tell" princiep binnen die partijen misschien? - At 15:07 Anoniem said...
-
Hmm, ben je niet iets te vlug onder de indruk van een 'besloten' kader, en te weinig bezig met de inhoud?
1) jouw Fortisman doet laagdunkend over Kaupthing-cliënten die zouden moeten weten dat 'abnormaal' (6%, abonormaal?) hoge interestvoeten een luchtbel herbergt, maar Fortis kocht zelf (als professioneel!) sub-prime kredietpakketen met ... veel hogere rentevoetenn dan vergelijkbare marktproducten, terwijl de waarde van een hypotheekschuld MAKKELIJK inschatbaar is;
2) bij Fortis was er dus geen solvabiliteitsprobleem, maar plots bleek hun portefeuille een pak overgewaardeerde lucht te bevatten (die, zoals hierboven uiteengezet, willens en wetens verworven werd). Wat verstaat die senior juist onder 'solvabiliteit'?
3) bijgevolg, en verdergaand: bij Fortis was er dus geen probleem met hun liquiditeit owv een startende bank-run...maar ze hadden wel geld nodig via interbancair krediet om aan vraag van cliënten ten voldoen die geld vroegen. Als dat geen liquiditeitsprobleem is, hoe noemt je fortis 'top'man dat dan juist?
4) hierop verderbouwend, andere banken leverden dus geen interbancair krediet meer omdat ze hun balansen wat wilden "opsmukken". Meen je dat echt? Een perfect gezond bedrijf, geen krediet verstrekken tegen mega interestvoeten, omwille van wat 'smukwerk'? Als ik het goed voorheb, konden die interbancaire kredieten trouwens op 1 dag worden terugbetaald, dus had men tot 3 dagen voor balans toch kunnen uitlenen zeker, om nog mega-winst te pakken. Of was Fortis misschien gewoon faillissementsrijp?
5) ik weet het eerlijk waar niet meer, maar heeft Fortis niet gecommuniceerd tijdens de crisis dan? Ik dacht van wel. Je roept een overheids-communicatie-verbod in als 'oorzaak' van de ramp, maar a) het verbod, werd het nageleefd? en b) hebben andere banken voor interbancaire kredieten 'publieke communicatie' nodig om vertrouwen te hebben??? Komaan, Vincent.
De grote oorzaak van de neergang van Fortis is wel degelijk extreme gulzigheid, van een Raad van bestuur die de dollartekentjes in de ogen van hun (domme) aandeelhouders konden laten ronddraaien. Tussen die AH's zit een groep die blijkbaar zo geldzuchtig en geldziek is, dat ze een Mordikamen inschakelen (een besproken advocaat, om het eufemistisch te zeggen) om nog eens langs de afgrond te scheren om toch maar wat meer euro's te kunnen claimen. Je kan er donder op zeggen dat voor de Mordikamen-groep het proces enkel een stok is om een akkoord buiten de rechtszaak te krijgen, inspelend op angst bij de tegenpartij. Cera heeft dat geslikt, maar de overheid is geen privé-bedrijf, en die heeft weinig incentive uit angst voor haar reputatie. Paribas mogelijk wel. Uiteraard was én de kapitaalsverhoging én de overdracht niet wettelijk binnen het kader van het positieve vennootschappenrecht. Maar niet alleen is het wetskader breder dan dat recht (er zijn ook regels als "nood breekt wet"), maar zelfs ALS er tot onwettigheid besloten wordt, een "fout", dan nog is er geen verband tussen de schade die de Mordikamen-groep leed en de "fout": zonder dat onrechtmatig overheidsoptreden was Fortis failliet, punt amen en uit. Integendeel zijn het juist de AH-houders van de Mordikamengroep die de zaken ten spits drijven. Maar zoals gezegd, gelijk halen voor de rechtbank is waarschijnlijk niet hun eerste opzet, maar enkel om BNP Paribas de duimschroeven aan te draaien.
Tenslotte kan ik wel degelijk vanuit mijn eigen via-via 'besloten kringpraktijk' :-) bevestigen dat er een Fortis bankrun opgang aan het komen was.
Conclusie: Vincent, je probeert je in allerlei bochten te wringen om toch maar de overheid als boosdoener links of rechts te kunnen aanduiden. Ik denk dat je op dat thema vaak een punt kunt maken, maar als je dusdanig overdrijft dat je jezelf belachelijk maakt of een kwalijke reputatie kweekt, dan gaat je boodschap ook de keren dat het juist is verloren.
Just my 50cents; sorry dat ook ik dus in herhaling val, maar opnieuw "less is more". Tenzij je het niet geschreven hebt, heeft jouw Fortis-man 0,0 nieuws gebracht. - At 15:07 Anoniem said...
-
Blijf bij de zaak als je een artikel over Fortis schrijft of publiceert. Werk je frustraties niet af op de Kaupthing-spaarders die met die hele zaak van Fortis niets te maken hebben.
Tevens "als het dan nog allemaal de waarheid was!"
De Kaupthing-spaarders schrijven toch ook geen artikels waarin de Fortis aandeelhouders afgeschilderd worden als gokkers die nu komen schreeuwen dat hun aandeeltjes niets meer waard zijn.
Denk na vooralleer je iets zegt, schrijft of publiceert, daar moet je echter geen universitaire
opleiding voor genoten hebben. - At 15:08 Anoniem said...
-
als ik gewoon nog even onuitstaanbaar mag doen: een bocht van 360° stelt mi niet heel veel voor mbt de marsrichting.
Ik ben akkoord dat 360° vaak voorkomt in politiek, een 'surplace'ke' met veel wind van vliegende slippen, maar ik neem aan dat je iets anders bedoelde. - At 15:09 Vincent De Roeck said...
-
@ Pepperjack
Ik was nooit écht goed in geometrie moet ik toegeven. Moet inderdaad 180° zijn... - At 15:11 Vincent De Roeck said...
-
@ Pepperjack
Ik had in de pers niets gehoord van opdrogende kredietlijnen naar Fortis, noch van de Nederlandse overheid die haar deel van de kapitaalinjectie niet gestort zou hebben... Jij wel? - At 15:59 Anoniem said...
-
@vincent de roeck
Het 'te bewijzen' is bij u altijd dat de staat het verkeerd aanpakt, en de privé geen schuld treft. Beetje dogmatisch, vind ik, maar anderzijds scherpt dat ook het denken. Het omgekeerde trouwens ook: iemand die beweert dat al het goede van de staat komt en al het kwade van de privé...het zijn echte denkoefeningen, die alle retorische middelen aanwenden om hun slag te slaan. Het leuke aan excentrieke standpunten is dat ze fascineren. Iemand die beweert dat zowel staat als privé wel eens fouten maken, maar dat ze allebei nodig zijn, is allicht dichter bij de waarheid, maar hij boeit niet echt. Jij dus wel ;)
Frans V. - At 16:00 Anoniem said...
-
Wat betreft het niet betalen van die vier miljoen door Nederland: in Nederland zelf is Bos er na de opsplitsing onmiddellijk mee naar buiten gekomen om te tonen dat hij al die tijd een slag om de arm had en daardoor ABN/Fortis uit het Belgische lelijke eendje kon halen.
Maar waar in bovenstaand artikel niet wordt op in gegaan: misschien was Fortis het vertrouwen kwijtgespeeld (bij investeerders, spaarders en andere banken) toen ze 'out of the blue' een kapitaalsverhoging doorvoerden en beslisten geen dividend uit te keren, terwijl er kort daarvoor volgens hen geen enkel probleem was. - At 16:23 Anoniem said...
-
@ Danish Dynamite
Ik lees Vincent graag en heb dat al gezegd, maar het VB steeds in hetzelfde verdomhoekje van nazisten gooien is meehuilen met de belgicisten.
Ik heb in het vroegere VU/SPIRIT/Van alles verschillende oost-fronters persoonlijk gekend. Het waren brave mensen die door de katholieke leraars tegen het communisme waren opgezet en die op de enige manier die mogelijk was het communisme toen (terecht) bestreden.
Ongelukkig genoeg waren ze met de verkeerde wapens en wapenbroeders bezig, wat ze naderhand 200% geweten hebben. Als ze samen kwamen zongen ze uit nostalgie met oude wapenmakkers hun militaire liederen. Door de belgische uitsluiting hadden ze alleen maar die "vrienden" over. Was België een normaal land geweest met "zonder haat tegenover Vlamingen" in het vaandel, dan waren die "kameraden" gewoon in de maatschappij opgenomen en moesten ze uit verdediging elkaar niet opzoeken.
Dus stop met het "verbruinen" van die partij en stop met het meehuilen met de belgische wolven, ze zijn in de verste verte niet geïntresseerd in het morele goede, alleen in de verguizing van alles wat naar Vlaanderen ruikt en wij laten ons daardoor afleiden van de hoofdzaak: onze politieke onmacht en minderwaardigheid.
Een moslim terrorist krijgt in rrod Vlaanderen meer waardering dan een VB'er. De Vlaamse intelligentsia zou daar gerust over mogen nadenken. - At 18:57 Anoniem said...
-
Het balanstotaal van de ECB evolueerde van 697 miljard euro (in 1999) tot 2 031 triljoen euro (nu)? Dat lijkt mij heel sterk!
Het huidige cijfer is eerder 2,031 biljard euro (ofte 2.031 trillion in het Amerikaans Engels). - At 18:58 Anoniem said...
-
En dan reageer ik zelf ook nog verkeerd.
Het huidige cijfer is eerder 2,031 biljoen euro (ofte 2.031 trillion in het Amerikaans Engels). - At 19:47 Anoniem said...
-
Vincent : veel te verontschuldigend voor Fortis.
bijvoorbeeld, jij schrijft "Verder hadden de andere banken in die periode ook baat bij het niet verstrekken van kredieten om de eigen balans tegen het einde van het derde kwartaal op te smukken". Maar impliciet betekent dit dat Fortis veel meer aangewezen was op de interbankenmarkt dan die "andere banken". Welnu, dat is een gevaarlijke positie om zich als bank te bevinden. Toen ik dit - en de exposure aan private equity kedieten - 18 maand geleden aankaartte met iemand aan de top van Fortis werd mijn argument gewoon weggewuifd "ons kan niets gebeuren"
Je slaat de bal mis over bankverzekeren : dit is een concept dat nooit overtuigd heeft en dat benevens door ING door niemand nog wordt gevolgd; wat is gebeurd met Dresdner-Allianz en met Zwitserse bankverzekeraars is gekend.
Wat communicatie naar aandeelhouders betreft, Fortisis nooit genoeg open geweest naar aandeelhouders. Herinner je de ootmoedige aandeelhouders die een zeg wilden hebben in de bonus van Votron. Lippens stuurde hen weg met de woorden dat men nu toch niet aan aandeelhouders zal gaan vragen hoeveel management mag verdienen zeker.
Ik verwacht van een ex-insider niet anders dan dat "het was toch zo'n goede bank en we hebben zoveel pech gehad". De waarheid is dat Lippens zijn eigen put heeft gedolven. Waarom kon hij niet zoals KBC blijven (minus de grafelijke titel) ? - At 03:00 Anoniem said...
-
Volgens mij is het allemaal de schuld van de vrouw van Karel de Gucht. Ga het maar na: 't is pas toen zij haar aandelen begon te verkopen dat de boel in mekaar storte!
- At 03:01 Anoniem said...
-
Fortis sucks! Lang leve Rabobank! Die zijn stabiel én geven hoge interesten. Of is dat ook een piramidespel misschien?