Nochtans zou de politiek dit allemaal ook moeten beseffen. Velen vinden het ook vreemd te moeten vaststellen dat centrumrechts nog nooit zo sterk gestaan heeft in Europa dan vandaag, maar dat onze overheden nog nooit zo'n links economisch beleid gevoerd hebben. Volgens de Italiaanse krant "La Republicca" heeft dat te maken met de ideologische verwatering van de politiek en ik ben bereid hen daarin te volgen. Rechts is vandaag al even protectionistisch als links, beide hebben een ongezonde afkeer van globalisering en concurrentie, en beide aanbidden sociaal-democraten zoals een John Maynard Keynes. "La Republicca" maakt zelfs gewag van een nieuwe term: Keynesiaans rechts. De planeconomie is terug van weggeweest en ook op monetair vlak worden alle teugels gevierd. De reële mogelijkheid van hyperinflatie wordt door onze politici dan weer onterecht weggelachen als een reliek uit het verleden. We'll see.
In het aanschijn van de Verenigde Staten valt het in Europa nogal mee zullen vele analisten beweren, en ergens hebben zij gelijk. Op zich zijn de socialistische maatregelen van Barack Obama stuk voor stuk op Europa gebaseerd, en net dat maakt hun impact in Amerika zo desastreus. Obama wil een BTW invoeren, wil voortaan bureaucraten tussen patiënten en hun dokters plaatsen, wil de vastgoedmarkt nog verder verstoren, wil nog meer mensen in overheidsdienst tewerkstellen en wil Amerika afschermen van de globalisering. De impact van zijn maatregelen kan hij duidelijk niet inschatten. De vlieg die hij doodsloeg wordt de metafoor voor de belastingbetalers, en zijn regulitis zal de volgende generaties met een veel minder competitieve economie opzadelen. Om van de inflatie, zoals voorspeld door Arthur Laffer, nog maar te zwijgen, of de wetenschap dat BTW altijd de voorbode is van stijgende inkomstenbelastingen. Idem dito voor de invoering van universele gezondheidszorg die per definitie minder kwaliteit voor meer geld zal aanbieden dan de privé.
Gelukkig horen we hier en daar ook andere geluiden. Marc Rutte stelde in Nederland bijvoorbeeld het Rijnlandmodel in vraag, ironisch genoeg enkele luttele dagen nadat Yves Leterme dat model verdedigd had als toekomstideaal voor België. Zelfs in Wallonië beweegt er iets. Aan de universiteit van Namen werd het REGARD-project opgericht dat de kwaliteit van regelgeving en de kost daarvan permanent in kaart zal gaan brengen. Ik hoop dat ze er iets van bakken. Wallonië heeft het nodig. En ook in de VS lijkt de strijd al bij al nog niet gestreden te zijn en zou Obama en zijn politburo wel eens in het stof kunnen bijten. Hoe diep zijn we trouwens gevallen als zelfs een krant als de Pravda triomfantelijk de ondergang van het Amerikaanse kapitalisme kan bejubelen? Gaat er dan bij onze leiders niet eens een belletje rinkelen dat ze verkeerd bezig zijn? Iemand zou hen moeten vertellen dat deficit spending niet enkel de toekomst hypothekeert maar ook de middelen van vandaag misalloceert! De EU geeft zelfs doodleuk toe dat zij in het verleden gefaald heeft, waarom vertrouwen we diezelfde mensen dan toch voor het herstel? De staat is Robin Hood geworden, de rijken zijn kop van jut. Zij mogen alweer opdraaien voor de fouten van de overheid. John Stossel noemt de aanvaarding van de Staat als redmiddel "de fatale toegeving", en hij heeft gelijk. We graven vandaag ons eigen graf als vrije mensen.
Peter Schiff was de enige mainstream-econoom die deze crisis zag aankomen, maar naar hem werd niet geluisterd. Ook vandaag niet. Die andere nuttige idioot, Paul Krugman, krijgt natuurlijk wel het forum dat Schiff ontzegd wordt. Krugman is dé man van Obama, dé man van de herstelanalfabeten. Wat zij niet beseffen, is dat diezelfde Krugman in 2002 de FED adviseerde en die expliciet aanraadde om een vastgoedbubbel te creëren ter compensatie van de opengebarste IT-bubbel! Wat normaliter het "intellectueel Waterloo" van zulk stuk onbenul had moeten zijn, wordt met de hoofddoek van onwetendheid bedekt. De Staat heeft immers slaafse planarchitecten nodig voor haar nieuwe wereldorde, en dat is veel belangrijker dan eventuele credentials... Uiteindelijk vrees ik dat Peter Schiff het wel degelijk bij het rechte eind had toen men hem recent in een interview vroeg hoe men de Obama-maatregelen het best kon kwalificeren. "Kartelisering, nationalisering, reregularisering of alle drie?" luidde de vraag. Zijn antwoord was beangstigend: fascisme.
Dit opiniestuk verscheen ook op de blog In Flanders Fields.
Meer economische commentaren op www.econoshock.be.
6 Reacties:
- At 19:53 Le Keignaert said...
-
In vergelijking met Frankrijk (7,5%) en het Verenigd Koninkrijk (11%) doet België het met zijn 3,5% nog niet zo slecht qua begrotingstekort... Vincent, ik begrijp dat je jong bent en daardoor radicaal en ongenuanceerd. Maar België is tegenwoordig toch wel min of meer de modelleerling van de klas. Daarbij is het ook crisis voor iets.
- At 21:55 Johan Terwilghen said...
-
@ L.K.
Dat is totaal irrelevant. Okay, 't is crisis, maar die crisis wordt zo gehyped door de overheid om al haar fouten en wanbeleid goed te praten. Stel dat Engeland en Frankrijk Russische roulette spelen met drie kogels, en wij in België maar met één, maakt dat dan verschil??
België is maar in één ding een modelleerling en dat is in het niets doen. Ondergaan kunnen we stilaan wel, daar hebben we al wat expertise in opgebouwd, maar krachtdadig problemen aanpakken, daar missen we de kloten voor. Zelfs de fiere Vlamingen moesten tot op het laatste moment overtuigd worden dat een deficit per definitie verkeerd is. Ze zijn geen haar beter. - At 22:45 Danish Dynamite said...
-
Johan, de Vlamingen hebben wel de nodige guts. Ze kunnen die alleen binnen een Belgische bestel niet tonen. Misschien zal Vlaanderen uiteindelijk even slecht draaien dan België vandaag, maar België is al naar de knoppen, Vlaanderen nog niet. In het slechtste geval eindigen we terug met hetgeen we nu hebben. Alle andere scenario's zijn een netto-verbetering voor ons!
- At 10:56 Anoniem said...
-
UItstekend artikel. Ik hoop dat je dit radikaal hoge niveau gaat kunnen vasthouden!
Karl Kraut - At 23:47 Petrus said...
-
"Fascisme" (in de zin van door de overheid gedicteerde termen voor het gebruik van de in meerderheid in privé-bezit zijnde productiemiddelen) is al sinds de na-oorlogse jaren het economische model in Europa... Weliswaar in de "democratische" variant, waarbij het niet geüniformeerde milities zijn die de corporatistische ordening afdwingen, maar wel permanente overlegstructuren tussen volledig in de instellingen geïnfiltreerde werknemers- en werkgeversorganisaties.
Economisch fascisme of corporatisme, nl. de combinatie van privé-bezit en verregaande overheidscontrole over de manier waarop dat privé-bezit beheerd mag worden (vooral als die overheidscontrole uitgaat van organen die bevolkt worden door vertegenwoordigers van belangengroepen) is weliswaar heel erg onliberaal, maar ook heel erg populair bij de grote massa. Vandaar dat de christen-democraten en de sociaal-democraten (door Stalin niet toevallig "sociaal-fascisten" genoemd) dit model zo gretig omarmd hebben en er in heel Europa zo'n groot electoraal succes mee geboekt hebben en nog altijd boeken.
Dat is vanuit het oogpunt van de economische dynamiek zeer betreurenswaardig, maar het is niet anders. - At 07:19 Pieter Cleppe said...
-
@Le Keignaert: België heeft een veel hogere staatsschuld dan die andere landen.
Bovendien zal het echte begrotingstekort veel hoger zijn dan wat Van Rompuy zegt (luister naar Geert Noels), al zal dat in de andere landen wel niet veel verschillend zijn.